โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 175

ตอนที่ 175 – คําเชิญจากท่านหญิงโรส!

เด็กหญิงชาวสปาต้น6คนที่เย่เทียนเลือกมาเริ่มแสดงความงามที่แท้จริงให้เห็นหลังแองเจล่าพาพวกนางไปอาบน้ําแต่งตัว, พวกนางดูมีเสน่ห์และเปล่งปลั่งมาก

แต่เย่เทียนก็ยังไม่คิดจะแตะตัวพวกนางแล้วหันไปจัดห้องให้อยู่แทน

เย่เทียนรู้สึกมีแรงยึดมากๆหลังจากจัดการเรื่องทาสสปาต้นได้แทนที่จะนอนหลับ เขาเลยไปนํากระดาษแผ่นใหญ่ออกมาเพื่อออกแบบปราสาทหรือจะพูดให้ถูกคือเป็นราชวงศ์ของเขาซะมากกว่า

เอาจริงๆ บ้านของเขาหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่มากอยู่แล้ว พอพวกทาสหญิงเข้ามาอยู่เยอะขึ้นห้องก็เริ่มไม่พอ.

ถึงแม้ส่วนใหญ่พวกสาวๆจะไปนอนกับเย่เทียนแต่พวกนางก็ต้องมีห้องส่วนตัวเป็นของตัวเอง

เย่เทียนวางแผนว่าจะสร้างปราสาทให้ใหญ่พอจะให้นักรบหญิงของเขาทุกคนอาศัยอยู่ได้ในอนาคตและพอเขาได้เป็นจักรรพรรดิ์ของโรมเมื่อไหร่ เขาจะสร้างปราสาทให้ใหญ่ขึ้นไปอีก

มาตรฐานขั้นต่ําสําหรับจักรพรรดิ์ในยุคนั้นอย่างน้อยก็ต้องมีวังอย่างน้อย3หลัง, สวน 6 สวนและสนม อีก72คนและหญิงงามรอบกายอย่างน้อย3พันคน.

“เจ้านายคะ นายน้อยมาโคเนียมาขอพบค่ะ!!!”

วันต่อมาเย่เทียนก็หลับยาวจนสายเลย พอตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าพวกสาวๆออกไปทํางานกันหมดแล้วพออาบน้ําแต่งตัวเพิ่งเสร็จไดอาน่าก็มารายงาน.

“มาโคเนีย? นายน้อยแห่งตระกูลสุละจะมาขอพบข้านี่นะ?”

เย่เทียนตกใจมากเขาเดาเจตนาของหมอนั่นไม่ออกเลย

ตระกูลสุละเสียชื่อเสียงและยังกู้กลับมาได้ไม่ดีนัก พวกเขาต้องเกลียดเย่เทียนเข้าไส้อยู่แล้วแต่มาโคเนียจะมาขอพบทําไมถ้าไม่โง่มากๆก็คงจะวางแผนอะไรอยู่แน่ๆ

“ค่ะ, นายน้อยของตระกูลสุละค่ะ….”

ไดอาน่ากล่าวกับเย่เทียน.

“งั้น, ข้าควรจะไปพบเขาเพื่อดูว่าเขาต้องการอะไรดีกว่า!”

เย่เทียนยิ้ม, ก็แค่มาโคเนียเขาไม่ห่วงอะไรมากหรอก, มีแค่คน2คนในตระกูลสุละเท่านั้นที่ทําให้เขาห่วงได้ก็คือโรสกับสละเท่านั้น

“มาโคเนีย, ไม่เจอกันนานเลยนะ ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะดูสบายดีกว่าเดิม”

พอเย่เทียนเห็นมาโคเนียเขาก็ส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้, แต่เขาก็พยายามระวังตัวไว้และพูดส่งๆไปงั้น

มาโคเนียจะดูสบายดีกว่าเดิมได้ยังไง สายตาเขาดูโกรธเกรี้ยวซะมากกว่า

“ท่านลอร์ดซาตาน, นานมากเลยนะตั้งแต่ข้าได้เห็นท่านครั้งล่าสุด แต่ต้องขอขอบคุณท่านจริงๆข้าถึงดูไม่สบายขนาดนี้!!!!”

“โอ…นี่ท่านยังแค้นมากขนาดนั้นอยู่รึ?”

เย่เทียนส่ายหัวแล้วยิ้มให้

ท่าทีของเด็กที่ไม่พอใจนั่นไม่มีความหมายกับเขาเลย.

“ท่านแม่ข้าอยากจะชวนเจ้าไปทานอาหารค่ําด้วยคืนนี้!”

พอสูดหายใจเข้าลึกๆเสร็จมาโคเนียก็กล่าวในสิ่งที่ต้องกล่าว

“แม่เจ้า, ท่านหญิงโรสน่ะ?”

เย่เทียนประหลาดใจจากนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วถาม.

เขาพอจะดูมาโคเนียออกอยู่หรอกแต่ไม่เข้าใจว่าทําไมโรสถึงอยากจะชวนเข้าไปกินข้าวเย็นด้วย

จากที่เย่เทียนพอจะเดาได้, ดูจากนิสัยใจคอของโรสแล้วนางคงรู้ว่าเขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการให้ร้ายสละแน่ นางควรจะเกลียดและระวังตัวกับเขาแต่กลับมาชวนไปกินข้าวนี่นะ

ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ

เย่เทียนคิดในใจ

ไม่ว่านางจะมีเจตนาอะไรอยู่ก็ช่าง ถ้านางกล้ามาชวนเขาอย่างเปิดเผยแบบนี้นางคงจะอยู่เหนือชายใดแน่นอน

“ใช่!”

