A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 413

Chapter 413 : ชาเขียวหลงจึง

“คําเตือนจากระบบ : ถึงแม้ว่าวัตถุดิบที่มาจากระบบจะมาจากธรรมชาติและไม่เป็นอันตราย แต่ไอศกรีมไม่สามารถกินในปริมาณมากได้ไม่งั้นอาจจะเกิดปัญหาในระบบทางเดินอาหาร กรุณาจํากัด ปริมาณไอศกรีมที่ลูกค้าสามารถกินได้ใช้เพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่จะเกิดขึ้น” ระบบเตือนขึ้นด้วยน้ําเสียงจริงจัง

“โอ้ ใช่ ฉันเกือบลืมไปเลย การกินไอศกรีมมากเกินไปอาจจะทําให้ท้องเสียได้” แม็กซ์เพิ่งจะรู้ตัวเมื่อได้ยินคําเตือน เพราะความต้องการของเองทําให้เขาลืมเรื่องผลข้างเคียงที่อาจจะเกิดขึ้นจากการกินไอศกรีมไป ดูเหมือนว่าเขาจะปล่อยให้เธอกินมากเท่าที่เธอต้องการไม่ได้แล้ว

“ระบบ ขีดจํากัดสูงสุดที่คนปกติแต่ละคนกินไอศกรีมได้คือเท่าไหร่?” แม็กซ์ถามระบบ ไอศกรีมเป็นเมนูใหม่ของร้านอาหารดังนั้นเขาจึงต้องจํากัดปริมาณที่เขาจะขายให้กับแต่ละคน

“สามลูกสําหรับผู้ใหญ่และสองลูกสําหรับเด็ก” ระบบตอบกลับ

“เอาล่ะ ฉันจะจํากัดเอาไว้ที่สองลูกต่อคนก็แล้วกัน” แม็กซ์พยักหน้าและเลียไอศกรีมมอคค่าในมือด้วยรอยยิ้ม มันคุ้มค่าแล้วที่เขาใช้เวลาในพื้นที่ทดสอบเพื่อทําไอศกรีมแสนอร่อยนี้ออกมา ด้วยวัตถุดิบชั้นเลิศมากมาย ไอศกรีมนี้จึงมีความนุ่มนวลกว่าไอศกรีมที่ดีที่สุดที่เขาเคยกินมาในชีวิตก่อน

“พ่อคะ หนูอยากได้ไอศกรีมเพิ่มอีก! คราวนี้หนูอยากได้สีเขียวกับอันที่เป็นหญ้าหอม” เอมหันมามองแม็กซ์ด้วยความคาดหวัง เธอทําไอศกรีมหมดแล้วรวมถึงโคนด้วย เธอพบว่ามันอร่อยมากเช่นกัน

แม็กซ์ยิ้มในขณะที่เขาตอบ “ได้เลย แต่หนูกินได้มากสุดแค่สามลูกนะ ก่อนหน้านี้พ่อพูดผิดเอง ไอศกรีมเย็นเกินไปดังนั้นท้องของลูกอาจจะปวดถ้าลูกกินมันมากเกินไป”

เอมี่ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้นก่อนที่เธอจะมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าน่าสงสารในขณะที่เธอถาม “งั้นหนูจะกินได้ไม่ครบทุกรสชาติเหรอคะพ่อ?”

“ใช่ แต่หนูกินมันอีกทีตอนเย็นได้นะ” แม็กซ์พยักหน้ารับ เขารู้สึกปวดใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นสีหน้าที่น่าสงสารของเอมี่ เขาแทบจะพุ่งเข้าไปตักไอศกรีมจํานวนมากให้เธอ ยังไงก็ตามสุดท้ายเหตุผลก็เอาชนะอารมณ์ของเขาได้ในที่สุด เขารู้ว่ามันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะทําแบบนั้น

เอมี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟังและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจ “เอาล่ะ งั้น…หนูไม่เอาไอศกรีมวานิลลา แล้ว ฉันจะกินไอศกรีมช็อคโกแลตเป็นอันสุดท้าย”

“ได้เลย” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“ฉันรู้สึกว่าคุณเกิดมาเพื่อทําอาหาร คุณจะถูกบันทึกไว้ในหนังสือประวัติศาสตร์ของทวีปนอร์แลนด์อย่าง แน่นอนและอาหารแสนอร่อยที่คุณคิดค้นขึ้นจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้” ฉีฉีรู้สึกชื่นชมมากเมื่อเธอมองที่แม็กซ์ใน ขณะที่เธอพูด “เมื่อก่อนลูลู่และฉันเคยเดินทางไปมาหลายที่แต่เราไม่เคยกินอาหารที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน คุณ เป็นอัจฉริยะในการทําอาหารจริง ๆ !”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมแค่โชคดีมากเท่านั้นเอง” แม็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เขาไม่ได้สนใจที่จะเปลี่ ยนแปลงโลก สิ่งที่เขาต้องการคือการแข็งแกร่งขึ้นจากนั้นก็ทําอาหารอร่อยทุกประเภทให้เอมี่กิน ถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากจะพบกับแม่ของเอมี่ด้วยเพื่อที่เธอจะได้มีพ่อแม่ครบสมบูรณ์

ไอศกรีมเป็นของหวานที่ปิดท้ายมื้ออาหารได้อย่างสมบูรณ์แบบและมอบประสบการณ์ที่หาที่เปรียบไม่ได้ให้ กับทุกคน

“เอ็กก…ฉันอิ่มแล้ว! ฉันมีความสุขมาก!” อิคนัตสึเรอออกมาในขณะที่เขาลูบท้องของตัวเองด้วยสีหน้ามี ความสุข

