โซ่ผนึก “หัวใจ” สายใยผนึก “มังกร” - ตอนที่ 175 บทที่ 8 ตอนที่ 32
บทที่ 8 ตอนที่ 32
เล่าเหตุการณ์ไปอย่างรวดเร็ว เมื่อโนโซมุถูกลิซ่าพาตัวไป
ซีน่ากับมิมูรุที่กำลังกลับมาจากหอพักหญิงของสถาบัน
พวกเขาเดินเคียงข้างกันผ่านสวนสาธารณะกลางที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้ที่กำลังผลัดใบ
ฤดูกาลใกล้จะถึงฤดูหนาวแล้ว และไม่น่าแปลกใจที่หิมะจะเริ่มตกเมื่อใดก็ได้
เดิมทีดินแดนแห่งนี้มีฝนตกเพียงพอที่จะสร้างป่าได้เลย
หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่หากอุณหภูมิลดลงมันจะเปลี่ยนเป็นหิมะ
ฤดูหนาวใกล้เข้ามาแล้ว อากาศในเมืองก็เย็น
และมีบรรยากาศที่หนาวเหน็บระหว่างพวกเขาทั้งสองคนขณะที่เดินผ่านสวนที่ใบไม้กำลังร่วงหล่น
โดยปกติแล้วมิมูรุ จะคอยกระตุ้นให้เธอเข้าหาเขา แต่ตอนนี้พวกเธอกำลังแอบดูสถานการณ์ตรงหน้า
ในทางกลับกันพวกเธอสองคนที่ซุ่มอยู่ในบริเวณรอบข้าง พวกเธอกำลังมองไปข้างหน้า และปากก็ยิ้มออกมา มันไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าการชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอีกแล้ว
「นี่ ซีน่า เธอจะต้องคุยกับโนโซมุให้เรียบร้อย ปล่อยเรื่องให้เงียบไปแบบนี้มันไม่ดีนะ」
ทั้งสองคนเงียบอยู่เป็นเวลานาน แต่ในที่สุดมิมูรุก็ทนไม่ไหวและเริ่มพูดเกี่ยวกับปัญหาของเพื่อนสนิทที่กำลังประสบอยู่
ในสถานการณ์ปัจจุบันซีน่า ได้รับผลกระทบจากโซ่ผนึกวิญญาณเนื่องจากพันธสัญญาโลหิตระหว่างเธอกับโนโซมุ และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะจัดการกับพลังเวทย์ได้อย่างเหมาะสม นับประสาอะไรกับการจะใช้เวทย์วิญญาณที่ยากยิ่งกว่า
สำหรับซีน่านั้นเป็นความลับที่เธอปกปิดเขาเอาไว้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากปู่ทวดและคู่หมั้นของเธอได้มาหาทำให้มิมูรุจับได้
เพื่อนสนิทของเธอก็บ่นกับซีน่าว่าให้ไปพูดคุยและบอกความจริงทุกอย่างออกไป
「มิมูรุ ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่อยากจะสร้างภาระอะไรให้เขาต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว……」
อย่างไรก็ตามซีน่าปฏิเสธข้อเสนอของมิมูรุ
ก่อนหน้านี้มิมูรุให้คุยเพื่อจบปัญหาระหว่างเธอกับโนโซมุ แต่ซีน่าก็ไม่ยอมทำและเมินเฉยต่อคำแนะนำของเพื่อนสนิท
นอกจากนี้ยังขอร้องทั้งน้ำตาว่าให้มิมูรุหยุดการกระทำเหล่านี้เพราะมันจะไปสร้างภาระทางใจให้กับโนโซมุ
「ถึงเธอจะบอกว่าเป็นภาระ แต่การเงียบน่ะมันแย่ยิ่งกว่านั้นอีกนะ เรื่องแบบนี้จะเป็นปัญหาที่ใหญ่กว่าเดิมหากเขารู้ตัวช้าเกินไป!」
