โซ่ผนึก “หัวใจ” สายใยผนึก “มังกร” - ตอนที่ 157 บทที่ 8 ตอนที่ 14
บทที่ 8 ตอนที่ 14
วิคเตอร์และมีน่ากำลังอยู่ในรถม้า
ทั้งสองหันหน้าเข้าหากันภายใต้รถม้าที่สั่นคลอน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับอีกอร์ต
「นายท่าน ดูเหมือนว่าเขาจะทราบเรื่องของท่านโนโซมุคุงด้วยนะคะ……」
「น่าตอนนี้ยังไม่เป็นไรหรอกหากรู้แค่พื้นผิวพวกเรายังพอหาทางทำอะไรได้อยู่」
สำหรับโนโซมุ เบลาตี้ที่เป็นตัวตนในการทำสนธิสัญญาระหว่างจักรวรรดิดิซาร์ดกับวาจาร์ต วิคเตอร์เชื่อว่าอีกอร์ตมีข้อมูลอยู่ในมือ
(T/N: แปลแต่ละรอบไม่เคยเหมือนกันเพราะชื่อมันสะกดยากจริงๆ)
เรื่องนี้นายหญิงพัลรีนเป็นคนบอกมา
「อย่างไรก็ตาม หมอนั่นยังไม่รู้ว่าเขาเป็นดราก้อนสเลเยอร์ การปกปิดความจริงนี้ยังเกี่ยวข้องกับตาลุงมังกรขาวนั่น」
วิคเตอร์เลยไม่ค่อยหงุดหงิดเท่าไร
เขาได้รับอนุมัติจากราชาให้สร้างความสัมพันธ์ทางการฑูติกับจักรพรรดิของดิซาร์ต และสำหรับอีกอร์ตที่ปฏิเสธเมืองแห่งนี้ ก็เหมือนกับเขามาเหยียบถิ่นศัตรู คงหาคนร่วมมือไม่ได้ง่ายๆ
สำหรับโนโซมุนั้นมีมังกรขาวคอยดูแลอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากมาดามพัลรีนนั้นค่อนข้างชื่นชอบในตัวโนโซมุ จึงคิดว่าการที่อีกอร์ตจะลงมือทำอะไรนั้นค่อนข้างจะลำบาก
「อย่างไรก็ตามการที่อีกอร์ตลงมือเคลื่อนไหวด้วยตัวเองแสดงว่ามีมาตรการตอบโต้กับทางเราค่ะ」
「อืม นอกจากนั้นยังมีมือขวาของหมอนั่นที่ต้องระวัง」
ขณะที่พูดเช่นนั้น วิคเตอร์ก็นึกถึงเธอคนนั้นที่เป็นคนใกล้ตัวของอีกอร์ต
ในฐานะฝ่ายตรงข้ามของเขาแล้ววิคเตอร์ก็ได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเม็กเลียด้วยเช่นกัน แต่ว่าเปล่าประโยชน์
ในฐานะผู้ที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลเฟบูรัล ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เม็กเลีย ถือเป็นคนที่รับมือได้ยากที่สุด
「เป้าหมายสูงสุดของอีกอร์ตคงเป็นการทำลายสถาบันโซลมินาติ หรือตัดความสัมพันธ์ของประเทศฟอร์ซิน่ากับอัลคาร์ซัม ในฐานะที่ต้องบำรุงรักษาเมืองนี้มันสร้างภาระให้กับประเทศของเราอย่างมาก」
การตอบสนองอย่างรวดเร็วหากมีการรุกรานครั้งต่อไป และโครงสร้างของอัลคาร์ซัมในแต่ก็ละกรณีฟอร์ซิน่านั้นเป็นหัวหอกในการเป็นผู้นำ
ในทางกลับกันภาระที่ต้องจ่ายสำหรับสิ่งนี้มันก็ไม่เบาเลยทีเดียว
แม้ว่าประเทศจะไม่ได้รับความเสียหายจากสงครามครั้งใหญ่จากการรุกราน แต่ก็อาจจะกล่าวได้ว่าเศรษฐกิจกำลังย่ำแย่
