A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 435

Chapter 435 : มันแตกต่างจากที่ฉันเคยจินตนาการไว้ตอนเด็ก ๆ

เช้าวันรุ่งขึ้นแม็กซ์ตื่นเช้ามาเพื่อเตรียมวัตถุดิบ จากนั้นเขาก็ขึ้นไปปลุกเอมมากินอาหารเช้าแล้วและพาเธอไปโรงเรียนเคออสเพื่อเรียนกับครัสซู

หลังจากเข้าไปในห้องเวทมนตร์เอมี่ก็รีบวิ่งเข้าไปหาครัสซูพร้อมกับคริสตัลสีม่วงในมือของเธอทันทีและถามว่า “อาจารย์ครัสซูคะ หนูเอาคริสตัลสีม่วงอันนี้ใส่ไว้บนไม้เท้าเวทของหนูได้มั้ยคะ?”

“มันเป็นแค่คริสตัลสีม่วงธรรมดา ฉันใส่ดวงตาของวิหคเพลิงม่วงทองระดับ 9 เข้าไปบนไม้เท้าเวทของหนูให้แล้วมันจะทําให้หนูมองเห็นทุกอย่างในรัศมีห้ากิโลเมตรรอบตัวหนูได้ในรูปแบบภาพฉายและมันก็สวยกว่าคริสตัลอันเล็ก ๆ นี้มาก” ครัสซุส่ายหัวก่อนที่เขาจะวางคริสตัลกลับเข้าไปในมือของเอมและยิ้มในขณะที่เขาพูด“ไม้เท้าเวทของหนูเกือบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว คืนนี้ฉันจะเอามันไปให้หนูนะ”

“แต่นี่ไม่ใช่คริสตัลธรรมดา เจสสิก้ามอบมันให้หนูและมันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดที่พ่อของเธอมอบให้เธอ” เอมี่เงยหน้าขึ้นมองครัสซูด้วยความตั้งใจจริง

ครัสซูมองเข้าไปในดวงตาของเอมี่ครู่หนึ่งและมีรอยยิ้มใจดีปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาลูบหัวเล็กๆของเธอเบา ๆ แล้วพยักหน้าในขณะที่เขาพูด “เอาล่ะฉันจะเพิ่มคริสตัลที่มีค่านี้ลงไปบนไม้เท้าเวทของหนูด้วย”

“ขอบคุณค่ะอาจารย์ครัสซู!” เอมีดีใจมากและหันมาหาแม็กซ์พร้อมกับถามว่า “พ่อคะ เจสสิก้าจะมีความสุขมากถ้าเธอเห็นมันใช่มั้ยคะ?”

“พ่อคิดว่าเธอจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มและมองไปที่ครัสซู

ครัสซูเก็บคริสตัลสีม่วงไปและยิ้มในขณะที่เขาพูดต่อ “อาร์เธอร์และกลุ่มเด็กเหลือขอน้อยจากหอคอยนัก เวทน่าจะมาถึงเมืองเคออสภายในวันนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถูกส่งมาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับฉันที่เพิ่งจะรับลูกศิษย์ แต่ฉันแน่ใจว่าไอ้แก่พวกนั้นไม่ได้มีเจตนาดีพวกเขาส่วนใหญ่ส่งคนที่มาที่นี่เพื่อท้าทายเอมี่”

“พวกเขาจะมาท้าหนูเหรอคะ? อาจารย์ครัสซู นั่นหมายความว่าคนเลวบางคนต้องการสู้กับหนูใช่มั้ยคะ?”เอมีเงยหน้ามองครัสซูด้วยสีหน้าแปลก ๆ

“อาจารย์ครัสซู เอมี่เพิ่งจะเริ่มเรียนเวทมนตร์ได้ไม่นาน เธอจะไม่เป็นอันตรายเหรอครับ?” แม็กซ์รู้สึกกังวลเล็กน้อยปรากฏว่าครัสซูไม่ได้เป็นที่นิยมมากนักในหอคอยนักเวท

