A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 415

Chapter 415 : แพ็คเกจการปรับปรุงเมนู

“ที่นี่คือเมืองเคออสใช่มั้ย? ตามที่คาดไว้ เมืองนี้เทียบได้กับเมืองโรดูเลย ฉันเห็นสิ่งมีชีวิตทุกเผ่าพันธุ์ที่นี่เป็นเมืองที่น่าสนใจจริงๆ” ในรถม้าที่หรูหราที่สร้างมาจากกิ่งไม้สีเขียวบลอว์กําลังมองออกไปข้างนอกและสํารวจดูสิ่งมีชีวิตที่เดินเข้าออกประตูเมืองด้วยรอยยิ้ม

รถม้าถูกลากโดยกวางสีน้ําตาลสองตัวที่สูงกว่าม้าทั่วไปพวกมันมีเขาขนาดใหญ่สีดําคู่หนึ่งอยู่บนหัวของพวกมันและดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก

“เอลฟ์สาวคนนั้นสวยมาก”

“ใช่เลย ดูใบหน้าที่สวยงามนั่นสิฉันเคยเห็นเอลฟ์มาก่อนแต่ฉันไม่เคยเห็นเอลฟ์ที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย

สายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็มองมาที่บลอร์ที่นั่งอยู่ในรถม้าพวกเขาพากันกระซิบกระซาบเสียงเบา

“เชี่ยเอ๊ย! ไอ้หมอนั่นมันเป็นผู้ชาย! พวกแกตาบอดเหรอ!” คนแคระวัยกลางคนเบ้ปากและบ่น อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาหันหลังไปเขาก็บ่นกับตัวเอง “แต่แน่ใจได้เลยว่าเขาเป็นผู้ชายที่สวยมาก!”

“เฮ้อ ความงามของฉันมักจะดึงดูดความสนใจอยู่เสมอเลยน่ารําคาญซะจริง” บลอร์ถอนหายใจและหลับตาลง

“คุณหนูของตระกูลบริวสเตอร์ทํางานเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารเล็กๆ นั่นจริง ๆ เหรอ? ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไปฉันสงสัยจริงๆ ว่าพวกคนแก่ที่รอให้เธอกลับไปและแทนที่เจ้าหญิงอิริน่าจะมีปฏิกิริยายังไง” บลอร์บ่นกับตัวเอง รถม้าเดินทางอย่างช้า ๆ ไปตามถนนเขาหาวออกมาและส่ายหัวในขณะที่พูดต่อ “ลืมไปเถอะฉันจะนอนพักสักสองวัน ยังไงซะเราก็มาถึงจุดหมายปลายทางแล้วไม่มีสิ่งใดที่จะมาขวางกั้นความงามของฉัน ได้…

“ท่านเจ้าเมืองครับ เราได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคดีของวู้ดโรว์มาแล้วครับเขายักยอกเงินชดเชยจํานวนมหาศาลที่กําหนดไว้สําหรับครอบครัวของคนงานเหมืองที่เสียชีวิตและอนุญาตให้วอร์ริคหลานชายของเขากระทําความผิดร้ายแรงต่อผู้ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่นั้นนับครั้งไม่ถ้วนมีผู้อยู่อาศัยมากกว่า 50 คนที่ถูกสังหารโดยพวกเขามากกว่า 35 คนเป็นผู้หญิงและอีกห้าคนเป็นเด็กอายุต่ํากว่า 10 ปีกองทุนเงินชดเชยถูกยักยอกไปโดยวัดโรว์มากกว่า 6,000,000 เหรียญทองแดงนี่เป็นแค่ข้อมูลที่เรารวบรวมมาจากการตรวจสอบเบื้องต้นเท่านั้นครับเมื่อเราเจาะลึกลงไปอีกผมกลัวว่าตัวเลขเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง”

ในปราสาทเจ้าเมือง เจ้าหน้าที่ส่งรายงานให้กับไมเคิลพวกเขาทั้งคู่ต่างก็มีสีหน้าที่เคร่งเครียดในขณะที่พวกเขาพยายามระงับความตกใจและความโกรธ

เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งรีบเข้ามารายงานต่อ “ท่าเจ้าเมืองครับทางปราสาทเจ้าเมืองได้ลงนามในเอกสารพวกนี้แล้วครับนอกจากผู้เฒ่าที่กําลังทําการสอบสวนแล้วผู้เฒ่าทั้ง 10 ที่เหลือก็ได้จัดตั้งทีมขึ้นเพื่อช่วยเหลือปราสาทเจ้าเมืองของเราในเรื่องนี้ด้วยครับ”

ไมเคิลกําหมัดแน่นและออกคําสั่ง “บอกให้พวกเขาเริ่มการสอบสวนในทันที!ขอฉันดูหน่อยซ์ว่าไอ้พวกนี้ แฝงตัวอยู่ในเมืองเคออสมากแค่ไหน ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าอาชญากรรมที่ชั่วร้ายพวกนี้ได้เกดขึ้นใต้จมูกของฉันได้ยังไง!”