「ด้วยเหตุนี้ อำนาจของฟอร์ซิน่าเลยไม่มีใครเทียบได้หากเป็นที่นี่ ฐานอำนาจที่รองลงมาคือจักรวรรดิเคร์มาโซน แต่ก็มีการต่อต้านมากมายเพราะภูมิหลังทางการทหาร」
จักรวรรดิเคร์มาโซน เป็นประเทศขนาดใหญ่ที่ติดกับพรมแดนทางตอนใต้ของอาณาจักรฟอร์ซิน่า และอำนาจเพียงอย่างเดียวนำฟอร์ซิน่าไปไกล
ในฐานะที่เป็นภัยคุกคามทางด้านการทหารและเศรษฐกิจจักรวรรดิจึงเป็นเรื่องน่าปวดหัวสำหรับฟอร์ซิน่าและจักรวรรดิดิซาร์ต
จักรวรรดิเคร์มาโซนก่อตั้งขึ้นโดยกองกำลังดราก้อนสเลเยอร์ ดังนั้นจึงมีอำนาจทางการทหารที่สูงและจะบุกใครเมื่อไหร่ก็ย่อมได้
แม้ว่าอำนาจทางการทหารจะมีมากมาย แต่ก็ยังคงระแวงประเทศเพื่อนบ้าน
ด้วยเหตุนี้วิคเตอร์จึงใช้อัลคาร์ซัมซึ่งเป็นสภาพแวดล้อมรวมฑูตจากประเทศต่างๆมาสามารถจัดการประชุมหารือการรุกรานและสร้างสัมพันธไมตรีอันดีกับประเทศเพื่อนบ้านเพื่อผนึกจักรวรรดิเคร์มาโซนจากการทำอะไรล้ำเส้น
ในความเป็นจริงดินแดนของอาร์คาซัมเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และเทคโนโลยีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความมั่นคงของฟอร์ซิน่าในปัจจุบันด้วย
「เธอคิดเห็นว่ายังไงบ้านล่ะมีน่า?」
「สำหรับดิฉันแล้ว การที่เขาคิดวางแผนทำอะไรบางอย่าง ไม่สามารถหยุดสิ่งที่ราชาได้ตัดสินใจไปได้แล้วหรอกค่ะ และมันจะไม่มีผลกระทบต่อความมั่นคงของฟอร์ซิน่าแต่ว่า……」
มีบางอย่างที่ยังคงคาใจ
รู้สึกอึดอัดราวกับมีบางอย่างจมอยู่ในห้วงแห่งความคิด
「ข้ายังมีบางอย่างที่ต้องทำ เพราะงั้นจะไปที่สถาบัน มีบางอย่างที่ต้องบอกจิฮัด」
「รับทราบแล้วค่ะนายท่าน」
อย่างไรก็ตามความคาดหวังของวิคเตอร์ก็ถูกพังทลาย
เพราะอีกอร์ตรู้แล้วว่าโนโซมุเป็นดราก้อนสเลเยอร์
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
เมื่อวิคเคอร์ขึ้นรถม้า อีกอร์ตที่ยืนอยู่คนเดียวในทางเดินของอาคารรัฐสภา
「เม็กเลีย……」
อีกอร์ตพึมพำและมีผู้หญิงทรงเสน่ห์คนหนึ่งโผล่มาจากด้านหลังเสาและโค้งคำนับ ซึ่งก็คือคนสนิทของอีกอร์ต
อีกอร์ตไม่ได้ชายตามองเธอและพูดอย่างไม่สนใจ
「สิ่งที่นักวิจัยพูดเกี่ยวกับอบิสนั่นเป็นความจริงใช่ไหม?」
「ค่ะ ตามที่เขากล่าวไว้เลยทุกอย่างคือความจริง」
「อืม แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับคดีนี้กันแน่?」
「ดูเหมือนว่าเนื้อหาใจความใหญ่ๆจะไม่มีปัญหาใดๆ เมื่อพิจารณาถึงอีกฝ่ายแล้ว น่าจะมาถึงก่อนที่จะเริ่มเทศกาลค่ะ……」
「งั้นเหรอ เข้าใจแล้ว ถ้างั้นก็เริ่มสร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่ได้เลย」
อีกอร์ตมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นอาคารสีขาวของสถาบันโซลมินาติ
