โรมโบราณ: จากนายทาสสู่มหาจักรพรรดิ์ - ตอนที่ 102

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

——————————————————————————————–

“ท่านชอบมั้ยครับ? ข้าขอมอบมันให้ท่านเป็นของขวัญนะครับ!”

เย่เทียนมองแอนเดรียด้วยความประหลาดใจมากๆแล้วพูดค่อยๆ.

“จริงรึ? ขอบใจนะ, ซาตานสุดหล่อ, นี่คงเป็นของที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตข้าเลย…..”

ด้วยความดีใจสุดขีดแอนเดรียเอามือจับหน้าเย่เทียนแล้วจุ๊บเขาจากนั้นสายตาเธอก็ดูประหลาดใจ.

“โอ้พระเจ้า, ซาตาน นี่ข้าเข้าใจถูกรึป่าว? ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าท่านจะมีความรู้สึกด้วย. เป็นเพราะข้ารึป่าว?”

แอนเดรียตกใจจนพูดไม่ออกพร้อมเอามือป้องปากตัวเอง.

“ถ้าข้าพูดว่าไม่ท่านจะเชื่อข้าไหมล่ะครับ? ภาษากายคือภาษาเดียวที่ไม่สามารถโกหกได้. ก็อย่างที่ข้าพูดนั่นแหละครับ ท่านสวยจริงๆ ฉะนั้นท่านอย่ามองโลกในแง่ลบเลยนะครับ….”

เย่เทียนยิ้มแล้วพูดอย่างจริงใจ.

“ขอบใจนะซาตานที่เป็นสุภาพบุรุษและชอบห่วงใย”

แอนเดรียพูดด้วยรอยยิ้มสดใสและตาของนางก็จับไปที่เย่เทียน.

“แต่ตะกี้เจ้าบอกว่าอยากงับมันไม่ใช่เหรอ, ข้าไม่เชื่อหรอกนะจนกว่าท่านจะลองดู?”

แอนเดรียยิ้มแล้วพูดหยอกเย่เทียน, ดูเหมือนว่าเธอจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว.

“…….”

เย่เทียนไม่พูดอะไร.

“มาสิ! ท่านพูดเองไม่ใช่รึว่าร่างกายโกหกไม่ได้? ท่านอยากจะคืนคำพูดตัวเองรึ?”

แอนเดรียก้าวไปด้านหน้าเล็กน้อย.

“แต่…….ท่านหญิงแอนเดรียครับ, มันจะดีหรอครับ?.

เย่เทียนทำอะไรไม่ได้นอกจากกลืนน้ำลายแล้วถามไปช้าๆ.

แอนเดรียน่าจะอายุราวๆ40ต้นๆแต่ร่างกายเธอก็ดูแลไว้ดีมากแถมดูสาวอยู่อีกด้วย.

“แอนดรูว์ไม่รู้หรอกน่าต่อให้เขารู้เขาก็คงไม่ว่าอะไรหรอกเพราะเขาทำไม่ได้….”

แอนเดรียพูดตรงๆแล้วเอาหัวเย่เทียนซุกไปในภูเขาหิมะของเธอ.

……

“ท่านหญิงแอนเดรียครับ, ได้โปรดอย่าให้ใครรู้เรื่องของชิ้นนี้นะครับ!”

เมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้าเย่เทียนกับแอนเดรียก็เดินลงบรรไดมาพร้อมกันจากนั้นเย่เทียนก็กระซิบบอกนาง.

“ข้ารู้น่าซาตาน!”

แอนเดรียยิ้ม, ใบหน้าเธอดูเปล่งประกายมากตอนนี้จนรอยตีนกาบนหน้าเหมือนจะเธอหายไปเลย.

นางแต่งงานตอนอายุ12และให้กำเนิดออเรเลียตอนอายุ14. แต่ถึงอย่างงั้นนางก็ดูสาวมาก. ถ้าหากนางอยู่ในยุคอนาคตล่ะก็นางคงเป็นหญิงแกร่งในที่ทำงานและอายุ40นั้นก็ดูเป็นสาวรุ่นมีเสน่ห์มากๆ.

“อีกอย่าง ข้าจะใส่มันก็แค่ตอนอยู่ต่อหน้าท่านเท่านั้นแหละ….”