มิมูรุที่เกือบจะยอมแพ้ไปแล้ว ก็กลับมายืนยันอีกครั้งว่าไม่อยากให้เพื่อนสนิทคนนี้ต้องมาเสียใจภายหลัง
หางของเธอตั้งตรงและผมของเธอก็ตั้งตรงแสดงให้เห็นถึงความโกรธ
「โดยปกติแล้วฉันจะเก็บซ่อนความรู้สึกของตัวเองเพื่อผนึกความรักครั้งนี้เอาไว้ แต่ว่าหากถึงเวลาจริงๆฉันก็คงต้องพูดออกไปนั่นแหละ……」
「สิ่งที่ถูกต้องคือซีน่ายังคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันยังไม่ดีเลยไม่ใช่เหรอ」
「…………」
ด้วยความตั้งใจที่เก็บงำความลับเอาไว้ซีน่าก็พูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
มิมูรุมักจะเป็นคนไม่คิดมากจนไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง และเธอก็ทำอะไรผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่หากเป็นเรื่องของความรัก เรื่องนี้เท่านั้นที่เธออยากให้มันชัดเจนที่สุด
ซีน่าหันไปมองเพื่อนสนิทของเธอโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งอารมณ์ในตอนนี้ของมิมูรุยิ่งโมโหมากยิ่งขึ้น
「อย่ามาทำตัวแบบนี้นะซีน่า! นี่ ตอนนี้เป็นโอกาสอันดีแล้ว ตอนนี้ระหว่างที่พวกเขาสองคนกำลังทะเลาะกันเธอควรจะใช้โอกาสนี้ในการรุกใส่เขานะ」
เดิมทีแล้วมิมูรุนั้นเชียร์เรื่องความรักของซีน่าอย่างสุดใจ
เพื่อนสนิทที่ดูร้อนรน และความวุ่นวายที่อยู่ในใจของเธอ
ความเจ็บปวดของเธอที่เคยได้รับจากทอมทำให้เกิดร้อยราวระหว่างทั้งสองคน ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็กลับมาดีกันสนิทสนมยิ่งกว่าเดิม
คนที่ช่วยทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนกลับมาดีขึ้นก็คือโนโซมุ
แม้จะมีพฤติกรรมสบายๆแต่มิมูรุก็เป็นหนี้บุญคุณโนโซมุอยู่และต้องการให้เพื่อนสนิทพบกับความสุขที่แท้จริง แม้ว่ามันจะเป็นภาระที่ไม่จำเป็นก็ตาม
จิตใจของมิมูรุที่เปี่ยมไปด้วยความรัก แต่นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่ประนีประนอมบนเส้นทางนี้ได้ และเธอไม่สามารถมองการกระทำของเพื่อนสนิทที่จะผนึกความรักของตัวเอง
「……ฉันไม่อยากให้มันจบแบบนั้นเลย เพราะงั้นนั่นไม่ใช่สิ่งที่่มาที่สถาบันตั้งแต่แรก」
ซีน่าพยายามจะอยู่ห่างจากมิมูรุที่จ้องมองเธอตรงๆ
ราวกับว่าไม่อยากจะพูดเรื่องนี้อีกต่อไป เธอแสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ได้มาตามหาความรัก
แต่ว่ามิมูรุเองก็ไม่ถอยเช่นกัน
เธอคว้ามือของซีน่าขณะที่เธอพยายามเดินออกไปอย่างรวดเร็ว และพยายามบังคับให้ดวงตาของเธอกลับในขณะที่เธอพยายามเบี่ยงเบนสายตาของเธอ
「……เพราะว่ากลัวยังงั้นเหรอ ซีน่า?」
「……อะไรล่ะนั่น」
