โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 157

ตอนที่ 157 – สาวชาวไร่

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

ฟื้ว!

เย่เทียนเห็นพวกทาสเริ่มหนีกระเจิงกันไปคนละทาง เขาจึงเขวี่ยงดาบออกไปราวกับขวาน จนเกิดเสียงดังตอนที่มันตัดผ่านอากาศ

ฉึ่ก!

ดาบเสียบทะลุไปได้หนึ่งคน. แรงปะทะมหาศาลนั้นทําให้ทาสลอยกระเด็นไป.

ฉากที่น่าหดหูและสยดสยองนั้นทําให้คนอื่นๆตัวสั่นไปหมด

“ใครที่ยอมสิโรราบข้าจะไว้ชีวิต!!!”

เย่เทียนตะโกน เสียงของเขาดังสนั่นไปทั่วสนามรบ. ทั้งศรหน้าไม้ ทั้งกองทัพทหารม้าก็คร่าชีวิตพวกทาสไปได้อย่างน้อย400ชีวิตแล้ว พอพวกทาสได้ยินเสียงของเย่เทียนพวกเขาก็ทิ้งอาวุธลง.

พวกเขาเป็นทาสที่ถูกฝึกให้เชื่องมาแล้ว แค่เพราะมีโอกาสหนี้ตอนที่กําลังวุ่นวายพวกเขาจึงคิดว่าตัวเองสามารถสู้เพื่ออิสระภาพของตัวเองได้ แต่พอเจอสังหารหมู่โหดๆแบบนี้เข้าไปพวกเขาก็กลับมาเชื่องอีกครั้ง

“สปาฉึก!!!”

“สปาต้า!!”

…..

พอพวกนักรบสปาต้นเห็นเหล่าทาสทิ้งอาวุธลงพวกเขาก็หยุดไล่แล้วคํารามออกมาอย่างดีใจ.

หลังจากฝึกกันมาอย่างหนักในที่สุดวันนี้พวกเขาก็ได้แสดงพลังจนอดใจไม่อยู่

พวกเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นดั่งเทพสงคราม พวกเขาเชื่อว่าวันหนึ่งนครสปาต้าจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งและทั่วทั้งเมดิเตอเรเนียนจะมาอยู่ใต้อํานาจของเจ้านายเขาแน่น

“บาดัค มัดมือพวกมันไว้แล้วถ้าพวกมันขัดขืนล่ะก็ฆ่าทิ้งได้เลย!!!”

เย่เทียนโยนเชือกกองหนึ่งไปแล้วสั่งบาดัค.

เขาไม่มีความปราณีใดๆเลย!

แค่พวกมันได้รับการไว้ชีวิตก็ดีถมแค่ไหนแล้ว!

ทาสพวกนี้กล้าต่อต้านและก่อจลาจล เขามีสิทธิ์ที่จะฆ่าพวกมันทิ้งให้หมดเลยก็ได้

“ซาบัค ทําได้ดีมาก เจ้าทําผลงานได้ยอดเยี่ยมมากครั้งนี้ พวกเจ้าทุกคนเองก็เช่นกันสปาฉึก!”

เย่เทียนควบม้ามาใกล้ๆซาบัคจากนั้นก็ลงม้ามาแตะบ่าของซาบัคเบาๆ แล้วยิ้มให้

“เพื่อความรุ่งโรจน์ของนายข้า!!”

ซาบัคกล่าวอย่างนอบน้อม เขาได้เห็นพลังอันน่าเกรงขามของนักรบสปาต้นแล้วเมื่อกี้ เขาดีใจมากๆ

“และเพื่อความร่งโรจน์ของสปาต้า!”

เย่เทียนยิ้มให้ “ข้าได้ให้คนนําเงินจํานวนมากไปซื้อหญิงชาวสปาฉึกมาจากพวกพ่อค้าแล้วก็ชนชั้นสูงอื่นๆ แล้วนะ ไม่นานเจ้าก็คงได้พบกับครอบครัวตัวเองอีกครั้งแน่ ความรุ่งโรจน์ของสปาต้าจะได้กลับมาสู่ตัวเจ้าอีกครั้งแน่และเผ่าพันธุ์ของเจ้าจะได้กลับมายิ่งใหญ่เหมือนดังแต่ก่อนแน่นอน!”

เย่เทียนรู้ว่าเหล่าสปาฉึกพวกนี้ต้องการอะไร สิ่งที่พวกเขาต้องการคือรักษาสายเลือดของสปาฉึกให้บริสุทธิ์เข้าไว้

สายเลือดของสปาฉึกนั้นไม่ควรจะถูกแปดเปื้อน

เหล่าสปาฉึกทุกคนตอนนี้ล้วนซื่อสัตย์ต่อเขาหมด เย่เทียนจึงเต็มใจที่จะมอบหญิงชาวสปาฉึกให้พวกเขา

“ขอบพระคุณครับเจ้านาย…”

ซาบัคดีใจมากๆแต่ก็กังวลมากๆเช่นกัน เพราะพวกเขารู้ว่าพวกชั้นสูงโรมันนั้นชอบเลี้ยงหญิงชาวสปาฉึกไว้ เพราะพวกนางคือหญิงที่ดีที่สุดแข็งแรงที่สุด

แค่คิดว่าหญิงชาวสปาฉึกถูกพวกชั้นสูงนั่นฝ่ายพวกเขาก็ไม่พอใจแล้ว

“ข้ามั่นใจว่าพวกเจ้าจะได้เห็นวันที่บ้านเกิดของตัวเองถูกสร้างขึ้นมาใหม่ แต่มันจะต้องอยู่ใต้ธงของข้านะ!”