แอนเดรียค่อยๆเล่นผมพร้อมกล่าวอย่างยั่วยวน.

ผ่านมาหลายปีในที่สุดเธอก็ได้มีความสุขกับความรู้สึกนั้นเพราะเย่เทียนจริงๆ.

“ข้าไปเยี่ยมท่านที่บ้านบ้างได้มั้ย?”

แอนเดรียถามเย่เทียน.

“แน่นอนครับ ข้าจะตั้งตารอ!”

เย่เทียนยิ้มพร้อมความรู้สึกคาดหวังในสายตา.

แอนเดรียทั้งสวยและเฟิร์มมาก.

เย่เทียนไม่คิดเลยว่านางจะเป็นคนเปิดเผยแบบนี้. กลับกันนางกลับทนมาหลายปีมาก จากที่เธอเล่ามา เธอไม่ได้ร่วมรักเลยตั้งแต่มีออเรเลีย.

ในโรมมีตะกั่วมากขนาดนั้นเลยหรอ? มันส่งผลต่อสมรรถภาพทางเพศของพวกผู้ชายในโรมจริงดิ?

ถ้าเป็นงั้นจริงตอนที่เขาขายพวกผลิตภัณฑ์จากเหล็ก เขาก็สามารถโฆษณาได้ว่ามันช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางเพศได้ด้วย.

“ท่านหญิงแอนเดรียที่รัก, ข้าขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ. ได้โปรดกล่าวลาพวกเขาแทนข้าด้วยนะครับ…..”

พอดูเวลาแล้วเย่เทียนก็กล่าวลากับแอนเดรีย.

“ได้เลยซาตานที่รักแล้วข้าจะคิดถึงท่านนะ!”

แอนเดรียพยักหน้าแต่ก็ลังเลที่จะจากลา.

นี่คนในบ้านจูเลียส ซีซาร์จะเอาเราหมดเลยหรอวะ?

ระหว่างทางกลับบ้านเย่เทียนก็อดคิดเช่นนี้ไม่ได้.

แต่ว่าพอเขาเอาตัวเองไปเทียบกับจูเลียสซีซาร์ในประวัติศาสตร์ที่ได้ครองหญิงงามมากมายแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองยังห่างอีกไกลนัก.

ว่ากันว่าภรรยา 30% ในโรมันมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับจูเลียสซีซ่าร์เลย.

เขามีคู่นอนในโรมเยอะแค่ไหนนะ? น่าจะอย่างน้อย300คนจากสภา. เขาเองก็เคยไปทำสงครามรอบๆจักรวรรดิ์ เขาได้ครองหญิงงามระหว่างไปกี่คนกันนะ?

ดังนั้นเมื่อเย่เทียนมาถึงโรมยุคโบราณนี้ เขาตัดสินใจไว้ว่าจะดื่มด่ำกับโอกาสและวัฒนธรรมทุกอย่างที่เจอไม่งั้นแล้วเขาคงต้องเสียใจแน่ที่พระเจ้าอุตส่าห์มอบโอกาสดีๆแบบนี้มาให้.

“ได้เวลาทำให้สมรรถภาพร่างกายของแองเจล่ากับคนอื่นแข็งแกร่งขึ้นแล้วสิ!”

พอกลับถึงบ้านเย่เทียนก็เรียกไดอาน่า แองเจล่า เดย์ซี่ ดินน่า เฮร่า มาริน่า มา เก้แล้วก็ซูซานตัวน้อยมาหา.

พวกเธอทุกคนคือทาสหญิงของเขาและภักดีต่อเขา100%ด้วย.

ค่าความภักดีของเฮเล็นกับเลด้ายังไม่ถึง100 เย่เทียนเลยไม่มีแผนจะพัฒนาร่างกายของพวกเธอตอนนี้.

ตอนนี้เย่เทียนมีค่าแสตทฟรี120แต้มเก็บไว้ ซึ่งเขาสามารถเอาไปแลกค่าแสตทลิมิตได้1แต้ม แต่เย่เทียนก็ตัดสินใจว่ายังก่อนเพราะอัตราแลกเปลี่ยนมันต่ำเกินไป. มันจะดีกว่าถ้าใช้แต้มนี้ไปพัฒนาความสามารถของทาสหญิงพวกนี้แล้วก็เพิ่มคุณภาพทางด้านร่างกายของพวกเธอซะ.

