โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 165

ตอนที่ 165 – ฝ่าแนวป้องกันของออเรเลีย

“ออเรเลีย, ท่านไม่รู้หรอกว่าข้าคิดถึงท่านแค่ไหน…..”

เย่เทียนยกออเรเลียขึ้นแล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆ จนใจเธอละลายหน่อยๆ

“บ้าเอ๊ย ไม่, ไม่เด็ดขาด!!”

ออเรเลียได้สติกลับมาแล้วพยายามดิ้น

“แต่….”

เย่เทียนทําอะไรไม่ถูกเลย เขาไม่คิดว่าออเรเลียจะใจแข็งขนาดนี้

“ให้ข้าช่วยท่านแบบรอบก่อนดีกว่า….”

ออเรเลียพูดแบบไม่พอใจแล้วค่อยๆแหวกผมออก

“อา…”

ออเรเลียก้มตัวนั่งลงโดยไม่รอเปิดโอกาสให้เย่เทียนพดเลย.

เย่เทียนเองก็เริ่มเงียบไม่พูดอะไร เขาปิดตาลงและรู้สึกสบาย.

ออเรเลียเริ่ม — เก่งขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้าบ้าน ทําไมถึงยังไม่เสร็จซักทีนะ!!!”

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ออเรเลียก็บ่นและกลอกตาใส่เย่เทียน จากนั้นจึงเปลี่ยนไปใช้วิธีอื่นตามที่เย่เทียนบอก.

แต่วิธีนั้นไม่ได้ผลเลยแถมภูเขาของเย่เทียนก็ยังตั้งเฉยๆอยู่เหมือนเดิมไม่มีแม็กม่าไหลออกมา

“พอแล้ว ซาตาน ข้าถึงขีดจํากัดแล้ว!”

พออ่านสายตาที่เย่เทียนมองมาออก ออเรเลียก็ส่ายหัวแล้วพูดด้วยความหนักแน่น

เธอรู้ว่าถ้าแนวป้องกันสุดท้ายของเธอพังลง ในภายหน้าตอนที่เธอต้องเลือกระหว่างครอบครัวตัวเองกับเย่เทียน เธอต้องเลือกเย่เทียนแน่ๆ

ความรู้สึกผิดหวังแว่บขึ้นมาในตาของเย่เทียน, เขาเข้าไปกระซิบข้างๆหูเธอ.

“จะบ้าเหรอซาตาน เจ้าบ้าไปแล้วรึไง จะมาทํากันตรงนี้ได้ยังไง?”

พอได้ยินที่เย่เทียนเสนอ หัวใจของออเรเลียก็เต้นรัว

“แล้วเราจะแสดงความรักต่อกันได้ยังไงล่ะครับ? เท่าที่ข้ารู้โรมก็มีชายหญิงร่วมรักกันอยู่เยอะหนิครับ…..”

เย่เทียนยิ้มแล้วเข้าไปกอดออเรเลีย.

“แต่…”

ออเรเลียไม่อยากปฏิเสธเลย แต่เธอก็ไม่กล้า แค่คิดเธอก็ไม่กล้าแล้ว

“ท่านหญิงของข้า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ ข้าไม่ทํารุนแรงหรอก ท่านทําให้ข้ารู้สึกดีมามากแล้ว ตอนนี้ข้าขอทําให้ท่านบ้าง!”

เสียงของเย่เทียนนุ่มนวลมากๆราวกับแสงแดดอ่อนๆเลย ออเรเลียจึงหลับตาลง.

“อ้า….”

หลังจากผ่านไปนานมาก เสียงก็ดังออกมาแต่แค่แว่บเดียว.

“ซาตาน, เจ้าบ้า ไหนบอกจะไม่ทํารุนแรงไง….”

พอได้สติกลับมา ออเรเลียก็ร้องไห้

“ข้าไม่คิดว่ามันจะรุนแรง ข้าแค่อยากทําให้ท่านมากขึ้น….เพราะข้าอยากอยู่กับท่านไปตลอด….จนกว่าฟ้าดินจะสลาย…..”

คําพูดนั้นดูน่าคล้อยตามมากจนออเรเลียรู้สึกทราบซึ้งจากนั้นนางก็กล่าวเนือยๆ “ท่านคิดจริงๆเหรอว่าฟ้าดินจะสลายน่ะ?”

“ไม่หรอกครับ เพราะฉะนั้นเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง!”

เย่เทียนกล่าว.

ออเรเลียยิ้มออกมา ผู้หญิงทุกๆคนชอบค่าสารภาพรักสุดโรแมนติคและสัญญาว่าจะรักตลอดไปอยู่แล้ว

“ถ้ามันเป็นจริงได้ อีกไม่นานนี้หรอก ท่านจะได้อยู่กับข้าไปตลอดแน่….”

พอหัวเราะเสร็จ ออเรเลียก็กล่าว.

