A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 433

Chapter 433 : ค่าเช่าหนึ่งเหรียญทองแดง

จากนั้นพวกเขาทุกคนก็หันมามองแม็กซ์อย่างพร้อมเพรียงกัน

“ผมต้องขอโทษด้วย แต่ร้านอาหารจะเปิดให้บริการตามปกติในวันพรุ่งนี้ดังนั้นเราจึงไม่สามารถปล่อยให้จองได้” แม็กซ์ปฏิเสธพวกเขาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะมีใครถามขึ้นมา

“เงินไม่ใช่ปัญหาการให้บริการเราจะง่ายกว่าการให้บริการกับลูกค้าตลอดทั้งวัน พรุ่งนี้เราจะจองร้านอาหารทั้งวันเหมือนอย่างตอนนี้” จึงซ์มุ่งมั่นมากที่จะจองร้านอาหาร

“ผมต้องขอโทษด้วย แต่ร้านอาหารของเราไม่ได้รับจองในช่วงเวลาปกติของการเปิดร้าน นี่เป็นกฎของร้านอาหารและเป็นสัญญาที่ผมทําไว้กับลูกค้าของผม ถ้าพวกคุณยังอยากกินอาหารของเรากรุณากลับมาในช่วงเวลาเปิดทําการของเราในวันพรุ่งนี้” แม็กซ์ปฏิเสธอย่างหนักแน่นแต่เขาก็ยังพูดอย่างสุภาพจากนั้นเขาก็หันไปดูนาฬิกาบนกําแพงแล้วพูดว่า“อีกไม่นานร้านอาหารจะถึงเวลาปิดแล้วถ้าพวกคุณอยากจะสั่งอาหารเพิ่มกรุณาสั่งก่อนสามทุ่มนะครับ”

“ห้ะ?”

การแสดงออกของพวกเขาเริ่มตึงเครียดเล็กน้อยในขณะที่มองไปที่แม็กซ์ เขาไม่ใช่แค่ปฏิเสธข้อเสนอที่จะจองร้านอาหารของพวกเขาแต่เขายังเตรียมที่จะไล่พวกเขาออกไปอีกด้วย

“งั้นฉันขอข้าวผัดหยางโจวกับพุดดิ้งเต้าหูแบบคาวอย่างละที่ก็แล้วกัน” แดรกคูล่ามองดูนาฬิกาบนผนังและพบว่ามันเป็นเวลาสองทุ่มสี่สิบนาทีแล้ว

“ฉันเอาปลาย่างรสเผ็ดอีกตัวนึงรอบนี้ขอแค่เผ็ดมากพอนะเผ็ดอย่างบ้าคลั่งมันเผ็ดเกินไป…เอิ๊ก!”

พวกเขาทุกคนเรอออกมาในขณะที่สั่งอาหารเพิ่ม พวกเขาอิ่มแล้วแต่การปล่อยโอกาสที่จะได้กินอาหารอร่อย ๆ แบบนี้ให้หลุดลอยไปนั้นเป็นเรื่องที่พวกเขายอมไม่ได้

“ได้ครับ กรุณารอสักครู่นะครับ” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาเดินกลับเข้าไปในครัวเขามองไปที่ตัวแทนทั้งหกด้วยรอยยิ้มกว้างและคิดกับตัวเอง ดูเหมือนว่าเราจะได้ผลลัพธ์ที่ชัดเจนในไม่ช้า

“เอ็ก…ฉันว่าเราจบการประชุมนี้ที่นี่เลยดีกว่า เราจะไม่ขอค่าชดเชยอะไรอีก แต่เราก็จะไม่ขอโทษเช่นกันเราจะสั่งให้กองทัพทั้งหมดของเราถอนกําลังออกจากเกาะและไม่มีใครที่จะมีสิทธิ์เป็นเจ้าของมันเราจะออกแถลงการณ์ว่ากองทัพของเราต่อสู้กันอย่างหนักและไม่มีใครชนะดังนั้นทั้งสองฝ่ายจึงตัดสินใจที่จะถอยทัพและนั่นจะเป็นจุดสิ้นสุดของเรื่องนี้”แดรกคูล่าเรอออกมาในขณะที่เขามองไปที่เผ่ามังกรทั้งสามคนแล้วพูดต่อ “เราทุกคนจะได้มีเวลาไปเพลิดเพลินกับเมืองเคออสในช่วงไม่กี่วันต่อจากนี้ ไม่บ่อยนักที่เราจะได้มาที่นี่และฉันไม่อยากจะเสียเวลาไปกับการดูหน้าบูด ๆ ของพวกนายอีกแล้วฉันอยากจะไปดูสาว ๆ หน้าตาน่ารักตามท้องถนนและมากินอาหารที่ร้านอาหารมาเนี่มากกว่านั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะทํา”

