โซ่ผนึก “หัวใจ” สายใยผนึก “มังกร” - ตอนที่ 177 บทที่ 8 ตอนที่ 34
บทที่ 8 ตอนที่ 34
ตอนพลบค่ำไอริสที่กำลังไปที่ร้านค้าในย่านการค้าที่เต็มไปด้วยสินค้าเบ็ดเตล็ดมากมาย
สถานที่เธอไปเยือนคือร้านทำนายดวงชะตาของซอนเน่ใช้เป็นฐานลับ
ไอริสอ้าปากค้างราวกับจะกลืนกินความตึงเครียดที่พุ่งขึ้นในลำคอและดำดิ่งลงไปเมื่อเข้าไปในร้าน
ภายในร้านซอนเน่นั่งบนเก้าอี้โยกธรรมดา สูปไปป์
กลิ่นหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์ลอยไปทั่วร้าน
「โอ้ว แม่สาวน้อย มีอะไรให้ตาแก่คนนี้รับใช้รึ?」
「ฉันมาเพราะมีเรื่องจะขอร้อง」
เธอพูดออกไปตรงๆ
การเจรจาระหว่างตระกูลฟรานซิสและตระกูลวาจาร์ตต้องการให้เขาอยู่ในฐานะผู้พิทักษ์ของโนโซมุ
「อืม ต้องการให้ข้าสนับสนุนในการเจรจากับแวมไพร์งั้นเรอะ?」
「ใช่ ฉันรู้ว่านี่อาจจะเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัวค่ะ แต่ได้โปรดช่วยดิฉันด้วยค่ะ」
ไอริสดิน่าโค้งคำนับต่อซอนเน่
ข้อเสนอแนะที่ไม่ควรเป็นสิ่งที่เลวร้ายสำหรับซอนเน่ที่ไม่อยากจะยั่วยุให้เทียแมตตื่น
(โอ้ หมายถึงแบบนั้นเองสินะ จุดประสงค์ของพ่อคือการให้ฉันติดต่อกับโนโซมุเพราะยังไงก็ต้องการขอความร่วมมือจากซอนเน่เพื่อมาช่วย……)
ที่นี้เองไอริสก็ตระหนักได้ถึงใจจริงว่าใช้โนโซมุเป็นแค่นกตัวเพื่อใช้ซอนเน่
ตามความเป็นจริงแล้วในเมืองนี้สามารถพึ่งพาได้กับวิโทร่าไม่ใช่โนโซมุแต่เป็นตาแก่ตรงหน้า
มังกรที่เป็นเผ่าพันธุ์สูงสุดของสายพันธุ์วิญญาณ ในหมู่พวกเขาหากเป็นคนหนึ่งที่ได้รับเลือกให้เป็นคนเฝ้าระวังเทียแมต จะสามารถพึ่งพาได้อย่างแน่นอน
แต่คำตอบของซอนเน่ไม่เป็นที่พอใจสำหรับไอริส
「เป็นไปไม่ได้หรอกแม่หนู เผ่ามังกรไม่คิดจะเกี่ยวข้องกับโลกของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นแวมไพร์หรืออะไรข้าก็จะไม่เข้าไปยุ่ง」
「……ทำไมล่ะ? ขอโทษที่มันเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะ แต่วิโทร่ากำลังพุ่งเป้าไปที่โนโซมุโดยสิ้นเชิง ฉันไม่อยากจะสร้างภาระให้เขาอีกต่อไปในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ……」
「บางทีอาจจะเข้าใจข้าผิดก็ได้นะ แต่ข้าเป็นเพียงแค่คนคอยดูแลเทียแมต ข้าไม่ได้อยู่ข้างพ่อหนุ่มนั่นเลย」
ไอริสกัดฟันหลังถอนหายใจในใจสงสัยว่ายังเป็นเช่นนั้นอยู่หรือไม่
「หลังจากการฝึก ตระหนักว่าไม่สามารถใช้เวทย์วิญญาณกับเด็กชายคนนั้นได้ ดูเหมือนว่าตัวเขาพยายามจะสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของวิญญาณ แม่หนูเอลฟ์คนนั้นก็ได้เข้ามาเกี่ยวพันทำพันธสัญญาโลหิต แต่นี่ก็ถึงขีดจำกัดแล้ว」
「……แล้วทำไมถึงฝึกให้โนโซมุใช้เวทย์วิญญาณล่ะ?」
「หากยังอยู่เคียงข้างเด็กชายคนนั้น หากเทียแมตฟื้นคืนชีพ เจ้าก็สามารถผนึกเขาได้ในทันที」
