โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 115

ตอนที่ 115 – จากสวรรค์สู่นรก

“ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

“ช้ายรึ? ท่านแน่ใจนะว่าปานอยู่ที่ด้านซ้าย?”

เย่เทียนถามด้วยเสียงทุ้ม

“ใช่! มันอยู่ด้านซ้าย! ข้ามั่นใจ!”

พอเห็นความสิ้นหวังแว่บขึ้นมาในสายตาของเย่เทียน แครสซัสก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากขึ้นไปอีก

“ท่านลอร์ดซาตาน ท่านมีอะไรจะพูดอีกมั้ย?

เทเรโดเองก็คิดว่าแครสซัสเดาคําตอบถูกจึงถามเย่เทียนด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“ซาตานจะแพ้งั้นหรอ?”

ความรู้สึกผิดหวังผุดขึ้นมาในดวงตาของออเรเลียขณะที่เธอถาม.

“แครสซัสโชคดีเกินไปแล้ว! ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะตอบถูก! ดูก็รู้ว่าเดาทั้งนั้น! ถ้าเขารู้ คําตอบล่ะก็คงพูดไปนานแล้ว!”

ยูเลียพูดด้วยน้ำเสียงหมดหวัง

“ซาตานมั่นใจเกินไป. เขาดันให้โอกาส50/50กับแครสซัส, แครสซัสน่าจะได้โอกาสที่น้อยกว่านี้….”

คุณหญิงฉินน่ากล่าวอย่างน่าเสียดาย

แอนดรูว์ขมวดคิ้วเขาไม่เชื่อว่าเย่เทียนที่มีปัญญาฉลาดล้ำจะพลาดดูถูกศัตรูของเขา

“ไม่! พวกท่านทุกคนต่างหากที่กําลังดูแคลนอาจารย์ของข้า! ข้าคิดว่าแครสซัสนั่นได้ตกหลุมพรางของอาจารย์ข้าแล้ว คอยดูนะ ต่อไปเขาจะอัดหมัดน็อคใส่แครสซัส!”

ซีซาร์ตื่นเต้นมากพร้อมกับสายตาระยิบระยับมีความสุข. เขาเป็นแฟนตัวโยงของเย่เทียนเขาเชื่อเย่เทียนอย่างไม่สงสัยเลย ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม.

“ท่านผู้พิพากษาเทเรโด! ข้าไม่คิดว่าท่านควรถามข้านะ, ท่านควรไปถามกับแม่ของเฮร่า, ซัลตาน่าดีกว่า ว่าแครสซัสตอบถูกหรือผิด!!”

เย่เทียนตอบอย่างสุขุม.

“ท่านหญิงซัลตาน่า แครสซัสพูดถูกหรือป่าวครับ?”

เทเรโดถามแม่ของเฮร่าอย่างใจเย็น

“ฮ่าฮ่า…แครสซัส, เจ้ามันคนขี้ปด! เจ้ามันคนขี้ใส่ความ! เจ้ามันคนบาปหนา! ฮ่าฮ่า ข้าขอสาบานในนามพระเป็นเจ้าทั้งหลาย, ข้าขอสาบานกับชื่อเสียงและเกียรติของตระกูลเวิร์นเนอร์, บุตรสาวของข้า เฮร่า, ไม่มีปานที่ตัวของนางเลย! ในเมื่อนางไม่มีปานมันจะมาอยู่ที่ด้านซ้ายได้อย่างไร…”

แม่ของเฮร่า, ซัลตาน่าลุกขึ้นมาแล้วหัวเราะจนเจ็บท้องขณะดูมีความสุขและสบายใจมากๆ นางรู้ว่าเย่เทียนชนะส่วนแครสซัสก็แพ้แล้ว. ชื่อเสียงของลูกสาวนางถูกล้างล้างมลทินแล้ว ทําไมนางจะไม่มีความสุขล่ะ?

“ฮ่าฮ่า…. เจ้าคนขี้ใส่ความ, ยอมรับการลงทัณฑ์เสีย!”

