A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 431

Chapter 431 : เขาคงจะ..รู้สึกดีละมั้ง

“เผ็ดอย่างบ้าคลั่ง? ได้ครับ กรุณารอสักครู่นะครับ” รอยยิ้มที่ขบขันเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแม็กซ์ หึหึ นายเป็นคนที่สั่งมันเองนะ อย่ามาโทษฉันแล้วกันถ้าวันนี้ฉันทําให้นายร้องไห้

“มีปลาด้วยเหรอ? ฉันรักปลา! ฉันเอาปลาย่างรสเผ็ดขนาดใหญ่แบบเผ็ดอย่างบ้าคลั่งด้วย ภาพนี้ดูสมจริงมาก คุณใช้เวทย์มนตร์ในการแปลงอาหารของคุณให้กลายเป็นภาพรึเปล่า?” ฮาวิดประหลาดใจกับคุณภาพของรูปปลาย่างรสเผ็ดในเมนู

“ผมขอให้จิตรกรสมัครเล่นคนหนึ่งวาดให้ผมน่ะ” แม็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้ม

“กรุณาอธิบายให้ฉันฟังหน่อยซิว่าจิตรกรสมัครเล่นที่คุณพูดถึงน่ะหมายถึงใคร!! ภาพของระบบทั้งหมดอย่างน้อยก็อยู่ในระดับมืออาชีพ!!” เสียงไม่พอใจของระบบดังขึ้นแต่แม็กซ์ก็ทําเป็นไม่สนใจ

“ฉันเอาข้าวผัดหยางโจว!”

“ฉันชอบไก่ดังนั้นฉันจะสังข้างไก่ตุ้น”

เมื่อทุกคนสั่งอาหารแม็กซ์ก็กลับเข้าไปในครัวในขณะที่ยาเบะมิยะรับผิดชอบในการนําอาหารทั้งหมดออกมาเสิร์ฟ

เขาต้องการแบบเผ็ดอย่างบ้าคลั่งใช่มั้ย? เหอะ ฉันจะให้เขาสองเท่าเลย! แม็กซ์มองไปที่ฟื้อกซ์ก่อนที่จะสับพริกและพริกไทยจํานวนมากบนเขียงของเขาให้ละเอียด

ไม่มีใครสนใจที่จะพูดคุยกันอีกต่อไป พวกเขาทุกคนต่างก็มองไปที่ห้องครัวและตั้งตารออาหารที่จะมาเสิร์ฟ

“คุณลุงลวดทอง คุณต้องจ่ายค่าเก้าอี้ตัวนั้นด้วยนะคะ” เอมีเตือน

จิงซ์มองเก้าอี้ของเขาที่กลายเป็นเศษไม้ไปแล้วและเกาหัวอย่างอาย ๆ ในขณะที่เขาพูด “โร่วเจียหมัวอร่อยมากจนฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันจะจ่ายค่าเก้าอี้ตัวนี้อย่างแน่นอน”

“นี่คือโร่วเจียหมัว 10 อันที่คุณสั่งค่ะ คุณอยากได้เก้าอี้ตัวใหม่มั้ยคะ?” ยาเบะมิยะวางถาดใส่โร่วเจียหมัวลงตรงหน้าจิงซ์ เธอดูจะประหม่าอยู่เล็กน้อย

“ไม่เป็นไร ฉันยืนกินดีกว่า ไม่งั้นฉันคงทําเก้าอี้พังอีก” จิงซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็มองไปที่ยาเบะมิยะด้วยสีหน้าแปลก ๆ และถามว่า “สาวน้อย เธอมีสายเลือดมังกรอะไร? ทําไมเธอถึงมาทํางานอยู่ที่นี่ในฐานะ พนักงานเสิร์ฟ พวกเรามังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าภาคภูมิใจไม่ว่าอาหารจะดีแค่ไหนเราก็ไม่ควรก้มหน้ารับใช้คนอื่น แบบนี้”

“ฉัน…” ยาเบะมิยะอ้าปากจะตอบก่อนที่จะก้มหน้าลงด้วยสีหน้าเศร้า ๆ ในขณะที่เธอพูด “ฉันไม่รู้ว่าตัวฉันมีสายเลือดมังกรอะไร”