แน่นอนว่ามีส่วนหนึ่งที่ว่าโนโซมุพยายามควบคุมพลังของเทียแมตเพื่อไอริสและคนอื่นๆ
หรือมากกว่านั้น นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับซอนเน่แต่ในฐานะผู้จับตาดู เป็นจุดยืนของซอนเน่ที่ไม่สามารถเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องช่วยเหลืออะไรได้มากกว่านี้
「ดังนั้น ไม่ว่าข้าจะสอนเขามากแค่ไหน ตำแหน่งของข้าในฐานะคนเฝ้าดูก็จะไม่เปลี่ยนแปลง」
「……แต่!」
「และจากมุมมองของคนเฝ้าดูแล้ว ตระกูลฟรานซิสนั้นสร้างภาระที่ยิ่งใหญ่ให้กับเด็กชายในตอนนี้ เด็กชายคนนั้นและลูกสาวของข้าที่อยู่ในตัวเขา ไม่ต้องบอกว่าข้าจะให้ความสำคัญกับใครมากกว่าในฐานะมังกร」
「แบบนั้นมัน……」
「ในเวลานี้ข้าจะพูดให้ชัดเจน ครั้งต่อไปที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ข้าจะปิดผนึกโดยไม่สนสิ่งใด หากไม่ทำเช่นนั้นทุกอย่างจะถึงคราวล่มสลาย」
「อะ……」
「สามารถคิดได้ว่านี่เป็นฉันทามติของเผ่ามังกร ในตอนแรก มันก็ค่อนข้างเป็นเรื่องที่ยากสำหรับข้าที่จะฝึกฝนเด็กชายตัวเล็กๆคนนั้น」
ในฐานะเผ่ามังกร คงไม่น่าแปลกใจหากมีการผนึกขึ้นในทันที
เหตุผลที่พวกเขาไม่ทำเช่นนั้นก็เพราะซอนเน่กำลังกำหนดฝางเส้นสุดท้ายเอาไว้
แน่นอนว่าหากโนโซมุควบคุมไม่ได้ซอนเน่ก็ไม่มึทางเลือกที่จะต้องผนึกเขา
「…ถึงมันจะแย่ ข้าเข้าใจความปรารถนาของเจ้าที่พยายามปกป้องครอบครัวและน้องสาว แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะมาเรียกร้องจากข้าได้」
ไอริสได้เห็นในเจตจำนงที่แน่วแน่ของเขาในทุกคำพูดของซอนเน่
เธอกัดริมฝีปากด้วยความหงุดหงิด ออกจากที่นั่นอย่างเงียบๆ และออกจากร้านของซอนเน่
ขณะที่เธอกำลังก้มตัวเดินจากไป ซอนเน่ก็พ่นควันจากไปป์ในมือ
(ข้าพูดแบบนั้นกับนางไปแล้ว แต่เมื่อสิ่งต่างๆเริ่มบานปลาย เจ้าหนุ่มนั่นจะเดินไปทางไหน)
โนโซมุจะเคลื่อนไหวยังไง ซอนเน่ไม่มีทางเลือกนอกจากเดินตามเกมเขา
ไม่ว่าจะพยายามหยุดแค่ไหน หากคนที่รักตกอยู่ในอันตรายชายคนนั้นก็จะใช้ทุกวิถีทางที่ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็ตาม
หากเป็นเช่นนั้น ซอนเน่ ก็คิดได้ว่านั่นจะยิ่งไปกระตุ้นตัวเทียแมตได้หากเขาทำไม่ถูกต้อง
สำหรับเขา โนโซมุ เบลาตี้ ก็น่าเป็นห่วง
(และข้าสงสัยว่าตอนนี้เขาเริ่มเคลื่อนไหวแล้วหรือยัง……)
ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากไปป์ และซอนเน่ก็ครุ่นคิด
(ถึงเวลาที่แม่สาวเอลฟ์ต้องเดินเกม หลังจากนั้นโชคชะตาจะเปลี่ยนไป มันจะจบด้วยโศกนาฏกรรมหรือไม่……)
ความหวังเดียวที่เหลืออยู่คือซีน่าที่ทำพันธสัญญาโลหิต ที่จะต้องเคลื่อนไหวในครั้งนี้
ซอนเน่อดไม่ได้ที่จะมองเธอเป็นความหวังสุดท้าย
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
หลังจากถูกปฏิเสธจากซอนเน่ ไอริสไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกลับไปที่คฤหาสน์ฟรานซิส