“ครับผม!” เจ้าหน้าที่คนนั้นรีบออกไปในทันทีเพื่อถ่ายทอดคําสั่งของไมเคิลครั้งนี้ท่านเจ้าเมืองโกรธมากและการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กําลังจะเกิดขึ้นในเมืองเคออส

ไมเคิลหันไปมองเจ้าหน้าที่คนอื่นๆและออกคําสั่ง“ติดตามการสืบสวนวัดโรว์ต่อไปถึงแม้ว่ามันจะสายเกินไปแล้วที่จะรักษาความยุติธรรมให้กับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของเขาแต่เราต้องแสดงให้ทุกคนในเมืองเห็นว่าเราจะใช้นโยบายเพื่อต่อต้านผู้คนอย่างเขา! ตรวจนับเงินชดเชยที่ถูกยักยอกทั้งหมดและจัดสรรจํานวนเงินนั้นเป็นสองเท่าให้กับทุกครอบครัวที่ไม่ได้รับมัน ในขณะเดียวกันก็ให้การชดเชยเป็นพิเศษกับครอบครัวของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของวอร์ริคและวู้ดโรว์

“ครับผม” เจ้าหน้าที่คนนั้นพยักหน้าก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

ถ้าแม็กซ์ไม่ได้ก้าวออกมาในวันนี้เพื่อช่วยหญิงม่ายและลูกสาวของเธอสิ่งเหล่านี้จะยังคงเกิดขึ้นทุกวันและไม่เป็นที่รับรู้โดยสมบูรณ์อย่างที่คาดไว้การทําให้โลกเป็นสถานที่ที่ดีขึ้นนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแค่เมืองเคออสเพียงแค่เมืองเดียวก็มีปัญหามากมายขนาดนี้แล้วแล้วมันจะยากขนาดไหนที่จะนําการเปลี่ยนแปลงพวกนี้ไปใช้ยังทั่วทั้งทวีปนอร์แลนด์ไมเคิลเดินไปที่หน้าต่างแล้วจมอยู่ในความคิดและเหม่อมองออกไปไกล

คิด ๆ ดูแล้วสิฉันคงต้องขอบคุณแม็กซ์ที่ช่วยเปิดโปงเรื่องพวกนี้และทําให้ฉันสนใจมันอย่างน้อยที่สุดมันก็ทําให้ปราสาทเจ้าเมืองมีโอกาสที่จะแก้ไขปัญหาก่อนที่มันจะสายเกินไป ไมเคิลนึกย้อนไปถึงคืนนั้นที่เจ้าของร้านปฏิเสธเขาทั้งๆที่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าเมืองเขาเป็นคนที่น่าสนใจจริง ๆ

หลังจากที่ทําความสะอาดร้านอาหารเสร็จทั้งแซลลี่และยาเบะมิยะก็เดินทางกลับบ้านไปเพื่อเตรียมตัวก่อนอาหารเย็นในคืนนี้

สําหรับค่าจ้างล่วงเวลานั้น ยังไงซะแม็กซ์ก็ยังจะจ่ายเพราะว่ามันรวมอยู่ในค่าธรรมเนียมการจองที่เขาเรียกเก็บจากทางปราสาทเจ้าเมืองแล้ว

แม็กซ์นั่งลงบนเก้าอี้แล้วสั่งระบบในใจ “ระบบอัพเดตเมนู ใส่ไอศกรีมลงในเมนูโดยมีราคา 200 เหรียญทองแดงต่อโคนแต่ละคนใส่ได้สองลูกและมีให้เลือกถึงสี่รสชาติ นอกจากนี้ช่วยปรับหมวดหมู่ในเมนูแยกเป็นจานหลักของหวานเครื่องดื่มให้ฉันด้วย…แบ่งหมวดหมู่ของอาหารทั้งหมดตามลําดับ

“นี่เป็นคําเตือนจากระบบ การเพิ่มอาหารจานใหม่ลงไปบนเมนูเป็นงานที่ค่อนข้างยากอยู่แล้วการจัดหมวดหมู่นั้นมันมากเกินไป!”เสียงที่เข้มงวดของระบบดังขึ้น

แม็กซ์เม้มปากเล็กน้อยในขณะที่เขาถาม “ชิ เอาล่ะ คราวนี้นายอยากได้เงินเท่าไหร่ล่ะ? 10 เหรียญทองแดง? 100 เหรียญทองแดง? หรืออาจจะ 1,000 เหรียญทองแดง?”

“กรุณาอย่าใช้เงินเพื่อดูถูกฉัน ระบบไม่ใช่ระบบแบบนั้น!ภายในระยะเวลาที่กําหนดจากราคา 1,000 เหรียญทองแดงจะถูกลดลงเหลือ 998 เหรียญทองแดงแทน!เพียงแค่ 998 เหรียญทองแดงเท่านั้น!” มีการเสนอแพคเกจการปรับปรุงเมนูที่ครอบคลุมอย่างง่าย ๆ

998 เหรียญทองแดงเลยเหรอ!” เสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นและทําให้แม็กซ์รู้สึกราวกับว่ามีเสียงพึมพําอยู่รอบ ๆ ตัวของเขา

“ระบบปิดเสียงเจ้งเตือนเส็งเคร็งของแกสักที! ฉันแทบจะหูหนวกแล้ว” แม็กซ์ขมวดคิ้วมั่น ตามที่คาดเอาไว้ระบบไม่มีความละอายใขใด ๆ

เมื่อระบบกลับมามันก็ด่าด้วยความไม่พอใจในทันที “นี่เป็นระบบเสียงเซอร์ราวด์ 5D ใหม่ที่ฉันคิดค้นขึ้นและมันให้คุณภาพเสียงที่ยอดเยี่ยม”

“แล้วนายจะจัดหมวดหมู่ยังไง?” แม็กซ์พูดขัดมันก่อนที่มันจะร่ายยาวไปมากกว่านี้

ระบบเงียบไปก่อนที่จะพูดต่อ “กรุณาอย่าพูดชัดระบบในครั้งต่อไป นั่นจะทําให้การประสานงานทางภาษาของฉันหลุดลอยไปและไม่สุภาพอีก”

“นายต้องการเงินใช่มั้ย?” แม็กซ์กําลังใจร้อนอยู่นิดหน่อย