“โอ้ งั้นเหรอ?” จิงซ์รู้สึกซับซ้อนเล็กน้อยเมื่อเขามองดูยาเบะมิยะ

“อย่างไรก็ตามฉันชอบงานในปัจจุบันของฉัน งานนี้ให้ความภาคภูมิใจกับฉันและมันไม่เคยทําให้ฉันรู้สึกด้อยกว่าใคร ฉันสนุกกับงานและชีวิตในปัจจุบันของฉันมาก” ยาเบะมิยะเงยหน้าขึ้นมาและมองเข้าไปในดวงตาของจิงซ์ด้วยสีหน้าจริงจัง

จิงซ์มองไปที่ความมั่นใจและความภาคภูมิใจในแววตาของยาเบะมิยะและรู้สึกประหลาดใจ เขาเคยเห็นลูกครึ่งมังกรบนเกาะมังกรมาก่อนและคนส่วนใหญ่มีความนับถือในตัวเองค่อนข้างต่ํา อย่างไรก็ตามเขารู้สึกได้ว่าความภาคภูมิใจในหัวใจของสาวน้อยคนนี้นั้นเป็นเรื่องจริง

“ฉันหวังว่าเธอจะไม่เสียความภาคภูมิใจและความมั่นใจนี้ไป ฉันขอให้เธอโชคดีนะ” จิงซ์ยิ้มแล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับโร่วเจียหมัวของเขาและดื่มไปกับรสชาติอสนอร่อยของพวกมัน

“แน่นอนค่ะ” ยาเบะมิยะตอบรับเสียงเบา คําพูดของเธอเป็นการตอบทั้งจิงซ์และตัวของเธอเอง

“นี่คือปลาย่างรสเผ็ดของคุณค่ะ” ไม่นานยาเบะมิยะก็กลับไปที่ครัวและนําปลาย่างรสเผ็ดขนาดใหญ่ของฟ็อกซ์ออกมา

ปลาย่างขนาดใหญ่ที่ถูกราดเอาไว้ด้วยน้ําซอสสีแดงที่เต็มไปด้วยพริกจํานวนมาก กลิ่นของมันทําให้ฟ็อกซ์ต้องกลืนน้ําลายอย่างหวาดกลัว

กลิ่นนี่มัน! มันเผ็ดขนาดไหนกันเนี่ย! แค่ได้กลิ่นมันก็ทําให้ฉันน้ําตาไหลแล้ว เขาอาศัยอยู่ในเมืองเคออสมาตลอดทั้งปีดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับอาหารของมนุษย์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากินอาหารรสเผ็ด อันที่จริงเขาชอบกินอาหารรสเผ็ดมาก เพราะอย่างนั้นเขาถึงเลือกที่จะสังระดับเย็ดอย่างบ้าคลั่งในตอนแรก

อย่างไรก็ตามปรากฏว่าความเผ็ดนี้แตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยเจอมาก่อน อย่างไรก็ตามนอกจากกลิ่นเผ็ดที่น่าหวาดกลัวแล้วกลิ่นของปลาก็น่าดึงดูดมากและมันทําให้ฟือกซ์เผลอหยิบตะเกียบขึ้นมา

ถ้ามังกรน้ําแข็งนี่กินปลาย่างระดับเย็ดอย่างบ้าคลั่งในนี้จะต้องกลายเป็นซาวน่าแน่ ๆ ไมเคิลส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม แม็กซ์ไม่ได้เตือนฟ้อกซ์ว่าปลาย่างระดับเย็ดอย่างบ้าคลั่งนั้นเป็นยังไง เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการแก้แค้นฟอกซ์ของเขา

“ปลาตัวนี้ดูพิเศษจริง ๆ ออร่าที่ร้อนแรงของมันทําให้เลือดของฉันเดือดพล่าน” ฮาวิดมองดูปลาย่างรสเผ็ดที่แซลลี่ยกมาเสิร์ฟให้เขา ผิวของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่ามันกําลังจะระเบิดเปลวไฟออกมาได้ตลอดเวล

