โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 138

ตอนที่ 138 – ปีศาจสีเลือด

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

“ซาตาน….”

ตาของโรสเปล่งประกายไปด้วยความสงสัย.

ไม่กี่วันก่อนตอนที่เย่เทียนกับแครสซัสเผชิญหน้ากันในศาลนางเองก็อยู่ด้วย และนางก็ได้เห็นกับตาว่าเย่เทียนบดขยี้แครสซัสที่ดูเหมือนจะชนะได้ แถมยังโจมตีตระกูลแครสซัสทั้งตระกูลด้วย.

จนแครสซัสคนพ่อต้องยอมไล่ลูกตัวเองออกจากตระกูลเพื่อปกป้องคนในตระกูลทั้งหมด ราวกับว่าต้องตัดแขนไม่ให้เชื้อลามยังไงอย่างงั้น.

“ซาตานเจ้าได้ทําลายแครสซัสไปแล้ว ตอนนี้เจ้าก็มาเป็นอาวุธให้ตระกูลจูเลียสงั้นสิ? เจ้าจะเล่นงานตระกูลสุละของเรางั้นรึ? ข้าสงสัยนักว่าเจ้าจะได้อะไร?”

โรสพึมพํากับตัวเองพร้อมความกลัวในดวงตา ถ้าจะแก้สถานการณ์นี้ก็คงต้องพลิกแพลงซักหน่อยถ้าเย่เทียนเป็นคนอยู่เบื้องหลังจริงๆ

เย่เทียนตัดหน้าเชิญครอบครัวของฟิลิปไปก่อน นางจึงรู้สึกว่ากําลังสู้อยู่กับศัตรูที่น่ากลัวเลย.

แค่ในฐานะแขกงั้นหรือ?

นางไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะเชิญภรรยาของฟิลิปกับลูกสาวไปในฐานะแขก ตอนที่ฟิลิปไม่อยู่ ดูก็รู้ว่าเขาพยายามปกป้องพวกนั้น

นี่ก็แสดงว่าเย่เทียนมองแผนของเธอทะลุปุโปร่งทั้งหมดเลย

เธอจะไม่เครียดกับศัตรูที่มองแผนเธอทะลุได้ยังไงกันล่ะ?

“เจ้าบอกว่ามีสัตว์ร้ายตัวใหญ่ตามพวกทาสของซาตานมาด้วยสินะ?”

หลังคิดเรื่องสถานการณ์อยู่นานมาก โรสก็หันไปถามลูกชายตัวเอง

“ครับท่านแม่ แต่เจ้าสัตว์ร้ายนั่นไม่ได้หน้าตาน่าเกลียดเลย..พลังของมันมากมายถึง ขนาดพังบานประตูได้ด้วยการจับเท่านั้น!”

แค่นึกถึงเรื่องนั้น ความกลัวก็ผุดขึ้นมาในดวงตาของมาโคเนีย.

“มันเป็นยักษ์ชายหรือป่าว? เขาสามารถปราบพวกป่าเถื่อนที่แข็งแกร่งและดุร้ายได้…เจ้าชนชั้นสูงตัวจ้อยนั่นเกิดมาเพื่อเป็นนายทาสจริงๆสินะ, เขาไม่ใช่คนธรรมดาๆเลย”

โรสบ่นแล้วก็กล่าวชมอีกครั้ง

พอได้ยินมารดาที่เป็นดั่งเทพธิดาของเขาเอ่ยปากชมศัตรูตัวเอง มาโคเนียจึงรู้สึกทรมาณใจ และอึดอัดมากๆ

“มาโคเนีย เจ้าไปเชิญซาตานมาให้ได้ข้าอยากจะกินมื้อค่ํากับเขา!”

โรสเอ่ยปากพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง

“ท่านแม่…”

มาโคเนียคํารามด้วยความอายและสับสนแบบสุดขีด

“ยิ้ม! เจ้ากล้าสงสัยแม่รึ? ข้าไม่มีวันทําเรื่องอัปยศให้พ่อเจ้าหรอก! เจ้านี่มันไร้ประโยชน์เหมือนท่านพ่อเจ้าจริงๆ ถ้าเจ้าอยากจะเอาชนะศัตรูของเจ้าล่ะก็ เจ้าต้องรู้จักมันให้ดีแล้วถ้าเจ้าอยากจะรู้จักมัน เจ้าก็ต้องเผชิญหน้าตัวต่อตัว…โง่เอ้ย, ในหัวเจ้านี่คิดแต่เรื่องบัดสี”

โรสผิดหวังในตัวลูกชายเธอมากๆถึงบางครั้งเขาจะฉลาด แต่ปัญญาของเขาก็ไม่ได้พัฒนา หรือทําตัวเป็นผู้ใหญ่ที่หนักแน่นพอจะรับมือกับเรื่องใหญ่ๆแบบนี้ได้, สีหน้าของเขาซ่อนความคิดไม่เป็นเลยจริงๆ

คนแบบนี้น่าจะประสบความสําเร็จได้ยาก

แต่ก่อนก็พอจะใช้ได้อยู่หรอก แต่ถ้าเอาไปเทียบกับซาตานแล้ว ลูกชายเธอทําให้เธอผิดหวังมากจริงๆ

นางต้องเปรียบเทียบ เพราะทั้งสองยังเป็นชายหนุ่มอยู่เลยและไม่นานพวกเขาก็ต้องได้สู้กันทางการเมืองหลังจากพวกแก่ๆสิ้นสภาพแล้ว

“ครับท่านแม่!!”

พอได้ยินคําอธิบายของโรส มาโคเนียก็โล่งใจ.

