แม่ปากร้ายยุค 80 - ตอนที่ 1021 เถาจืออวิ๋นท้องแล้ว
ตอนที่ 1021 เถาจืออวิ๋นท้องแล้ว
ตอนที่ 1021 เถาจืออวิ๋นท้องแล้ว
เมื่อฟางจั๋วหรานพาโต้วโต้วกลับมาจากโรงพยาบาล โต้วโต้วก็ฟื้นคืนสติแล้ว แม้สีหน้าของหล่อนจะซีดเซียวเล็กน้อย
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว หลินม่ายเพิ่งทอดลูกชิ้นเนื้อและรากบัวชามใหญ่
โต้วโต้วยืนอยู่หน้าประตูบ้านหลินม่ายตั้งแต่เช้าตรู่ด้วยความเศร้าใจ กระทั่งไม่ได้กินอาหารเช้าเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้หล่อนแทบน้ำลายไหลเมื่อได้กลิ่นลูกชิ้นเนื้อและรากบัวทอด
หล่อนพูดกับหลินม่ายด้วยท่าทางน่าสงสาร “คุณแม่ หนูหิวจังเลย~”
สีหน้าหลินม่ายเปลี่ยนเป็นเย็นชาและพูดกับเสี่ยวเหวินว่า “ส่งโต้วโต้วกลับไปหาแม่ผู้ให้กำเนิดของหล่อนเดี๋ยวนี้!”
โต้วโต้วหน้าซีดด้วยความตกใจ “คุณน้าหลิน หนูจะไม่เรียกคุณว่าแม่อีกแล้ว”
หลินม่ายจึงยอมแพ้ แต่ก็ไม่คิดตอบโต้วโต้วเกี่ยวกับเรื่องที่หล่อนพูดว่าหิว
ในทางกลับกัน เสี่ยวมู่ตงได้ยินโต้วโต้วพูดว่าหิว เขาก็จัดการหยิบชามลูกชิ้นเนื้อและรากบัวทอดชามเล็กตรงหน้าโดยไม่สนว่าอาหารจะร้อนจัด ก่อนยื่นให้โต้วโต้ว “พี่สาว นี่”
โต้วโต้วรับชามลูกชิ้นเนื้อและรากบัวทอด ขณะแอบเหลือบมองหลินม่าย เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ว่าอะไร หล่อนจึงกล้ากิน
ตามประเพณีของคุณปู่ฟางและคุณย่าฟาง อาหารมื้อเที่ยงส่งท้ายปีเก่าควรเป็นอาหารเบา
หลินม่ายผัดผักเพียงไม่กี่อย่าง และมีของดองอีกสองจาน นอกนั้นก็ไม่มีอาหารจานอื่นแล้ว
แม้โต้วโต้วจะได้กินลูกชิ้นและรากบัวทอดจากชามที่เสี่ยวมู่ตงมอบให้ แต่เนื่องจากชามอาหารของเสี่ยวมู่ตงเล็กมาก ใส่ลูกชิ้นได้ราวห้าลูกและรากบัวอีกสองถึงสามชิ้น ซึ่งทำให้หล่อนยังคงไม่อิ่มท้อง
หล่อนอยากบอกหลินม่ายว่า หล่อนยังอยากกินลูกชิ้นเพิ่ม แต่หลินม่ายกลับเมินเฉยและไม่คุยกับหล่อนอีก
หลังอาหารกลางวัน หลินม่ายเรียกโต้วโต้วไปยังห้องที่เด็กน้อยเคยอาศัยอยู่และพูดเสียงขรึมว่า “อย่าคิดจะใช้กลอุบายทำตัวน่าสงสารเพื่อทำให้ฉันใจอ่อนและยอมรับเธออีกครั้ง เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นเธอควรดูแลสุขภาพของตัวเอง อย่าพยายามทำให้ตัวเองป่วยเพื่อให้คนอื่นเห็นใจ เธอไม่ใช่เด็กธรรมดา แต่มีโรคหัวใจอยู่ แม้จะได้รับการผ่าตัดแล้วก็ยังต้องหลีกเลี่ยงการวิ่งหรือกระโดด ถึงเธอจะคล้ายกับเด็กคนอื่น แต่ก็ยังแตกต่างอยู่บ้าง ถ้าเธอดูแลตัวเองไม่ดีและป่วยไข้บ่อยครั้ง มันอาจส่งผลให้เธอหัวใจวาย และไม่มีใครช่วยเหลือได้ ดังนั้นดูแลตัวเองให้ดีซะ”
สิ้นเสียง เธอหันหลังเพื่อจะเดินออกไป
โต้วโต้วที่อยู่ด้านหลังพลันร้องไห้น้ำตานองหน้า “น้าหลิน หนูรู้ว่าหนูผิด และหนูก็สำนึกผิดแล้ว คุณน้ายกโทษให้หนูได้ไหม?”
