A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 351

Chapter 351 : พ่อของคุณจะเป็นพ่อของคุณเสมอ

“1.1,200,000 เหรียญทองแดง!” สกอนาร์ดมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อพร้อมกับอุทานเสียงดัง “คุณคิดว่าที่นี่เป็นร้านดูคัสเหรอ?”

สกอนาร์ดคิดว่าอย่างมากเขาก็น่าจะเสียเงินไม่เกิน 20,000 เหรียญทอง แดง นี่คือเงินเกือบครึ่งหนึ่งจากค่าขนมทั้งเดือนของเขาแต่ถ้ามันทําให้เขาเอาชนะใจวิเวียนได้ มันก็คุ้ม

อย่างไรก็ตามแม็กซ์กลับเรียกราคาเขาถึง 1,200,000 เหรียญทองแดง! นี่มันบ้ามาก! ที่สําคัญคือเขาบอกว่าต้องจ่ายเป็นเงินสด!

ใครจะบ้าพกเงินเป็นล้านเหรียญทองแดงมาที่ร้านอาหาร

ลูกค้าทุกคนในร้านอาหารเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ร้านอาหารกําลังเฟื่องฟูและพวกเขาแต่ละคนก็จ่ายเงินไปมากดังนั้นทุกคนจึงสามารถสรุปได้ว่ารายได้ประจําวันของร้านอาหารมามน่าจะค่อนข้างสูง

ไม่เคยมีใครทําการคํานวณอย่างจริงจัง แต่จากคําพูดของแม็กซ์ฟังดูเหมือนว่าพวกเขาจะทํารายได้ได้เกือบครึ่งล้านต่อวัน

ในบรรดาร้านอาหารทั้งหมดในลานเอเดน แม้แต่ร้านอาหารดูคัสที่เป็นอันดับหนึ่งก็ไม่สามารถเทียบกับร้านอาหารมามีเรื่องนี้ได้

“นั่นเป็นราคาที่ลดแล้ว” แม็กซ์ยักไหล่พร้อมกับยิ้ม “นอกจากนี้ถึงแม้ว่าคุณจะมีเงินแต่ร้านอาหารของเราก็ไม่สามารถจองได้”

เสียงหัวเราะดังขึ้นจากทั่วทั้งร้านอาหาร ลูกค้าทุกคนอารมณ์เสียเล็กน้อยจากคําพูดของสกอนาร์ดแต่ตอนนี้อารมณ์ของพวกเขาก็กลับมาดีอีกครั้ง

ในแง่ของความยืดหยุ่นแม็กซ์นั้นเหนือกว่าสกอนาร์ดมาก “พ่อของคุณจะเป็นพ่อของคุณเสมอ” ตรรกะของคําพูดนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ (ไม่ว่าจะพูดหรือทํายังไงสุดท้ายสิ่งนั้นก็จะไม่มีทางเปลี่ยนแปลง)

“พรูด…” วิเวียนหลุดขําออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น เจ้าของร้านนี้เป็นคนที่น่าสนใจจริง ๆ เขาไม่ได้ใช้คําหยาบแต่คําพูดของเขาก็ทําให้สกอนาร์โกรธเจียนตายได้

อย่างไรก็ตามเธอก็ตระหนักได้ว่าเธอลืมดัดเสียงดังนั้นเธอจึงดัดเสียงหัวเราะของเธอให้แหบห้าวและระบายความหงุดหงิดทั้งหมดของเธอด้วยการหัวเราะเยาะสกอนาร์ด

“คุณ” ใบหน้าของสกอนาร์ดเต็มไปด้วยความโกรธในทันที เขาโกรธมากเมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะของลูกค้าและเมื่อเขาเห็นว่าวิเวียนเองก็หัวเราะเขาด้วยเขาก็รู้สึกอายจนอยากจะมุดดินหนี

ตอนแรกเขาพยายามใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้เพื่อโอ้อวดและแสดงความเป็นสุภาพบุรุษของเขาแต่เขากลับถูกหัวเราะเยาะ เขาอาศัยอยู่ในเมืองเคออสมาสองปีแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกทําให้อับอายแบบนี้