มาโคเนียส่ายหัวส่งๆไปพร้อมกับสายตาริษยาเพราะแม่ของตัวเองดันยกย่องเย่เทียนมากกว่า

“อาหารค่ําแบบไหนล่ะ งานเลี้ยงใหญ่หรือมื้ออาหารส่วนตัว?.

เย่เทียนหัวเราะ

“ห์,ไปถึงเดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง, แต่ไม่ต้องมาเลยจะดีกว่านะ!”

ตัวมาโคเนียสั่นหน่อยๆแต่เขาก็พยายามคุมอารมณ์ไว้ได้แล้วกล่าวอย่างเยือกเย็น “ข้าได้ส่งข้อความเสร็จแล้ว ขอตัวล่ะ!!”

จากนั้นมาโคเนียก็ลุกขึ้นแล้วจากไปอย่างเร็ว

ตลกว่ะ, หมอนี่มันอิจฉาหรอวะ? อิจฉาที่ชั้นจะได้อยู่กับแม่มันน่ะนะ?

ขณะมองมาโคเนียกําลังเดินจากไปอยู่นั้น ที่ใบหน้าเย่เทียนก็มีรอยยิ้มบางๆออกมาเพราะเขาเห็นความริษยาในสายตาของมาโคเนีย.

หมอนี่มันคงไม่ได้คิดทะลึงกับโรสใช่มั้ย?

แบบนั้นน่ากลัวว่ะ

“ดูเหมือนว่ามื้อเย็นวันนี้เริ่มน่าสนใจแล้วสิ!”

เย่เทียนถึงไดอาน่าเข้ามากอดแล้วยิ้มหว่านเสน่ห์ เขาดูเหมือนจะเจอเรื่องน่าสนุกเข้าแล้ว

“เจ้านายคะ โรสมีฉายาว่าปีศาจสีชาดนะคะ, นอกจากจะงดงามและสะกดใจแล้วนางยังเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมอีกด้วย, นางเก่งเรื่องปั่นหัวผู้ชายมากหากเจ้านายจะไปที่งานคืนนี้จริงๆ ท่านต้องระวังตัวให้มากๆนะคะอย่าติดกับนางเด็ดขาด…”

ไดอาน่าหายใจค่อนข้างแรง, หลังจากจัดท่าแล้วเธอก็นั่งลงช้าๆพร้อมเดือนเย่เทียนไปด้วย.

“งดงามและสะกดใจรี? นางสะกดใจได้เท่าไดอาน่าของข้ารึป่าว?.

เย่เทียนยิ้มแล้วถามเบาๆ

“ก็, อย่างน้อยก็สวยกว่าข้านะคะ…”

ไดอาน่าแหวกผมที่กําลังสะบัดไปมาด้านหน้าเธอเพราะขยับตัวขึ้นลงจากนั้นก็หลับตาแล้วพูดช้าๆ

“ข้าไม่เชื่อหรอกนะ…”

เย่เทียนส่ายหัวแล้วถาม “ไดอาน่า, การฝึกของเจ้าและคนอื่นๆกับเฮเล็นและเลด้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ตอนนี้พวกเราสามารถเอาชนะนักรบแกร่งๆได้ง่ายๆเลยล่ะค่ะ ไม่มีปัญหาแน่นอน ขอบพระคุณสําหรับของขวัญนะคะเจ้านาย…”

ไดอาน่ากล่าวช้าๆ.

“ข้าอยากจะตั้งหน่วยข่าวกรองเสียหน่อย เจ้าช่วยเป็นหัวหน้าได้ไหม?

หลังจากคิดดีแล้วเย่เทียนก็ถามไป เพราะไดอาน่าเหมาะที่สุดที่จะเป็นหัวหน้าหน่วยข่าวกรอง.

ในยุคนี้พวกชนชั้นสูงใหญ่ๆจะมีหน่วยกุนซื้อไว้ แต่พวกนั้นก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย

เย่เทียนวางแผนว่าจะตั้งหน่วยข่าวกรองที่เก่งที่สุดแล้วให้โรมและแม้แต่ทั่วทั้งทะเลเมดิเตอเรเนี่ยนมาอยู่ในกํามือของเขา

นอกจากนั้นแล้วเขาจะขายพวกหน่วยข่าวกรองนั่นด้วยก็ได้

แต่ราคาก็ต้องสูงมากๆและก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเขาด้วยเหมือนกัน. เขาจะต้องกลายเป็นคนที่ชนชั้นสูงทุกคนต้องหวาดกลัวและยอมมาสิโรราบใต้แทบเท้าให้ได้

อย่าดูถูกพลังของหน่วยข่าวกรองเชียว, ไม่ว่าจะร้านขายของหรือสนามรบ ถ้าพวกหน่วยข่าวกรองมีปัญญาเลิศมากๆพวกเขาก็จะควบคุมทุกอย่างไว้ในกํามือได้, หากพวกเขารู้จุดอ่อนของศัตรูล่ะก็พวกเขาก็จะได้ชัยชนะมาไว้ในกํามือทันทีเลย.