โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 106

จํานวนประชากรไม่ถึงหมื่นแท้ๆ แต่ยังเหลือทั้งสองพันเหรอเนี่ย!

สปาต้าคือประเทศที่สร้างมาเพื่อสงครามจริงๆ แม้ว่าสปาสั้นส่วนใหญ่ที่หลบหนีไปจะ เป็นพวกผู้หญิงและเด็ก แต่มันก็ดูน่ากลัวอยู่ที่เมื่อรู้ว่าประชากรส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นนักรบ.

นักรบสปาต้นเก่งๆส่วนใหญ่ได้จากไปแล้วตอนที่พยายามจะช่วยพวกผู้หญิงและเด็กให้หนีรอดไปแต่ส่วนนึ่งก็เลือกที่จะอยู่ในสปาต้าต่อ. ไม่งั้นแล้วพวกโรมันคงออกตามล่าพวกเขาทุกคนอย่าง บ้าคลั่งแน่

ถ้าสปาต้นหนีไปได้มากเกินพวกเขาคงคิดว่าสปาตาคงไม่ตกเป็นเมืองขึ้นจริงๆแน่

แม้ว่านักรบสปาตั้น2พันคนจะไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับสาธารณรัฐโรมัน แต่พวกเขาก็ยังคุ้มค่าที่จะเสี่ยงให้เย่เทียนไปตามหา แต่ตอนนี้เขาคงต้องใจเย็นๆเอาไว้ก่อน

ไม่งั้นเขาคงจะพลาดเองแน่ๆ

สภาโรมันไม่มีวันอนุญาตให้เลี้ยงทหารสปาต้นไว้เยอะๆแน่, พวกเขาคิดว่าถ้าเกิดพวกนั้นก่อจลาจลขึ้นมาพวกเขาคงหาวิธีปราบได้ยากแน่

“เจ้านายคะ ฟิลิปมาแล้วและกําลังรออยู่ที่ลานส่วนนอก”

ไดอาน่าพบเย่เทียนที่ลานฝึกเข้าจึงค่อยๆเข้ามาข้างๆเขา เธอค่อยๆนั่งลงแล้วช่วยเขาทําความสะอาดดาบด้วยปากของเธอ. ( 3 )

“ไดอาน่า เข้ามาพอดีเลย, เฮเลืนกับเลค้ามีแรงกลับมาแล้ว เจ้าต้องสอนพวกนางอ่า นหนังสือชะ”

พอแต่งตัวเสร็จเย่เทียนที่บอกให้ไดอาน่าสอนหนังสือให้สปาต้นทั้งสอง

“ค่ะเจ้านาย ข้าจะรับหน้าที่นี้เอง!”

ไดอาน่ากลืนเสร็จแล้วจึงตอบไป, นางดูงดงามและมีเสน่ห์มาก

แต่เย่เทียนไม่มีเวลาจะมาร่วมรักกับเธอตอนนี้ เพราะฟิลิปรออยู่, แผนลอบทําร้ายสุละกําลังจะเริ่ม

เขาเลยตบบันท้ายไดอาน่าไปเบาๆแล้วรีบออกไปที่ลานส่วนนอก

“ท่านลอร์ดซาตาน ๆ

พอเห็นเยเทียนกําลังเดินมา ความรู้สึกคาดหวังก็ผุดขึ้นมาในตาของฟิลิปแต่เขาก็ทักทายเย่เทียนให้เป็นมารยาทก่อน

“ ฟิลิปเพื่อนยาก, ขอบใจที่มานะ”

เยเทียนเองก็ค่อนข้างสุภาพและห่วงใย

“เป็นเกียรติแก่ตระกูลข้ามากนักที่ได้รับคําเชิญจากท่านลอร์ต!”