หลินม่ายส่ายหัว “จะไม่มีการให้อภัยหรือให้โอกาสทั้งนั้น ยอมแพ้ไปซะ เข้าใจไหม?”
“คุณน้าหลิน ให้โอกาสหนูอีกครั้งเถอะ แม่ของหนูปฏิบัติต่อหนูเลวร้ายมาก”
โต้วโต้วร้องไห้ด้วยความขมขื่นพลางบอกหลินม่ายถึงความยากลำบากทั้งหมดที่หล่อนต้องทนทุกข์ทรมานในช่วงนี้ ขณะที่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาอ้อนวอน
หล่อนยังคงมีความหวังเลือนรางในใจว่าหลินม่ายจะยอมอ่อนข้อหลังจากรู้ถึงความยากลำบากของหล่อน และอาจจะยอมรับหล่อนกลับมาในท้ายที่สุด
ทว่าหลินม่ายตอบกลับอย่างเย็นชา “ทั้งที่แม่ของเธอไม่ดี แต่เธอก็ยังเลือกไปอยู่ด้วย ดังนั้นไม่ต้องมาบอกฉัน ฉันไม่อยากได้ยิน”
โต้วโต้วมองแผ่นหลังของหลินม่ายที่เดินออกจากห้อง ภายในใจเด็กน้อยรู้สึกขมขื่นอย่างยิ่ง
…
ในปีนี้เป็นโอกาสหายากที่ครอบครัวของคุณปู่ฟางจะกลับมาเฉลิมฉลองวันปีใหม่ในเจียงเฉิง พี่น้องฟางเว่ยกั๋วทุกคนจึงมาร่วมรับประทานอาหารเย็นอย่างถ้วนหน้า
คุณปู่ฟางและคุณย่าฟางอายุมากแล้ว พวกเขาจึงเข้านอนก่อนโดยไม่ได้ร่วมอาหารมื้อค่ำ
ตั้งแต่เวลาราวสี่โมงเย็น ฟางเว่ยกั๋วและคนอื่น ๆ ทยอยเดินทางมาถึง
ไม่ว่าจะเป็นใครที่เข้ามา หลังเห็นโต้วโต้วอยู่ในบ้านแล้ว พวกเขาล้วนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
โต้วโต้วรับค่าเลี้ยงดูและเครื่องประดับทองที่หลินม่ายมอบให้ก่อนจากไปพร้อมกับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด ทุกคนในตระกูลฟางต่างรู้เรื่องนี้ดี
เมื่อรู้ว่าหล่อนร่วมมือกับพ่อแม่บังเกิดเกล้าฉ้อโกงค่ารักษาพยาบาลจากหลินม่าย ทุกคนจึงไม่ชอบหน้าหล่อนอีกต่อไป และรู้สึกรังเกียจเมื่อเห็นหล่อน
ฟางถิงถามหลินม่ายด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “ทำไมเด็กเจ้าปัญหานั่นถึงมานั่งหน้าสลอนอยู่ในบ้านเธอล่ะ?”
หลินม่ายจึงอธิบายเรื่องราวทั้งหมด
ใบหน้าของฟางถิงน่าเกลียดยิ่งขึ้น “เมื่อไหร่ที่เด็กเจ้าปัญหาหายป่วยแล้ว ก็รีบส่งหล่อนออกไปซะ อย่าปล่อยให้มาแผลงฤทธิ์อยู่ในบ้านอยู่อีก!”