หลังจากทานอาหารสบายๆ เขาจิบชาหลังอาหารเย็นและมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเศร้าโศก
เนื่องจากเธอไม่สามารถขอความร่วมมือจากซอนเน่ จึงจำเป็นต้องบังคับให้มังกรขาวเคลื่อนไหว
วิธีเดียวที่จะทำได้คือใช้โนโซมุและนั่นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้อย่างสิ้นเชิงสำหรับไอริส
โดยธรรมชาติแล้วมือที่ควรจะแข็งแรงในการถือถ้วยชา
ไอริสรู้สึกได้ถึงความกลัวที่ถูกปลดปล่อยออกจากร่างและเมดที่อยู่ข้างๆก็มีเหงื่อเย็นๆไหลออกมา
「ไม่คิดเลยว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้……」
「……ไม่เลยค่ะคุณพ่อ」
เมื่อวิคเตอร์มาที่ร้านอาหาร ไอริสตอบกลับเขาอย่างเย็นชา
ทั้งสองขัดแย้งกันเนื่องจากจุดยืนของพวกเขาที่มีต่อโนโซมุ อากาศที่ไหลกันระหว่างพวกเขาเย็นขึ้นมา
ในทางกลับกันวิคเตอร์ไม่สนใจทัศนคติอันดื้อรั้นของลูกสาว และนั่งลงเข้าหาเธอ
「ไอริสดูเหมือนว่าเจ้าจะทำตัวห่างเหินจากเขา ข้าน่าจะบอกให้เจ้าติดต่อกับเขาไม่ใช่เหรอ?」
「ไม่ว่าคำสั่งของท่านพ่อจะมีความสำคัญมากแค่ไหนแต่เรื่องนี้หนูยอมไม่ได้ค่ะ หนูเป็นหนี้บุญคุณเขา หากต้องเสียสละเขาเพื่อแลกกับการอยู่รอดของตระกูลฟรานซิสจะตกต่ำอย่างแน่นอน」
ไอริสตอบโต้อย่างไม่ใส่ใจต่อตัวพ่อของเธอ ที่พยายามระงับความโกรธ
「ยิ่งไปกว่านั้นไม่เพียงแค่อาคาร์ซัม แต่ชายชราคนนั้นเองก็ต่อต้านเขาด้วยเช่นกัน หากเป็นเช่นนั้นตระกูลเรายังไงก็ไปไม่รอด แม้แต่ตำแหน่งทางบ้านเกิดจะยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ค่ะ」
「เข้าใจแล้ว ถ้าทำให้หมอนั่นต่อต้านเจ้า มันก็จะจบลงอย่างแน่นอน แต่ถ้าโนโซมุ เบลาตี้ได้เคลื่อนไหวด้วยตัวเอง ตาแก่นั่นก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องมาคุ้มกันเขาแน่นอน หากทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ก็สามารถขัดขวางการเคลื่อนไหวของเจ้าหญิงแห่งความตายได้」
ในความเป็นจริง ต้องหลีกเลี่ยงการทำให้มังกรขาวเป็นศัตรูกับพวกเขาในทุกวิถีทาง
แต่สำหรับวิคเตอร์ ก็เช่นกัน การขอความช่วยเหลือไม่ใช่โนโซมุที่มีปัญหาด้านควบคุมพลัง แต่เป็นซอนเน่ผู้ซึ่งกลายเป็นผู้พิทักษ์ของเขาต่างหากที่อยากจะยืมมือ
「แล้วได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเหรอ?」
ในการตอบคำถามของพ่อเธอ ไอริสได้แต่เงียบ
ในความเป็นจริงเธอคิดว่าซอนเน่เป็นคนสามารถทลายสถานการณ์ที่เป็นอยู่ได้หากเขาให้ความร่วมมือ
「มันเป็นเหตุผลเดียวกับที่หนูไปขอความร่วมมือกับซอนเน่ แต่อย่างไรก็ตาม ก็โดนปฏิเสธมาค่ะ และเขาบอกว่าเป็นเพียงแค่คนเฝ้าดูไม่มีอำนาจที่จะไปยุ่ง」
「นั่นคือสิ่งที่ข้าเองก็หวังเช่นกัน เป็นการดีที่สุดถ้าเขาให้เขาให้ความร่วมมือด้วยความสมัครใจ แต่ถ้าเขาไม่ขยับก็มีแต่ต้องให้โนโซมุขยับ หากไม่มีทางเลือกอื่น ก็ควรจะหยิบมาใช้ให้ได้」