「เพื่อคนที่เธอรักแล้ว เธอยอมทำทุกอย่าง สละทุกสิ่งเพื่อคนที่รัก แต่ไม่ได้คิดที่จะสมหวังในความรัก แบบนั้นมันก็แค่ความกลัวที่จะผิดหวังไม่ใช่เหรอไง」
คำพูดของมิมูรุนั้นแทงใจดำของซีน่า
หัวใจของเธอเต้นแรง ในทางกลับกันมือและเท้าของเธอก็สั่น
ซีน่ากลืนน้ำลายขณะที่ร่างกายเธอสั่นเทา และด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เธอปฏิเสธคำพูดของมิมูรุ
「ไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ」
「โกหก สิ่งที่ซีน่าทำในตอนนี้มันก็คือหนีความจริง เธอกำลังจะหนีจากการที่จะบอกรักต่อคนที่ตัวเองชอบก็เท่านั้น」
「……ฉันน่ะ ไม่รู้หรอกนะว่ามิมูรุกำลังพูดเรื่องอะไร」
ซีน่าพยายามสะบัดมือของมิมูรุราวกับสลัดในแมงมุมที่เกาะติดเธอ
อย่างไรก็ตาม แขนที่ผอมบางของซีน่าก็ไม่มีทางที่จะสลัดมือของมิมูรุได้
ในทางตรงกันข้ามยิ่งซีน่าปฏิเสธมันก็ยิ่งเพิ่มความโกรธให้แก่มิมูรุ
「โถ่วเอ้ยรีบๆยอมรับได้แล้ว เธอรักโนโซมุ แม้ว่าจะหนีความจริง แต่เธอก็ยังรักเขาอยู่ดี ใช่แล้ว นั่นแหละความเป็นจริง มิฉะนั้นจะไม่ยอมทำพันธสัญญาโลหิต นั่นคือสิ่งซีน่าพยายามจะทำเพื่อเขานี่」
「แล้วมันยังไงกันเล่า จะทำอะไรมันก็สิทธิ์ของฉันนี่!」
เมื่อได้ยินคำพูดของมิมูรุ ซีน่าเองก็เริ่มโกรธ
「อ่าาาาา แน่นอนว่าฉันรักเขา แล้วจะทำยังไงล่ะ ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำเพื่อเขาได้มากกว่านี้อีกต่อไปแล้วนี่!」
เธอไม่ได้บอกถึงความลับของพันธสัญญาโลหิตต่อโนโซมุ
เธออยากให้เขาเรียนรู้เวทย์วิญญาณ ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากสร้างภาระทางจิตใจให้กับเขาที่กำลังลำบากในสถานการณ์เช่นนี้
อย่างไรก็ตาม การกระทำดังกล่าวส่งผลเสียต่อเธอมากกว่าที่คาดเอาไว้
ตอนนี้ซีน่าไม่รู้สึกถึงวิญญาณของโนโซมุผ่านวงจรวิญญาณ ในทางตรงกันข้ามอิทธิพลของโซ่ผนึกวิญญาณของโนโซมุก็เริ่มส่งผลต่อซีน่ามากขึ้นและทำให้เริ่มสัมผัสถึงเหล่าภูติไม่ได้อีกแล้ว
ก่อนหน้านี้ ซีน่า สูญเสียความสามารถในการทำพันธสัญญาวิญญาณเนื่องจากการจากไปของน้องสาวเธอ แต่เธอไม่เคยสูญเสียความสามารถในการรับรู้การปรากฏของวิญญาณ
แต่ตอนนี้เธอไม่รู้สึกถึงวิญญาณเลย
แม้แต่ก่อนจะสัมผัสได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้มันเบาบางมากจนแทบจะไม่รู้สึกเลย และแม้แต่เศษเสี้ยวของความเชื่อมโยงกันอีกแล้ว
(สัมผัสอะไรไม่ได้อีกแล้ว……)
จนถึงตอนนี้ แม้ว่าไอริสกับลิซ่า ที่กำลังหงุดหงิดกับความรักที่ไม่สมหวัง แต่ตัวเธอกลับไม่มีอะไรสั่นคลอน
นั่นเป็นเพราะว่ามี “พันธสัญญา” ระหว่างเธอกับโนโซมุที่เชื่อมถึงกัน ซึ่งเป็นสายสัมพันธ์ทีคนธรรมดาไม่สามารถรู้สึกได้
