A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 251

Chapter 251 : การแข่งขันอาหาร

“เรื่องแรกคือฉันไม่ใช่เพื่อนของแกและเรื่องที่สองคือฉันจะไม่ทำงานกับแก” อูเรี่ยนตอบอย่างมั่นคง เขาเดินต่อไปอีกไม่กี่ก้าวแล้วก็หยุดอย่างกระทันหัน “เอาล่ะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”

“นอกจากนี้เรายังต้องขอให้โนแวนช่วยเราด้วย เวทมนตร์มิติของเขาทรงพลังที่สุด” ครัสซูพูดต่อ ตอนนี้พวกเขาเดินเคียงข้างกัน

นักเวทคนอื่น ๆ คงจะอ้ากค้างถ้าพวกเขาเห็นเหตุการณ์นี้

“พ่อคิดว่าพวกเขาจะทำได้มั้ยคะ?” เอมี่ถาม

“ไม่ต้องห่วงกังวล พวกเขาทั้งสองคนเป็นนักเวทที่ทรงพลัง” แม็กซ์ตอบในขณะที่เขามองดูชายชราทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านของอูเรี่ยน เขารู้สึกคาดหวังเล็กน้อย

“วันนี้โรงตีเหล็กของโมไบไม่เปิดเหรอ?” แม็กซ์พึมพำ “ไม่แปลกใจเลยที่ฉันไม่เห็นเขา”

ฝูงชนข้างนอกหายไปแต่เรื่องซุบซิบเกี่ยวกับร้านอาหารของแม็กซ์กลับแพร่กระจายออกไป เรื่องราวอาจจะแตกต่างกันแต่ธีมเรื่องนั้นเหมือนกัน นั่นก็คืออย่าสร้างปัญหาในร้านอาหารมามี่

“โต๊ะกับเก้าอี้พวกนี้คุณภาพดีมากเลยนะคะหัวหน้า ไม่มีตัวไหนเลยที่ได้รับความเสียหาย มีแค่ประตูเท่านั้นที่พัง คุณอยากให้ฉันหาช่างไม้มาซ่อมมั้ยคะ?” ยาเบะมิยะถาม

จากนั้นแซลลี่ก็ทำความสะอาดร้านอาหารทั้งหมด

“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันจัดการเอง เธอและไอช่ากลับบ้านได้แล้วล่ะ กลับมาพรุ่งนี้ตอน 7 โมงนะ ขอโทษด้วยที่พวกเธอต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณจัดการกับคนเลว คุณและเอมี่แค่ทำในสิ่งที่ควรทำ ฉันหวังว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นบ้าง” ยาเบะมิยะตอบ

“แต่เธอแข็งแกร่งนะมิยะ” แซลลี่พูด “และคล่องแคล่วมากด้วย ถ้าเธอเริ่มฝึกดาบในตอนนี้ฉันแน่ใจว่าเธอจะเก่งภายในครึ่งปีหรือมากกว่านั้น”

“จริงเหรอ?” ยาเบะมิยะถามอย่างตื่นเต้น

เธออาจจะดูผอมแห้งแต่เธอแข็งแกร่งพอที่จะควงดาบหนักและเธอจะแข็งแกร่งขึ้นอีกเมื่อหางของเธอออกมา

แซลลี่พยักหน้า “ใช่”

“แต่คงไม่มีใครอยากสอนฉันหรอกถึงแม้ว่าฉันจะอยากเรียนก็ตาม และฉันก็ชอบทำงานที่นี่ ถ้าฉันต้องเลือกระหว่างการเรียนฟันดาบและการทำงานที่นี่ฉันจะเลือกที่นี่อย่างแน่นอน”

“ฉันก็จะทำแบบเดียวกันถ้าฉันเป็นเธอ” แซลลี่กล่าว

แม็กซ์ดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น

ยาเบะมิยะมองไปรอบ ๆ เพื่อทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างอยู่ในที่ของมันและเป็นระเบียบเรียบร้อย จากนั้นเธอกับแซลลีก็โบกมือลาแม็กซ์และเอมี่

เอมี่โบกมือตอบ “บ๊ายบายพี่สาวมิยะ พี่สาวไอช่า พรุ่งนี้เรามาเต้น ‘ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว’ กันอีกนะคะ!”

แม็กซ์มองส่งพวกเธอแล้วหันไปมองลูกเป็ดขี้เหร่ที่มองมาที่เขาด้วยสีหน้าเศร้า ๆ “แกหิวมั้ย?”

“เหมียว เหมียว” มันร้องตอบอย่างตื่นเต้น

“หนูคิดว่ามันกินพอแล้ว” เอมี่พูดด้วยน้ำเสียงง่วงนอน

“เหมียว!” ลูกเป็ดขี้เหร่ส่ายหัวอย่างแรง

“ให้ปลาแห้งมันเพิ่มอีกสัก 2-3 ชิ้นเถอะเอมี่ มันต้องกินอาหารให้เพียงพอสำหรับการเติบโต”

“โอเคค่ะพ่อ แต่คืนนี้มันต้องวิ่งเพิ่มอีกห้ารอบนะคะ”

“เหมียว” ลูกแมวร้องออกมาแล้วทรุดลงไปกับพื้นด้วยความกลัว

แม็กซ์ให้อาหารกับลูกแมวแล้วพาทั้งสองขึ้นไปที่ชั้นบน จากนั้นเขาก็พาทั้งคู่เข้านอน

เขากลับลงมาที่ชั้นล่างแล้วเดินออกไปเพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ “ระบบ ตอนนี้นายติดตั้งประตูได้แล้วล่ะ”

“ค่าธรรมเนียมการติดตั้ง 1 เหรียญทอง”

แม็กซ์ยกคิ้ว “ค่าธรรมเนียมการติดตั้ง! นายตกต่ำมากถึงขนาดคิดค่าธรรมเนียมการติดตั้งแล้วเหรอ?”

หลังจากที่ทะเลาะและต่อรองกันเล็กน้อยระบบก็ติดตั้งประตูให้เขาด้วยราคา 10 เหรียญทองแดง

ในขณะที่แม็กซ์กำลังจะล็อคประตูหลังจากตรวจเช็คสภาพเรียบร้อยแล้วก็มีชายสองคนที่สวมเสื้อสีแดงปรากฏตัวขึ้น

“สวัสดีตอนบ่าย” หนึ่งในนั้นพูด “พวกเรามาจากสมาคมจัดเลี้ยงลานเอเดน การแข่งขันอาหารของเดือนนี้กำลังจะเริ่มในไม่ช้า คุณอยากจะสมัครมั้ย?”