ตอนที่ 97 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นล่าง』２
【นั่น、ไม่มีปัญหา เพราะทุกคนสังเกตเห็นและหลบไปทางซ้ายและขวา、ทว่านี้、สถานที่ที่ทุกคนรวมตัวกันเป็นวงแหวนก่อนหน้านี้กำลังประสบปัญหา……】
【อาเร๊ะ？ ว่าไปแล้วพวกฮารุจังไปไหนกันล่ะ？】
「……ฮารุซามะ……」
「อะ、ลิลี่ซัง」
เนื่องจากตำแหน่งของกับดัก ผมจึงคาดว่าคลื่นระเบิดจะกระจายตัวออกมาในลักษณะแนวทแยงขึ้นไป
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมพยายามให้ทุกคนนอนลงให้มากที่สุด และขึ้นไปอยู่บนตัวเอมิซัง……แต่ว่าก่อนที่จะทันตั้งตัว ผมก็โดนลิลี่ซังจับตัวไว้แล้ว
หลังรู้สึกดีจัง
ถึงจะแตกต่างภูเขาใหญ่ของเอมิซัง แต่ก็ยังรู้สึกดีล่ะ
ของเอมิซังมีความยืดหยุ่นเต่งตึงสูง、ของลิลี่ซังเหมือนกับสไลม์
แต่ว่า……เอ๊ะ？
อะไร？
【คราวนี้ตาลิลี่จัง！！】
【อะ、ฮารุจังที่จับกดเอมิจังลงไปก็เพื่อช่วยเหลือเธอล่ะ】
【ฮารุจังดูเหมือนแมวที่มีลำตัวยาวเลย】
【ขาห้อยโยกเยก(ปุระปุระ)】
【ปุระปุระ】
【ท่อนล่างของฮารุคิ๊วปุระปุระ！？】
【ลูกพี่หญิง……นี่เธอ……】
【ไหงลูกพี่หญิงถึงไม่โดนบอสซูโตะกันล่ะ……】
【คงเพราะความชอบเข้ากันกับโนเนมจัง？】
【เอ๋……】
ปุระปุระ
ผมกำลังโยกเยกล่ะ
「……ถึงฮารุซามะจะไม่เป็นไรก็ตาม แต่ทว่า……」
「……คนธรรมดาในทีมเน๊ะ、พวกเขาได้รับความเสียหายมากมายจากการระเบิดครั้งนี้……」
「แม้กระทั้งรุรุซัง」
อาเร๊ะ？
แต่ก็ผมคิดว่าไม่เป็นไรหรอกน๊า
ก็แบบสุดท้ายแล้วทุกคนก็หลบได้จริงไหม？
「โฮร่า、ดูทางนั้นสิ ฮารุจัง」
「？」
ผมที่อยู่ในสภาพถูกอุ้มจากรักแร้ไว้เหมือนแมว、จึงได้แต่หันไปตามปลายนิ้วของรุรุซัง
มีพื้นดินส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีแดงสดที่ส่งเสียงดังซู่ตลอดเวลา
「？ เห็นขนาดนั้นแล้วยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีกไหม หืม」
ก็แค่ร้อนนิดหน่อยเองจริงไหม？
「ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยครับ」
「เอ๊ะ、แต่ว่า」
「ก่อนอื่นเลยนะคะ ฮารุซามะไม่เป็นไรเลยอย่างงั้นเหรอคะ？」
「ครับ、ก็แบบถ้ายังไม่ถึงระดับหินละลายก็ไม่มีปัญหาครับ」
ลิลี่ซังเองก็มีเลเวลสูงเหมือนกัน เพราะอย่างงั้นเลยไม่เป็นไรจริงไหม？
【เอ๋……】
【ข่าวร้าย・ฮารุจังกะแล้วว่าแปลกนิดหน่อย】
【นิดหน่อย……？】
【นิดหน่อยนั้น มันเป็นของภาษาไหนก๊านนนนน】
【นิดหน่อย（มาตรฐานฮารุจัง】
【ฮารุจัง、มีความทนทานต่อความร้อนสูงเน๊ะ……】
【ตราบใดที่หินไม่ละลาย……】
【เหยียบกับดักระเบิดมากจนสร้างความต้านทานขึ้นมาได้……？】
【ไอ้ นั่น แหละ】
【เอาจริงดิ คุสะ】
【หรือว่าบางทีอาจจะเชื่อมต่ออีกแล้ว……？】
【ฮารุจังได้รับความต้านทาน ในระหว่างที่ร่วงหล่นหลายครั้งจากคอมโบหลุมพรางที่ระเบิดได้……】
【เอ๋……】
【ไม่มีทางที่คุณจะเข้าใจ เพราะไม่มีใครบ้าทำแบบนั้นแม้แต่ครั้งเดียว】