และความผูกผันเหล่านั้นทำให้เธอภาคภูมิใจที่เธอสามารถช่วยโนโซมุได้ตลอดเวลาและความอุ่นใจที่เธอรู้สึกว่าได้ใกล้ชิดเขาตลอดเวลา
แต่ตอนนี้ผลประโยชน์ของพันธสัญญากลับตาลปัตรโดยสิ้นเชิง
ความรู้สึกปลอดภัยที่สว่างไสวภายในอกของเธอกลับสลับสับเปลี่ยนทำให้เธอตกอยู่ในความกังวลและความเหงา
ไม่รู้สึกถึงวิญญาณใดๆ แม้กระทั่งจิตวิญญาณของคนที่เธอรัก มันเป็นอันตรายต่อชีวิตสำหรับเอลฟ์ที่อาศัยอยู่ด้วยพันธสัญญาวิญญาณ
ยิ่งไปกว่านั้นเธอเคยสูญเสียพันธสัญญาไปในเหตุการณ์ครั้งก่อนและนำมันกลับมาได้
เมื่อเคยเสียสิ่งสำคัญไปแล้วได้กลับคืนมาความรู้สึกที่จะเสียไปอีกครั้งมันไม่ธรรมดาเลย
มันทำให้เธออับจนหนทางและหัวใจของเธอก็เริ่มท้อแท้พร้อมกับความรู้สึกผิดมากมายที่ไม่สามารถบอกได้
「ตอนนี้ฉันช่วยอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว อันที่จริงก็เหมือนกับเอาตัวไปเป็นภาระเขา」
「ก็เพราะแบบนั้นไงล่ะ เพราะเธอไม่ยอมพูดคุยกับโนโซมุให้เข้าใจอย่างท่องแท้! เพราะแบบนั้นต้องไปคุยให้รู้เรื่อง!」
ในทางกลับกันคำพูดของซีน่าที่กำลังท้อถอยทำให้มิมูรุผลักดันเธอมากยิ่งขึ้น
นี่คือคำพูดของมิมูรุที่มักจะถ่ายทอดความรู้สึกให้กับคนรักอย่างตรงไปตรงมา
การกระทำของซีน่า นั้นต่อต้านโดยสิ้นเชิง หากมัวแต่เอาตัวออกห่างและไม่ยอมพูดความจริง อีกฝ่ายจะยิ่งเจ็บปวด หลังจากนั้นระยะห่างระหว่างทั้งสองมันก็ยิ่งห่างเหินจนสุดท้ายมันจะไม่สามารถฟื้นคืนความสัมพันธ์ได้อีกแล้ว
ถ้าสงบสติอารมณ์และคิดสักครู่ ก็จะเข้าใจ
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ซีน่านั้นรู้สึกอับจนหนทางและความรู้สึกผิด และไม่สามารถมองเห็นตัวเองและสิ่งรอบข้างได้อย่างเป็นกลาง
「ไอริสและลิซ่ายังคงมีดีกว่าฉันอีก……」
และจิตใจเธอก็เริ่มมองโลกในด้านลบ
ความสัมพันธ์ระหว่างโนโซมุและลิซ่าก็เหมือนกัน
เธอได้ฟื้นฟูความสัมพันธ์และตัวตนที่เธอเสียไป
เธออดไม่ได้ที่จะกังวลเมื่อเอาตัวเองไปเทียบกับเธอคนนั้น
「เธอจะเอาตัวเองไปเทียบกับสองคนนั้นทำไม? มันไม่สำคัญเลยว่าใครจะมาก่อนมาหลัง เพราะเธอก็รักเขาไปแล้วเหมือนกัน! ไม่สำคัญว่าจะมีพันธสัญญาหรือสูญเสียไปซึ่งพลัง!รักก็บอกว่ารัก ชอบก็บอกว่าชอบ อย่าเอาแต่หนีสิ เดี๋ยวก็ได้เป็นเหมือนกับโนโซมุเมื่อก่อนหรอก」
จากนั้นในสายตาของซีน่าซึ่งพยายามหนีจากความจริงเหมือนกับที่โนโซมุเคยเป็น ในไม่ช้าสิ่งเลวร้ายที่สุดก็จะเข้ามาหาเธอ
「หะ……」
「ใช่แล้ว เหมือนกับโนโซมุเมื่อสองปีก่อนไง!?」
ม้านั่งยาวที่ถูกตั้งไว่ที่ขอบของสวนสาธารณะกลางมีชายหนึ่งคนหญิงหนึ่งคน