“นี่เป็นมื้ออาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมาเลย ขอบคุณนะเอมี่” เจสสิก้าเลียไอศกรีมบนริมฝีปากของ เธอในขณะที่เธอหันไปพูดกับเอมี่ด้วยรอยยิ้ม

เอมี่ยิ้มในขณะที่เอนตัวไปกระซิบที่ข้างหูเจสสิก้า “ที่นี่ยินดีต้อนรับเธอเสมอนะเจสสิก้า มาเล่นกับฉันบ่อย ๆ ด้วยวิธีนี้เธอจะได้กินอาหารกับฉันได้มากขึ้น”

“ไม่ ฉันทําแบบนั้นไม่ได้ แม่บอกว่าเด็กผู้หญิงที่ดีควรกลับไปกินอาหารที่บ้านและไม่ควรขออาหารจากคนอื่น” เจสสิก้าส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและพูดต่อ “แต่ฉันจะยังมาเยี่ยมและเล่นกับเธอนะ”

ลูน่าหันไปหารีเบคก้าด้วยรอยยิ้มและเสนอว่า “คุณแม่ของเจสสิก้าคะ เจสสิก้าอยู่ในวัยที่สามารถไปโรงเรียนได้แล้วใช่มั้ยคะ? ถ้าคุณต้องการฉันสามารถช่วยลงทะเบียนให้เธอได้นะคะ สําหรับเด็กอายุประมาณเธอโรงเรียนเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการเรียนรู้”

“ขอบคุณนะคะคุณครูลูน่า มันถึงเวลาที่เธอจะต้องไปโรงเรียนแล้วล่ะค่ะ ก่อนที่พ่อของเธอจะจากไปเขาบอก ฉันว่าฉันต้องให้เธอลงทะเบียนในโรงเรียนเคออสเพื่อให้เธอเรียนรู้ที่จะอ่านและเขียน” รีเบคก้าพยักหน้า แต่การสีหน้าของเธอก็หม่นลงเล็กน้อยในขณะที่เธอพูด “แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินที่จะจ่ายค่าเทอม เพราะงั้นเธอคงต้อง รอจนกว่าฉันจะมีเงินพอซะก่อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เจสสิก้าเป็นเด็กที่ฉลาดมาก เพราะงั้นเธอจะเรียนตามได้ทันแน่ค่ะถึงแม้ว่าเธอจะเริ่มเรียนกว่าคนอื่น” ลูน่ามองรีเบคก้าที่เศร้าสลดด้วยความเห็นใจ ในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวมันคงเป็นเรื่องยากสําหรับเธอที่จะหาเงินมาจ่ายค่าเทอมให้ลูกสาวไปโรงเรียน

แม็กซ์มองเจสสิก้าที่กําลังเล่นกับเอมี่และเด็กคนอื่น ๆ อย่างสนุกสนาน เมื่อถึงวัยเรียนโรงเรียนก็เป็นสถานที่ที่เหมาะสําหรับเธอ มันดีกว่าการขอทานบนถนนหรือทํางานซ้ําซากจําเจที่บ้าน การสะสมความรู้เป็นสิ่งจําเป็นถ้าเจสสิก้าต้องการที่จะไล่ตามความฝันของเธอในอนาคต

หลังจากมื้ออาหารแสนอร่อยยาเบะมิยะก็พาเด็ก ๆ ออกไปเล่นว่าวใหม่ของเอมี่ในขณะที่แซลลี่อยู่ที่ร้านเพื่อทําความสะอาด

ฉีฉีและลู่ลู่ลุกขึ้นยืน เธอมองไปที่แม็กซ์ด้วยรอยยิ้มในขณะที่เธอพูด “ขอบคุณที่เชิญพวกเรามากินอาหารอร่อย ๆ ในวันนี้นะแม็กซ์ ฉันชอบทุกเมนูของคุณเลย ตอนนี้ฉันต้องกลับไปเฝ้าร้านแล้วและลู่ลู่ก็ต้องกลับไปทํางานดังนั้นเราคงต้องขอตัวก่อนนะ”

“ไม่มีปัญหา ถ้ามีเวลาก็แวะมานะ”แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ฉีฉีและลู่ลู่บอกลาทุกคนก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป

ลูน่าเองก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน”แม็กซ์ ฉันมีธุระบางอย่างต้องทําในตอนบ่ายดังนั้นฉันคงต้องขอตัวด้วยเหมือนกัน ขอบคุณมากสําหรับวันนี้นะ” “ยินดีครับครูลน่า หวังว่าจะได้พบกับคุณอีกในเร็ว ๆ นี้นะครับ แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ลูน่าหันกลับไปกลัมาด้วยความลังเล หลังจากที่ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ถามขึ้น” แม็กซ์ ฉันมีคําถามอยากจะถามคุณ…คุณจะไม่ตอบก็ได้นะ ฉันแค่อยากรู้ว่าชาเขียวอะไรที่คุณใส่ลงไปในไอศกรีมมอคค่า? “มันคือใบชาชนิดหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อชาเขียวหลงจึง เป็นชาชนิดหนึ่งที่ผมคุ้นเคย“แม็กซ์ตอบด้วยรอยยิ้ม

“หลงจิง…เป็นชื่อที่ไม่เหมือนใครจริง ๆ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นหนึ่งในความลับของคุณดังนั้นฉันจะไม่ถามต่อก็แล้วกัน ปู่ของฉันชอบดื่มชามากและฉันก็คิดว่าเขาน่าจะชอบไอศกรีมมอคค่าของคุณเช่นกัน” ลูน่ายิ้มอย่างสุภาพและพยักหน้าก่อนที่จะเดินออกไป