A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 430

Chapter 430 : เผ็ดอย่างบ้าคลั่ง!

จิงซ์ยังคงถือโร่วเจียหมัวอีกครึ่งหนึ่งเอาในในมือในขณะที่หางมังกรสีทองของเขาละไปกับพื้น

อย่างไรก็ตามเขายังคงดื่มต่ำไปกับรสชาติของโร่วเจียหมัวและไม่ได้ตอบสนองต่อการปรากฏขึ้นของหางของเขาแม้แต่น้อยหลังจากนั้นเขาก็นําโร่วเจียหมัวที่เหลือเข้าปากและเคี้ยวมันอย่างมีความสุข

พลังงานที่เปี่ยมล้นไหลไปตามเส้นเลือดของเขาและทําให้เขารู้สึกพอใจมากเขาไม่รู้ว่ามันเป็นพลังงานแบบไหนแต่เขารู้สึกได้ว่าพลังของเขานั้นเพิ่มขึ้นเล็กน้อยและนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้เขาตกใจ

แน่นอนว่าสิ่งที่เขาตกตะลึงยิ่งกว่าคือรสชาติแสนอร่อยของโร่วเจียหมัว เขาไม่เคยกินเนื้อสัตว์ที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนแม้แต่ปลาที่มีเนื้อชุ่มฉ่ําที่สุดในทะเลไร้ขอบเขตก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้

เมนูนี้อร่อยมาก! จิงซ์คิดกับตัวเอง ฉันกินมันได้เป็น 100 อันเลย!

“หม?”

ปีศาจและมังกรที่เหลือต่างก็ประหลาดใจกับปฏิกิริยาของจิงซ์แต่ไม่นานพวกเขาก็หันไปให้ความสนใจกับโร่วเจียหมัวในมือของตัวเอง

“ทอง…หางมังกรทอง!” ยาเบะมิยะมองไปที่หางมังกรของจิงซ์และร้องออกมาอย่างประหลาดใจแต่เธอก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้เพื่อระงับเสียง

“หืม?” ฟ็อกซ์หันมามองยาเบะมิยะด้วยดวงตาที่หรี่ลง

เธอมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับมังกรทองเหลือ?เขาสังเกตเห็นหญิงสาวลูกครึ่งมังกรคนนี้ในขณะที่เขาเข้ามาในร้านแต่เขาสัมผัสไม่ได้ถึงออร่าที่ทรงพลังจากเธอดังนั้นเขาจึงสันนิษฐานว่าเธอน่าจะเป็นแค่ลูกครึ่งมังกรธรรมดาที่สืบทอดความสามารถของมนุษย์

อย่างไรก็ตามทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติมังกรทองเป็นเผ่าที่ยอมรับลูกครึ่งมังกรและพวกเขายังอนุญาตให้ลูกครึ่งมังกรใช้ชีวิตอยู่บนเกาะมังกรกับพวกเขาได้ดังนั้นมันจึงมีน้อยมากที่ลูกครึ่งมังกรจะถูกมังกรทองทิ้งเอาไว้ที่โลกภายนอก

น่าสนใจ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าเธอถูกทิ้งเอาไว้โดยมังกรทองคนไหน บางทีฉันอาจจะใช้เธอได้ในอนาคตฉันน่าจะจับตาดูเธอไว้รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฟ็อกซ์ในขณะที่เขาละสายตาไป

เผ่ามังกรไม่เคยรวมกันเป็นหนึ่งและหัวหน้าเผ่าคนปัจจุบันของพวกเขา “แรงค์สเตอร์ ก็มีสายเลือดของทั้งมังกรทองและมังกรน้ําแข็งอยู่ในตัวดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายจึงค่อนข้างซับซ้อนและละเอียดอ่อน

บางที่เด็กเหลือขอที่ไม่ได้มีอะไรสําคัญอย่างก็เธอก็อาจจะเอามาใช้งานได้ในภายหลัง

มิยะเป็นลูกครึ่งมังกรที่มีสายเลือดของมังกรทองเหรอ?แม็กซ์สังเกตดูหางมังกรทองของจิงซ์และพบว่ามันใกล้เคียงกับหางของยาเบะมิยะหลังจากที่เธอกินโร่วเจียหมัวมากอย่างไรก็ตามหางของยาเบะมิยะนั้นบางและยาวกว่าแถมยังมีเกล็ดที่ละเอียดและซับซ้อนกว่าด้วย

“ว้าว! หางมังกร!” ตาของเอมเป็นประกายขึ้นมาเธอหันไปมองยาเบะมิยะก่อนที่จะกลับไปให้ความสนใจกับหางมังกรทองของจิงซ์เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

มังกรทองคนนี้มีปฏิกิริยาเหมือนกันกับมิยะหลังจากที่กินโร่วเจียหมัวเข้าไปฉันคิดอยู่แล้วว่ามิยะน่าจะมีสายเลือดของมังกรทองไหลเวียนอยู่ในร่างกายและตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปได้ค่อนข้างมากมังกรทองเป็นเผ่าที่ยอมรับลูกครึ่งมังกรดังนั้นเขาอาจจะเต็มใจพาเธอกลับไปที่เกาะมังกรด้วยฉันสงสัยจริงๆว่ามิยะจะไปกับพวกเขามัยถ้าพวกเขาเสนอว่าจะพาเธอไปแซลลีมองยาเบะมิยะด้วยความกังวลเล็กน้อย

ยาเบะมิยะอ้าปากแต่ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและสุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเธอถอยหลังไปสองก้าวแล้วก้มหน้าลงและพยายามไม่เปิดเผยอารมณ์ของเธอออกมา