ฟิลิปยิ้มอย่างมีความสุข

“นั่งสีข้าว่าเจ้าคงรู้แล้วล่ะว่าทําไมข้าถึงเรียกมา”

เย่เทียนยิ้มแล้วนั่งลงก่อนไม่งั้นแล้วฟิลิปคงไม่กล้านั่งแน่

“ลอร์ดซาตานครับ, ข้าพบช่างประดิษฐ์และช่างตีเหล็กแล้วครับ เดี๋ยวข้าจะส่งพวกนั้นมาให้ท่านก่อนส่วนนึ่งในไม่ช้า

ฟิลิปนั่งลงดีๆแล้วพูด

“ฟิลิป ไม่เห็นต้องรีบเลยนี่นาเรื่องนั้น! ข้าจะคุยเรื่องเหมืองเหล็กต่างหาก”

เย่เทียนโบกมือ ถึงแม้ว่าฟิลิปจะภักดีกับเขาแต่เขาก็ยังดูกลัวๆอยู่

“ข้าได้จัดการแบ่งผลประโยชน์กับตระกูลใหญ่แล้วพวกเขาเองก็ตกลงที่จะแบ่งให้เจ้า1596เพื่อเห็นแก่หน้าข้า”

เย่เทียนพูดเรื่องนี้ขึ้นมา

“ขอบพระคุณครับท่านลอร์ดของข้า! ขอบพระคุณครับซาตานผู้องอาจ

ด้วยคําตอบรับดีๆของเย่เทียน ฟิลิปก็ยิ้มออกด้วยความดีใจและโล่งอกซักที

“แน่แหละ เจ้าต้องขอบคุณข้าให้มากๆ รู้รึป่าวว่าข้าแบ่งส่วนของข้าไปเพื่อให้เจ้าใต้1590เลย นะ. ข้าได้แค่596เอง ”

เย่เทียนยิ้มขณะบัน

แม้ว่าเขาจะไม่เสียอะไรเลย แต่เขาก็ยังอยากให้ฟิลิปซาบซึ้งในความพยายามของเขา เยเทียนอยากให้ฟิลิปติดหนี้เขาไว้เยอะๆเขาจะได้เชื่อฟังดีๆในอนาคต

“ท่านลอร์ดครับ… งั้นข้าจะให้ท่านเพิ่มอีก59%ดีมั้ย”

พอได้ยินคําบ่นของเยเทียนฟิลิปก็ดูมันๆและกระอักกระอ่วมแต่สุดท้ายเขาก็กัดฟันแล้ วพูดกับเย่เทียน

เยเทียนถามด้วยรอยยิ้มประหลาดใจจากนั้นก็ไม่รอให้ฟิลิปตอบแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่ล่ะ, ถ้าข้าอยากแบ่งกับเจ้าจริงๆ, ข้าคงขอไปตรงๆตอนที่คุยกับพวกคนใหญ่นั้นแล้ว! 1596! ข้าพูดไว้อย่า งงั้นเจ้าก็ควรต้องได้!”

จริงๆแล้วเยเทียนก็ดีใจมากแล้วที่จะได้พวกตมแร่กับกากแร่ ซึ่งน่าจะได้มากกว่าที่ฟิลิปจะแบ่ง ให้เขา59 ซะอีก ดังนั้นเขาเลยแกล้งทําให้ดูเหมือนว่าทําเพื่อฟิลิป.

“ขอบพระคุณครับท่านลอร์ด ท่านคือบุรุษที่ยอดเยี่ยมและเมตตาที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมาเลย!”

ฟิลิปพูดด้วยความซาบซึ้งมาก เพราะถ้าแบ่งส่วนนั้นไปคงทําให้เขาเจ็บปวดไปหลายปี..

“เจ้าไม่ต้องมาชมข้าหรอก, ถ้าหากมีเรื่องอะไรดีๆคราวหน้าก็อย่าลืมข้าล่ะ!”

