โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 153

ตอนที่ 153 – เจ้าอยากจะสร้างพระเจ้างั้นหรอ?

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอสัม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

แอนดรูว์กําลังจะไปเตรียมเข้าสนามรบ!

พอมองรถม้าของเขาที่กําลังจากไป เย่เทียนก็พึมพํากับตัวเองเบาๆ

90ปีก่อนคริสตกาลนั้นสาธารณรัฐโรมันจะพ่ายสงครามแต่สถานการณ์ก็จะดีขึ้น

สิ้นปีนี้ ลูเชียส จูเลียส ซีซาร์ปู่ของอาคอน ซีซาร์ ร่างกฎหมายว่าจะมอบสัญชาติให้แก่ชาวอิตาลีที่ซื่อตรงต่อโรม. ภายหลังเป็นที่รู้จักกันในนาม “กฎของจูเลียส” และถูกป่าวประกาศไปทั่วอิตาลี

กฏหมายนี้แพร่ไปทั่วทั้งอิตาลี มันสร้างความมั่นคงให้ผู้ที่กําลังแตกแยก ลดศัตรูและหยุดการก่อจลาจลได้เป็นอย่างดี. พวกอิดาเรเรี่ยนและอัมเบรี่ยนก็ต่างพากันแย่งสัญชาติโรมัน.

ปีต่อมาทางสภาก็ประกาศใช้นโยบายพลอติอุส-พาพี่ลอส. กล่าวว่าหากเมืองอิตาเลี่ยนยอมลดอาวุธลงภาย ใน60วันและมาท่าทะเบียนที่โรมพวกเขาก็จะได้สัญชาติโรมันเช่นกัน, วิธีนี้ทําให้พวกที่ต่อต้านลดลงได้อย่างมาก.

88 ปีก่อนคริสตกาล โรมก็สามารถหยุดการก่อจลาจลได้สําเร็จ

อาจจะพูดได้ว่าช่วงที่แย่ที่สุดของโรมเกือบจะผ่านพ้นไปได้แล้ว

ถ้าแอนดรูว์มีโชคในสนามรบแล้วล่ะก็ เขาก็สามารถได้ความดีความชอบพอจะเป็นกงสุลได้เลย

แน่นอนว่าถ้าเย่เทียนไปเข้าร่วมรบด้วยสถานการณ์มันก็จะกลับกันเลย

แต่เขาก็ไม่มีสิทธิอยู่ดีและเขาเองก็ไม่ได้สนใจด้วย

“นายท่านคะ ท่านดูเหนื่อยมากๆ ข้าคิดว่าถึงเวลาพักผ่อนแล้ว..”

ไดอาน่าโผล่มาข้างๆเย่เทียนในชุดนอนเซ็กซี่แล้วกระซิบข้างๆหูเขา

“โอ้ววว…”

เย่เทียนยิ้มแล้วหันไปจับมือทาง เธอเตรียมตัวพร้อมแล้วเขาเลยเข้าเรื่องทันที

วันต่อมาเย่เทียนได้รับม้าศึก54ตัวจากทางสภา, ช่วงกลางดึกยูเลีย ท่านหญิงฉินและออเรเลียเองก็ส่งมาเช่นกัน รวมแล้ว40ตัว, ม้าศึกพวกนี้ถ้ารวมกับที่เขาได้มาก่อนหน้า16ตัวแล้วก็รวมได้110ตัวพอดี.

ม้าแค่110ตัวก็เพียงพอจะให้เขาสร้างกองทัพแล้ว!

วิคเตอร์ก็ส่งนักรบสปาสั้นมาให้แล้ว25คน ตอนนี้เย่เทียนมีทาสนักรบสปาต้นทั้งหมด 156คน.

เป็นกองกําลังที่ใหญ่จริงๆ

“สปาตั้น!”

เย่เทียนตะโกนไปทางพลเกราะหนักสปาตั้น

“ฮุฮ่า!”

….

เหล่าสปาตั้นคําราม.

“บาดั๊คเลือกนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดมา100คน ไปร่วมทํางานกับข้า!”

เย่เทียนตะโกนเสียงดังเขามั่นใจในความแข็งแกร่งของสปาสั้นมาก และมั่นใจในตัวเองมากเช่นกัน จะไปปราบทาสจลาจลพันคนใช้นักรบแค่100คนก็พอแล้ว.

“ครับนายท่านผู้ยิ่งใหญ่!!”

บาดั๊คพูดเสียงดังจากนั้นก็เลือกทหารออกมา100คนอย่างเร็วที่สุด

“ไปเอาดาบโม่ เต๋า, หน้าไม้กล, มีด, โล่มาแล้วก็ใส่เกราะด้วย. แต่ละคนจงไปเลือกม้ามาแล้วตามข้าไปทันที!!”