วิคเตอร์นั้นเดือดดาลไปด้วยความโกรธมาเนิ่นนานในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยความโกรธในวินาทีนั้นเอง..เขาอดขําไม่ได้จนน้ำตาไหลออกมาเลย

“เกิดอะไรขึ้น? เป็นไปได้ยังไง? ไม่…ไม่! มันต้องอยู่ที่ด้านซ้ายสิ ใช้ด้านซ้าย! พวกเขาพูดเรื่องโกหก. สาวๆ, บอกทุกคนสิ, มันอยู่ที่ด้านซ้าย ใช่มั้ย…?”

แครสซัสตัวแข็งอยู่กับที่ทันทีและเขารู้สึกราวกับว่าตัวเองหล่นจากสวรรค์ลงมาสู่ขุมนรกที่มืดมิด.

เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองพลาดตรงไหน เพราะผู้หญิงคนนั้นใบ้ให้เขาจริงๆหนิ

ปัญหาอยู่ที่คําตอบ!

พอคิดเช่นนี้เขาจึงถามเพื่อนๆของเฮร่าทันที

ความหวังสุดท้ายของเขาอยู่ที่พวกนางแล้ว

“ขออภัยค่ะท่านลอร์ดแครสซิส! เฮร่าไม่มีปานบนร่างกายจริงๆ!!”

“ใช่แครสชัส, พวกเราอาบน้ำกับเฮร่าบ่อย, ผิวของนางขาวมากและไม่มีปานใดๆเลย!” 

“ท่านลอร์ดแครสซัส! ข้าทําอะไรไม่ได้เลย, ข้ากล่าวความเท็จไม่ได้ เพราะเฮร่าไม่มีปานจริงๆ ข้าช่วยท่านไม่ได้จริงๆ!!”

เพื่อนทั้ง 3 คนของเฮร่าส่ายหัว, คําพูดของพวกนางอัดแครสซัสไปเต็มๆและความหวังสุดท้ายของเขาก็พังทลายไป

“ไม่! พวกเจ้า3คนคนโกหก! พวกเจ้าทุกคนต้องถูกซื้อตัวไปแล้วแน่ พวกเจ้าพูดเรื่อง เท็จทั้งนั้น”

แครสซัสใกล้จะสติแตกแล้ว เมื่อเขามองไปทางเด็กผู้หญิงที่กระพริบตาให้เขา เขาดูราวกับพยายามจะเอามือไปคว้าที่พึ่งสุดท้ายในชีวิตแล้วก็รีบจับมือเธอพร้อมถามไปด้วยความคาดหวังว่า “เจ้ารู้ความจริง ใช่มั้ย?? บอกเขาสิ, ปานของเฮร่าอยู่ที่ด้านซ้าย…”

“ข้าขออภัยด้วยค่ะท่านลอร์ด! ข้าไม่รู้, ข้าไม่รู้อะไรเลย, ข้าแค่ถูกท่านลอร์ดซาตานเชิญมาที่นี่, ข้าไม่รู้จักท่านเฮร่าเลยด้วยซ้ำ ”

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างอายๆแล้วรู้สึกว่าตัวเองได้เจอปัญหาใหญ่เข้าแล้ว คําพูดของนางได้ส่งแครสซัสลงนรกไปลึกกว่าเดิมเสียอีก

“บ้าเอ้ย, ถ้างั้น เจ้าจะกระพริบตาซ้ายให้ข้าทําไม. ข้าจะฆ่าเจ้า, ฮืออออ…”

แครสซัสสติแตกไปแล้ว

“ข้าเป็นโรคทางตาตั้งแต่เด็กแล้วคะ, ตอนที่ข้าประหม่าตาซ้ายของข้าจะกระพริบรัวๆ คุมไม่อยู่เลย…”

เด็กคนนั้นแทบจะร้องไห้แล้ว, ตาซ้ายของนางก็เริ่มกระพริบเร็วขึ้นอีก

“ฮ่าฮ่า…”

พอได้ยินคําพูดของเด็กคนนั้น วิคเตอร์กับภรรยาของเขาก็หัวเราะพรวดออกมาอีกครั้ง

“ถุ้ย…”

