โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 170

ตอนที่ 170 – คู่หมั้นของเกลเบอร์

เย่เทียนจึงคิดว่ายิ่งเขาใช้ไอเท็มวิเศษเหมือนพิษกลืนทรวงเยอะ ราคามันก็จะยิ่งแพงขึ้นเรื่อยๆ ระบบพยายามจะจํากัดไม่ให้เขาใช้พวกมันเยอะเกินไป.

เย่เทียนเลยคิดว่าใช้พิษกลืนทรวงใส่เกลเบอร์ไปนั้นเสียของมากๆ

“สวัสดีลอร์ดซาตาน…”

พอเกลเบอร์เห็นเย่เทียนเดินเข้ามาในห้อง เขาก็ทักทายอย่างสุภาพ. เกลเบอร์ดระวังตัวเองมากๆ แต่หน้าของเขาก็มีความกลัวและลนลานออกมาหน่อยๆอยู่

เย่เทียนไม่แปลกใจเลยที่เขามีสภาพและทําตัวแบบนี้ เขาคงจะกระวนกระวายมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เครียดมาตลอด.

ยิ่งนานวันเข้าเกลเบอร์ยิ่งเครียด จนกระทั่งสองวันก่อน หัวใจเขาเริ่มปวดทุรนทุรายราวกับว่าจะเตือนให้เขากินยาถอนพิษได้แล้ว เขาจึงไม่กล้าปล่อยให้มันเนิ่นนาน.

ดังนั้นเขาจึงนัดคู่หมั้นเขาไว้แล้วพาเธอมาหาเย่เทียน

“เกลเบอร์ ไม่เจอกันนานเลยนะ ข้าสงสัยจริงว่าท่านมาหาข้าทําไม?”

เย่เทียนถามด้วยรอยยิ้มแต่สายตาเขาจ้องไปที่ผู้หญิงข้างๆเกลเบอร์,

เด็กผู้หญิงคนนั้นดูน่าจะอายุราวๆ 14ปี สูง, ผอมเพรียว กําลังโตเป็นสาวอยู่พร้อมกับความนูนหน่อยๆ, ผมสีทอง ตาสีเขียวฟ้า, ใบหน้าจิ้มลิ้มและคิ้วหนางาม. เธอคงทําให้คนคลั่งเธอได้เลย.

ตอนนั้นเธอก็จ้องมาทางเย่เทียน

กํายําและหล่อเหลาจนดึงดูดสายตาเธอมาก. เย่เทียนสามารถมอง

เห็นความต้องการในสายตาเธอได้เลย

“ลอร์ดซาตาน ข้าอยากมาพบท่านเนื่องในโอกาสพิเศษ นี่คือคู่หมั้นข้า อิลลิไธเออร์จากตระกูลอัลบินุสแห่งคาปัว!”

เกลเบอร์พดอย่างนอบน้อมกับเย่เทียนแม้เขาจะไม่ชอบขี้หน้าเย่เทียนก็ตาม.

วันนี้เขารู้ว่าเขาต้องส่งตัวเจ้าสาวเขาให้ถ้ําเสือซะแล้ว

เย่เทียนสั่งให้เขาพาอิลลิไธเออร์มาที่นี่ เพื่ออะไรน่ะหรอ ต่อให้เขาโง่ขนาดไหน เขาก็รู้ว่าเพื่ออะไร

แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก เพราะเขาอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ เขาไม่อยากเจ็บเจียนตายแบบนั้นอีกแล้ว

“ท่านหญิงอิลลิไธเออผู้ทรงเกียรติ ยินดีที่ได้พบครับ ท่านงดงามจนใจข้าสั่นเลย….”

เย่เทียนหัวเราะและเดินไปทางอิลลิไธเออ เขาค่อยๆยกมือเธอ

จูบจนเธอตกใจ.

การกระทําของเย่เทียนทําให้ใจของอิลลิไธเออแทบระเบิด หน้าเธอแดงขึ้นมา นางค่อยๆมองไปทางเกลเบอร์และโล่งอกที่เห็นเขาไม่มีท่าทีอะไร.

“ท่านลอร์ดซาตานเองก็ หล่อเหลาและกํายําจนใจข้าสั่นเช่นกัน ข้ายินดีนักที่ได้พบนักรบผู้เลื่องลือซาตาน…”

อิลลิไธเออยิ้มอ่อนๆให้เย่เทียน

“นักรบผู้เลื่องลือ?”

เย่เทียนตกใจแล้วถามด้วยรอยยิ้มทะลึ่ง

“ใช่ค่ะ เรื่องที่ลอร์ดซาตานนํากองทัพทาสแค่เพียงร้อยนายไปปราบทาสจราจลนับพันเพียงผู้เดียวได้ลือไปทั่วเหล่าชนชั้นสูง สหายทั้งหลายของข้าสรรเสริญท่านยิ่งนัก….”

อิลลิไธเออกล่าวด้วยความตื่นเต้น เพราะเย่เทียนยังไม่ปล่อยมือเธอแต่เธอก็ไม่พยายามชักกลับด้วย เธอรู้มีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นในใจ

“แล้วท่านล่ะครับ? ข้าสงสัยนักว่าอิลลิไธเออผู้งดงามจะสรรเสริญข้าด้วยรึป่าว?”

เย่เทียนถามด้วยรอยยิ้มยั่วเธอต่อหน้าเกลเบอร์คู่หมั้นนาง.