ฟ็อกซ์ยังคงดื้อรั้นและมีสีหน้าจริงจัง “แกจะให้การประชุมที่สําคัญแบบนี้จบไปด้วยเหตุผลที่น่าหัวเราะแบบนี้เนี่ยนะ?! เผ่ามังกรของเราเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบในการต่อสู้นี้มาตลอดอะไรทําให้แกคิดว่าพวกเราเสมอกัน? ฉันไม่เห็นด้วยกับ -”

“ฉันเห็นด้วย! เรามาเซ็นเอกสารที่เกี่ยวข้องกันพรุ่งนี้เลย! ฉันมีเรื่องเร่งด่วนบางอย่างที่ต้องไปทําเพราะงั้นฉันจะต้องกลับไปเร็ว ๆ นี้ฉันเห็นด้วยกับข้อเสนอของแดรกคูล่าอย่างเต็มที่”ฮาวิดยกมือขึ้นและตัดบทพ็อกซ์ในทันที

“ถ้าการประชุมไม่ได้จัดที่ร้านอาหารมามีต่อเราก็จะไม่สามารถกินโร่วเจียหมัวแสนอร่อยของพวกเขาได้นั่นจะเป็นโศกนาฏกรรมอย่างแท้จริงดังนั้นฉันจึงเห็นด้วยกับข้อเสนอของแดรกคูล่าขอให้จบการประชุมที่นี่ในวันนี้และนักรบของเราทุกคนจะได้กลับไปพักผ่อนอย่างที่พวกเขาสมควรจะได้รับจิงซ์ยกมือขึ้นแล้วหันไปมองฟอกซ์ที่กําลังตกตะลึงแล้วพูดต่อ “ฟ็อกซ์ เราตกลงกันแล้วก่อนที่จะมาที่นี่ว่าในกรณีที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกันเราจะลงคะแนนโหวตตอนนี้คะแนนโหวตอยู่ที่สองต่อหนึ่ง ดังนั้นมันจึงตัดสินแล้ว”

“พวกแก!! พวกแกเป็นตัวแทนของเผ่ามังกรนะ! ฉันจะเปิดเผยเรื่องนี้ให้ทุกคนรู้พวกแกทั้งสองคนจะต้องมีคําอธิบายเมื่อเรากลับไป!”ฟ็อกซ์โมโหมากมือของเขาสันในขณะที่เขาจ้องเขม็งไปที่ฮาวิดและจิงซ์

“ฟ็อกซ์ คําพูดของนายอาจจะพอมีน้ําหนักแต่นายอย่าลืมนะว่าเรามีกันอยู่สองคน นายคิดว่าทุกคนจะเชื่อตําพูดของนายหรือจะเชื่อใจเราสองคน? ฉันรู้ว่านายกําลังคิดอะไร เผ่ามังกรน้ําแข็งมีส่วนร่วมในการต่อสู้มาอย่างต่อเนื่อง แต่สิ่งที่ดีที่สุดสําหรับเผ่ามังกรของเรานั่นก็คือการหยุดการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด” ฮาวิดมองฟอกซ์ด้วยสีห น้าแน่วแน่

ฟ็อกซ์มองลึกเข้าไปในดวงตาของฮาวิดและจิงซ์ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจยอมรับกับผลลัพธ์นี้แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับมัน

เป็นไปอย่างที่ฉันคิดเอาไว้เลย ถ้าแม็กซ์ไม่ได้ทําอาหารเก่งขนาดนี้ฉันจะจ้างเขาไปเป็นที่ปรึกษาของฉันไม่ว่าจะต้องใช้เงินมากแค่ไหนก็ตามรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของไมเคิลในขณะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ของเขานี่เป็นการประชุมที่เร็วและมีประสิทธิภาพที่สุดเท่าที่เขาเคยเป็นเจ้าภาพมางานของเขาจะง่ายขึ้นมากถ้าการประ ชุมในอนาคตทั้งหมดทําแบบนี้ได้

เจ้าหน้าที่จดบันทึกทั้งสองคนจากปราสาทเจ้าเมืองเพิ่งจะจรดปากกาลงไปบนกระดาษและการประชุมก็จบลงแล้ว

ดิคัสที่เคยเข้าร่วมการประชุมมาหลายครั้งอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง จากนั้นเขาก็หันไปมองแม็กซ์ด้วยความชื่นชม

ถึงแม้ว่าท่านเจ้าเมืองจะเป็นคนที่จัดการประชุมนี้ขึ้นมา แต่คนที่ควบคุมจังหวะและทิศทางของการประช มทั้งหมดนั่นก็คือแม็กซ์

ตอนที่ท่านเจ้าเมืองยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของแม็กซ์ รวมถึงการเลื่อนการประชุมออกไปมันทําให้ดิคัสรู้สึก ไม่ค่อยแน่ใจนักในการตัดสินใจครั้งนี้ อย่างไรก็ตามการที่ท่านเจ้าเมืองยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดทําให้การประชุมสิ้นสุดลงและได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ทั้งสองฝ่ายมีการเตรียมการมาเป็นอย่างดีดังนั้นทันทีที่พวกเขาเข้าสู่ขั้นตอนการเจรจาจริงทุกอย่างจึงดําเนินไปได้อย่างราบรื่น ข้อตกลงถูกกําหนดขึ้นและมีรายละเอียดแค่ไม่กี่อย่างเท่านั้นที่จะต้องแก้ไขก่อนที่เอกสารทั้งหมดจะลงนามได้ในวันพรุ่งนี้

“ก่อนมาที่นี่ฉันได้รับแจ้งว่าการประชุมจะเป็นกระบวนการที่ยากลําบากและยืดยาว แต่สิ่งต่าง ๆ กลับราบรื่นกว่าที่ฉันคิดเอาไว้”แดรกคูล่าจัดเสื้อผ้าของเขาด้วยสีหน้าร่าเริง

“ฉันเองก็คิดแบบนั้น แต่ปีศาจอย่างพวกนายไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ฉันคิด เราอาจจะต้องสู้กันอีกในอนาคตแต่ฉันสนุกกับการกินอาหารกับพวกนายในวันนี้มาก” จิงซ์พยักหน้าเห็นด้วย ทุกคนต่างก็หัวเราะออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น

หลังจากที่กินอาหารรอบสุดท้ายหมดพวกเขาทุกคนก็พากันออกจากร้านอาหารไป ในที่สุดฟอกซ์ก็ได้สติและเดินออกจากร้านไปด้วยท่าทางที่ผิดธรรมชาติเล็กน้อย ในขณะที่เขาเดินออกไปดวงตาของเขาก็เบิกกว้างอย่างน่ากลัวและพูดกับตัวเอง “ฝากไว้ก่อนเถอะ! ฉันจะตอบแทนแกเป็นสิบเท่าสําหรับความอัปยศทั้งหมดที่แกทํากับฉัน!”

“แม็กซ์ ขอบคุณมากนะที่นายช่วยเร่งการประชุมในวันนี้ให้” ไมเคิลมองไปที่แม็กซ์และยื่นมือของเขาออกมาด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาพูด “ฉันสํารวจดูพื้นที่บริเวณด้านหน้าร้านอาหารแล้วถึงแม้ว่านายจะวางโต๊ะและเก้าอี้สักสองสามชุดไว้มันก็จะไม่ส่งผลเสียอะไรกับลานเอเดนนายได้สิทธิ์ที่จะตั้งพื้นที่กินอาหารกลางแจ้งและมันจะมีค่าเช่าแค่หนึ่งเหรียญทองแดงเอกสารที่เกี่ยวข้องจะถูกส่งมาให้นายในวันพรุ่งนี้”