【ข่าวดี・หากคุณเหยียบกับดักระเบิดมากพอ คุณจะต้านทานความร้อนได้มากขึ้นตาม】
【จ๊า นายลองคนแรกเลย】
【เอ๊ะ、ไม่เอาโว๊ย、ฉันแน่ใจว่าฉันจะถูกส่งไปโรงพยาบาลโดยสายรัดข้อมือหลังจากพยายามเพียงแค่ครั้งเดียว】
【งั้นไม่ต้องพูดเลย】
【คุสะ】
【กะแล้วว่ายังไงฮารุจังก็แปลกนิดหน่อยมากในหลาย ๆ ด้าน】
◇
「ขอโทษครับ」
ผมก้มหัว
ผมเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ดังนั้นจึงขอโทษได้อย่างเหมาะสม
แม้กระทั่งในที่ทำงาน ผมต้องก้มไปกี่ครั้งแล้วตอนที่ยังเป็นมือใหม่
อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณขอโทษ คุณต้องแสดงท่าทีขอโทษอย่างจริงใจ และทำอย่างลึกซึ้ง
อย่าพูดคำว่า「ไม่」หรือ「นั่นไม่เป็นความจริง」เด็ดขาด
เมื่อพูดแบบนี้ เจ้านายซึ่งเป็นคนแก่ก็จะโกรธ
เพราะหากทำให้โกรธไปเสียก่อน、การแค่อยากจะพูดอะไรทีหลังก็มีแต่จะถูกปฏิเสธ
นี่เป็นทักษะทางสังคมด้วยเน๊ะ
แม้ว่าตอนนี้ผมจะเป็นสาวน้อยก็ตาม
【ยอดเยี่ยม】
【เด็กดี】
【เป็นเรื่องดีที่ขอโทษเน๊ะ】
【ใช่แล้วล่ะเน๊ะ、ฉันบังเอิญโจมตีล่วงหน้าตามมาตรฐานของฉันและเกือบจะกวาดล้างกองเรือไปหมดแล้ว……ไม่สิ กะแล้วยังไงก็ความผิดฮารุจัง】
【คุสะ】
【รูปแบบวงแหวนคืออะไร……】
【โฮะ、โฮร่า、เป็นบทสงครามที่มีระเบิดออกมาตอนที่มีการปล่อยอาวุธลับในภาพยนตร์หรืออะไรสักอย่างไง……】
【อ้า、อาวุธทั่วไปที่ปรากฏในภาพยนตร์ก็เป็นเช่นนั้น、แต่โดยพื้นฐานแล้ว นั่นคือบทบาทของคนแพ้……】
หากคิดอย่างรอบคอบนั่นเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน
ในยุคที่ผมยังไม่เคยดำดิ่งลงดันเจี้ยน แค่บังเอิญไปแตะโดนกาต้มน้ำหรือกะทะก็แทบจะรู้สึกเหมือนถูกไฟไหม้แล้ว、แต่นั่นคงเป็นความรู้สึกของคนในทีมกู้ภัยในปัจจุบัน
แล้ว、ตอนที่ยังเป็นผู้ชาย……ตอนที่เลเวลแค่１０ผมก็ได้มีประสบการณ์แย่ ๆ กับการโจมตีด้วยลมหายใจของมอนสเตอร์ประเภทมังกร
อ้าー、ตอนนี้พอมาลองคิดดูแล้ว เหตุผลที่ผมไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือถูกไฟไหม้มากนัก เมื่อเหยียบกับดักระเบิดก็ เพราะมีร่างกายนี้
……ใช่แล้วเน๊ะ、ร่างกายที่ลึกลับนี้
ประสาทสัมผัสของผมบกพร่องไปในหลาย ๆ ด้าน……ต้องคิดทบทวนไตร่ตรองให้ดี
【ฮารุจังกำลังมองต่ำ】
【อย่าเข้าไปข้างใน】
【เปโระเปโระ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ】
【นอกจากเสียงรบกวนแล้ว แต่ดูเหมือนเธอจะสำนึกผิดจริง ๆ】
【ข้อดีของฮารุจังก็คือ สามารถขอโทษได้ทันทีเน๊ะ】
「……โม๊ว พวกเราไม่โกรธแล้วล่ะค่ะ ช่วยเงยหน้าขึ้นมาเถอะนะคะ」
「เอมิซัง」
เสื้อผ้าที่ผมทำให้สกปรกตอนที่กอดไป ปล่อยไว้แบบนั้นจะดีเหรอ？
「แล้วก็、ทำไมถึงทำอะไรป่าเถื่อน……รุนแรงแบบนั้นกันคะ」
【คุสะ】
【เอมิจัง、เมื่อกี้แค่พยายามที่จะพูดว่าป่าเถื่อนเหรอ？】
【ก็ช่วยไม่ได้แหละ】
【ก็ช่วยไม่ได้เพราะเกือบจะไหม้ไปแล้ว】
「อะ、ครับ ห้องถัดไปเป็นห้องใหญ่ที่พวกมอนสเตอร์กำลังหลับอยู่ล่ะครับ」