“นักรบผู้แข็งแกร่งย่อมมีสาวๆยกย่องเสมอ…”

อิลลิไธเออยิ้มและหน้าแดงให้เย่เทียนที่เริ่มถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้นเพราะเกลเบอร์ไม่พูดอะไร

นางรู้สึกว่าเกลเบอร์กับเย่เทียนนั้นแตกต่างกันแบบสิ้นเชิงเลย อย่างแรกคือ ร่างกายของเย่เทียนมีเสน่ห์ที่เหมือนกับพระเป็นเจ้าและสามารถทําให้ผู้หญิงทุกคนรู้สึกปลอดภัยได้

เย่เทียนยิ้ม หัวใจเธอก็ยิ่งเต้นแรงมากขึ้น

ขณะที่เกลเบอร์ทําตัวเฉยชาอยู่นั้น มือคู่หมั้นของเขาก็ถูกชายอื่นจับอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร เขาถึงกับแกลังหันหนี ไม่เห็นอะไร

วินาทีนั้น อิลลิไธเออผิดหวังในท่าที่ของเกลเบอร์มากจนเธอไม่รู้สึกนับถือเขาอีกเลย.

แล้วเธอก็หันไปสนใจเย่เทียนแทน.

เธอน่ะใจกล้าและบ้าบินมาตลอดอยู่แล้ว

เย่เทียนจําได้ว่าในเนื้อเรื่องของสปาตาคัส เธอเป็นผู้หญิงที่ใจง่ายมาก เธอถึงขนาดไปเล่นกับพวกทหารของสามีเธอในค่ายขณะที่เขากําลังยุ่งอยู่กับการทํางานอยู่

ทั้งนางยังมีเซ็กส์กับนักรบกลาดิเอเตอร์ของตระกูลเพื่อนสนิทเธอด้วย แถมยังช่วยลูกชายของเพื่อนสนิท เธอทําพิธีก้าวเป็นชายชาตรีด้วย….

ดังนั้นเย่เทียนที่สูง แกร่งและหล่อทําให้ใจเธอรู้สึกระสับระส่าย.

“จริงหรือครับ? เช่นนั้นข้าก็ดีใจมากๆ!”

เย่เทียนยิ้มอย่างภาคภูมิ เขาไม่สนเลยว่านางจะเป็นคนแบบไหนตามประวัติศาสตร์ เย่เทียนมั่นใจว่าเสน่ห์ และความแข็งแกร่งของเขาจะทําให้นางเชื่องต่อเขาเหมือนแมวน้อย

“ท่านลอร์ดซาตาน หากท่านมีโอกาสได้ไปคาปัวเมื่อใด ข้าจะแนะนําน้องสาวข้าให้รู้จักนะคะ….”

อิลลิไธเออกล่าวพร้อมยิ้มให้ แล้วกระพริบตาให้เย่เทียนอย่างมีเสน่ห์

คาปัวเป็นเมืองที่อยู่ทางใต้ของโรมโดยตระกูลอัลบินุสมีอํานาจและอิทธิพลอย่างมากในเมืองนั้น.

“ข้าจะตั้งตารอครับ ข้าจะหาโอกาสไปคาปัวแน่ถ้ามีเวลา!”

เย่เทียนยิ้มแล้วพูด พอธุรกิจในโรมของเขาเริ่มเปิดตัวได้เมื่อไหร่ เขาจะไปพื้นที่รอบนอกและเปิดอารีน่ากลาดิเอเตอร์ของเขาให้ทั่วโรมโบราณไปเลย.

ในอนาคตเขาจะมีอารีน่าของกลาดิเอเตอร์ภายใต้ชื่อของเขาให้หมด.

“ท่านลอร์ดเกลเบอร์ ข้าได้เตรียมอาหารไว้แล้ว มาเริ่มดื่มกันก่อนเถอะครับ ไม่ต้องห่วง ข้าได้เตรียมของที่ท่านต้องการสําหรับเดือนหน้าไว้แล้ว, ข้าจะมอบให้ท่านหลังดื่มกันเสร็จ!”

เย่เทียนเองก็พอใจกับการกระทําของเกลเบอร์มาก เลยพูดๆไป.

เย่เทียนอยากจะใช้ผลของพิษกลืนทรวงให้สุดเพื่อที่จะเปลี่ยนเกลเบอร์ให้กลายเป็นหมาเรื่องของเขา

“ขอบพระคุณครับ ลอร์ดซาตาน….”

ใจของเกลเบอร์นั้นเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขาก็ไม่มีทางออกอื่นแล้ว, ชีวิตเขานี้อยู่ในกํามือเย่เทียนแล้ว ถ้าเขาทําให้เย่เทียนไม่พอใจล่ะก็ เขาก็จะไม่ให้ยาถอนพิษแล้วก็จะตายอย่างอนาถ

เขาไม่อยากจะตายและไม่กล้าพอจะฆ่าตัวตายด้วย.

“ท่านหญิงอิลลิไธเออ ตามข้ามาสิครับ!”

เย่เทียนยิ้มแล้วยื่นแขนออกไป

“ค่ะ….”

อิลลิไธเออตะลึงแล้วมองไปทางเกลเบอร์จนเห็นท่าที่เฉยชาของเขา นางจึงจับมือเย่เทียนไปราวกับว่าเป็นคู่รักกัน