แครสซัสระงับความโกรธของตัวเองไม่อยู่แล้วลุยเลือดออกมา

“ซาตาน! ไอ้ปีศาจชั่ว!! เจ้าหลอกข้า, เจ้าวางกับดักข้า! เจ้าพยายามวางกับดักทั้งตระกูลแครสซัส! ข้าจะเอาเจ้าไปลงนรกพร้อมกับข้า…”

ในที่สุดแครสซัสก็เข้าใจหมดแล้วว่าเฮร่าไม่มีปานอะไรนั่น ทุกๆอย่างถูกเย่เทียนวางเอาไว้ เขาขุดหลุมใหญ่ไว้แล้วปล่อยให้หมอนั่นโดดลงไปตายเอง

โรคทางตา! โรคทางตา! โรคทางตา!

ในหัวของแครสซัสมีคําพูดนี้ดังขึ้นซ้ำไปซ้ำมา!

“ท่านลอร์ดเทเรโด! ข้าว่าข้าไม่จําเป็นต้องพิสูจน์อะไรอีกแล้ว ความจริงได้เปิดเผยแล้ว!”

เย่เทียนหลบแครสซัสที่กําลังพุ่งเข้ามาหาเขาแต่ก็ไม่ได้สู้ตอบ แล้วหันไปคุยกับเทเรโดที่หน้าเหวออยู่อย่างใจเย็น

จริงๆแล้วไม่ใช่แค่เทเรโดเท่านั้นที่ตัวแข็งที่อกับที่แต่ทุกๆคนเลย

เรื่องทั้งหมดมันกลับตาลปัตรเร็วมากจนทุกคนในห้องไต่สวนคิดไม่ทันเลย..

ก่อนหน้านี้แครสซัสยังกําชัยชนะไว้ในมืออยู่เลยแต่วินาทีต่อมาเขาก็ร่วงลงนรกไปแล้ว

“น่ากลัวมาก, ชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมาก!”

แอนดรูว์ถอนหายใจ ความรู้สึกหวาดกลัวผุดขึ้นมาในดวงตาเมื่อมองไปหาเย่เทียน.

“ฮ่าฮ่า…ข้าบอกแล้วว่าอาจารย์ของข้าไม่แพ้แน่! ฮ่าฮ่าอาจารย์ข้าสุดยอด น่ายกย่อง มากเลย!”

ละพอใจมาก ราวกับว่าคนที่ชนะ

เสียงหัวเราะคิกคักของซีซาร์ดังออก คือตัวเขาเองเลย.

“สมบูรณ์แบบ!”

ออเรเลียอุทาน, ใจของนางเต้นแรงมากและสายตานางก็มีความหลงใหลเต็มไปหมด. ณ ตอนนี้เย่เทียนดูเปล่งประกายมาก.

สถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้แบบนี้เขากลับแก้มันได้

“ซาตานทําได้ยังไง?”

ยูเลียกับคุณหญิงฉินน่าเองก็ประหลาดใจมาก.

“เวรเอ้ยซาตาน!!!”

ปอมปิย์กับมาโคเนียโกรธเลือดขึ้นหน้ามากเมื่อได้เห็นความน่าเกรงขามของเย่เทียนอีกครั้ง

แครสซัสที่เป็นคนระมัดระวังและฉลาดหลักแหลมเสมอมาก็ไม่อาจจะเลี่ยงแผนของเขาได้แม้จะมีเทเรโดช่วยก็ตาม.

คนแบบนี้เป็นคนที่อันตรายมาก!

ในตอนนี้ชื่อ ซาตาน เย่เทียนนั้นเป็นดั่งแสงสว่างราวกับพระอาทิตย์จ้า เขาจะถูกชนชั้นสูงทุกคนในสภาจดจําไปอีกเนิ่นนาน

“ฮะฮะ นี่แค่แผนแรกเอง แกยังรับมือไม่ไหวเลย สงสัยแผนอื่นชั้นคงไม่ต้องใช้แล้วมั้ง!” 

พอมองแครสซัสที่เสียสติไปแล้วเย่เทียนก็เย้ยเขาในใจ

จากผู้แปล: หลังจากวันนี้จะลงวันละตอนเหมือนเดิมนะครับ ผมจะได้มีเวลาแปลอีก เรื่องด้วยครับ