ความจริงที่ว่าพวกเขาสวมเครื่องแบบของสถาบันโซลมินาติ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นนักเรียนของสถาบัน แต่ปัญหาก็คือทั้งสองคนที่ซีน่ากล่าวไปก่อนหน้านี้
จากนั้นลิซ่าก็นั่งบนตักของโนโซมุที่อารมณ์เสียใช้มือจับแก้มของเขาในขณะที่เธอนำริมฝีปากของเธอเข้าใกล้ริมฝีปากของเขา
ดวงตาของซีน่าเบิกกว้าง
วิสัยทัศน์ของเธอนั้นเปลี่ยนไปและปากของเธอก็เริ่มซีดเผือก
「อะ…………!」
สิ่งที่ตามมาคือความหึงหวงอันรุนแรงที่ผุดขึ้นมาในใจ
หัวใจของเธอที่กำลังท้อถอยมาจนถึงตอนนี้ เธอกำลังจ้องมองไปยังภาพบาดตาตรงหน้าด้วยความอิจฉา
ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกหึงหวงเป็นอย่างมาก
ตราบใดที่จิตใจของทั้งสองเชื่อมต่อกันแม้จะในส่วนลึกของจิตวิญญาณก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่เอลฟ์จะรู้สึกอิจฉาคู่ของเขา
อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอมีความรู้สึกเหงาและหึงหวงที่เอลฟ์ไม่เคยมี
และความรู้สึกหึงหวงแพร่กระจายไปยังจิตใจที่อ่อนแอของเธออย่างรวดเร็ว
บางทีอาจสังเกตเห็นการจ้องมองของซีน่า ลิซ่าถอยห่างจากเขาก่อนที่เธอจะสัมผัสริมฝีปากของเธอ
เธอหยิบกระดิ่งออกมาสองสามอันจากโนโซมุและโบกมือให้เขาด้วยรอยยิ้มขณะที่หายตัวไปตามถนนที่พลุกพล่าน
「แบบนั้นก็หมายความว่าทั้งสองคน………..ซีน่า!」
โดยไม่สนใจเสียงของเพื่อนสนิทที่อยู่เบื้องหลังซีน่าไล่ตามลิซ่าไป
มิมูรุเองก็รีบติดตามเพื่อนสนิทของเธอ
(ทำอะไรน่ะ ทำอะไรของเธอ คิดบ้าอะไรของเธอกัน!)
ด้วยความรู้สึกอิจฉาริษยาที่หมุนวนอยู่ในอกของเธอซีน่าฝ่าฝูงชนไป
(ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญนะ!)
ความคิดของเธอนั้นในตอนนี้เริ่มสับสนไปหมด
มิมูรุบอกว่าเธอคนนั้นน่าจะอยู่ห่างกับโนโซมุ แต่เธอคนนั้นก็ชิงลงมือทำอะไรตามใจชอบกับเขา
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งดังกล่าวเนื่องจากการมองเห็นของเธอที่มีแต่ความอิจฉาริษยา
ในระหว่างนี้ ซีน่าตามทันลิซ่า
อ่า เธอเลี้ยวเข้าไปในซอยและหยุดรอพวกซีน่า
ข้างหลังซีน่าก็มีมิมูรุที่ตามมา
「มาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มระหว่างสองเรา การแอบดูมันไม่ดีนะซีน่า วางแผนอะไรอยู่เหรอ」
ลิซ่าที่สังเกตเห็นซีน่าและเพื่อนของเธอ หันหลังกลับมาโดยไม่แสดงความกระวนกระวายใจ
ลิซ่าทำสีหน้าภาคภูมิใจ และซีน่ามองเธอด้วยความอิจฉา
ทำไมถึงพยายามคิดจะล่อลวงโนโซมุอีก เธอเป็นคนทำร้ายเขาให้ทุกข์ทรมานนะ? ด้วยความรู้สึกเช่นนั้นเธอจ้องลิซ่าอย่างโกรธแค้น
ในทางกลับกันลิซ่าทำสีหน้านิ่งเฉยด้วยรอยยิ้มราวกับว่าสายลมกำลังพัดผ่านมา เธอหยิบกระดิ่งที่อยู่ในอกเธอ