โต้วโต้วนั่งคุดคู้ตรงมุมห้องด้วยความกลัว แต่เมื่อไม่มีใครสนใจ หล่อนพลันจ้องเขม็งไปทางฟางถิงด้วยสายตาแค้นเคือง
เธอฉวยโอกาสช่วงที่ไม่มีใครเห็นขึ้นไปชั้นบน ก่อนกลับลงมาพร้อมแก้วน้ำยื่นให้ฟางถิงและพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณอา ดื่มน้ำหน่อยสิคะ”
ฟางถิงมองหล่อนด้วยสายตารังเกียจ “ใครเป็นอาของเธอ? อย่ามาพูดมั่วซั่วนะ!”
แม้โต้วโต้วจะอายุเพียงเก้าขวบ แต่หล่อนก็รู้สึกอับอายและไม่กล้าอยู่ต่อ
หล่อนวางแก้วน้ำไว้ตรงหน้าฟางถิงและถอยกลับไปยังมุมห้องที่ไม่เป็นที่สังเกต สายตาจ้องมองเสี่ยวมู่ตงที่ได้รับความรักจากทุกคนด้วยความอิจฉาระคนเกลียดชัง
ถังถังลูกสาวคนเดียวของฟางถิงกำลังเล่นกับเสี่ยวมู่ตง หล่อนก็เกิดกระหายน้ำ จึงวิ่งมาหาฟางถิงเพื่อขอน้ำดื่ม
ฟางถิงยื่นแก้วน้ำที่โต้วโต้วนำมาวางตรงหน้าให้กับถังถัง
ขณะที่ถังถังกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบมัน เสี่ยวเหวินก็ยกกั๋วเจินมาสองแก้ว แก้วหนึ่งสำหรับหล่อน และอีกแก้วสำหรับเสี่ยวมู่ตง
ถังถังวางแก้วน้ำและหันไปดื่มกั๋วเจิน โต้วโต้วที่มองอยู่มุมห้องพลันรู้สึกผิดหวังมาก
เมื่อเห็นเด็กทั้งสองได้รับกั๋วเจิน หล่อนก็อยากดื่มมันด้วยเช่นกัน
ครอบครัวลูกชายคุณปู่ฟางทั้งหมดต่างก็มีฐานะดี จึงสามารถซื้อกั๋วเจินให้ลูกหลานตัวเองได้ อย่างไรก็ตามเด็ก ๆ ต่างก็ชอบดื่มและกินอาหารด้วยกัน การแบ่งปันทำให้บรรยากาศสนุกสนานยิ่งขึ้น
เสี่ยวเหวินรินกั๋วเจินหนึ่งแก้วให้กับเด็กแต่ละคน
เสี่ยวมู่ตงถือกั๋วเจินของตัวเอง เขาเงยหน้าขึ้นและพูดกับเสี่ยวเหวินว่า “พี่โต้วโต้วยังไม่ได้กั๋วเจิน”
เสี่ยวเหวินหันหน้าไปมองโต้วโต้วที่นั่งกอดเข่าอยู่ตรงมุมห้อง เขาคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะรินกั๋วเจินให้หล่อนด้วย
โต้วโต้วรับแก้วกั๋วเจินมา ขณะรู้สึกสะเทือนใจมากจนแทบจะร้องไห้
ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้ ทุกคนต่างก็ปฏิบัติต่อหล่อนอย่างเย็นชา มีเพียงเสี่ยวเหวินเท่านั้นที่ยังต้อนรับหล่อนอย่างอบอุ่น
ฟางจั๋วเยวี่ยและเถาจืออวิ๋นมาถึงเป็นกลุ่มสุดท้าย
ฟางถิงแซวเขา “นายไม่อยากให้ภรรยาช่วยทำอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่า จึงได้ตั้งใจมาสายขนาดนี้เลยใช่ไหม?”
ฟางจั๋วเยวี่ยส่ายหัว “ไม่ใช่แบบนั้น มันเป็นเพราะยอดขายเครื่องใช้ไฟฟ้าในโรงงานเราเพิ่มสูงขึ้น เราจึงต้องทำงานล่วงเวลาในช่วงปีใหม่ และทำให้มาถึงล่าช้า”
หลังจากพูดจบ เขาก็เผยยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะเกาหัวด้วยความเขินอาย “ผมมีข่าวดีจะมาบอก จืออวิ๋นท้องแล้ว!”