ในความคิดของเขานั้น แม่ของเขาคือเทพธิดาผู้สง่างามที่ไม่ควรจะมีใครมาทําให้แปดเปื้อน และเขาเองก็อิจฉาพ่อตัวเองอยู่เหมือนกันที่ได้แม่มาครอง

เอาจริงๆเลยเขายอมทําสงครามกับเย่เทียนถ้าเย่เทียนคิดไม่ซื่อกับแม่ของเขา

เย่เทียนมาส่งเคช่าที่บ้านแต่ก็ไม่ได้ตามเข้าไป. เขาร่วมรักกับเคช่าก่อนแต่งไปแล้ว

มันก็เป็นเรื่องปกติแต่พวกตระกูลชั้นสูงใหญ่ๆบางตระกูลต้องการให้ลูกสาวเจียมตัวมากที่สุด

“คาเนียคํานับลอร์ดซาตานค่ะ”

“ซาร่าคํานับลอร์ดซาตานค่ะ”

พอกลับมาบ้านภรรยาของฟิลิปและลูกสาวของเขาก็กําลังรออยู่ พอพวกเธอเห็นเย่เทียนจึงคํานับให้

ซาร่าตัวน้อยนั้นค่อนข้างประหม่าเวลามองเย่เทียน ตาใสๆของเธอเป็นประกายขึ้นมาราวกับว่าจะแสดงให้เห็นถึงความน่ารัก

ซาร่านั้นเป็นเด็กอายุแค่5-6ปีเอง แต่ฟิลิปกับคาเนียก็อยู่ช่วงวัยกลางคนแล้ว นั่นแปลว่าพวกเขามีซาร่าช้ากว่าคนอื่นๆ

ในประวัติศาสตร์ช่วงนี้ ชาวโรมันเริ่มแสดงอาการจากการได้รับสังกะสีเข้ามาในร่างกายมากเกินไปจนอัตราการเกิดลูกเริ่มน้อยลง

“ข้าเสียมารยาทมากแล้วที่จู่ๆก็เชิญเจ้ามานี่ แต่เราเป็นกังวลกับความปลอดภัยของพวกเจ้า เจ้ารู้ดีใช้ไหมว่าฟิลิปกําลังทําอะไร?”

เย่เทียนยิ้มแล้วอธิบายให้คาเนียฟัง

ฟิลิปยอมทํางานให้อย่างดิบดีแถมยังให้ของกํานันมาตั้ง3ชิ้นอีก เย่เทียนก็ทราบซึ้งพอที่จะช่วยปกป้องเขาและครอบครัวของเขา

ไม่งั้นเขาคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆ

“ขอบพระคุณค่ะท่านลอร์ด…”

คาเนียรีบขอบคุณเขาไม่งั้นแล้วนางกับลูกสาวคงตกไปอยู่ในเงื้อมมือของตระกูลสุละแล้ว ถ้าคนของเย่เทียนมาไม่ทันเวลา

นางทราบได้โดยสัญชาติว่าสามีตัวเองกําลังทําอะไร เขากําลังสู้กับตระกูลชั้นสูงใหญ่ๆเพื่อแหล่งทําเงินมหาศาล

“ไดอาน่า, บอกข้าซิเกิดอะไรขึ้นวันนี้”

เย่เทียนถามไดอาน่าหลังจากสังเกตุเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของคาเนีย

“ค่ะเจ้านาย…”

ไดอาน่าพยักหน้าแล้วตอบคําถามเย่เทียนด้วยน้ําเสียงหนักแน่นเกี่ยวกับเรื่องที่บ้านของฟิลิป….

“เยี่ยมมาก, ทําได้ดีมาก!”

พอฟังเสร็จเย่เทียนก็เอ่ยชมไดอาน่า

ไดอาน่ากับแองเจล่าเก่งมากที่กล้าต่อปากกับคนจากตระกูลชั้นสูงอันดับต้นๆ เย่เทียนไม่เอาเรื่องพวกเธอแต่สนับสนุนเลย ในสายตาของเขานั้น ศัตรูของเขาควรหวาดกลัวแม้กระทั่งทาสของเขาด้วย

ขณะเดียวกันเขาก็พอใจกับการกระทําของโฟนี้มากเพราะในที่สุดเธอก็ได้กลายเป็นกำลังให้เขาได้ซักที

“พวกตระกูลสุละนี่เคลื่อนไหวเร็วจังนะ, เหมือนจะมีคนฉลาดๆคอยชี้แนะอยู่สินะ”

พอคิดเรื่องนั้นเย่เทียนก็ขมวดคิ้ว, เขาเกือบจะพลาดไปแล้ว

“เจ้านายคะ คนๆนั้นต้องเป็นท่านหญิงโรสแน่!”

พอคิดอยู่ซักพัก ไดอาน่าก็เดาสีหน้าเย่เทียนออกจึงพูดไป.

“โรสหรอ?”

เย่เทียนสงสัย

“แม่ของมาโคเนียค่ะ, มาโคเนียบอกว่าแม่ของเขาส่งเขามาเชิญท่านหญิงคาเนียและซาร่า…”

ไดอาน่าอธิบาย

“ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลยสินะ!”

เย่เทียนพยักหน้า

“ปีศาจสีเลือด, นี่คือชื่อที่ชนชั้นสูงบางคนเรียกนาง. นางเก่งเรื่องฆ่าคนเงียบๆมากเลยค่ะ”

ไดอาน่าอธิบาย

“ปีศาจสีเลือดงั้นหรอ, เป็นฉายาที่น่าสนใจดีหนิ! น่าเสียดายนะที่นางเป็นผู้หญิง!”

เย่เทียนหัวเราะจากนั้นก็สงสัยเรื่องโรส.

คืนนี้นางจะวางแผนอะไรอีกไหมนะ?

เย่เทียนตั้งตารออยู่