เย่เทียนพูดเสียงดัง

เย่เทียนได้สร้างดาบโม่เต๋า, หน้าไม้กลอย่างลับๆไว้แล้ว แม้จะไม่มากแต่ก็พอจะให้เหล่าสปาตั้นใช้

นักรบที่ได้รับการฝึกฝนพิเศษมาอย่างแข็งแกร่งบวกกับอาวุธที่ร้ายกาจที่สุด คงน่าเกรงขามน่าดู

ฮี่ๆๆๆๆ!!!!

ไม่นานนักรบสปาตั้น100คนก็ไปล้อมม้าพร้อมๆกัน จนทําให้ม้าหวีดร้องออกมา

ฮี่ๆๆๆ!!

ด้วยคําสั่งของเย่เทียนสโนวไวท์รีบวิ่งมาจนพวกม้าตัวอื่นๆตกใจหน่อยๆ

“ไปกันเลย!!”

เย่เทียนรีบขึ้นขี่สโนวไวท์โดยไม่พูดมากความ จากนั้นมันก็ทะยานออกไป

ครึกๆๆๆๆๆ….

ม้าศึกนับ100ตัววิ่งอย่างดุดัน กองทัพนั้นดูใหญ่โตและน่ากลัวมากๆ

มีธงสีแดงโบกสะบัดขึ้นมา นั่นคือเครื่องหมายอย่างนึงของยุคนี้ พวกมันสื่อถึงความดุดันของเหล่าทหาร

“ออเรเลีย? นางมาส่งเรา?”

ด้านนอกเขตบ้านของเย่เทียน เขาเห็นออเรเลียกับยูเลียมองมาจากไกลๆ. พอพวกนางเห็นเขาก็โบกมือให้

เย่เทียนยิ้มแต่ไม่โต้ตอบ เขาหันไปควบม้าต่ออย่างรวดเร็วจนพ้นเขตเมือง,

“เขาประมาทจังเลยนะ เอาคนไปแค่นิดเดียวเอง?”

ยูเลียอดพูดไม่ได้ น้ําเสียงเธอดูเป็นห่วง

“นักรบพวกนั้นไม่ได้อ่อนแอหรอกนะ พวกนั้นเป็นนักรบสปาตั้นทุกคน!”

ดวงตางามๆของออเรเลียส่องประกาย.

“นักรบสปาตั้นรึ? พระเจ้า พวกสปาตั้นหัวรั้นนั้นถูกเขาปราบงั้นรึ?”

ยูเลียตกใจ.

“…ความองอาจซาตานนั้นสุดยอดมากนะ แม้แต่ศัตรูของเขาเองก็รู้สึกถึงมันได้…”

ไม่รู้เพราะอะไรใจของออเรเลียเต้นหลังจากพูดแบบนั้น

“ซาตานไปออกศึกแล้ว เขาต้องชนะกลับมาได้แน่!! บางทีเราน่าจะสร้างเทพเจ้าของโรมนะ!!”

ดวงตางดงามของออเรเลียส่องประกายอีกครั้ง

“สร้างเทพเจ้างั้นรึ?”

ยูเลียถาม.

“ใช่แล้ว โรมต้องการชายที่แข็งแกร่งดุจเทพสงคราม! ข้าเชื่อว่าซาตานสามารถปราบพวกท่านนั้นได้ ต่อให้ใช้คนแค่100คนก็ตาม!!”

ออเรเลียพูดซ้ําๆ

“แล้วเจ้าจะทําอย่างไรเล่า?”

ยูเลียสงสัย.

“ไม่ต้องทําอะไรเลยค่ะ, เราก็แค่ให้คนรู้ว่าเย่เทียนใช้กองกําลังเล็กน้อยไปปราบทาสนับพันก็พอ! พอเขากลับมาพร้อมกับชัยชนะ เขาก็จะเป็นดั่งเทพสงครามของโรม!!”

ออเรเลียรู้สึกทะเยอทะยาน, ชายที่พิชิตใจเธอได้ควรจะเป็นดั่งพระเจ้าของเธอ!

“เทพสงครามแห่งโรม….”

ยูเลียพึมพําเบาๆ แค่คิดว่าวันนึงเย่เทียนจะมายืนต่อหน้าเธอในฐานะเทพสงครามใจเธอก็เต้นรัวแล้ว

“เจ้านายครับ มีกองทัพโรมันอยู่ด้านหน้า!!”

ด้านนอกโรม เย่เทียนรีบพุ่งไปยังเหมืองเพื่อสืบหาร่องรอยที่ซาบัคทิ้งไว้และปราบพวกทาสให้ไวที่สุด

แต่ทว่าก็มีคนมาถึงก่อนเขาแล้ว

“ฮ่าๆๆ…พวกมันพยายามจะหลอกใช้เรางั้นรึ? น่าเสียดายนะที่คงไม่ได้ผล!”

เย่เทียนยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วพูด “พวกมันคงทําอะไรไม่ได้แน่ เราต้องรีบแล้ว ปล่อยให้พวกมันรอดูชัยชนะตอนเรากลับมาเถอะ!”

พวกมันพยายามจะแย่งผลงานชั้นเหรอ?

เย่เที่ยนอยากจะซัดหน้าพวกมันจริงๆ