ด้วยความช่วยเหลือของเฮเล็นและเลด้า เย่เทียนสามารถเริ่มสร้างกองทัพทาสหญิงงามจนเสร็จภารกิจของระบบได้.

ความงามของกองทัพทาส, จากนี้ต่อไปพวกเธอจะเป็นองครักษ์ส่วนตัวของเขา. นอกจากจะรับผิดชอบงานประจำวันช่วยเขาแล้ว พวกเธอยังสามารถทำงานยากๆอื่นได้อีกด้วย.

พวกนางจะต้องถูกฝึกในหลายๆด้าน เพื่อที่พวกนางจะช่วยเขาได้ทุกสถานการณ์. เย่เทียนจะได้จดจ่อกับเรื่องๆเดียวในอนาคตได้.

ด้วยค่าแสตทฟรี120 ทุกคนจะได้15แต้มเท่าๆกันซึ่งน่าจะทำให้ค่าแสตทพื้นฐานทั้ง3ของพวกเธอไปถึง70ได้.

ค่าแสตททั่วไปของผู้ใหญ่เพศชายจะอยู่ที่ประมาณ70 ซึ่งแปลว่าตอนนี้สาวๆมีพละกำลังเท่าๆกับทหารทั่วไปเลยทีเดียว.

“รู้สึกยังไงบ้าง?”

เย่เทียนค่อยๆเอามือไปลูบหลังหัวทุกๆคนแล้วถามทีละคนๆ.

“เจ้านายคะ, ท่านเป็นพระเจ้าหรือ? ทำไมข้าถึงรู้สึกแข็งแกร่งกว่าเดิมหลังท่านแตะตัวข้า? ข้ารู้สึกแข็งแรงขึ้นมากๆ” ไดอาน่าพูดด้วยความตกใจ. ณ ตอนนี้เธอรู้สึกเต็มไปด้วยพลังที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย.

เธอรู้สึกได้ทันทีหลังจากเย่เทียนแตะหัวเธอเลย.

โอ้พระเจ้า เจ้านายของข้าเป็นพระเจ้างั้นหรือ?

มนุษย์จะให้พลังแก่ผู้อื่นได้อย่างไรถ้าเขาไม่ใช่พระเป็นเจ้า?

แองเจล่า เดย์ซี่และดินน่ากล่าวอย่างตื่นเต้น.

“ใช่ ข้าได้มอบพลังส่วนหนึ่งของข้าให้พวกเจ้าแล้วมันจะอยู่กับพวกเจ้าตลอดไป. ต่อไปนี้ข้าอาจจะมอบชีวิตชั่วนิรันด์ให้พวกเจ้าด้วย พวกเจ้าจะได้มองโลกไปกับข้าด้วยกัน…”

เย่เทียนยิ้มแล้วพูดอย่างภูมิใจ.

“ขอบพระคุณสำหรับของขวัญอันล้ำค่านี้ค่ะเจ้านาย, พวกเราจะติดตามท่านไปชั่วนิรันด์ พวกเราจะปกป้องเจ้านายผู้ศักดิ์สิทธิ์ของเราด้วยชีวิต….”

ด้วยการชี้นำของแองเจล่า ทาสหญิงทั้ง8คนก็คุกเข่าลงแล้วสวามิภักดิ์แก่เย่เทียน.

“ข้ารู้. ข้าเชื่อใจพวกเจ้าหมดใจเลย! เอาล่ะพวกเจ้าทุกคนอยู่กับข้าคืนนี้นะ ให้ข้าได้รู้ความแข็งแกร่งอันใหม่ของพวกเจ้าหน่อย. แน่นอนยกเว้นซูซานตัวน้อยนะ เจ้ากลับห้องไปนอนได้แล้วล่ะ!”

เย่เทียนยิ้มแล้วพูด, พร้อมหลับเตียงเดียวกัน, เขาอยากจะใช้ชีวิตที่หรูหราที่สุดของนายทาสมานานแล้ว.