“เจ้าของร้าน ฉันขอโร่วเจียหมัวเพิ่มอีก 10 อันเลย!เจ้านี่อร่อยมากจริงๆ !”จิงซ์กลืนโร่วเจียหมัวในปากของเขาลงไปแล้วพูดชมเชย“การทําอาหารของมนุษย์นี่น่าทึ่งจริง ๆ มันดีกว่าการกินอาหารดิบๆมาก”

“ไม่ใช่ว่านายดูถูกมนุษย์และบอกว่าพวกเขากินทุกอย่างอย่างไม่เลือกเหรอ?” แดรกคูล่าเลิกคิ้ว

“ฉันจําได้ว่ามีคนพูดว่ายอมอดตายดีกว่ากินผักหรืออาหารของมนุษย์” จิงซ์สวนกลับในทันที

“ขอฉันลองชิมโร่วเจียหมัวนี้หน่อยสิ”แดรกคู่ล่ายิ้มอย่างอาย ๆ และพยายามเปลี่ยนเรื่องหลังจากที่เขากินโร่วเจียหมัวเขาไปใบหน้าซีด ๆ ของเขาก็มีเลือดฝาดขึ้นมาในทันทีและหลังจากที่เขากลืนมันลงไปเขาก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง“โร่วเจียหมัวนี้อร่อยมากจริง ๆแต่พลังงานที่อยู่ข้างในรุนแรงมากเกินไปพวกเราแวมไพร์เป็นสัตว์เลือดเย็นและความรู้สึกของการที่เลือดเดือดพล่านนั้นแปลกมากสําหรับฉัน”

ถึงแม้ว่าจะพูดแบบนั้นแต่แดรกคูล่าก็ยังกินโร่วเจียหมัวจนหมดหลังจากนั้นแก้มของเขาก็ยิ่งแดงมากขึ้นและถอนหายใจออกมา“ฉันขอพุดดิ้งเต้าหูแบบคาวเพิ่มอีกถ้วยสิ ฉันรู้สึกว่ามันเหมาะกับรสนิยมของฉันมากกว่า”

“อร่อยมาก!”

“เป็นรสชาติที่น่าทึ่งจริง ๆ! มันทํามาจากหมูทั้งหมดแต่ทําไมหมูป่าอเวจีของพวกเราถึงไม่อร่อยขนาดนี้นะ?”

“ใครจะคิดว่ามนุษย์จะมีอาหารที่น่าทึ่งขนาดนี้เมนูนี้อร่อยกว่าอาหารที่ปีศาจเรากินมาก!

คําชมมากมายดังขึ้นในร้านอาหาร

แม็กซ์เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่เขาพูด “พุดดิ้งเต้าหูและโร่วเจียหมัวเป็นแค่อาหารเรียกน้ําย่อยครับ พวกคุณทุกคนสามารถดูเมนูอื่น ๆ ที่เรามีได้คุณสามารถสั่งอะไรก็ได้จากในนั้น”

“เจ้าของร้าน อาหารของคุณอร่อยจริง ๆ คุณสนใจที่จะกลับไปที่หมู่เกาะมังกรกับฉันมั้ย? ฉันมั่นใจได้เลยว่าธุรกิจของคุณจะต้องเฟื่องฟูมากแน่ ๆ” แดรกคูล่าหันมามองแม็กซ์ด้วยรอยยิ้มคาดหวัง

“ไปให้พ้นเลย! ปีศาจอย่างพวกนายมีแต่คนยากจน! มาที่เกาะมังกรของเราดีกว่า ถึงแม้ว่ามังกรอย่างพวกเราจะมีอย่างอื่นไม่มากแต่สิ่งที่เรามีมากคือทองคํา! ถ้าคุณทําโร่วเจียหมัวอร่อย ๆ แบบนี้ได้ทุกวันเราก็มีทองให้คุณได้มากเท่าที่คุณต้องการ เรามีเหมืองทองคําจํานวนมากบนเกาะของเราและเรายังไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามีทองคําอยู่ในถ้ําของพวกเรามากแค่ไหน”จิงซ์หันมามองแม็กซ์และเสนอข้อเสนอที่ต้านทานได้ยาก

“ขอบคุณสําหรับคําเชิญของคุณนะครับแต่ตอนนี้ผมยังไม่มีแผนที่จะย้ายร้านอาหารของผมไปที่อื่นตอนนี้ เมืองเคออสเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสําหรับผม”แม็กซ์ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มเขาไม่ใช่คนโง่ถ้าเขาไปที่เกาะมังกร หรือหมู่เกาะปีศาจเสรีภาพของเขาจะถูกจํากัดอย่างแน่นอน

ก่อนที่จะเรียกคืนพลังในอดีตกลับมาได้เขาจะต้องระวังตัวให้มากเป็นพิเศษ

สําหรับการหารายได้นั้นเงินจะต้องเป็นฝ่ายมาหาเขา ถ้าเขาไล่ตามเงินเขาก็จะสูญเสียอิสรภาพไป

“เข้าใจล่ะ” แดรกคูล่าและจิงซ์ต่างก็รู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ถ้าฉันอยากจะกินอาหารอร่อย ๆ ในอนาคตฉันคงต้องเดินทางมาที่เมืองเคออสสินะ” แดรกคูล่าถอนหายใจออกมาอย่างผิดหวัง

หลังจากที่ดูเมนูอยู่นานป๊อกซ์ก็หันมาหาแม็กซ์แล้วพูดว่า “ฉันอยากได้ปลาย่างรสเผ็ดขนาดใหญ่เอาเป็นเผ็ดอย่างบ้าคลั่งนะ”