เดี๋ยวก่อนนะ ฉันต้องขยับเก้าอี้ออกก่อนที่จะเริ่มกิน ไม่งั้นฉันจะต้องจ่ายค่าเฟอร์นิเจอร์เพิ่มอีกฮาวิดหยิบ ตะเกียบของเขาขึ้นมาแต่เขาก็นึกได้แล้วขยับเก้าอี้ของเขาออกไปห่าง ๆ ให้มันอยู่ในระยะที่ปลอดภัยก่อนที่เขาจะเริ่มกิน นี่เป็นบทเรียนที่เขาเคยเจอและมันจะต้องไม่เกิดขึ้นอีก

ในความเป็นจริงเขาเป็นหนึ่งในมังกรที่ยากจนมาก ที่ดูเหมือนว่าเขามีเงินมากนั่นก็เป็นเพราะว่าเผ่ามังกรช่วยสนับสนุนค่าใช้จ่ายสําหรับการเดินทางในครั้งนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะจ่ายค่าเฟอร์นิเจอร์ที่เขาทําเสียหายให้ด้วย

พวกเขาทั้งสองคนเอาปลาย่างคําแรกเข้าปากเกือบพร้อมเพรียงกัน

“อ๊ากกก!”

“โอ๊ะ!”

เสียงกรีดร้องเพราะความเจ็บปวดและเสียงคํารามเพราะความตื่นเต้นปะทุขึ้นในเวลาเดียวกัน

ฟ็อกซ์กดมือของเขาไว้กับโต๊ะแน่นในขณะที่เขาพยายามอย่างหนักที่จะอดกลั้นเอาไว้ ใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงเหมือนกับกันลิงและมีไอน้ําจํานวนมากลอยออกมาจากร่างของเขาท่ามกลางเสียงแตกที่ชวนให้นึกถึง เสียงของน้ําแข็งแห้งที่สัมผัสกับน้ําไม่นานร่างกายของเขาทั้งหมดก็ถูกปกคลุมไปด้วยไอน้ําทําให้เกิดภาพที่น่าตกใจ

ในขณะเดียวกันร่างกายของฮาวิดนั้นลุกท่วมไปด้วยเปลวไฟ ถึงแม้ว่าทั่วทั้งตัวของเขาจะเต็มไปด้วยเปลวไฟแต่ตะเกียบในมือของเขาก็ยังไม่ได้รับความเสียหาย

“มีปลาที่อร่อยขนาดนี้อยู่ในโลกจริง ๆ เหรอ? มันน่าทึ่งมาก! ฉันไม่เคยกินอะไรที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!” ฮาวิดมองปลาย่างตรงหน้าด้วยสีหน้าร้อนแรงก่อนที่จะตีบเนื้อปลาแสนอร่อยเข้าปากอีกครั้ง หลังจากนั้นเปลวไฟที่ปกคลุมอยู่บนร่างกายของเขาก็ยิ่งสว่างยิ่งขึ้น

“ได้ยังไง…มันมีพริกที่เผ็ดขนาดนี้อยู่ในโลกได้ยังไง…” ร่างกายของฟ็อกซ์เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น แต่ตะเกียบของเขาก็จิ้มลงไปที่ปลาย่างอีกครั้งอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ไม่! หยุด! ฉันจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบากแน่ถ้าฉันกินต่อไป! แต่…มือฉันมันไม่ฟังฉันเลย! และ…ฉันกําลังร้องไห้? น้ําตาพวกนี้มาจากไหน? ตาของฟ็อกซ์เบิกกว้างในขณะที่เขามองไปที่ปลาที่วางอยู่ตรงหน้าเขาและมีน้ําตาไหลออกมาไม่หยุด ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างกําลังไหลออกไปจากร่างกายของเขา..

“พ่อคะ เขาร้องไห้ทําไมเหรอคะ?” เอมถามแม็กซ์ด้วยความงุนงง

“เขาคงจะ…รู้สึกดีละมั้ง” แม็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้ม