A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 247

Chapter 247 : ด้วยความยินดี

“คุณกำลังบอกว่าผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นฆาตกรต่อเนื่องใช่มั้ย?” แบรนลี่ถาม “แต่ทำไมมันถึงเป็นเหตุการณ์ระดับ 4 ล่ะ”

“คืนหนึ่งเมื่อสามปีที่แล้วฆาตกรต่อเนื่องคนนี้ฆ่าอัศวินระดับ 4 ที่เพิ่งจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากผู้ช่วยผู้ทดสอบอัศวินไปเป็นหัวหน้าผู้ตรวจสอบ จากนั้นเขาก็ฆ่าภรรยาและลูกสองคนของอัศวินคนนั้น” บาร์เซลพูด

ดีโว่มองไปที่ร่างของกาเบรียลด้วยความกลัว ผู้ชายคนนี้เป็นหายนะของฉันจริง ๆ ถ้าวิหารสีเทาสอบสวนฉันสิ่งที่พวกเขาทำอาจจะถูกพบและมันอาจจะทำให้ฉันติดคุกตลอดชีวิต

กู๊ดเนียถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว เขารู้ดีว่าไม่มีใครที่มีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ระดับ 4 แล้วจะหลุดรอดไปได้ง่าย ๆ

“นำศพกลับไป” แบรนลี่พูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว “จับตัวสามนี้กลับไปที่คุกบาสเทลด้วย เราจะสอบสวนพวกเขา”

“ครับท่าน” หน่วยลาดตระเวนตอบรับ พวกเขามัดตัวทั้งสามคนไว้ด้วยเชือกอย่างรวดเร็ว

จากนั้นคนจากกรมตำรวจมาก็ถึง พวกเขาลงจากหลังม้าและหัวหน้าของพวกเขาก็รีบเดินเข้ามาหาแบรนลี่ในทันที “ท่านแบรนลี่ เราได้ยินว่ามีเหตุการณ์ระดับ 3 – ”

“นายมาได้เวลาพอดี” แบรนลี่พูดขัด “นำร่างนี้กลับไปให้เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพตรวจสอบ เขาเป็นผู้ต้องสงสัยที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ระดับ 4”

ชายคนนั้นชะงัดไปชั่วขณะ แต่เขาก็เข้าใจได้ในทันทีเมื่อเขามองเห็นกางเขนเหล็กสีดำ “ครับท่าน!” เขาให้คนของเขานำเปลลงมาจากหลังม้า จากนั้นก็คลุมร่างของกาเบรียลเอาไว้ด้วยผ้าขาวแล้วยกขึ้นบนเปล

“พวกเราเป็นผู้บริสุทธิ์นะท่าน! กางเขนเหล็กนั่นเป็นของเจ้าของร้านอาหาร เขาใส่ร้ายเรา!” ดีโว่กรีดร้องในขณะที่เขาถูกลากออกไป

บาร์เซลเดินเข้าไปหาเขาพร้อมกับใบหน้าถมึงทึงและเตะเข้าไปที่ท้องของเขา ดีโว่กุมท้องของเขาและหมอบลงไปด้วยความเจ็บปวด

“ปิดปากพวกมันซะบ๊อบ” บาร์เซลพูดอย่างเย็นชา

“ครับหัวหน้า” บ๊อบตอบ มันเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหัวหน้าของเขาโกรธมากขนาดนี้ เขาโบกมือและร่ายคาถา จากนั้นปากของอันธพาลทั้งสองก็ถูกปิดเอาไว้ด้วยโคลนสีเขียว

กู๊ดเนียพยายามดิ้นและมองกลับไปที่แม็กซ์ที่ยืนอยู่ที่ประตู ทันใดนั้นเขาก็พบว่าตัวเองรู้สึกเสียใจที่มาหาเรื่องแม็กซ์

“เอาตัวพวกมันไป!” มังกี้ตะโกนพร้อมกับแทงศอกใส่หน้ากู๊ดเนีย

“มังกี้ ทำไมวันนี้หัวหน้าถึงดูอารมณ์ร้อนจัง?” บ๊อบถาม

“ผู้ตรวจสอบคนนั้นเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเขา พวกเขาดื่มเหล้าด้วยกันในคืนนั้น” มังกี้กระซิบเสียงเบา “อย่าพูดเรื่องนี้ให้หัวหน้าได้ยิน” เขาเตือน

บ๊อบพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก

“ขอบคุณที่ช่วยจัดการกับอันธพาลพวกนี้ ถ้าเขาเป็นฆาตกรต่อเนื่องจริง ๆ เราจะให้รางวัลกับคุณ” แบรนลี่พูดกับแม็กซ์

แม็กซ์รู้สึกแปลกใจมากกกับเหตุการณ์นี้ “ขอบคุณครับ ด้วยความยินดี”

แม็กซ์เคยคิดว่าเขาทำเกินกว่าเหตุ แต่หลังจากที่เขาได้ยินสิ่งที่บาร์เซลพูดเขาก็เลิกโทษตัวเอง

“ขอบคุณคุณมาก เพื่อนของฉันและครอบครัวของเขาจะได้พักผ่อนอย่างสงบสุขเสียที” บาร์เซลพูดในขณะที่เขาจับมือแม็กซ์ “ฉันชื่อบาร์เซล เราน่าจะหาเวลาออกไปดื่มกันสักวันหนึ่ง”

แม็กซ์เขย่ามือของเขา “ฉันไม่ดื่มแต่ที่นี่ยินดีต้อนรับคุณเสมอ”

“ฉันบอกนายแล้วว่าเอมี่พูดถูกเสมอ เธอรู้ว่าใครสมควรตาย” ครัสซูพูดกับแบรนลี่และยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“เธอน่าจะฆ่าพวกมันทั้งหมด” อูเรี่ยนกล่าว

“พวกท่านทั้งคู่พูดถูกแล้วครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับไปที่วิหารสีเทาก่อนนะครับท่าน” แบรนลี่พูดพร้อมกับยิ้ม “แม็กซ์ ฝากบอกเจ้าของร้านตัวน้อยด้วยนะว่าฉันขอบคุณเธอ”

“หนูไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงขอบคุณหนู แต่ก็ด้วยความยินดีค่ะ” เอมี่พูดออกมาจากข้างในร้านอาหาร

แม็กซ์หันหลังกลับไปและมองเห็นเอมี่ที่กำลังกินปลาแห้งพร้อมกับอุ้มลูกแมวเอาไว้ด้วยแขนข้างเดียว เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาและสบตากับแม็กซ์เธอก็นิ่งไปชั่วขณะจากนั้นเธอก็ยื่นปลาไปให้ลูกแมวที่น่าสงสาร (น้องแย่งของแมวกินอีกแล้ว555)

แม็กซ์ยิ้ม “เขาขอบคุณที่หนูช่วยจัดการกับคนเลว” ฉันไม่ควรปล่อยให้เธอเลี้ยงแมว

ดวงตาของเอมี่เป็นประกายขึ้น “จริงเหรอคะ?”

แบรนลี่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้วล่ะ หนูเป็นฮีโร่ตัวน้อย” เขาพยักหน้าให้กับแม็กซ์แล้วเดินออกไปพร้อมกับบาร์เซล

“กลิ่นหอมนี่คือกลิ่นอะไรเหรอแม็กซ์? ฉันยังไม่ได้กินอาหารกลางวันเลย นายทำเมนูใหม่ให้ฉันได้มั้ย?” ครัสซูถาม