แม็กซ์ส่งเมนูให้กับสกอนาร์ดและแนะนําอย่างจริงจัง “คุณสามารถดูเมนูก่อนได้ คุณอาจจะจองร้านอาหารทั้งร้านไม่ได้แต่คุณสามารถสั่งอาหารเมนูละหนึ่งจานอย่างที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ถ้าคุณต้องการ สําหรับปลาย่างรสเผ็ดฉันคิดว่าระดับเผ็ดอย่างบ้าคลั่งน่าจะเหมาะกับคุณ” 

“ให้ฉันดูของที่คุณขายจนได้เงิน 1,200,000 เหรียญทองแดงหน่อยซิ” สกอนาร์ดคว้าเมนูมาจากมือของแม็กซ์และเปิดมันด้วยสีหน้าไม่พอใจ จากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นมาในทันที และนําเมนูเข้ามาดูใกล้ ๆ พร้อมกับถาม “ราคาพวกนี้เขียนถูกจริง ๆ ใช่มั้ย?”

สกอนาร์ดมักจะไปกินอาหารที่ร้านอาหารหรู ๆ ดังนั้นเขาจึงเคยเห็นอาหารจานเด่นที่มีราคาแพงของแต่ละร้านมาก่อน อย่างไรก็ตามรายการที่ถูกที่สุดในเมนูนี้คือพุดดิ้งเต้าหูซึ่งมีราคาถึง 200 เหรียญทองแดง ในขณะที่ข้าวไก่ตุ้นมีราคาถึง 800 เหรียญทองแดง! ส่วนปลาย่างรสเผ็ดนั้นแพงที่สุด ขนาดที่เล็กที่สุดมีราคาถึง 1,200 เหรียญทองแดงและขนาดที่ใหญ่ที่สุดมีราคาถึง 2,000 เหรียญ!

ร้านอาหารดูคัสที่เป็นอันดับต้น ๆ ในการจัดอันดับการแข่งขันอาหารของลานเอเดนเองก็ขายลูกแกะย่างทั้งตัวที่ราคา 2,500 เหรียญทองแดง แต่นั่นก็เพียงพอสําหรับคนหกคน นอกจากนี้พวกเขายังเสิร์ฟเครื่องดื่มฟรีสําหรับคนที่สั่งลูกแกะย่างอีกด้วย

แต่ร้านอาหารที่ไม่ได้อยู่บนกระดานจัดอันดับนี้กลับขายปลาย่างด้วยราคาถึง 2,000 เหรียญทองแดง แน่นอนว่าแม้แต่ปลาย่างที่มีขนาดใหญ่ที่สุดก็เพียงพอสําหรับคนสี่คนเท่านั้น!

“นั่นคือราคาที่ถูกต้อง ลูกค้าทุกคนต่างก็จ่ายในราคาเดียวกันและฉันไม่เคยได้รับคําร้องเรียน ใด ๆ เลย” แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม

ราคาพวกนี้ วิเวียนเปิดเมนูและมีร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอเมื่อเธอเห็นราคาของอาหาร เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้ากับตัวเอง ถ้าอาหารอร่อยจริง ๆ อย่างที่ลุงโรเบิร์ตบอกมันก็ไม่ถือว่าแพงเลย

อย่างไรก็ตามด้วยจํานวนลูกค้าที่มากและราคาที่สูงแบบนี้ถึงแม้ว่าลูกค้าทุกคนจะสั่งแค่พุดดิ้งเต้าหู้ที่มีราคาถูกที่สุดแต่รายได้ของพวกเขาก็ยังสูงมากอยู่ดี พวกเขาจัดว่าเป็นอันดับหนึ่งในร้านอาหารชั้นนําในลานเอเดนเมื่ออิงจากรายได้ประจําวัน มันยากที่จะเชื่อว่านี่เป็นร้านอาหารที่เพิ่งจะเปิดได้ไม่ถึงเดือน ถ้าพวกเขาขยายตัวต่อไปได้เรื่อย ๆ มันจะไม่ใช่เรื่องยากเลยที่พวกเขาจะไล่ทันร้านดูคัสวิเวียนเงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ด้วยสีหน้าสนใจ อาหารของเขาดีจริงรึเปล่า? ฉันคงต้องลองกินพวกมันด้วยตัวเอง

