A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 437

Chapter 437 : มังกรระดับ 10

หลังจากที่มองดูรูปอาหารทั้งหมดในเมนูด้วยความตื่นเต้นแล้วเคนนี่ก็หันไปให้ความสนใจกับราคาและเงียบ ไปในทันที

ด้วยเงิน 200 เหรียญทองแดงฉันจะสั่งได้แค่พุดดิ้งเต้าหูไม่ก็ไอศกรีมเท่านั้น อาจารย์มาร์ชบอกว่าพุดดิ้งเต้า ห้อร่อยมากดังนั้นมันจะต้องอร่อยอย่างแน่นอน แต่ถ้าฉันสั่งไอศกรีมฉันจะได้กินไอศกรีมก่อนอาจารย์มาร์ชและ จะได้มีเรื่องไปคุยกับเขาเกี่ยวกับร้านอาหารมามีต่อเคนนี้กําลังชั่งใจอยู่ว่าเขาจะเลือกอะไรดีระหว่างพุดดิ้งเต้าหู กับไอศกรีม

ชายสูงอายุคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขายิ้มในขณะที่เขาพูดว่า “คนหนุ่มอย่างนายควรจะลองอะไรใหม่ ๆ นะ จากนั้นเขาก็สั่งพุดดิ้งเต้าหูแบบหวานให้ตัวเอง

“ฉันเอาไอศกรีมรสช็อคโกแลต” เคนนี่พูดกับยาเบะมิยะในขณะที่เขาปิดเมนู ช็อคโกแลตเป็นสิ่งที่เขาไม่เคย ได้ยินมาก่อนและดูเหมือนว่ามันจะลึกลับกว่าอีกสามรสชาติ

“ได้ค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ” ยาเบะมิยะพยักหน้ารับออเดอร์ของเคนนี่ด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ได้ถามอะไรเขาเพ ราะว่าเธอเห็นว่าเคนนี่คล้ายกับตัวเธอเมื่อก่อน ดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลที่เธอจะถามว่าทําไมเขาถึงสั่งแค่ไอศกรี มอย่างเดียว

“ขอบคุณครับ” เคนนี่รู้สึกประทับใจมาก จากนั้นเขาก็มองเห็นรอยยิ้มที่ยาเบะมิยะมอบให้กับลูกค้าทุก ๆ คนในร้านอาหาร นั่นทําให้ตาของเขาค่อย ๆ เป็นประกายขึ้นมา

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทําไมเขาถึงอยากเป็นช่างทําผมและสิ่งที่เขาควรทําหลังจากเป็นช่างทําผมคืออะ ไร เขามาฝึกงานที่ร้านทําผมที่เมืองเคออสนี้เพื่อที่เขาจะกลายเป็นช่างทําผมที่ดีที่สุดและเก็บเงินเพื่อเปิดร้าน เป็นของตัวเองในเมืองเคออส

สักวันหนึ่งฉันจะมานั่งกินอาหารที่นี่เหมือนกับคนอื่น ๆ และสั่งอาหารทุกอย่างที่ฉันอยากกิน เคนนี่กําหมัด แน่นและยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ

“นายกลับมาแล้วเหรอฮากะ! เกิดอะไรขึ้นกับแขนของนาย” โมไบมาที่ร้านอาหารเพื่อกินอาหารเช้าและ ประหลาดใจมากที่ได้เห็นฮากะกับฮาเป็ง

“ใช่ เพิ่งกลับมา…เมื่อคืน แขนไม่เป็นไร แค่หัก เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น” ฮากะตอบพร้อมกับยิ้ม เขายื่นมือไปหาโม ไบด้วยความขอบคุณและพูดว่า “ขอบคุณนะ…โมไบ ต้องขอบคุณอาวุธที่คุณทําให้พวกเรา มันทําให้พวกเรา ชนะสงครามนี้”

“ไม่จําเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันคิดว่านายจะอยู่ที่เผ่าเพื่อสืบทอดตําแหน่งหัวหน้าเผ่าซะอีก ใครจะคิด ว่านายจะกลับมาที่เมืองเคออสเร็วขนาดนี้” โทไบยิ้มและยื่นมือไปจับมือที่ยื่นออกมาของฮากะ