ทันใดนั้น เสียงโห่ร้องยินดีก็ดังขึ้น
เถาจืออวิ๋นกลายเป็นสมบัติของครอบครัวทันที และดึงดูดความสนใจของทุกคน
ทุกคนถามเถาจืออวิ๋นว่าตั้งครรภ์มานานแค่ไหนแล้ว และมีอาการแพ้ท้องบ้างไหม…
ฟางจั๋วเยวี่ยทำเหมือนกำลังจัดงานแถลงข่าว เขาตอบคำถามของทุกคนทีละคำถามด้วยรอยยิ้มประดับบนใบหน้า
โต้วโต้วคิดว่าฟางจั๋วเยวี่ยเคยรักหล่อนอย่างมาก ดังนั้นหล่อนจึงค่อย ๆ เดินไปหาเขาและพูดว่า “ยินดีกับคุณอาที่มีลูกด้วยนะคะ”
เมื่อฟางจั๋วเยวี่ยได้ยิน รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขาหายไปทันทีและเมินเฉยต่อหล่อน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบหล่อนแล้ว
โต้วโต้วกัดริมฝีปากแน่น ขณะก้าวถอยกลับไปยังมุมห้องพร้อมความแค้นเคืองที่อัดแน่นอยู่ในใจ
หล่อนไม่มีความคับข้องใจกับคนเหล่านี้ แต่ทำไมพวกเขาถึงเกลียดหล่อน ทำไมกัน!
ไม่นานท้องฟ้าด้านนอกก็มืดลง เมื่อถึงเวลาหกโมงเย็น เด็ก ๆ พากันไปจุดประทัดต้อนรับปีใหม่ ก่อนที่ทุกคนจะกลับเข้าห้องเพื่อเตรียมอาหารค่ำส่งท้ายปีเก่า
ด้วยครอบครัวมีสมาชิกจำนวนมาก พวกเขาจึงจัดโต๊ะหลายตัวสำหรับมื้อค่ำ โดยที่โต๊ะตัวหนึ่งสำหรับเหลน ตัวหนึ่งสำหรับหลาน ตัวหนึ่งสำหรับลูกชาย และอีกตัวสำหรับพ่อและปู่ย่า
ผู้ใหญ่และเด็กต่างก็ช่วยวางอาหารจานอร่อยลงบนโต๊ะอาหาร แม้แต่ถังถังและเสี่ยวมู่ตงก็ยังช่วยนำจานอาหารวางให้ทุกคน ขณะขยับไปรอบโต๊ะด้วยขาสั้น ๆ ของพวกเขา
โต้วโต้วรู้ว่าทุกคนไม่ชอบหล่อน ดังนั้นหล่อนจึงไม่ได้เข้าไปช่วยจัดโต๊ะอาหารค่ำ
หล่อนเห็นเถาจืออวิ๋นถือน้ำแกงพระกระโดดกำแพงหม้อใหญ่เดินเข้ามา จึงแอบเตะผลไม้แช่อิ่มชิ้นหนึ่งไปตรงทางที่เถาจืออวิ๋นต้องเดิน
จากนั้นเถาจืออวิ๋นก็เหยียบผลไม้แช่อิ่มบนพื้นโดยไม่ต้องสงสัย จนทำให้หล่อนลื่นล้มไปข้างหน้า
เมื่อเห็นภรรยากำลังล้มลงพื้น ฟางจั๋วเยวี่ยที่เดินตามอย่างใกล้ชิดก็รีบปล่อยถ้วยขาหมูน้ำแดงในมือ และรีบเอื้อมมือออกไปคว้าหล่อนทันที
เถาจืออวิ๋นไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่หม้อพระกระโดดกำแพงที่ค่อนข้างร้อนกระเด็นไปทางฮ่าวเฟยหลานชายคนโตที่เดินอยู่ด้านหน้า
หากซุปร้อนหม้อนั้นตกลงบนหัวของฮ่าวเฟย ผลที่ตามมาจะกลายเป็นหายนะ
ในช่วงเวลาวิกฤติ ฟางเว่ยกั๋วโยนผักในมือทิ้งและใช้ร่างกายตัวเองปกป้องฮ่าวเฟยไว้
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
หายนะมาเยือนแล้วสิ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะยัยถั่ว
ไหหม่า(海馬)