บทที่ 220 เป้าหมายของปั้นหยา
“ยังจะเรียกคุณหญิงโรส นี่เป็นแม่ของเธอนะ” ทิวมองเธอด้วยสายตาที่น่าสงสารที่สุด
นานาก็รู้สึกสงสารตัวเอง นั่นนะสิ!เธอต้องเรียก แม่แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้จะเรียกยังไง
“โอเค เธอโทรหาเพื่อนเธอเดี๋ยวนี้เลย!เล่นให้ สนุกนะ”ทิวหรี่ตาแล้วยิ้มหวานให้เธอ
นานาถือโทรศัพท์แล้วเข้าไปโทรหาแป้งในห้อง ครัว พอแป้งได้ยินว่ามีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแบบนี้เธอก็ อยากจะมาเปิดตาตัวเองให้กว้างไกลกว่าเดิม
ส่วนทิวก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาและ โทรไปหาจูนพร้อมกับถามเธอว่า “ไปดูหน่อยว่าการ์ด เชิญของฉันมีการ์ดเชิญจากตระกูลพลาธรไหม”
“มีค่ะ ท่านจะเข้าร่วมงานหรอคะ?
“อืม!”
“โอเคค่ะ!ดิฉันจะรีบตอบกลับไปให้ทางตระกูล
พลาธรค่ะ” ทีววางโทรศัพท์ลงก็เดินไปที่ห้องโถงเลย นานา ใส่ถุงมือกันร้อนและยื่นมือเอื้อมไปเอาหม้อโจ๊กทะเล ร้อนๆยกออกมาจากห้องครัว กลิ่นฟุ้งหอมกระจาย ตลบอบอวลไปทั่วบ้าน และกลิ่นนั้นทำให้เขาหิวขึ้นมา ในทันทีเลย
นานาตักหยิบถ้วยมาสองถ้วยโดยตักให้เขาหนึ่ง ถ้วยและตัวเองหนึ่งถ้วย พอนั่งลงไปเธอก็คาบช้อนไว้ และเผลอนึกอะไรขึ้นได้แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร ตาด วงกลมค้างและโตขึ้นกว่าเดิม
“รอคอยการมาถึงของงานในค่ำคืนนี้หรอ?”
“อ๋อ!ฉันอยากให้ถึงเร็วๆ! “นานาพยักหน้ารัวๆ ใช่เธอกำลังรอคอยเรื่องนั้น เธอไม่อยากให้เวลาของ วันนี้มันยาวนานไปกว่านี้ เธอหวังที่จะได้เจอพ่อกับแม่ เร็วๆเป็นไปได้อยากเจอวันนี้เลย
“โอเค กลางคืนเธอกับเพื่อนก็แต่งตัวสวยๆเล่น กันให้สนุกละกันนะ” ทิวไม่อยากจะทำลายคืนอันแสน สวยงามของเธอและผองเพื่อน
นานาพยักหน้า “อืม!” “ฉันจะให้ผู้ช่วยพาพวกเธอไปที่ร้านเสื้อผ้า เลือกชุดที่พวกเธอจะใส่ในคืนนี้เอาให้สวย สะพรึง ที่สุดในงานไปเลยนะ” ทิวอยากให้ผู้หญิงของตัวเอง สวยที่สุด
นาน่ามองไปทางเขาอย่างขอบคุณ “ทิวขอบคุณ
นะ”
“ยัยบ้า พูดขอบคุณทำไม?ในใจของเธอฉันคือ คนนอกหรอ?”ทิวมองไปทางเธอแบบไม่ค่อยจะ พอใจกับคำพูดนั้น
นานาเม้มปากไว้ ถึงแม้จะโดนว่าแต่ในใจเธอก็ แอบมีความสุขไม่น้อยเลยทีเดียว
“โอเค ฉันจะไม่พูดแล้วนานาพูดพร้อมกับเสียง หัวเราะเบาๆ