เย่เทียนพยักหน้าแล้วพูดให้กําลังใจพวกเขา ทําให้ซาบัคแทบจะร้องออกมาเพราะความตื้นตัน.

“เจ้านายครับ หญิง3คนนี้เป็นชาวโรมันครับ!”

ซาบัคชี้ไปทางผู้หญิง3คนด้านหลังเขาแล้วพูด.

หญิง3คนนี้ใส่ชุดชาวบ้านทั่วๆไปทั้ง3คน ดูอายุแล้วน่าจะราวๆ 12-13ปี. พวกนางกําลังเติบโต. พวกนางดูผอมแห้งและยังไม่โตเต็มวัยนักแต่ก็สูงและงดงาม. พวกนางกําลังมองมาทางเย่เทียนอย่างอายๆ

“พวกนางถูกทาสพวกนี้ลักพาตัวมา แต่ก็ยังไม่ได้รับอันตรายใดๆ ข้าได้ดูแลพวกนางไว้ครับ ข้าคิดว่าจะมอบพวกนางให้ท่าน นายผู้ยิ่งใหญ่ของข้า…”

ซาบัคพูดในสิ่งที่คิดออกมาแล้วยิ้มให้เย่เทียน.

“หญิงพวกนี้สวยทุกคนเลยนะ เจ้าไม่สนใจรุ?”

เย่เทียนยิ้มแล้วถามพร้อมกับมองซาบัคด้วยความยินดี

ค่าความภักดี100แต้มนั้นทําให้พวกเขาคิดถึงเจ้านายก่อนจริงๆ

“พวกนางงดงามเกินไปครับ ในสายตาของชาวสปาฉึกเราแล้ว มีแค่หญิงที่ร่างกายแข็งแกร่งเท่านั้นที่งดงามครับ! เราจะแต่งกับหญิงชาวสปาฉึกอย่างเดียว และถ้าพวกนางมีหน้าตาสะสวยข้าก็คิดว่าเจ้านายสมควรจะได้ครองพวกนางครับ!”

ซาบัคหัวเราะแล้วตอบเย่เทียน เขาไม่ได้พยายามจะยอเลย เขาพูดความจริงทั้งนั้น

ในสปาต้านั้นทุกๆคนฝักใฝ่กับการฝึกต่อสู้อย่างหนัก พวกเขาจึงคิดว่าความแข็งแกร่งคือความงดงาม.

“งั้นเหรอ ข้าจะพยายามหาซื้อหญิงชาวสปาฉึกกลับมาให้ได้ถ้าข้ามีโอกาส จะไม่มีใครถูกทอดทิ้งแน่!”

เย่เทียนสัญญากับซาบัค.

“เจ้ารู้ชะตาของพวกเจ้ารึยัง?”

หลังจากคุยกับซาบัคเสร็จเย่เทียนก็เดินมาข้างๆพวกเด็กๆแล้วถาม.

“ท่านลอร์ดคะ ปล่อยเราไปเถอะ ”

เด็กผู้หญิงที่ดูท่าทางแก่ที่สุดในกลุ่มขอร้องเย่เทียน น้ำตาเธอไหลออกมาพยายามให้เขาสงสาร.

“พวกเจ้าถูกทาสระยําพวกนั้นลากมา พวกเจ้าคือรางวัลจากสงคราม ข้าปราบพวกมันได้ ดังนั้นพวกเจ้าก็เป็นของข้า พวกเจ้าจะต้องติดตามข้าไปนับจากนี้!”

เย่เทียนกล่าว เขาจะปล่อยพวกนางไปได้ยังไง. สาวสวยๆแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆแถมกองทัพสาวงามของเขายังไม่สมบูรณ์เลยด้วยซ้ํา

ต่อให้เขาสร้างสําเร็จ จะหาสาวงามมาสะสมต่อก็ไม่ผิด.

เพราะสาวงามของโลกนี้คือของจริง ไม่เหมือนกับพวกศัลย์ในอนาคต เขาไม่มีวันเบื่อหรอก

“ท่านลอร์ด…”

เด็ก3คนอ้อนวอนเขา.

“พวกเจ้าทําตัวให้ดีๆล่ะ ไม่งั้นข้าจะลดขั้นพวกเจ้าให้เป็นทาสแทน!”

เย่เทียนยิ้มแล้วก็ค่อยๆพาทีละคนขึ้นไปบนสโนวไวท์ จากนั้นเย่เทียนก็ขึ้นไปนั่งที่ด้านหลังพวกนาง.