มันเป็นกระดิ่งที่ลิซ่าแอบขโมยมาจากโนโซมุ ในขณะที่เธอกำลังเฝ้าดูสถานการณ์ สายตาของซีน่าก็ราวกับจะปล่อยจิตสังหารมากขึ้น
「มันเป็นกระดิ่งทำมือของโนโซมุ อิจฉาล่ะสิ」
「……ใช้วิธีแบบนั้นในการเอามามันไม่น่าประทับใจเลยนะ」
「อะไรกันสีหน้าแบบนั้น? ฉันบอกรักคนที่ฉันชอบมันผิดตรงไหนเหรอ มันก็ยังดีกว่าปกปิดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่ใช่เหรอไง」
「แบบนั้นมันทำให้เขาสับสนนะ……」
「จะปล่อยให้ขาเป็นแบบนั้นต่อไปไม่ได้หรอกนะ เขาน่ะอับจนซึ่งหนทางและไร้ซึ่งอนาคตที่จะไปต่อ ดังนั้นฉันก็เลยไปให้คำแนะนำเล็กๆน้อยๆแก่เขาก็แค่นั้นเอง」
ลิซ่ายังบอกอีกว่า「มันเป็นความจริงที่ฉันอยากจะจูบเขามากๆ และถ้าเขามีอารมณ์อยากจะทำฉันก็พร้อมที่จะเข้าโรงแรมไปนอนกับเขาและพวกเราจะทำกิจกรรมยามค่ำคืนด้วยกัน」
น้ำเสียงที่พูดติดตลกเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ซีน่า สามารถสัมผัสได้อย่างฉับพลันได้ว่าลิซ่าที่พูดแบบนั้นเธอเอาจริงแน่หากเขาต้องการขึ้นมา เธอพร้อมที่จะสนองตัณหาของเขา
ความหึงหวงที่เธอมีมันยิ่งทำให้เธอโกรธแค้นมากขึ้นไปอีก แก้มของเธอแข็งทื่อและดวงตาของเธอก็จ้องมองด้วยความอาฆาตมากขึ้น
ลิซ่าตกตะลึงกับรูปลักษณ์ที่ผิดปกติของซีน่า
จากมุมมองของเธอ สาวเอลฟ์ที่อยู่ตรงหน้านั้นน่าจะใกล้ชิดกับโนโซมุมากที่สุด และลิซ่าคิดว่าเธอน่าจะคิดได้และเข้าใจเขา
「อะไรกันล่ะนั่น? ดูเหมือนการที่ไปฝึกกับตาแก่นั่นดูจะไม่ได้คืบหน้าขึ้นเลย อน่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่เขาคิดนะ……」
「เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วค่ะ แต่ว่า……」
ฉันรู้ดีแม้ว่าเธอจะไม่ต้องบอกก็ตาม ดังนั้นซีน่าจึงพยายามทำในสิ่งที่เธอทำได้
พวกเขาได้ทำพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์สำหรับเอลฟ์ที่เรียกว่าพันธสัญญาเลือดเพื่อให้เขาสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเหล่าภูติ
เธอสูญเสียทุกสิ่งที่เธอมีอย่างแท้จริงแล้วในตอนนี้
ความรู้สึกวิตกกังวลและความเหงาที่สั่นสะเทือนทำให้ความหึงหวงอันรุนแรงของเธอสงบลงทันที และคราวนี้ในทางตรงกันข้าม หัวใจของเธอก็เริ่มเย็นชา
「แล้วยังไงล่ะ?」
ขณะที่ลิซ่าหันไปมองซีน่า สาวเอลฟ์ก็ไขว้แขนและมองไปทางอื่น ราวกับกอดร่างกายของตัวเองและหลบหนีการจ้องมองของลิซ่า
ลิซ่ามีสีหน้าสงสัย
「มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดจังเลยนะ ฉันคิดว่าเธอน่าจะใกล้ชิดกับโนโซมุมากที่สุดซะอีก」
「อะไรนะ……」