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก ถึงแม้ว่าไอ้แก่พวกนั้นจะไร้ยางอายแต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้หน้าด้านขนาดนั้นพวกเขาจะไม่ส่งลูกศิษย์สายตรงมาท้าทายเอมี่ เพราะถ้าทําแบบนั้นพวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งทวีปสําหรับเด็กน้อยพวกนั้นก็ปล่อยให้พวกเขามาเถอะ!เอมี่เพิ่งจะเรียนเวทมนตร์มาได้ประมาณครึ่งเดือนแต่เธอเป็นลูกศิษย์ของฉันดังนั้นเธอจะไม่มีปัญหาในการจัดการกับพวกเขา”ครัสซูโบกมืออย่างไม่แยแส

“ไม่ต้องห่วงค่ะพ่อ หนูจะจัดการกับพวกเขาทั้งหมดเอง” เอมี่เองก็เงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ด้วยความมุ่งมั่นและมั่นใจ

“พ่อเชื่อในตัวหนูนะเอมี่” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม คําพูดของครัสซูทําให้เขาโล่งใจ ถ้าครัสซูมั่นใจว่าเอมจะไม่เป็นไรงั้นเธอก็น่าจะพร้อมสําหรับมันแล้ว

ดังนั้นแม็กซ์จึงออกมาจากห้องเวทมนตร์และชนเข้ากับไฮเดลที่หน้าประตูโรงเรียน

ดวงตาของไฮเดลเป็นประกายขึ้นมาในทันทีเมื่อเขามองเห็นแม็กซ์ “เป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ! เราพบกันอีกแล้วนะคุณแม็กซ์ฉันกําลังคิดอยู่ว่าจะไปหาคุณวันนี้แต่ใครจะคิดว่าฉันจะชนคุณที่นี่คุณมีเวลามั้ย? ฉันอยากจะพูดคุยรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับเครื่องจักรไอน้ํากับคุณ”

“ขอโทษด้วยนะครับอาจารย์ใหญ่ไฮเดลแต่ผมต้องกลับไปที่ร้านอาหารเพื่อเตรียมวัตถุดิบบางอย่างดังนั้นผมจึงไม่มีเวลาพูดคุยกับคุณในตอนนี้ อย่างไรก็ตามถ้าคุณมีคําถามคุณสามารถมาที่ร้านอาหารในช่วงพักได้ผมอาจจะช่วยอะไรคุณไม่ได้มากนักแต่ผมยินดีที่จะช่วยแสดงความคิดเห็นถ้าเป็นไปได้” แม็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้มผมของไฮเดลค่อนข้างยุ่งเหยิงและดวงตาของเขาก็แดง…แสดงให้เห็นว่าเขาแทบไม่ได้นอนเลยในช่วงนี้

“เข้าใจล่ะ งั้นฉันปล่อยคุณไปก่อนก็ได้ ช่วงบ่ายนี้ฉันไม่มีสอนดังนั้นฉันจะไปที่ร้านอาหารของคุณ”ไฮเดลพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและไม่ได้ดื้อดึง

“ได้เลย ไว้เจอกันนะครับ” แม็กซ์พยักหน้ารับก่อนที่จะเดินออกจากโรงเรียนไป

เขาขี่จักรยานหลับไปที่ร้านอาหารอย่างช้า ๆ ลานเอเดนไม่ได้มีชีวิตชีวามากนักในตอนเช้า ร้านค้าหลายแห่งยังคงปิดและมีคนเดินออกมาซื้ออาหารเช้าอย่างงัวเงียเป็นครั้งคราว

พื้นผิวหินอ่อนของลานเป็นประกายภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้และต้นไม้ที่เขียวชอุ่มในลานก็เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาถึงแม้ว่าฤดูใบไม้ร่วงจะมาถึงแล้วก็ตาม