เพราะแบบนี้ก็ทำให้ไอริสยิ่งมีความโกรธเข้าไปอีก
ความคิดที่อยากจะปกป้องน้องสาวของเธอและไม่ต้องการให้เขาเกี่ยวข้องวนเวียนอยู่ในใจของเธอ
(ไม่สามารถทำอะไรได้หากไม่ยุ่งเกี่ยวกับโนโซมุ และไม่สามารถยอมสละโซเมียได้เช่นกัน……)
ตัดสินใจด้วยตัวเองตามที่หัวใจของฉันต้องการ หายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง
อารมณ์ที่หมุนวนอยู่ภายในนั้นเงียบลงอย่างน่าประหลาด
ผู้คนสับสนเมื่อมีตัวเลือกมากมายในใจ เมื่อหวั่นไหวก็จะไม่สามารถทำอะไรได้ถูกต้อง
ดังนั้นเมื่อเธอตัดสินใจทำได้แล้วและร่างกายของเธอก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก
「ถ้าอย่างงี้ก็เหมือนกับฉันเป็นคนโง่เลยสิ……」
ในทางกลับกันวิคเตอร์ยังจ้องมองเธอด้วยความเย็นชา
เขาสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของไอริสที่อยู่เบื้องหลังน้ำเสียงนั่น สงบนิ่งยิ่งกว่าน้ำทะเล
นั่นเป็นเหตุผลที่ถอนหายใจด้วยความผิดหวัง
มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ต้องหลีกเลี่ยงมากที่สุด
「ช่วยไม่ได้ ถ้าข้ามอบหมายในสิ่งที่เจ้าทำไม่ได้ งั้นข้าจะทำเอง」
「ว่าไงนะ….อั่ก!」
อาการวิงเวียนศีรษะกระทบเข้ากับไอริสอย่างกะทันหันในขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะ
ด้วยอาการง่วงนอนอย่างกะทันหันวิสัยทัศน์ค่อยๆมืดลง
「นี่มัน……」
「ข้าได้สั่งให้เมดได้วางยาในชาถ้วยนั้น ณ วันนี้ ข้าจะตัดสิทธิ์เจ้าจากการเป็นหัวหน้าตระกูลคนถัดไปและขับไล่เจ้าออกจากการเป็นขุนนาง ในอนาคตเจ้าจะไม่สามารถใช้ชื่อของฟรานซิสได้อีก」
ทันใดนั้นก็มีการประกาศตัดพ่อตัดลูก
มือของไอริสที่ขยับพยายามคว้าผ้าปูบนโต๊ะ
อย่างไรก็ตามไอริสที่ไม่สามารถขยับตัวได้เนื่องจากโดนวางยา ทรุดตัวลงกับพื้น
เครื่องชาที่ตกแต่งอย่างประณีตกระจัดกระจายไปทั่วพื้นพร้อมกับเสียงแตกกระจาย
「ท่านพ่อ……」
ไอริสพยายามขยับร่างกายอย่างสิ้นหวัง แต่ในที่สุดดวงตาของเธอก็ค่อยๆปิดลง
หลังจากยืนยันว่าไอริสหลับไปแล้ว วิคเตอร์ก็เรียกเมดที่วางยา ขณะที่จ้องมองไอริสที่ล้มลงกับพื้น
「……ทำได้ดีมาก」
「เอ่อ ฉันไม่……」
สาวใช้คนนั้นรู้สึกผิดอย่างชัดเจน
เธอรับใช้ไอริสมานานดังนั้นแม้ว่าจะเป็นคำสั่งของนายท่าน แต่ดูเหมือนว่าความจริงที่ว่าได้มอบยาให้กับเจ้านายของเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกหดหู่
「ไม่ต้องสนใจ เพราะมันจำเป็น มีน่า」
「ค่ะ」
วิคเตอร์เรียกมีน่าเธอเข้ามาในห้องอาหาร
เธอเห็นโซเมียหลับตาเช่นเดียวกับไอริส
「ตามแผนที่วางไว้คุณหนูโซเฟียเองก็หลับเช่นกัน ดูเหมือนว่าตระกูลพัลรีนจะคอยดูแลเธอค่ะ แน่ใจจะทำแบบนี้จริงๆเหรอคะ」
「ทางไหนก็ได้ขอแค่ทุกอย่างจบลงระหว่างที่พวกเธอหลับก็พอ」