เงาบนใบหน้าขงอซีน่า ดวงตาของลิซ่าเห็นแสงที่แหลมคมราวกับมองหาเหยื่อ
「แต่ฉันคิดว่าฉันสามารถจะทำแต้มตามพวกเธอทันได้แน่นอน แม้ว่าฉันจะเริ่มที่หลังก็ตาม ตอนนี้พวกเธอสองคนกำลังมีแต้มนำ แต่ดูเหมือนทั้งสองคนก็ยังสับสนไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง เพราะแบบนั้นความสัมพันธ์ของเธอถึงไม่ก้าวหน้าสินะ?」
ทำไมถึงไม่พัฒนาความสัมพันธ์งั้นเหรอ
ทันทีที่เธอได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของซีน่าก็มืดลงทันที
「ดูเหมือนว่าฉันจะพูดถูกสินะ พวกเธอยังไม่เข้าใจจิตใจของตัวเองดีพอเลย แต่ฉันขอให้คำแนะนำในฐานะที่ฉันเคยเป็นหนี้บุญคุณซีน่าและไอริส ตอบหัวใจตัวเองให้ได้ และพูดออกมาให้ชัดเจน ถ้ารักก็บอกว่ารัก อย่าได้ลังเลล่ะ ไม่งั้นพวกเธอได้เสียใจไปตลอดชีวิตแน่หากไม่มีความแน่วแน่」
ลิซ่าไม่ได้คิดจะทรยศหรือหักหลังพวกเธอ
หลังจากที่เคนกับโนโซมุต่อสู้กัน เธอที่กำลังรู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ค่าและไม่สามารถช่วยอะไรโนโซมุได้เลย
ในเวลานั้นไอริสได้เตือนสติเธอและซีน่าเองก็ทำให้ลิซ่าได้เห็นแจ้งถึงความจริง
ลิซ่ารู้สึกขอบคุณทั้งสองคน
อย่างไรก็ตาม แค่เรื่องความรักเท่านั้นที่ไม่อยากจะยอมแพ้
เธออยากจะเป็นนักจผญภัยและอยากออกไปท่องโลกกว้างด้วยกันกับเขาอีกครั้ง
มันเป็นแรงผลักดันที่ขับเคลื่อนเธออย่างแข็งแกร่ง เปลวไฟแห่งความรักที่ไม่มีวันมอด จุดประกายในส่วนลึกในใจเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่ลิซ่าจะไม่ถอยอีกแล้ว
「ถึงกระนั้นฉันก็ไม่อยากเสียใจกับความฝันและความรักของฉัน ถ้าเธอไม่อยากเป็นแค่คนนอกเธอก็ควรที่จะไปพูดคุยกับเขาอย่างตรงไปตรงมาจะดีกว่านะ」
หญิงสาวผมสีแดงยังคงพูดกับซีน่าที่กำลังเงียบและเตือนใจเธอ
ดังนั้นเธอจึงทิ้งระเบิดราวกับประกาศสงครามความรักครั้งนี้กับซีน่า
เบื้องหลังรอยยิ้มที่ยั่วยุนั่นซ่อนความขอบคุณที่มีต่อซีน่า
จากนั้นด้วยการเหลือบมองของซีน่าที่เงียบ เธอก็หันหลังและหายไปด้านหลังซอย
ขณะก้มหน้าลงซีน่าไม่ได้พูดอะไรและมิมูรุก็มองเธอด้วยสีหน้าหนักใจ
ในเวลานั้นเสียงแหบแห้งและสง่างามไหลไปทั่วตรอก
「นี่ซีน่า……」
「สุดท้ายแล้วก็ไม่ต่างกับไทรโฟเลียม ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้」
ณ มุมของตรอกที่ไม่มีใครควรจะอยู่
จากที่นั่นราวกับว่าหมอกกำลังจางหายไปเอลฟ์สองคนปรากฏตัวต่อหน้าซีน่า
สนับสนุนผู้แปลได้ที่ QR Code ข้างล่าง หรือเลขบัญชี108-0-77984-1 กรุงไทย ครับ
ลงให้อ่านแค่สองที่เท่านั้นคือ Goshujin.tk กับ Nekopost อ่านจากที่อื่นไม่มีภาพประกอบเพราะโดดดูดไปลงนั่นเอง