โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 172

ตอนที่ 172 – อิลลิไธเออร์ผู้เชื่อฟัง

“ซาตาน….ท่านช่างน่ากลัว…ราวกับสัตว์ที่หิวกระหายนัก..”

เวลาผ่านไป อิลลิไธเออร์ก็มีเรี่ยวแรงกลับมาอีกครั้งจากนั้นก็ค่อยๆคลานออกจากโต๊ะด้วยความเจ็บและความดีใจ.

หน้าของเธอแดงไปหมดขณะที่สายตาเต็มไปด้วยความพอใจ

“ท่านชอบรึป่าว?

เย่เทียนถามเบาๆ

“ชอบ? ข้ารักเลยต่างหาก! บ้าจริง ข้าว่าข้าต้องเป็นบ้าแน่ถ้จากท่านไปแล้ว…”

อิลลิไธเออร์ตอบ.

“ท่านอยากจะจากข้าไปหรอ?”

เย่เทียนถาม.

“ไม่อยู่แล้ว แต่ข้ามีคู่หมั้นแล้วนะ…”

นางกล่าว

“เมื่อตะกี้ท่านจงใจร้องออกมาเสียงดังเพื่อให้เขาได้ยินไม่ใช่รึไง? ยังไงเขาก็แค่คนไร้น้ํายา ท่านไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก!”

เย่เทียนยักคิ้วยั่วนางพร้อมทําสายตารังเกียจเกลเบอร์

“ให้ตายสิ ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย ท่านหยุดพูดซักทีได้มั้ย? ข้าอายจะแย่อยู่แล้ว…”

นางกล่าวอย่างแข็งกร้าวพร้อมหน้าแดงหน่อยๆด้วยความรู้สึกผิด. นางดูเหมือนกําลังคิดหนักอะไรอยู่

“ข้าต้องไปขอให้ท่านพ่อยกเลิกงานหมั้นซะ ข้าแต่งกับคนไร้น้ํายาแบบนั้นไม่ได้หรอก…”

นางกล่าวอย่างดุดันหลังตัดสินใจเสร็จ.

“อย่าครับ ไม่ต้องแต่งกับเขาพอแค่หมั้นอย่างเดียว หลังจากนั้นท่านจะมาอยู่กับข้าก็ได้…”

เย่เทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม, เมื่อตะกี้นางถูกพิชิตใจไปแล้ว ค่าความภักดีก็เพิ่มขึ้นมาถึงตั้ง100แล้ว.

“ก็ดีค่ะ…ข้าจะฟังท่าน!”

สายตานางเต็มไปด้วยความสุข

“ท่านซาตานที่รัก หากท่านไปที่คาปัวเมื่อใดก็มาหาข้าด้วยนะ, ข้ามีเพื่อนอยากจะแนะนําให้ท่านด้วย..”

อิลลิไธเออร์เข้าไปซักในอ้อมแขนของเย่เทียนแล้วกล่าว

“เพื่อนสนิทของท่านคือใครหรือ?”

เย่เทียนถามด้วยความสงสัย.

“นางชื่อลิเดียค่ะ….”

อิลลิไธเออร์กล่าวพร้อมหัวเราะคิกๆ.

ลิเดีย?

เย่เทียนพึมพําเบาๆ ชื่อนั้นดูคุ้นๆมาก. ถ้าเขาจําไม่ผิดล่ะก็นางเป็นภรรยาของนายทาสสปาตาคัส, นางไม่น่าจะขี้ริ้วขี้เหร่แน่

แต่สิ่งที่เย่เทียนกังวลคือเพื่อนสนิทอีกคนของอิลลิไธเออร์มากกว่า, น่าจะชื่อว่าไกอา

ไกอาเป็นผู้หญิงที่มีสเน่ห์มาก เธอเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อยๆที่สามารถสะกดทั้งโลกได้เลย.

หญิงจากตระกูลบาเที่ยตัสจะสวยรึป่าวนะ?

พอเย่เทียนนึกถึงเรื่องลิเดีย เขาเลยคิดถึงเรื่องตระกูลนางไปด้วย, ตระกูลบาเทียตัสมีชื่อเสียงโด่งดังด้านเลี้ยงดูทาสหญิงสวยๆตั้งแต่อายุยังน้อย…

“ท่านรู้จักนางหรอคะ?”

อิลลิไธเออร์สงสัยขึ้นมาพอเห็นท่าที่ของเยเทียนตอนได้ยินชื่อนาง.

“ข้าก็แค่คิดว่าเป็นชื่อที่ดีนะ!”

เย่เทียนพยายามหัวเราะเกลื่อน

เหตุกบฏของสปาตาคัสเกิดขึ้นในปี 73ก่อนคริสตกาล, ตอนนั้นลิเดียน่าจะมีอายุได้อย่างน้อย40ปีแล้วแถมยังแก่กว่าอิลลิไธเออร์ด้วย ถ้าอย่างงั้นตอนนี้นางก็น่าจะอายุได้16-17ปี เธอคงจะแต่งงานไปแล้วแน่

“นางแต่งงานรึยัง?”

เย่เทียนถาม.

“นางมีสามีแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้แต่งกัน”

อิลลิไธเออส่ายหัวแล้วตอบ.

“นางก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ ทําไมยังไม่ได้แต่งอีก?”