ณ ตอนเที่ยง ทิวจะไปที่บริษัท นานาจะไปหา แป้ง ทั้งสองคนไปนั่งเล่นที่ร้านกาแฟก่อนเพื่อรอให้ ถึงเวลาสี่โมงเย็น ถึงตอนนั้นพวกเธอก็จะเลือกชุดที่ สวยๆเพื่อไปที่งานกุศลในค่ำคืนนี้ งานกุศลที่ตระกูลพลาธรจัดขึ้นเป็นการรวมพล ของคนชั้นสูงไปแล้ว ทีแรกตระกูลพลาธรทำการค้า พวกไข่มุก แต่พอผ่านเรื่องการกุศลไปตระกูลเขาก็ กลายเป็นคนชั้นสูงแล้วเหมือนกัน งานในคืนนี้คนใช้ ในบ้านพลาธรจัดเตรียมเรียบร้อยหมดแล้ว
ณ ตอนนี้ ห้องที่หรูหรา สะอาดสะอ้าน ปั้นหยา นั่งอยู่บนโซฟาหยิบโทรศัพท์โทรหาผู้ช่วยของแม่ และถามไปว่า “ตรวจให้ฉันหน่อยว่าวันนี้ทิวจะมา ไหม”
“อ๋อ!คุณปั้นหยาคะ ตอนเช้านี้พวกเราได้รับการ ตอบรับจากผู้ช่วยคุณทิวว่าคืนนี้คุณคิวจะมาค่ะ”
ปั้นหยาดีใจออกตาออกตาและรีบลุกขึ้นมา “อะไรนะ?เขามาจริงๆหรอแน่ใจไหม?
“แน่ใจมากค่ะ”
พอได้ยินคําตอบแบบนี้ปั้นหยาก็รีบเอามือไป ทาบไว้บนหน้าอก ด้วยความที่ตนคิดไม่ถึง ไม่คิดไม่ ฝันว่าคืนนี้เขาจะมาและเธอเองคือลูกสาวของคนจัด งานนี้แถมเป็นคุณหนูตระกูลพลาธรคืนนี้เธอต้องเป็น คนที่โดดเด่นที่สุดในงานอย่างแน่นอน
ดีจังเลยคืนนี้ทิวต้องสังเกตเห็นเธอ และมองเธอ แต่เพียงผู้เดียวแน่เลย เธอคือคุณหนูตระกูลพลาธร ผู้ชายที่เธอชอบใครจะกล้ามาแย่ง
เพื่องานในครั้งนี้เธอเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ครั้ง นี้เธอไปเอาชุดที่ดีไซน์สวยมากๆมาจากต่างประเทศ เธอคิดว่าเธอจะต้องเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในคืนนี้แน่ๆ
คุณหญิงโรสเคาะประตูพร้อมกับเปิดประตูเข้ามา และเห็นเห็นลูกสาวกำลังนั่งคิดอะไรอยู่เธอก็เลยถาม ด้วยความที่สงสัยว่า “เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรอ?”
“แม่คะ วันนี้ให้หนูพูดคำอวยพรแทนได้ไหมคะ? งานเลี้ยงคืนนี้คุณแม่ปล่อยให้หนูจัดการได้ไหม คะ! “ปั้นหยาพูดด้วยคำพูดอ้อนวอนและหนักแน่นว่า จะไม่ทำให้งานคืนนี้พัง คืนนี้เธอต้องสวยและเป็นผู้ หญิงที่ดีที่สุด
คุณหญิงโรสคิดไปสักแป๊ป และได้คิดว่า ต่อไป ตระกูลพลาธรก็ต้องปล่อยให้เธอเป็นคนดูแลอยู่ดีเธอ เลยตอบกลับไปว่า “ก็ได้ ! งั้นเธอต้องท่องบทดีๆนะ ห้ามท่องผิดและทำให้ครอบครัวขายขี้หน้าเด็ดขาด”
“วางใจหนูได้เลยค่ะ ! แม่คะหนูจะไม่ทำให้แม่ ผิดหวังแน่นอนค่ะ” ปั้นหยายิ้มด้วยความดีใจแล้วพูด
คุณหญิงโรสเห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข ของลูกตัวเอง อยู่ๆน้ำตาสีใสๆก็ได้ไหลอาบแก้มของ เธอ ทําให้ปั้นหยาตกใจมาก “แม่ แม่ร้องทำไม ! มี เรื่องอะไรที่ทำให้แม่เสียใจหรอคะ ?