เห็นได้ชัดว่าวิคเตอร์เองก็วางยาโซเมียด้วย และพาเธอไปอยู่กับตระกูลพัลรีน
วิคเตอร์ได้เขียนจดหมายถึงมาดามแล้ว
นี่คือการตัดความสัมพันธ์กับตระกูลฟรานซิสโดยสิ้นเชิง และไม่ปล่อยให้ตระกูลวาจาร์ตทำอะไรโดยตามอำเภอใจได้
อย่างไรก็ตามแม้มีน่าจะแสดงท่าทีสงบ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่มั่นใจ
อย่างไรก็ตามวิคเตอร์ไม่คิดจะบิดเบือนความตั้งใจตนเอง ทั้งหมดนี่ก็เพื่อลูกสาว
「เจ้านี่มันเป็นคนที่น่าสมเพชมากเลยนะ」
「มาซา……」
เข้าไปในห้องอาหารซึ่งเต็มไปด้วยอากาศหนาแน่น มาซาริเน็ต หัวหน้าตระกูลปัจจุบันของตระกูลพัลรีนซึ่งได้รับตัวไอริสและโซเมียไป
ข้างหลังเธอมีสาวใช้อีกสองคนที่ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ด
มาซาริเน็ตเหลือบมองวิคเตอร์ที่แสดงท่าทีเย็นชา และปากของเธอก็บิดเบี้ยวไปด้วยความตกใจ
「ก่อนที่เจ้าจะสารภาพรักกับฟิลาน่าก็เป็นแบบนี้ ไม่ต่างจากสมัยก่อนชอบหนีตลอดยามถึงเวลาสำคัญ」
ก่อนที่จะสารภาพรักกับแม่ของไอริสวิคเตอร์เลิกกับผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาเขาเพื่อตัวเอง
เขายอมรับคำด่าทอของเหล่าหญิงสาวมากมาย ยอมรับความเกลียดชังของผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยจีบ
ถ้าจะเลิกกันก็อย่างน้อยอยากจะทำให้เกลียดจนเหม็นขี้หน้ากันไปเลย นั่นคือวิธีที่เขาใช้ในการจีบผู้หญิงหลายคน และมันก็สมเหตุสมผล
มาซาริเน็ตที่รู้ด้านนี้ของวิคเตอร์ก็ไม่คิดเลยว่าจะใช้วิธีนี้กับลูกสาวของตัวเอง
「ช่วยไม่ได้นี่? ข้าน่ะไม่ได้เข้มแข็งเหมือนฟิลาน่าหรอกนะ……」
วิคเตอร์ยิ้มอ่อนๆหลังจากดวงตาแสดงความเศร้าออกมา
วิคเตอร์ไม่คิดว่าตัวเองเข้มแข็ง แต่คิดว่าตัวเองอ่อนแอ
ในอดีตเขาไม่สามารถยอมรับตัวตนแบบนั้นได้ และพยายามที่จะเข้มแข็งขึ้น
เขาอวดอ้างต่างๆและไล่จีบผู้หญิงไปทั่ว และสุดท้ายเขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
ฟิลาน่าที่เป็นแม่ของไอริส นั้นรู้ใจจริงของวิคเตอร์และความอ่อนแอของเขา
「นอกจากนี้นี่อาจเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าจำเป็น ข้าจะปล่อยให้ลูกสาวข้าทำตามใจชอบ แม้จะเป็นอารมณ์ชั่วคราว……」
วิคเตอร์ลูบหัวของไอริสขณะที่ค่อยๆปล่อยวางเธอ
ผมสีขาวหลุดร่วงระหว่างนิ้วของวิคเตอร์
(ไอริสคงเลือกปกป้องโซเมียโดยไม่ลังเล นั่นหมายความว่าพ่อหนุ่มนั่นจะช่วยเธอรึเปล่า……)
วิคเตอร์เป็นหัวหน้าตระกูลฟรานซิสและเป็นชายเพียงคนเดียว
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่พอใจโนโซมุ เพราะเป็นคนที่ลูกสาวเขารักมากจนไม่มองสิ่งใดและยังไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
เขาโยนความจริงที่ว่าสมัยก่อนเขาก็เป็นเหมือนกับโนโซมุตอนที่พบกับฟิลาน่าแต่ในใจของเขาได้แต่คิดดูถูกโนโซมุ
