โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 130

ตอนที่ 130 – ความรักบนหลังม้า

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

“หญิงจากชนชั้นสูงรึ? เคช่ารีปาว?”

เย่เทียนยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินไปทางประตู

“ที่รัก…”

เมื่อเขามาถึงประตูเคช่าก็ยืนอยู่ตรงนั้น, นางดูผอมเพรียวและงดงาม, นางมากับเพื่อนๆ

เพื่อนคนนั้นคือจูเลียนั่นเอง เธอใส่ชุดที่ดูเซ็กซี่และวับแวม.

เมื่อเธอเห็นเย่เทียน สายตาของเคช่าก็ดูมีความสุขมาก.

“ท่านซาตาน เราพบกันอีกแล้ว, ข้าหวังว่าเราจะไม่รบกวนท่านนะ?”

จูเลียถามเย่เทียนด้วยรอยยิ้มจิ้งจอก ดูมีสเน่ห์มาก

“ไม่หรอกนะ, ข้าเองก็ดีใจที่ได้พบพวกเจ้าอีกครั้ง!”

เย่เทียนเดินมาข้างๆเคช่าแล้วให้เธอควงแขน จากนั้นก็ยิ้มให้จูเลียจนเธอรู้สึกฉุนหน่อยๆ

“จะว่าไปแล้ว, พวกเจ้าขี่ม้ามาที่นี่รีว”

เย่เทียนมองไปทางม้าโคตรใหญ่เกินปกติสองตัวด้านหลังพวกเธอจึงอดสงสัยไม่ได้

ม้าสองตัวนั้นดูดีมาก.ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็เขาคงจะอิจฉาไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาไม่ได้แยแสพวกมันนัก.

“ฮิฮิ…ท่านลอร์ดซาตาน, นี่แหละคือเหตุผลที่เรามา”

จูเลียพูดพร้อมยิ้ม

“เกี่ยวกับม้างั้นรึ?”

เย่เทียนตกใจเล็กน้อยแล้วถามด้วยรอยยิ้ม.

“ใช่ค่ะ, ปอมปีย์กับพวกพี่ๆในตระกูลได้จัดงานแข่งม้าขึ้นมา. คนที่จะมาร่วมงานก็มีแต่หนุ่มสาวชนชั้นสูงทั้งนั้น พวกเราเองก็ได้รับเชิญด้วยเราจึงมาเชิญท่านไปด้วยกัน แน่นอนหากท่านไม่สะดวกเคช่ากับข้าก็จะไม่ไปค่ะ!”

จูเลียรีบตอบไม่เปิดโอกาสให้เคช่าได้พูดเลยพร้อมส่งสายตายั่วให้เขา

“เคช่าเจ้าอยากไปมั้ย?”

เย่เทียนถามเคช่าพร้อมยิ้ม

“ค่ะ, แต่ข้าเกรงว่าท่านจะไม่มีเวลา…”

พอเห็นเย่เทียนใส่ใจเธอมาก เคช่าจึงยิ้มอย่างมีความสุข

“ในชีวิตที่สุขสบายและหรูหราของข้าอาจจะไม่มีเวลาว่าง แต่ข้าเองก็อยากได้ความทรงจําดีๆ นะ…”

เย่เทียนหยิกแก้มเคช่าเบาๆแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

แข่งม้าเหรอ? เขาอยากทําให้หลายๆคนกลัวด้วยงานนี้ไปเลย.

“จะว่าไปแล้ว มีการวางเดิมพันรึป่าว? ถ้าไม่มีงานแข่งม้านี้ก็คงน่าเบื่อตาย!”

เย่เทียนเอียงหัวแล้วพูด

“แน่นอนว่ามีค่ะ นอกจากจะเดิมพันม้าแล้ว ยังมีทาสหญิงให้วางเดิมพันด้วยค่ะ. พวกเธอเป็นที่ชื่นชอบของชนชั้นสูงทุกวัยเลย!”

จูเลียพูดด้วยรอยยิ้ม.

“วางเดิมพันม้า?”

เย่เทียนถามด้วยความสงสัยมาก.

“ที่รักคะ, เดิมพันรอบนี้ค่อนข้างหนักกว่าเดิม, ระหว่างงานนั้นคนชนะจะได้ม้าของคนแพ้ไป ”

เคช่าอธิบายเบาๆ

น่าสนใจสุดๆเลยนี่หว่า! ชั้นกําลังเครียดเรื่องจะหาม้าดีๆเพิ่มจากไหนพอดีเลย

เย่เทียนลูบมือไปมาด้วยความตื่นเต้น, ดวงตาเขาส่งประกายระยิบระยับและในใจเขาก็เริ่มมีแผนแล้ว

ชั้นหวังว่าพวกเด็กชั้นสูงนั่นจะไม่ประหม่าเกินไปนะ

แผนของเย่เทียนนั้นคือต้องการม้า, เอามาไว้สร้างกองทัพทหารม้า โดยเฉพาะกองทหารม้าอาวุธหนัก.

ในสงครามโบราณนั้น ทหารม้าอาวุธหนักนั้นเปรียบเสมือนรถถังเลยทีเดียว เมื่อได้พุ่งเข้าใส่แล้ว พวกเขาจะบดขยี้ทุกอย่างที่ขวางหน้าเลย.