“เป็นจริงแน่ครับ ข้าสัญญาเลยว่าฟ้าดินจะไม่สลายแน่!”

เย่เทียนกล่าวซ้ําๆ

“ขอบคุณนะ ซาตาน ข้าไม่นึกเลยว่าคําสารภาพรักสุดโรแมนติคแบบนี้จะมาจากท่าน ข้าจะจําวันนี้ไว้ ช่วงเวลานี้ไว้…”

พอเธอกล่าวจบแล้วก็หลับตาลง

ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอและความเสียวก็มาหลังความเจ็บเช่นกัน.

ในที่สุดออเรเลียก็เชื่อคําพูดของเยเทียนและเย่เทียนจะไม่มีวันหลอกเธอแน่

“ฮูววว!!”

พอกลับลงมาจากสวรรค์รอบสุดท้ายแล้ว ออเรเลียก็ถอนหายใจอย่างแรงแล้วมองเห็นจุดแดงๆบนพื้นแล้วก็รู้สึกตัวว่าเข่าเธอถลอกไปหมด.

“ให้ตายสิซาตาน แล้วข้าจะออกไปข้างนอกยังไงล่ะทีนี้?”

พอพักอยู่นานมาก ออเรเลียก็พดให้เย่เทียนด้วยความไม่พอใจ

เย่เทียนเล่นหนักมาก

“ท่านชอบรึป่าวครับ?”

เย่เทียนค่อยๆลูบหน้าผากของเธอแล้วถามด้วยรอยยิ้มพร้อมกับความรู้สึกภูมิใจ

“อื้อ…”

ออเรเลียต้องขอยอมรับจริงๆ

“รอบหน้าเราจะสนุกกว่านี้อีกนะ!”

เย่เทียนกระซิบ.

“พอเลย ไม่ต้องเลย!!!”

ออเรเลียส่ายหัวอย่างแรงพร้อมกล่าวปฏิเสธ แต่ก็แค่ภายนอกล่ะนะ

“อา..”

เย่เทียนยิ้มแต่ก็ไม่พูดอะไร, เขาทําสําเร็จไปแล้ว3ขั้น ตอนนี้ก็เหลือแค่ขั้นสุดท้ายแล้ว

“ท่านกับเคช่าน่ะ ทํากันแล้วสินะใช่มั้ย? ไม่ต้องปฏิเสธเลย ข้ามองออก!”

หลังออเรเลียถามเสร็จก็เงียบอยู่พักใหญ่ๆ

“ก็ไม่ใช่เรื่องปกติในโรมรึครับ?”

เย่เทียนกล่าวอย่างใจเย็น.

โรมยุคโบราณ กรีซยุคโบราณหรือแม้แต่ทั่วทั้งทะเลเมดิเตอเรเนี่ยนนั้นอยู่ในยุคของทาส ณ ตอนนี้ พวกชนชั้นสูงก็เปิดใจรับเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว

“ในที่สุด…”

ออเรเลียถอนหายใจออกเบาๆ แต่พอเย่เทียนปลอบเธอก็ดีขึ้นมากๆ

เพราะที่เย่เทียนพูดนั้นก็จริง พวกทาส พวกชั้นสูงน่ะจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ได้นานแค่ไหนกันเชียว

“ท่านพักผ่อนให้สบายเถอะครับ ข้าจะกลับก่อน”

เย่เทียนอุ้มออเรเลียกลับไปที่ห้องแล้วให้เธอพักผ่อนจากนั้นก็ออกไป.

เขาไม่ได้ไปลาเคช่าด้วยตัวเอง ตอนนี้มันคงไม่เหมาะเท่าไหร่

“เจ้านาย ท่านกลับมาแล้ว, พวกทาสที่ท่านไปปราบมา พวกเขาทําตัวดีมากๆค่ะ!”

พอกลับมาถึงบ้าน เฮร่าก็เข้ามาทักทายเขาด้วยสายตาที่โหยหา.

“ดีมาก เจ้าทําได้ดีมาก! แต่เจ้าช่วยไปบอกไดอาน่ากับคนอื่นๆให้เตรียมเหรียญทองจํานวนนึงเอาไปให้ฟิลิปหน่อยสิ เพราะยังไงฟิลิปก็เป็นคนเสียทาสพวกนั้น ถึงเราจะได้ทาสเขามาแต่เราก็ไม่ควรทําลายมิตรภาพต่อกันนะ!”

เย่เทียนหัวเราะ แล้วกําลังสงสัยว่าแครสซัสจะอกแตกตายมั้ยถ้ารู้ว่าเมียตัวเองทั้งเชื่อฟังและรักเขาขนาดนี้

“เอิ่ม ได้ค่ะ ข้าจะไปแจ้งท่านพี่ไดอาน่ากับคนอื่นๆให้ทราบ!”

เฮร่ามีความสุขมากๆและเธอก็มีชีวิตที่สุขสบายอยู่นี่