「……หมายถึงมอนสเตอร์เฮ้าส์อย่างงั้นเหรอค๊า？」
「น่าจะเรียกว่าแบบนั้นแหละครับ」
「นั่นเป็นเรื่องที่ควรบอกทุกคนไว้ก่อนน๊า ฮารุจัง」
「เป็นอย่างงั้นเหรอครับ」
หืมー、ผมไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนั้นมากนักน๊า
【แนะนำอย่างอ่อนโยน、รุรุจัง】
【ใจดีเน๊ะ】
【ไม่พูดว่าประหลาดใจด้วยสิ？】
【ดวงตาที่จ้องมองรุรุจัง ……ดีย์เน๊ะ】
「ถ้าอย่างงั้น、แปลว่าตั้งใจระเบิดที่จะระเบิดมอนสเตอร์เฮ้าส์แบบในไลฟ์สดครั้งก่อนสินะคะ」
「อะ、เปล่าครับ、ต่างออกไปหน่อย ผมสามารถมองเห็นด้านล่างของด้านล่าง、ของชั้นล่างได้ด้วยครับ」
「เอ๊ะ？」
「ล่าง……ของชั้นล่าง？」
「หมายความว่ายังไงกันคะ？」
【เอ๊ะ？】
【ห๊ะ？】
【ฮารุจัง……？】
【ข่าวดี・ฮารุจัง、สามารถค้นหาศัตรูด้านล่าง３ชั้นได้แล้ว】
【เอ๋……】
「แล้วก็、ที่ข้างล่างของข้างล่างของข้างล่างก็ยังเป็นห้องขนาดใหญ่ที่มีมอนสเตอร์มากมายเต็มไปหมดด้วยล่ะครับ」
【หรือว่าบางที โนเนมจัง？】
【ฮัมเพลง】
【คุสะ】
【ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามโพล่งออกมา โนเนมจัง】
【ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้น！】
【ไม่ได้หมายความว่ามันอยู่ด้านล่าง３ชั้นใช่ไหม แปลว่ามีมอนเฮ้าส์นรกแตกต่อเนื่องกัน４ชั้นอย่างงั้นสินะ？】
【ทุกคนยกเว้นฮารุจังเป็นคนธรรมดาน๊า！ ต่อให้สวมสายรัดข้อมือก็ยังบาดเจ็บกันได้นะ！！】
【โฮร่า、พูดสิ！】
【ไม่พอใจ】
【แนะนำ】
【ขนส่ง】
【２สัปดาห์】
【ไม่พอใจมาก】
【เอ๋……】
【ก็บอกแล้วไงว่าอย่าไปพูดแบบนั้นไงโว๊ย！！】
【เข้าใจล่ะ、เป็นด้านขี้เล่นของโนเนมจังเน๊ะ】
【จอมซุกซน（เตรียมพร้อมมอนเฮ้าส์４ชั้นติดต่อกันที่ชั้น２００ในระดับความยากสูงสุด】
【ไม่มีอะไรนอกจากเจตนาฆ่า】
【ฉันหมายถึง เมื่อมีกับดักแบบนั้น ก็ไม่มีอะไรนอกจากเจตนาฆ่าเน๊ะ】
【มะ、ม๊า、จนถึงตอนนี้ คนในกลุ่มสอดแนมก็สามารถพาหลีกเลี่ยงมันได้……】
【นั่น、สงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเหยียบมันโดยไม่ได้ตั้งใจเน๊ะ……】
【ไลฟ์สดก็จะกลายเป็น「ไม่สามารถออกอากาศได้！」ไปไงเน๊ะ】
【ต่อให้มีสายรัดข้อมือก็แย่อยู่ดี】
【นี่ม๊านอะไรก๊าน……】
「จริง ๆ แล้วผมเกิดความคิดดี ๆ ขึ้นมาล่ะครับ แบบว่า、ผมหวังว่าจะสามารถเปิดใช้งานกับดักได้อย่างต่อเนื่องเหมือนกำลังแก้ปริศนาครับ」
【มีความคิดดี ๆ ล่ะ】
【ความคิดดี ๆ ที่บ้าไปแล้ว】
【แบบคิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกันเน๊ะ ……】
【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】
ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้ผมรู้สึกตื่นตัวอย่างไม่น่าเชื่อ
แม้ว่าผมจะยืนอยู่สภาพนี้、แต่ผมก็สามารถเข้าใจถึงความแข็งแกร่งทางกายภาพของทุกคนที่นี่ได้จากตรงนี้……อะ、เอมิซังกำลังอดกลั้นอะไรไว้รึเปล่า……ห้องน้ำ？
เหมือนจะนาทีสุดท้ายแล้วไม่ใช่เหรอ？