แต่ทว่าในยุคโบราณนั้น ม้าศึกเป็นของหายากมาก โดยเฉพาะม้าที่สามารถสวมเกราะหนักๆได้

เย่เทียนยังเป็นแค่หน้าใหม่อยู่เลย, ต่อให้เขามีเงินการจะหาซื้อม้าศึกก็ยังเป็นเรื่องยากอยู่ดี

ตอนนี้พวกชั้นสูงวางแผนว่าจะเดิมพันม้ากันในงาน เขาไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดไปแน่

ม้าที่พวกหนุ่มสาวชั้นสูงเอามาเดิมพันด้วยนี่จะไม่เจ๋งสุดๆไปเลยรึไง?

ดังนั้นเย่เทียนจึงตัดสินใจรับคําเชิญ!

“ท่านลอร์ดซาตาน, ท่านมั่นใจเกินไปรึป่าวคะ? เท่าที่ข้ามา ท่านปอมปีย์เพิ่งได้รับม้าเยี่ยมมาตัวนึงซึ่งว่ากันว่าเติบโตมาในธรรมชาติเลยนะคะ!”

จูเลียถามอย่างสงสัย.

“ฮ่าฮ่า”

เย่เทียนยิ้มแล้วหัวเราะ

เมื่อเสียงผิวปากจบลง พื้นก็เริ่มสั่นเล็กน้อย, ม้าศึกขนสีเงินตัวหนึ่งกําลังวิ่งเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงร้องจนสตรีทั้งสองตกใจ

ฮ่าๆๆๆๆๆ

เจ้ายูนิคอร์นวิ่งมาหยุดที่ข้างๆเย่เทียนแล้วคลอเคลียกับแก้มของเขา

“ที่รัก…นี่คือม้าของท่านหรอคะ!!?”

“พระเจ้า, ลอร์ดซาตาน, ท่านได้ม้าแข็งแกร่งเยี่ยงนี้มาจากที่ใด..พระเจ้า, นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน?”

เคช่ากับจูเลียค่อยๆเรียกสติกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ได้เห็นม้าศึกที่ไม่มีอานตัวหนึ่งวิ่งมาหาเย่เทียน, พวกนางอุทานออกมาพร้อมสายตาระยิบระยับ

“ทีนี้เจ้ายังจะคิดว่าข้ามั่นใจเกินไปอยู่รึป่าว?”

เย่เทียนยิ้มแล้วถาม

“ข้ากล้าพูดได้เลยว่าไม่มีใครกล้ามาเดิมพันม้ากับท่านแน่!!”

จูเลียพูด

“พวกเขาไม่กล้าแน่!”

เย่เทียนยิ้มแล้วหันไปถามเคช่า “อยากจับมันรึป่าว? เจ้าอยากไปขี่ม้ากับข้ามั้ย?”

“ข้าอยากค่ะ!”

เคช่าตื่นเต้นมากๆ!

“นี่, เจ้าจะไม่ทิ้งข้าไว้กลางทางใช่มั้ย?”

จูเลียพูดด้วยความเศร้า สายตาของนางเปี่ยมไปด้วยเพลิงแห่งความริษยา

“ไปด้วยกันเถอะ, ไปเฉรับน้ําหนักคน3คนได้สบายๆอยู่แล้ว!”

เย่เทียนยิ้มแล้วอุ้มเคช่าขึ้นหลังยูนิคอร์น

ไป๋เฉคือชื่อที่เขาตั้งให้เจ้ายูนิคอร์น, ซึ่งมันหมายถึง ขาวดุจหิมะ (ต้นทางเป็น Snow white อาจจะหมายถึงเจ้าหญิงสโนวไวท์ก็ได้ครับ)

“แล้วข้าล่ะ?”

จูเลียถามด้วยความไม่พอใจ

“ขึ้นมาสิ!”

เย่เทียนยิ้มแล้วอุ้มนางขึ้นแต่นางไม่มั่นใจว่าเขาตั้งใจหรือเผลอรึป่าว. ตอนที่เขาอุ้มเธอเขาเลื่อนมือขึ้นหน่อยๆจนหน้าเธอแดงมาก.

“นี่จูเลีย ไปนั่งหลังท่านเย่เทียนเลย ไม่งั้นข้าจะไม่พาเจ้าไปด้วย!”

พอเห็นเย่เทียนวางจูเลียระหว่างเธอและเขา เคซ่าจึงพูดด้วยน้ําเสียงอิจฉา

“ฮิฮิ ไม่ได้หรอก, เราเป็นเพื่อนสนิทกันนะ”

จูเลียพูดเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ

“สโนวไวท์, ให้ม้าสองตัวนั้นตามเราไปด้วยสิ!!” (ตอนแรกต้นทางแปลไป เฉบรรทัดต่อมาแปล Snow white กวนตีนมาก)

พอขึ้นมานั่งหลังเจ้ายูนิคอร์น เย่เทียนก็พูดกับมัน

ฮ่าๆๆๆ…

สโนวไวท์ร้องยี่ใส่ม้าสองตัวเพื่อให้พวกมันสงบลง

“นั่งดีๆล่ะ, ม้าตัวนี้ไม่มีอานนะ…”

เย่เทียนยิ้มแล้วให้สโนวไวท์วิ่งอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันก็อ้าแขนออกไปโอบสาวๆเพื่อให้มั่นใจว่าพวกนางจะไม่หล่น แต่ถึงอย่างงั้นพวกนางก็กร็ดออกมาอยู่ดี

จูเลียนั่งอยู่ตรงกลางเลยไม่ค่อยสันนัก จึงสงบใจลงได้เร็วแต่นางก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีเพราะนางรู้สึกได้ถึงความใหญ่ของเห็ดเย่เทียน นางกัดฟันแล้วตัดสินใจ เธอลุกขึ้นหน่อยนึงแล้วกกกระโปรงขึ้นเล็กน้อยแล้วนั่งลงไปอีกรอบ..