“พ่อของเราต้องการให้เขาสืบทอดตําแหน่งแต่เขาไม่ต้องการ ถ้าฉันเป็นเขาฉันก็ไม่ต้องการเหมือนกัน ถ้า เขาเป็นหัวหน้าเผ่าเขาจะถูกจํากัดเสรีภาพและไม่สามารถมากินอาหารที่ร้านอาหารของบอสแม็กซ์ได้บ่อย ๆ อีก” ฮาเป็งหัวเราะ

ฮากะยังคงยิ้มอย่างอาย ๆ

พวกเขาทั้งสามคนพูดคุยกันอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่ฮากะจะมองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าแปลก ๆ และถามว่า “คอน ติ นิโคลัสล่ะ? เขาเป็นยังไงบ้าง?”

“นายหมายถึงคนที่ขี่ลาคนนั้นน่ะเหรอ? ฉันไม่ได้เจอเขามานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ฉันเจอเขาเขากําลังจะไป ที่เมืองชนบททางตอนเหนือเพื่อค้นหามังกร เขาหายตัวไปประมาณครึ่งเดือนแล้ว ฉันไม่ได้เห็นเขามาตั้งแต่ ตอนนั้น ด้วยระดับพลังของเขามันจะไม่เป็นไรถ้าเขาไม่ได้เจอมังกรแต่ถ้าเขาเจอเขาน่าจะไม่สามารถกลับมาได้” ฮาเป็งส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวัง

โมไบยิ้มในขณะที่เขาพูด “คอนติอาจจะมีพลังมากกว่าที่เราคิดเอาไว้ ฉันเคยเห็นอัศวินมาหลายคนในชีวิต ของฉัน โดยปกติแล้วถ้าคน ๆ นั้นยิ่งมีพลังมากเท่าไรเขาก็จะยิ่งพูดน้อยมากเท่านั้น คนช่างพูดมักจะเป็นคนที่ ตายเร็วที่สุด อัศวินอย่างเขามักจะมีชีวิตอยู่เป็นเวลานาน”

“กุบกับ กุบกับ ”

ในขณะนั้นเองเสียงกีบเท้าของลาก็ดังขึ้น บนหลังลาตัวนั้นมีร่างในชุดเกราะสีเทาเงินอยู่ เมื่อมาถึงหน้าร้าน เขาก็ลงจากหลังลาและผูกมันไว้กับต้นไม่ใกล้ ๆ

“นายเห็นมั้ย? เขากลับมาแล้ว! ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้เจอมังกรในครั้งนี้” ฮาเป็งยิ้มเมื่อเขามองไปที่คอนติ ที่กําลังเดินเข้ามา

เมื่อคอนติเดินเข้ามาในร้านอาหารด้วยรอยยิ้มตามปกติของเขาเขาก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นลูกค้าจํา นวนมากในร้านอาหาร ไม่นานเขาก็มองเห็นที่ว่างที่โต๊ะของพวกโมไบและเดินเข้าไปหา

“ว่าไงอัศวินนักล่ามังกรผู้ขลา นายได้เจอมังกรมั้ย?” ฮาเป็งทักทายเขาวกับเพื่อนเก่า

ลูกค้าทุกคนหันมาให้ความสนใจกับพวกเขาและมองคอนติด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

เห็นได้ชัดว่านักล่ามังกรเป็นฉายาที่พิเศษมากในทวีปนอร์แลนด์ คนสุดท้ายที่ทําแบบนั้นได้คือ แม็ก อเล็กซ์ ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของทวีปนอร์แลนด์ เขาอาบเลือดมังกรมามากและประสบความสําเร็จอย่างที่ไม่มีอัศวินคน ไหนเทียบได้

ด้วยความที่มังกรเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่และมีพลังมาก ทําให้การฆ่ามังกรที่ชั่วร้ายได้นั้นกลายเป็นความ ภาคภูมิใจของเหล่าอัศวิน