ยังเร็วเกินไปที่จะหยุดพัก、แต่อยากตั้งห้องน้ำสำเร็จรูปไหมครับ？
ก่อนอื่นเลย、เป็นเรื่องที่แปลกมากเลยที่ผมสามารถร่างแมปของชั้นล่างของชั้นล่างของชั้นล่างขึ้นมาได้ในนาทีสุดท้าย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเลเวลที่เพิ่มขึ้น、หรือบางทีสกิลจะพัฒนาขึ้นกันนะ
「ดังนั้นผมเลยคิดว่าจะทำให้ดีที่สุด、ปริศนาแรกก็……เจ๊บบบบっ」
ผมถูกทุบทันที
「เรื่องแบบนั้น！ ปรึกษาฉันก่อนสิค๊าาาาา！」
「ผมเสียใจครับ เอมิซัง」
「โอ้ลอร์ด……อะแฮ่ม、ฮารุซามะ、อย่างที่คาดไว้ ฉันก็คิดทำอย่างนั้นเหมือนกัน？」
【●REC】
【เพราะโนเนมจังคลั่งไคล้ฮารุจังที่มีน้ำตาไหล ดังนั้นปล่อยเธอไว้ก่อนก็ไม่เป็นไร】
【แต่อย่างที่คาดไว้ เอมิจังทำได้ดี】
【เอมิโอก้าซัง……】
【ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย、แต่ตอนนี้เป็นแม่ที่ดีแล้ว】
【ม๊าเน๊、ทุกคนยกเว้นพวกฮารุจังต่างก็นั่งลงพร้อมหน้าที่ซีดกันหมดเลย】
【ก็ต้องอย่างงั้นแหละเน๊ะ】
【ผู้คนจำนวนมากที่นี่ต่างเป็นผู้มีประสบการณ์ผ่านศึกในการต่อสู้、ดังนั้นพวกเขาคงเข้าใจสิ่งที่ฮารุจังทำ】
【ถึงจะเกือบไหม้เกรียม และถูกบังคับส่งกลับโดยสายรัดข้อมือตรงไปยังโรงพยาบาลแล้วเปียกโชกไปด้วยเวทมนตร์แห่งการรักษา】
「ฉันเองก็กังวล、มากกว่าอะไรเลย」
「ขอโทษครับ」
「――ตอนที่ถูกกอดโดยฮารุซัง ฉันคิดว่าในที่สุดก็คิดเหมือนกับฉันแล้ว บางทีอาจเป็นเพราะฉันถูกผลักลงและและรู้สึกถึงความนุ่มนวลของฮารุซัง และเพราะร่างกายที่อ่อนนุ่มที่เข้ามาใกล้ฉันมาก ฉันรู้สึกอยากจะเอาใบหน้านั้นซุกลงบนหน้าอกตามสัญชาตญาณ และให้ดูดนมแม่ที่ไม่ไหลออกมา ฉันเริ่มรู้สึกร้อนจนถูกขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกเหล่านี้ และเริ่มตื่นเต้น และในขณะที่ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้อยู่ในสภาพกลางที่สาธารณะ ความรู้สึกเหมือนถูกฉีกขาดออกนี้ มีแต่จะทำให้อยากถูกมัดและเหยียบย่ำเหมือนทุกครั้ง！ ――――――――อะ」
「อะ」
「เอมิจัง……」
「ในที่สุด……」
【เอ๊ะ】
【เอมิจัง……？】
【อาโน๊、เอมิจังที่พูดไปเมื่อกี้นี่……？】
อาーอ้า
ดูเหมือนว่าสิ่งที่กลั้นไว้คือองค์ประกอบเฮนไตเน๊ะ……ยังไงดี、เรื่องนั้นขอโทษ
ดูเหมือนว่าการกอดจะเป็นจุดสิ้นสุด、ผมจึงเสียใจนิดหน่อย
แต่ว่าซ้า？
แค่ยกระดับเปิดเผยเรื่องนี้เอง、และผมแน่ใจว่าพวกเขาจะรู้เรื่องนี้จากที่ไหนสักแห่งในที่สุดจริงไหม？
โฮร่า、มีคนพูดว่าคุณไม่สามารถซ่อนแนวโน้มทางเพศส่วนตัวได้ตลอดไปอยู่ล่ะมั้ง？
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าสำหรับผมก็ไม่ได้เลวร้ายเน๊ะ？
เน๊？
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 97
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ
https://ncode.syosetu.com/n1479ik/97/
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