เยเทียนหัวเราะ

“ข้าไม่ลืมแน่นอนครับ! ข้าจะนึกถึงท่านก่อนเลย! ข้าจะเตรียมของขวัญที่สมเกียรติไว้ให้ท่านแล้วจะส่งมันเมื่อถึงเวลาครับ”

ฟิลิปหัวเราะ น่าหมั่นไส้หน่อยๆ

“ข้าจะรอของขวัญเจ้าแล้วกันแต่ข้าขอคุยกับเจ้าเรื่องแผนก่อนแล้วกัน!” เยเทียนพูดอย่างจริงจัง

“บอกข้ามาเลยครับว่าต้องทําเช่นไร?”

ฟิลิปหยุดยิ้มแล้วพร้อมรับคําสั่งของเยเทียน

“เจ้าต้องเริ่มขุดเหมืองทันที! เจ้าต้องเริ่มขุดเหล็กให้ได้มากๆ, ใช้ทาสซัก100ไม่ก็1พันเพื่อขุดไปเลย. อย่าไปขอให้นายทาสคนอื่นมาดูแลพวกทาส แต่ให้เจ้าไปหาพวกชาวเมืองชาวบ้านธรรม ตาที่มีชื่อเสียงหน่อยๆมาดูแลพวกทาสแทน. แล้วก็ข้าจะส่งทาสนักรบของข้าไปดูงานด้วย ฉะนั้นก็ ดูแลพวกมันดีๆแล้วพยายามอย่าทําให้พวกมันอับอายนักล่ะ ”

เย่เทียนกล่าวกับฟิลิป.

“ขุดเลยครับ? ท่านลอร์ดครับ ท่านตกลงกับตระกูลสุละแล้วหรอครับ?”

ฟิลิปรู้สึกว่าบางอย่างที่สําคัญกําลังจะเกิดขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเลยถามเย่เทียนไปด้วยความสงสัย

“เจ้าไม่ต้องคิดมากหรอกมันเป็นคําสั่งจากพรรคของเราเจ้าแค่ทําตามที่ข้าบอกเจ้าก็พอส่วนเรื่องสุละเจ้าไม่ต้องกลัวมันหรอก เขาก็แค่ชายคนนึงจากตระกูลใหญ่, รอบนี้ข้ามีตระกูลห นุนหลังตั้ง4ตระกูล, 4ตระกูลจะสู้1ตระกูลไม่ได้ไง?”

เย่เทียนพูดกับฟิลิปด้วยน้ําเสียงมั่นใจแต่ก็ไม่ได้บอกแผนเขาทั้งหมด

หมอนี่มันเก่งเรื่องเอาข้อดีเลี่ยงข้อเสีย

“ครับลอร์ตชาตาน!”

พอได้ยินว่ามี4ตระกูลหนุนหลัง ฟิลิปจึงไม่กล้าถามอะไรเพิ่ม

“เชื่อฟังดีๆ ถ้าเจ้าทําดีบางที่หนึ่งในตระกูลใหญ่นั่นอาจจะชายตามาดูผลงานเจ้าก็ได้ ถ้าพวกเขาชื่นชอบเจ้า ข้าก็จะพาเจ้าไปแนะนํา!”

เย่เทียนตบไหล่ฟิลิปเบาๆแล้วพูดให้กําลังใจ

“ขอบคุณครับลอร์ดซาตาน ย่างให้ดีเลยครับ!”

โปรดวางใจ ข้าจะฟังคําสั่งของท่านลอร์ดและจะจัดการทุกอย่าง

พอได้คําสัญญาจากเย่เทียน, ฟิลิปพูดอย่างดีใจแล้วตบอก

“งั้นก็รีบๆทําเลย ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งดี! แล้วก็ถ้าเจ้าเริ่มขุดแล้วก็มาหาข้าแล้วเอาทา สนักรบของข้าไปด้วยล่ะ!”

เยเทียนพูดและยินดีกับคําตอบรับของฟิลิป

“ครับท่านลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่ของข้า!”

ฟิลิปเนื้อเต้นมากราวกับว่าเขากําลังจะได้ทําอะไรที่ยิ่งใหญ่ๆ

ก็จริงแหละเขากําลังทําเรื่องสําคัญอยู่ ลอบทําร้ายสุละไงล่ะ!