เขาขมวดคิ้วราวกับเห็นบางสิ่งบางอย่างที่กำลังสาปแช่งตัวเขา อีกอร์ตหันหลังกลับและเริ่มเดินจากไป
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ปราสาทขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านในยามค่ำคืนที่มืดมิดท่ามกลางกองหิมะ
ห้องพักหรูหราที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุด ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องที่เจ้าของปราสาทอยู่ในห้อง
หญิงสาวที่งดงามราวกับเทพธิดาและมีบรรยากาศเย็นชาเฉกเช่นยมฑูต
เธอไม่สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวและนอนอยู่บนเตียงอันแสนนุ่มฟู
ผิวของเธอขาวยิ่งกว่าหิมะ และผมสีเงินยาวเรียบเนียนของเธอก็สยายไปทั่วเตียง
ลักษณะที่เด่นที่สุดของเธอคงไม่พ้นดวงตาสีแดงที่ชวนให้นึกถึงเลือด เมื่อรวมกับท่าทางไร้ความรู้สึกและความเย็นชา เธอจึงเป็นเหมือนกับหิมะที่หนาวเหน็บ
「เฮ้อออออ……」
หญิงสาวหยิบแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ
แก้วที่เต็มไปด้วยของเหลวสีแดงเข้มมันเหนียวเนอะหนะเกินกว่าจะเรียกว่าไวน์
เธอดื่มมันเข้าไปโดยไม่ลังเล ลิ้มรสด้วยลิ้นชั่วครู่แล้ว ดื่มเข้าไปอีก
「……อืมเลือดนี่ไม่อร่อยเลยแหะ」
เขี้ยวที่แหลมคมโผล่ออกมาจากปากที่ไม่สบอารมณ์
ใช่แล้ว ตัวเธอนั้นเป็นแวมไพร์ เป็นหัวหน้าคนปัจจุบันของตระกูลวาจาร์ต ซึ่งเป็นหนึ่งในเจ็ดตระกูลใหญ่ที่สนับสนุนจักรวรรดิดิซาร์ต
ชื่อของเธอคือ วิโทล่า รุตลักษณ์ ดาท วาจาร์ต
ด้วยคิ้วที่แหลมคมของเธอขมวดขึ้นเล็กน้อยทำให้นึกถึงประติมากรรมน้ำแข็ง จากนั้นเธอก็นำแก้วไวน์ไปวางข้างโต๊ะ
「ขออนุญาตครับ นายท่าน」
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู
「เข้ามา」
สุภาพบุรุษชราคนหนึ่งสวมแว่นตาข้างเดียวเข้ามาในห้อง
ดวงตาสีแดงเข้มของเขาบ่งบอกว่าเขาเองก็เป็นแวมไพร์เช่นกัน
「ลูกาโต้ มีอะไรงั้นรึ?」
「มีจดหมายส่งมาครับ」
สุภาพบุรุษชราคนนี้ที่ต่อสู้กับโนโซมุกันจนเกือบตายกันไปข้าง เมื่อเขาเข้ามาหานายท่านของเขาก็ยื่นจดหมายในมือ
「ฟรานซิส งั้นเหรอ?……」
「ประมาณหกเดือนที่แล้วกระผมได้ไปที่ฟอร์ซิน่ามาครับ」
「อ่าาา ความล้มเหลวเรื่องในการทวงคืน “เตาหลอมวิญญาณ” แล้วมีอะไรยังงั้นรึ?」
น้ำเสียงของเธอดูไม่ค่อยสนใจอะไรมากนัก
อย่างไรก็ตามลูกาโตะที่ยังโค้งคำนับอยู่แบบนั้นก็ไม่ได้สนใจกับการที่นายท่านของเขา ทำตัวหยาบกระด้างเช่นกัน
สุดแกร่งในใต้หล้า
พลังของเธอจัดอยู่ในแรงค์ SS ซึ่งเกือบจะเป็นระดับหายนะ
พายุที่กลืนกินปราสาทก็เกิดขึ้นจากพลังของเธอที่ถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวนั่นเอง