ชายผู้เกลีดชังคนที่พรากลูกสาวไปจากตัวเอง แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรัก
ลูกสาวคนโตที่ใจร้อนอยากปกป้องครอบครัวที่เหลืออยู่เป็นคนแปลกหน้าเพียงคนเดียวที่เธออยากอยู่เคียงข้าง
(ถ้าอย่างนั้นข้าจะขอกลืนกินความเกลียดชังนี้ ให้แน่ใจว่าลูกสาวข้าจะมีความสุขกับเจ้าเด็กนั่น)
เขาคิดเช่นนั้นถ้าเขาไม่ทำเขาคงตัดคอของหมอนั่นด้วยมือเขาเอง วิคเตอร์ปล่อยมือที่ลูบหัวไอริสอย่างไม่เต็มใจนัก
「ขอโทษด้วยที่ข้าเป็นพ่อที่น่าสมเพช อย่างน้อยข้าก็อยากเห็นเจ้าในชุดเจ้าสาว……」
「อืม งั้นก็ทำงานให้เสร็จแล้วค่อยมารับ ก็ไม่รู้หรอกว่าจะตายหรือเปล่า」
「กังวลยังงั้นเหรอ?」
「อย่าประมาทจะดีกว่านะ ฉันเป็นห่วงพวกเธอมากกว่าเจ้าอีกนะ!」
มาซาริเน็ตสั่งให้สาวใช้อุ้มไอริสและโซเมียที่กำลังหลับอยู่จากนั้นเดินออกจากห้องอาหารพร้อมยักไหล่
「มีน่า ช่วยไปอยู่ข้างๆลูกสาวข้าด้วย……」
「ไม่ค่ะ ดิฉันจะอยู่ที่นี่ ดิฉันเป็นเมดของตระกูลฟรานซิสและเป็นคนรับใช้ของท่าน นอกจาก……」
「นอกจาก?」
「ฉันเป็นคนเดียวที่สามารถทำหน้าที่เป็นคนคุ้มกันให้กับคุณที่ถือดาบไม่ได้」
มีน่ายิ้มอย่างไม่เกรงกลัว ไม่ใช่ในฐานะเมด แต่ในฐานะเพื่อน และในที่สุดวิคเตอร์ก็ผ่อนคลาย
「ตอนนี้ดีขึ้นกว่าตอนที่ยังเด็ก สามารถใช้ดาบได้เล็กน้อย」
「ไม่ นายท่านของฉันนั้นมีความรู้สึกร้ายแรงมากกว่าความแข็งแกร่ง พูดตามตรงคิดว่าคงจะดีกว่าที่มีสาวใช้ซักผ้าได้พร้อมถือดาบ โดยธรรมชาติแล้วไม่มีทางเปรียบเทียบกับโนโซมุ」
ตามชื่อที่แนะนำ แม่บ้านซักรีดก็คือแม่บ้านที่เชี่ยวชาญด้านงานบ้าน
มันเป็นงานหนักและขึ้นอยู่กับวัสดุของเสื้อผ้า แต่อย่างน้อยก็เป็นคนที่ไม่ถือดาบ
ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสภาวะที่กำลังแสดงพลังกับความรักของลูกสาววิคเตอร์ไม่ได้แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องพวกเธอ
「เฮ้อ ถ้าเป็นเวทมนตร์……」
「เวทมนตร์ที่สามารถใช้ก็แค่เวทย์ก่อกองไฟมันไม่มีประโยชน์อะไร ดังนั้นเงียบและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังฉันก็พอ」
「นั่นคือทั้งหมดที่อยากจะพูดงั้นเหรอ……?」
「ใช่ เราควรจะตระหนักถึงความเป็นจริงค่ะ」
มีน่าพูดจาหยาบคายต่อนายท่านของเธอ แต่สำหรับวิคเตอร์แล้วนั่นสร้างความมั่นใจให้เขา
「เฮ้อ พวกเรามาเตรียมพร้อมสำหรับการต้อนรับกันดีกว่า」
「เข้าใจแล้วค่ะ นายท่านของฉัน」
ในทันที เธอก็กลับมาแสดงท่าทีของสาวใช้และโค้งคำนับด้วยความเคารพและวิคเตอร์ก็ยิ้ม
ไม่มีความเศร้าในดวงตาอีกต่อไป มีเพียงความมุ่งมั่น
สนับสนุนผู้แปลได้ที่ QR Code ข้างล่าง หรือเลขบัญชี108-0-77984-1 กรุงไทย ครับ
ลงให้อ่านแค่สองที่เท่านั้นคือ Goshujin.tk กับ Nekopost อ่านจากที่อื่นไม่มีภาพประกอบเพราะโดดดูดไปลงนั่นเอง