บรรยากาศโดยรอบร่มรื่นและเงียบสงบมาก

ที่นี่แตกต่างจากต่างโลกที่ฉันเคยจินตนาการไว้ตอนเด็ก ๆ แต่มันก็ไม่เลวเลยรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแม็กซ์ในขณะที่เขาขี่จักรยานและทักทายลูกค้าที่เขาจําได้เป็นครั้งคราว

เมื่อเขาขี่จักรยานกลับมาถึงหน้าร้านเขาก็ทักทายลูกค้าที่ต่อแถวกันอยู่ข้างนอก นอกเหนือจากยาเบะมิยะและแซลลี่แล้วดิคัสเองก็กําลังรอเขาอยู่พร้อมกับปีกเอกสารในมือ

“คุณแม็กซ์ ท่านเจ้าของเมืองส่งผมมาที่นี่เพื่อมอบสัญญาเช่าให้คุณ หลังจากที่เซ็นสัญญาฉบับนี้คุณจะใช้ที่ดินหน้าร้านอาหารของคุณเป็นพื้นที่สําหรับกินอาหารกลางแจ้งได้” ดิคัสยิ้มในขณะที่มองแม็กซ์ที่เพิ่งจะขี่จักรยานมาถึง

“แน่นอน เข้ามาก่อนสิครับคุณดิคัส” แม็กซ์เปิดประตูด้วยรอยยิ้มและเชิญให้ดิคัสเข้ามาข้างในเขาไม่คิดว่าปราสาทเจ้าเมืองจะจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้เร็วขนาดนี้และให้ดิคัสนําสัญญามาที่นี่ในตอนเช้า

“แม็กซ์จะเช่าที่บริเวณหน้าร้านอาหารเหรอ? เขากําลังจะขยายร้านอาหารใช่มั้ย?”

“เขาคงไม่ได้วางแผนที่จะสร้างพื้นที่กินอาหารกลางแจ้งใช่มั้ย? มันเป็นเรื่องแปลกมากที่จะกินอาหารบนถนน”

“มันไม่ได้มีอะไรสําคัญสําหรับฉัน ถ้าฉันได้กินอาหารของแม็กซ์ฉันจะมีความสุขมากต่อให้ฉันจะต้องนั่งพับเพียบอยู่ที่นอกร้านอาหารเพื่อกินมันก็ตาม”

“นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นสําคัญคือแม็กซ์สามารถเช่าที่เปล่าในลานเอเดนได้สําเร็จ นี่คือสิ่งที่ไม่เคยมีใครทําได้มาก่อน อย่างที่คิดเอาไว้ แม็กซ์ไม่ใช่คนธรรมดา”

ลูกค้าที่เข้าแถวอยู่ด้านนอกร้านอาหารพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาสงสัยว่าแม็กซ์กําลังวางแผนจะทําอะไร

“หัวหน้าคะ คุณกําลังจะตั้งพื้นที่กินอาหารกลางแจ้งจริง ๆ เหรอคะ? คุณเช่าที่เพราะข้อเสนอที่ฉันเสนอคุณไปเมื่อวันก่อนจริง ๆ เหรอคะ?”ยาเบะมิยะรู้สึกประทับใจกับความใส่ใจของแม็กซ์มาก

“คุณแม็กซ์ คุณสามารถดูสัญญาเช่าก่อนได้ ระยะเวลาการเช่าจะอยู่ที่สามปีโดยมีค่าธรรมเนียมหนึ่งเหรียญทองแดงต่อปีผมหวังว่าคุณจะเก็บสัญญานี้ไว้เป็นความลับเนื่องจากว่าไม่เคยมีใครได้เช่าที่บางส่วนในลานเอ เดนเพื่อทําธุรกิจมาก่อนและร้านอาหารของคุณจะเป็นร้านเดียวที่มีพื้นที่กินอาหารกลางแจ้ง”ดิคัสวางสัญญาลง บนโต๊ะและมองแม็กซ์ด้วยรอยยิ้ม