เช่นเดียวกับช้างที่ไม่สังเกตเห็นมด พลังของเธอที่มีมากเกินไปจนไม่สนใจสิ่งรอบข้างอย่างการเมืองและเศรษฐกิจโลก การเมืองนั้นเป็นกลยุทธ์การเอาชีวิตรอดของสิ่งมีชีวิตสุดอ่อนแอ
「มันเกี่ยวข้องกับข้อตกลงลับ พวกเขาบอกว่าต้องการจัดการประชุมโดยเร็วที่สุด ดูเหมือนว่าเวลาและสถานที่จะถูกจัดเตรียมไว้แล้ว」
「ฉันไม่สนใจหรอกนะ เดิมทีข้อตกลงนั่นเป็นของรุ่นก่อน การอนุมัติของจักรพรรดิในการทำสัมพันธ์ไมตรีก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ดังนั้นฉันจะปล่อยสิ่งนี้ให้ลูกาโต้เป็นคนจัดการ ทำอะไรก็ได้ตามที่เจ้าต้องการเลย」
「รับทราบแล้วครับนายท่าน」
วิโทล่ามองจดหมายแล้วโยนทิ้ง
ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจตระกูลฟรานซิสจริงๆ
ในความเป็นจริงหัวหน้าตระกูลคนก่อนเป็นคนทำสัญญากับตระกูลฟรานซิส
และหลังจากพบถึงข้อตกลงลับนั่นลูกาโต้ก็เป็นคนรับผิดชอบเรื่องเหล่านั้นทั้งหมด
นอกจากนี้ แม้ตัวสัญญาจะถูกทำลายโดยชายหนุ่มที่ชื่อว่าโนโซมุ แต่ลูกาโต้ก็ยังทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยกับตระกูลฟรานซิส
สำหรับการจัดตั้งความสัมพันธ์ทางการฑูตกับฟอร์ซิน่า สิ่งที่วิโทล่าทำก็คือการอนุมัติและบอกว่า “ไม่มีปัญหา” และรายงานเรื่องนั้นให้จักรพรรดิซึ่งตัวจักรพรรดิเองก็ยอมรับอย่างง่ายๆเหมือนกัน
(T/N:ทำไมนึกถึงเซอิจิที่คุยกับโลกว่า “ช่างมันได้ยังไง” และโลกก็ตอบกลับมาว่า “ช่างมันเถอะเพราะท่านแกร่งหลุดโลกไปแล้ว” ขนาดที่ว่าหน้าต่างสเตตัสออกเดินแล้วกลับมาจากการฝึกยังไม่สามารถแสดงสเตตัสได้ 5555+)
แลจักรพรรดิก็ให้ความเห็นชอบว่า “จะทำอะไรก็เชิญ”ตราบใดที่มันเป็นปัญหาอยู่แค่กับตระกูลวาจาร์ต
อาจจะดูเหมือนการเมืองแบบคนกันเองแบบสุดๆ แต่ประเทศนี้ก็ให้อำนาจกับแต่ละตระกูลอย่างอิสระและหากไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนั้นได้หัวหน้าตระกูลจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ
จักรพรรดิมักจะไม่ออกคำสั่งที่ชัดเจนเป็นพิเศษ ในทางกลับกันอาจกล่าวได้ว่าทำงานแบบชุ่ยๆโดยไม่อยากบริหารประเทศเท่าไร
แน่นอนว่าหากพูดถึงการรุกรานประเทศเพื่อนบ้านล่ะก็มีไฟทันที
แต่เนื่องจากเผ่าพันธุ์แต่ละเผ่านั้นมีความขัดแย้งกับเผ่าอื่นอยู่บ่อยครั้ง แต่ละเผ่าจึงค่อนข้างจะเป็นอิสระต่อกัน และหากบังคับให้มาสุมหัวกันก็จะทำให้เกิดสงครามกลางเมือง จักรวรรดิดิซาร์ตก็เป็นเช่นนี้แหละ
「เมื่อพูดถึงเรื่องนั้นแล้ว คนนั้นที่เอาชนะเจ้าได้ชื่ออะไรนะ?」
「ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นชายหนุ่มที่ชื่อ โนโซมุ เบลาตี้นะครับ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะตกเป็นที่สนใจที่สถาบันเป็นอย่างมาก จิฮัดเองก็ยอมรับในตัวเขาเช่นกัน เรื่องนี้กระผมก็เคยเล่าให้ฟังแล้วนี่ครับ?」
「หาาาา งั้นเหรอ? ในตอนนั้นพวกบ้านเกรย์นัสกำลังมาท้าทายฉันก็เลยจำไม่ได้」
ตระกูลเกรย์นัสเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับตระกูลวาจาร์ตและประกอบด้วยพวกเผ่าซัคคิวบัส
(T/N: ในต้นฉบับนั้น จะใช้คำนี้ 淫魔 ซึ่งเอาตามตรงมันก็หมายถึงซัคคิวบัสกับอินคิวบัสนี่ล่ะ)
เผ่าซัคคิวบัส ไม่ค่อยเก่งเรื่องการต่อสู้โดยตรง แต่ทั้งชายและหญิงต่างมีรูปลักษณ์ที่งดงามเชี่ยวชาญด้านเวทย์สะกดจิตและสามารถ “ดูด” พลังชีวิตของคู่ต่อสู้ผ่านความสามารถของพวกเขา
วิธีการดูดพลังของเผ่าซัคคิวบัสคือสัมผันกับอีกฝ่าย ในขณะที่ “ดูด” อีกฝ่ายจะได้รับความสุขสำราญใจแลกกับพลังชีวิตที่ลดลง
อย่างไรก็ตาม เผ่าซัคคิวบัสเป็นเผ่าที่กระหายมาก หากพวกเขาได้ลิ้มรสแล้วจะไม่ยอมเลิกจนกว่าอีกฝ่ายจะตาย เป็นเผ่าที่เหล่ามนุษย์นั้นเกลียดชัง
ด้วยเหตุนี้ จึงกล่าวได้ว่าในอดีตมีความขัดแย้งเกิดขึ้นกับเผ่ามนุษย์และซัคคิวบัสขึ้นมา เพราะเผ่าซัคคิวบัสมองเหล่ามนุษย์เป็นแหล่งอาหารชั้นดี
อย่างไรก็ตาม ไม่มีการระบุแน่ชัดว่าเผ่าซัคคิวบัสสามารถดูดกลืนพลังชีวิตได้มากแค่ไหนและต้องแตะตัวกับฝ่ายตรงข้ามแบบไหนถึงจะมีประสิทธิภาพมากที่สุด แถมเนื้อหาในการดูดกลืนพลังชีวิตก็ไม่เคยถูกกล่าวถึงด้วยซ้ำ
แต่ถูกกล่าวขานกันว่ามันเป็นการกระทำเรื่องบนเตียง
「ในส่วนของฉัน มันดูเหมือนจะเป็นการกระทำอันโง่เง่าที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง……」
「หนอยเจ้าพวกนั้นบังอาจมาทำแบบนี้ ให้กระผมไปจัดการพวกมันเถอะครับ」
ตอนนั้นเธอเองก็ไม่คิดว่าจะตกเป็นเป้า
พลังอันยิ่งใหญ่ของเธอทำให้เธอเป็นเหมือนยมฑูตจริงๆ แต่เธอก็กลายเป็นเทพธิดาที่สัญญาว่าหากได้รับชัยชนะแล้วจะดึงเข้าตระกูล
ในความที่พยายามจะท้าทายกับเธอตระกูลเกรย์นัสได้ท้าทายเธอให้ทำกิจกรรมบนเตียง ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาถนัดที่สุด
「ไม่แน่ใจว่าควรประทับใจหรืออึ้งดี ถึงกระนั้น มันก็เป็นเพียงแค่บทละครบังหน้า……」
เธอน้อมรับคำท้าทายของตระกูลเกรย์นัสอย่างตรงไปตรงมาและบดขยี้ “ความภาคภูมิใจ” ต่อ “เรื่องบนเตียง”ที่ภูมิใจหนักหนานั่นจนเป็นผุยผง
บางทีอาจเป็นเพราะนึกถึงเรื่องในช่วงเวลานั้นใบหน้าของวิโทล่าดูร้อนรนขึ้นเล็กน้อย
「ในตอนแรกพวกมันแข็งอย่างกับยักษ์ แต่พอหลังจากลูบคลำไปเล็กน้อยก็อ้อนวอนราวกับลูกแมว ด้วยการที่แสดงออกแบบนั้น ฉันเองก็เผลอสนุกมือไม่หยอกเลย」