“ปั้นหยา เธอรู้ไหม?ว่าเธอมีน้องสาวอีกคน
“อะไรนะ?หนูมีน้องสาวอีกคน?”สีหน้าของปั้นห ยาเปลี่ยนไปในทันที จากรอยยิ้มก็กลายเป็นใบหน้าที่ มึนงง
แต่คุณหญิงโรสแค่คิดว่าเธอรู้สึกตกใจเฉยๆ เธอ พยักหน้าตอบรับคำพูดนั้น “ใช่ ตอนที่แม่ท้องเธอ แม่ ท้องเป็นลูกฝาแฝดเป็นผู้หญิงทั้งสองคน เธอออก ก่อนไม่กี่นาทีน้องสาวเธอก็คลอดตามมา
สีหน้าของปั้นหยาดูแย่ถึงแย่มาก เธอเผลอ นึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่มีใบหน้าคล้ายตนเองเธอก็แอบ รู้สึกกลัวขึ้นมาทันทีจนหายใจแทบไม่ทัน ลมหายใจ ของเธอเร็ว แรงและรัวมาก “แม่คะแล้วน้องหนูล่ะ คะ?”
“น้องสาวเธอไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว น้องสาว เธอเมื่อมาถึงโลกใบนี้ก็ไม่มีลมหายใจแล้ว คุณหญิง โรสถอนหายใจและบอกความจริงให้เธอได้รับรู้และ เข้าใจทุกอย่าง
ปั้นหยาทำตาโตทันทีและเธอก็รู้สึกโล่งใจไป “น้องสาวหนูตายแล้ว?แม่คะ แม่แน่ใจว่าน้องสาวหนู ตายแล้วจริงๆหรอคะ?”
คุณหญิงกำลังรู้สึกเศร้าอยู่ก็เลยไม่ได้สังเกตสิ่ง ผิดปกติของลูกสาว เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ หมอ เคยช่วยชีวิตน้องแล้ว แต่ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตหมอก็ เลยอุ้มเธอไป”
พอปั้นหยาได้ยินแบบนี้ก็โล่งอกไปกว่าเดิมอีก หลายเท่า ถ้าเป็นแบบนี้ผู้หญิงคนนั้นที่หน้าคล้ายกับ ฉันก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฉันน่ะสิ ดีจังเลยนะ สมบัติในตระกูลก็ยังเป็นของตฉันเพียงคนเดียวอยู่ “แมคะ แมวางใจหนูได้เลยหนูจะดูแลแม่แทน น้องสาวเองค่ะ”ปั้นหยาไปกอดแม่แต่นัยน์ตาเธอไม่มี ความเสียใจแม้แต่นิดเดียว
คุณหญิงโรสยื่นมือไปตบที่ไหล่เธอเบาๆ “วันนี้ แต่งตัวให้สวยสะพรึงไปเลย อายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว เธอชอบผู้ชายตระกูลไหนเธอก็ไปตามหาความ รักของตัวเองได้เลยเลยนะ ฉันให้อิสระกับเธอ”
คืนนี้ปั้นหยามีเป้าหมายของตัวเองที่แน่ชัดและ ชัดเจนมากนั่นก็คือทิว “แม่วางใจได้ค่ะ ! ถ้าหนูเจอ คนที่หนูชอบจะจีบกลับไปแน่นอนค่ะ”
คุณหญิงโรสก็ลืมบอกลูกสาวเรื่องที่เธอเชิญเด็ก ผู้หญิงสองคนนั้นมาร่วมงาน เธอก็อยากจะบอกให้ ลูกสาวรู้แต่กลัวลูกสาวจะน้อยใจที่เชิญมาก็เลยไม่ได้ บอกเพราะนานามีหน้าที่เหมือนเธอ “โอเคนะ เธอก็ โตแล้วเธออยากจะทำอะไรพ่อกับแม่ก็สนับสนุนเสมอ นะ”คุณหญิงโรสยิ้มแล้วมองไปทางลูกสาว ในสมอง ของเธอมีแต่ภาพของนานาโผล่ขึ้นมาอีกแล้วและช่าง เหมือนกันจริงๆเลย ! ถ้าลูกสาวคนเล็กของเธอยังอยู่ ก็คงจะน่ารักแบบนี้สินะ