“ฉันต้องการปลาย่างรสเผ็ดระดับเผ็ดกลางและพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวาน” วิเวียนปิดเมนูและมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันหวังว่าอาหารของคุณจะเหมาะสมกับราคานะ”

“เป้าหมายของฉันคือการทําให้รสชาติของอาหารเหมาะสมกับราคา ฉันแน่ใจว่าคุณจะพอใจ” แม็กซ์ยิ้มให้วิเวียนและมองไปที่บริเวณคอของเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะละสายตาไป

เห็นได้ชัดว่าสกอนาร์ดพยายามจะโอ้อวดตัวเองให้ “ชายหนุ่ม” ที่หล่อเหลาคนนี้สนใจด้วยการจองร้านอาหาร ตอนแรกแม็กซ์คิดว่าสมองของสกอนาร์ดน่าจะมีปัญหา อย่างไรก็ตามปรากฏว่า เธอเป็นหญิงสาวจริง ๆ เธอมีหน้าอกคัพ A หรือไม่ก็พันผ้ารัดหน้าอกเอาไว้ และการปลอมตัวของเธอก็ถูกสกอนาร์ดมองออก

เขาสังเกตเห็นอะไรรึเปล่า? วิเวียนเริ่มหวดระแวงเมื่อเธอสังเกตเห็นการมองของแม็กซ์

“ฉันจะเอาปลาย่างรสเผ็ดที่ใหญ่ที่สุดที่คุณมี สําหรับความเผ็ด…” สกอนาร์หันไปบอกกับแม็กซ์ เขาไม่มีเงินสด 1,200,000 เหรียญทองแดงและถึงแม้ว่าเขาจะมีเขาก็จะไม่ใช้เงินนั้นเพียงเพื่อจองร้านอาหารหนึ่งคืน

นอกจากนี้ถึงแม้ว่าเขาจะมีเงินแม็กซ์ก็คงจะไม่ยอมให้เขาจองร้านอาหารและถ้าเขาต้องทะเลาะกับเจ้าของร้านเรื่องนี้มันจะทําให้เขาดูป่าเถื่อนในสายตาของวิเวียนในทันที เขาล้มเหลวในการพยายามโอ้อวดตัวเองในครั้งแรกดังนั้นเขาจึงต้องจํากัดความเสียหาย ถึงแม้ว่าปกติเขาจะไม่ได้กิน อาหารรสเผ็ดอะไรมากมายนัก แต่เขาจะไม่ยอมเสียหน้าต่อหน้าวิเวียนดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูด “ฉันอยากได้เผ็ดแบบบ้าคลั่ง!”

“ได้เลย ฉันจะทําให้ออเดอร์ของพวกคุณพร้อมในเร็ว ๆ นี้” แม็กซ์ยิ้มในขณะที่เขาเดินกลับไปที่ห้องครัว เหตุผลที่ระดับเผ็ดแบบบ้าคลั่งถูกเรียกแบบนั้นก็เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะรับมือกับมันได้

สกอนาร์ดจะต้องจ่ายราคาหนักสําหรับการพยายามโอ้อวดต่อหน้าผู้หญิง

แม้แต่แม็กซ์เองก็อดไม่ได้ที่จะสงสารระบบย่อยอาหารและรูตูดของสกอนาร์ด แม้แต่ตัวเขาเอง ก็ไม่บ้าพอที่จะลองความเผ็ดระดับเย็ดอย่างบ้าคลั่ง

ยาเบะมิยะถอนหายใจอย่างโล่งอกและกลับไปให้บริการลูกค้าคนอื่น ๆ ต่อ ดูเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น แม็กซ์สามารถแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้อย่างสงบและมีประสิทธิภาพ

ลูกค้าทุกคนกลับไปให้ความสนใจกับอาหารของตัวเองอีกครั้ง เมื่อแม็กซ์เป็นเจ้าของร้านพวกเขาก็ไม่จําเป็นต้องกังวลกับการถูกไล่เนื่องจากเขาเป็นคนที่มีคุณธรรม

สกอนาร์ดมองวิเวียนด้วยรอยยิ้มและถาม “ฉันขอนั่งด้วยได้มั้ยพี่ชาย?”