แน่นอนว่าในช่วงสามปีที่ผ่านมาหลังจากการเสียชีวิตของแม็ก อเล็กซ์ มันก็ไม่มีอัศวินคนไหนในทวีปนอร์ แลนด์ที่สามารถฆ่ามังกรระดับ 10 ได้อีกเลย

“มะ-ไม่ได้เจอกันนานนะ” ฮาะกะพยักหน้าและยิ้มให้คอนติ

“ไม่ได้เจอกันนาน ฉันมีอะไรให้พวกนายดู” คอนติไม่ได้ตอบคําถามของฮาเป็งในทันที แต่เขาเริ่มค้นหาของ ในกระเป๋าของเขาก่อนที่จะหยิบถุงผ้าสีดําออกมาอย่างรวดเร็ว เขาเขย่าถุงผ้าหลังจากนั้นก็มีเกล็ดมังกรสีทอง จาง ๆ หล่นลงมาที่โต๊ะและส่องประกายเงางามภายใต้แสงไฟ

“นี่คือ…” ฮาเป็งพิจารณามันอย่างระมัดระวังก่อนที่จะอุทาน “นี่คือเกล็ดของมังกรระดับ 10 ใช่มั้ย?!! คนขลา นายฆ่ามังกรระดับ 10 ได้จริง ๆ เหรอ?”

“จริงเหรอ?” ฮากะเองก็อึ้งมากเช่นกัน

บรรดาลูกค้าพากันเข้ามามุงเพื่อดูมัน หลายคนที่ยืนอยู่วงนอกพยายามเบียดและเขย่งเท้าเพื่อมองเข้าไป ข้างใน

นักล่ามังกรนั้นหายากมากและคนที่ฆ่ามังกรระดับ 10 ได้นั้นก็ยิ่งหายาก ถ้าเขาฆ่ามังกรระดับ 10 จริง ๆ เขา จะกลายเป็นอัศวินคนแรกที่ประสบความสําเร็จต่อจากแม็ก อเล็กซ์ แค่เรื่องนี้เพียงอย่างเดียวนั่นก็เพียงพอแล้วที่ ชื่อของเขาจะดังก้องไปทั่วทั้งทวีปนอร์แลนด์

คอนติฆ่ามังกรระดับ 10 ได้จริง ๆ เหรอ? แม็กซ์เองก็ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น เขาสงสัยเกี่ยวกับพลังของ คอนติอยู่เสมอแต่เขาไม่เคยเห็นคอนติลงมือมาก่อน อย่างไรก็ตามมันเห็นได้ชัดว่าคอนติจริงจังมากกับการล่ามัง กร ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้ยากที่ลาของเขาจะไล่ตามมังกรได้ทันก็ตาม

นักล่ามังกร? ยาเบะมิยะรู้สึกหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณเมื่อเธอมองไปที่คอนติ เธอไม่เคยคิดเลยว่าชายวัย กลางคนที่ดูใจดีคนนี้จะน่ากลัวมากขนาดนี้

“นี่เป็นเกล็ดของมังกรระดับ 10” คอนติตอบรับอย่างสงบและยิ้มอย่างพอใจที่ตัวเขาได้รับความสนใจ

“มันคือเกล็ดของมังกรระดับ 10 จริง ๆ !”

เสียงร้องอย่างตื่นเต้นดังลั่นร้านอาหารในทันที ลูกค้าทุกคนมองดูมันด้วยความประหลาดใจ ตอนแรกพวก เขาคิดว่าฮาเป็งอาจจะดูผิด แต่หลังจากนั้นคอนติก็พูดออกมาด้วยตัวเองว่ามันเป็นเกล็ดของมังกรระดับ 10

เป็นไปได้มั้ยว่าชายคนนี้จะเป็นอัศวินคนแรกต่อจากแม็ก อเล็กซ์ที่สามารถฆ่ามังกรระดับ 10 ได้?

ทุกคนต่างก็มองคอนติด้วยความตกใจและความเคารพ พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้เห็นการเกิดขึ้นของ ตํานาน