ด้วยความผ่อนคลายเล็กน้อยบนริมฝีปากของเธอ วิโทล่าเหล่าเหตุการณ์ในตอนนั้น
คารมทางเพศของเธอก็เริ่มคล่ะคลุ้งไปเต็มห้อง
เธอไม่เคยมีความคิดรังเกียจเรื่องบนเตียง เรียกได้ว่าเธอชอบมันมากกว่าเสียด้วยซ้ำ
เธอเชื่อว่าตราบใดที่เธอสามารถทำให้ชายผู้แข็งแกร่งหรือสัตว์ประหลาดแค่ไหนเมื่ออยู่ต้องมาอยู่กับกิจกรรมบนเตียงแล้วมันก็ไม่เกี่ยวกันเลย ขึ้นอยู่กับว่าฝ่ายไหนจะทำให้อีกฝ่ายพอใจได้มากกว่า
「สุดท้ายแล้วก็เล่นเอาซะพวกนั้นแห้งเหี่ยวทั้งๆที่ดูจะชอบกันมากแท้ๆ แต่ฉันก็ทำให้จนเหี่ยว รีดซะจนไม่มีอะไรออกมาเลย ซึ่งมันยังไม่หนำใจฉันด้วยซ้ำ」
ถึงกระนั้นผู้ท้าชิงของบ้านเกรย์นัสก็ไม่สามารถสู้ชนะในศึกครั้งนี้ได้ และพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ
ขณะตัวหมอนั่นที่เป็นถึง “ตัวแทนหมู่บ้าน” ก็ยัง “แพ้” ให้กับเธอ
การต่อสู้อย่างถึงพริกถึงขิงระหว่างทั้งสองฝ่ายที่ต้องดูดพลังชีวิตแข่งกันเองดูยังไงมันก็ตัดสินง่ายๆอยู่แล้ว
นั่นคือความเชื่อของเธอและนั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่สนใจผู้ที่แพ้การแข่งขันเรื่องบนเตียงกับเธอ
เจ้าหญิผู้คลั่งรักและผู้ที่ครอบครองความตาย นั่นคือเจ้าหญิง วิโทล่า รุตลักษณ์ ดาท วาจาร์ต
「เรื่องการเจรจาฉันจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนาย ถ้าหากมีเรื่องจำเป็นต้องปรึกษาฉันก็ให้มาหา」
「แน่นอนครับ……」
ลูกาโต้โค้งคำนับพร้อมออกไปจากห้องของนายท่าน
วิโทล่าเลือบมองลูกาโต้ที่เดินออกจากห้องและหยิบแก้วมาถืออีกครั้ง
เลือดจำนวนน้อยๆที่เหลืออยู่ส่องแสงภายใต้แสงเทียน
「ฉันไม่สนใจเรื่องของมนุษย์หรอกนะ แต่ฉันสนใจคนที่สามารถเอาชนะลูกาโต้ของฉันได้……」
แก้วร่วงลงจากมือของเธอกระแทกลงกับพื้น
แก้วแตกและเลือดกระเซ็นไปทั่วพื้น
อย่างไรก็ตามวิโทล่าไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ยังคงจ้องมองไปยังนอกหน้าต่างที่มีพายุ
ในขณะนั้นเสียงกระแทกกระจกหน้าต่างดังก้อง
วิโทล่าเหลือบมองไปที่หน้าต่างที่ส่งเสียงดัง และท่ามกลางพายุหิมะมีอีกาตาแดงที่มองเธอมาอย่างตั้งใจ
อีกาที่น่าสงสัยเข้ามาหาท่ามกลางพายุหิมะ
รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ
ช่วงนี้ท้องเสียบ่อยแหะเข้าห้องน้ำไม่หยุด ตอนถัดไปจะลงเย็นๆดึกๆหน่อย
สนับสนุนผู้แปลได้ที่ QR Code ข้างล่าง หรือเลขบัญชี108-0-77984-1 กรุงไทย ครับ
ลงให้อ่านแค่สองที่เท่านั้นคือ Goshujin.tk กับ Nekopost อ่านจากที่อื่นไม่มีภาพประกอบเพราะโดดดูดไปลงนั่นเอง