เย่เทียนรู้สึกสงสัยขึ้นมา

“นางอายุแค่17เองนะคะ ส่วนเรื่องที่ยังไม่ได้แต่งนั้นเป็นเพราะว่าเขาเป็นคู่หมั้นคนที่สองของนางค่ะ คู่หมั้นคนแรกของนางตายในสนามรบก่อนจะได้แต่งกัน…พอพูดถึงเรื่องลิเดียขึ้นมาก็ทําให้ข้ารู้สึกสลดใจ ตระกูลนางเป็นแค่ตระกูลอัศวินแท้ๆ. คู่หมั้นคนปัจจุบันของนางก็เป็นแค่เศรษฐีชั้นสูงตัวเล็กๆที่เก่งด้านการฝึกกลาดเอเตอร์เท่านั้น ดูเหมือนว่าตาของเขาเปิดโรงฝึกด้วยค่ะ…”

นางอธิบาย

“ถ้าอย่างงั้นข้าก็ไม่มีเรื่องให้ต้องกังวลที่โรมนี่แล้วล่ะนะ ข้าจะไปเยี่ยมท่านที่คาปัวซักหน่อยแล้วกัน”

เย่เทียนพยักหน้า

ตระกูลบาเทียตัสจะเริ่มเปิดอารีน่าไว้ฝึกทาสกลาดิเอเตอร์แล้วหรอ? เย่เทียนเดาว่าอีกไม่กี่ปี อารีน่าเล็กๆก็น่าจะถูกสร้างขึ้นรอบๆคาปัวและเมืองอื่นๆแน่.

ถ้าเขาอยากจะสร้างอารีน่าของจริงขึ้นมาเย่เทียนต้องรีบแล้ว ไม่งั้นคงจะทําภารกิจที่ระบบให้ไม่ทันการณ์แน่

“อิลลิไธเออร์ ข้าจัดห้องไว้ให้ท่านแล้ว คืนนี้ท่านพักให้สบายเถอะนะ!”

เย่เทียนกล่าวเบาๆก่อนจะช่วยเธอแต่งตัวแล้วอุ้มไปส่งที่ห้อง

สละ!

เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ชื่อนั้นผุดขึ้นมาในหัวเย่เทียน

แน่นอนว่าไม่ใช่ศัตรูสุละของเขา แต่เป็นภรรยาของสปาตาคัสนามสุละ.

ดูเหมือนว่านางจะเป็นนักพยากรณ์ซักอย่างที่ทํานายได้แม่นมากๆ ตอนที่เหล่าสปาตาคัสจะออกไปทําศึกนั้น นางทํานายไว้ว่าพวกเขาจะต้องเจอกับหายนะใหญ่หลวงแน่ และมันก็เป็นดังนั้นจริงๆ

เย่เทียนเลยรู้สึกอยากจะครอบครองนางให้ได้ขึ้นมา แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางจะหาตัวนางได้เลย

เขารู้แค่ว่านางเป็นชาวเทรเชี่ยนจากหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งเท่านั้น

คาปัวงั้นหรอ น่าจะเป็นทริปที่ดีแน่ๆ!

เย่เทียนคิดในใจ.

แต่เขาก็นึกได้ว่าตัวเองมีแผนโครงการต้องทําเยอะมาก ทั้งเรื่องร้านอาหาร, ร้านชุดชั้นใน, เรื่องไร่และฟาร์มขนาดใหญ่กับเขื่อนเก็บน้ําอีก. แถมยังต้องหาเวลาไปป่ามายันจับพวกยักษ์ด้วย นี่ยังต้องไปสร้างอารีน่าที่คาปัวอีก.

มีหลายอย่างที่ต้องทําแต่ก็ยังไม่เสร็จซักอย่าง

ยิ่งไปกว่านั้นเขายังต้องหาซื้อทาสสปาต้นเพิ่มอีกทั้งชายและหญิงเลย.

กองทัพส่วนตัวจํานวน500นายนั้นเขาวางแผนไว้ว่าจะใช้นักรบสปาต้นอย่างเดียว

แต่ตอนนี้เขามีทหารแค่156นายเอง

แค่นั้นมันยังไม่พอหรอก.

ในความคิดเขานั้นเขาอยากจะสร้างกองทัพทั่วทั้งปฐพี,ท้องทะเลและแม้แต่อากาศด้วย แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีอํานาจพอ โดยเฉพาะกองทัพอากาศที่น่าจะทําได้ยากในยุคนี้

แต่เขาก็อยากจะสร้างกองทัพที่หลากหลายทั้งกองทัพเกราะหนัก, กองทัพม้าเกราะหนัก, กองทัพทหารราบ, กองทัพทหารม้าเกราะเบา, กองทัพพลหน้าไม้และอื่นๆอีก

ความทะเยอทะยานของเขาเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆและถ้าเขาสร้างกองทัพแบบนั้นขึ้นมาได้จริงๆ เขาก็จะกลายเป็นกษัตริย์ไร้มงกุฎของโรม.

แน่นอนว่าเขาจะพยายามเก็บข้อมูลทั่วทั้งโรมไว้ และแม้แต่ทั่วทั้งทะเลเมดิเตอเรี่ยน เพราะถ้าเขารู้จักศัตรู เขาก็จะรบได้ชนะร้อยครั้งแน่นอน.

เขายังอยากสร้างกองทัพนักลอบสังหารด้วยจะได้เอาไว้ทํางานลอบสังหารให้

เขาทะเยอทะยานมากแต่มันก็อันตรายมากเช่นกันดังนั้นเขาจะต้องทําแบบค่อยเป็นค่อยๆไป.

ตอนนี้เป้าหมายของเขาคือต้องทําร้านและพวกฟาร์มให้สําเร็จก่อน จะได้มีทนหนาทําอย่างอื่น

“เจ้านายคะ แม็กซ์ต้องการขอพบท่านค่ะ!”

หลังจากส่งอิลลิไธเออร์เสร็จแล้ว ไดอาน่าก็มารายงานเย่เทียน…