บทที่ 219 งานเลี้ยง
ตอนนี้มีหลายเรื่องให้คิด แต่นานาไม่กล้าที่จะคิด แล้ว อาหารเย็นที่บ้านพาทิศอร่อยมาก พอจะแก้ความ เข้าใจผิดก่อนหน้านี้ได้แล้ว ในใจของนานาโล่งไปเลย สิ่งที่เธอเห็นที่บ้านพาทิศ คือผู้คนที่ใจดีและร่าเริง และยังรักเด็กอย่างมาก
พวกนี้ เป็นความรักที่เด็กๆต้องการ แต่ว่า กิน อาหารเย็นเสร็จ เด็กน้อยสองคนตัดสินใจว่าจะนอนที่ บ้านพาทิศ ก่อนจะเปิดเทอม พวกเขาจะอยู่ที่นี่สักสอง สามวัน
นานาไม่อยากจะขัดใจของลูกๆ แต่ว่า ทำไมรอย ยิ้มของเด็กๆเหมือนกับว่ากำลังวางแผนร้ายอะไรอยู่
เหมือนกับว่าเด็กๆสองคนนี้ตั้งใจหาเวลาว่างให้ เธอและทิวอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
นานารู้สึกว่าถูกลูกชายหักหลังยังไงก็ไม่รู้ แต่ว่า แบบนี้มันก็น่ารักดีนะ เพราะว่าเธอเข้าใจทุกอย่างของ ผู้ชายคนนี้แล้ว ความเกลียดชังในใจของเธอที่มีต่อ เขาก็เริ่มจางหายไป เธอก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ก็เป็นคนดี เหมือนกัน ตอนที่ทิวออกจากบ้าน เขาจับมือเธอแล้วเดินไป ที่รถ โบกมือบอกลาคนที่บ้านแล้วพานานาออกจากที่ นี่ไป
ในระหว่างทางกลับบ้าน มีลมเย็นพัดผ่าน วิวนอก หน้าต่างสวยงามเหมือนดอกไม้ ทิวว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่ เลยชวนเธอไปเดินเล่นที่ชายหาดใกล้ๆนี้ ตอนนี้ที่ ชายหาดไม่ค่อยมีคนและไม่มีเสียงรบกวน ดูวิวได้และ เดินเล่นชิวๆได้
นานาตอบตกลง ตอนนี้ เธอไม่มีความรู้สึกว่าง่วง เลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนกับว่าผู้ชายคนนี้พาเธอไป ไหน เธอก็ปฏิเสธไม่ได้อย่างงั้นเลย
รถของทิวจอดอยู่ที่ลานจอดรถ เขาจับมือนา นาแล้วเดินเล่นช้าๆบนทางเดินริมชายหาดที่เพิ่งสร้าง เสร็จหมาดๆ ตอนนี้พวกเขาสองคนแค่อยากจะเดิน เล่นแค่นั้นเอง
นานาเดินไปเรื่อยๆ ผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่เดินอยู่ ข้างๆ ให้ความรู้สึกเหมือนกำแพงที่กำลังปกป้องเธอ มือของเธอถูกมือที่ใหญ่ๆจับกุมไว้ อาจจะพบเจอคนทมาเดินเล่นบาง ทวกจะดงเธอ เข้ามากอด ไม่ให้คนอื่นเดินมาโดนตัวเธอ นานาชอบที่ ผู้ชายคนนี้ปกป้องเธออย่างใส่ใจ และเดินมาหยุดอยู่ ที่ๆหนึ่ง เธอไม่อยากเดินแล้ว เพราะว่ามองจากตรงนี้ ไป จะเห็นวิวทะเลที่สวยงาม เธออยากจะยืนดูอย่าง เงียบๆสักพัก
ทิวกอดเอวเธอจากข้างหลัง ตัวของพวกเขาชิด ติดกัน กับการกระทำที่ใกล้ชิดแบบนี้ เธอก็ยังคง ปฏิเสธอยู่ดี
ทิวดูออก เขาเลยกอดเธอไว้ เอาคางของเขาวาง ไว้ที่ไหล่ของเธอเป่าอยู่ที่หูของเธอ
ลมหายใจที่ร้อนๆของเขาเป่าอยู่ที่หูของเธอ
นานารู้สึกจักกะจี้หูเลยอยากจะหลบลมหายใจ ของเขา พอเธอหันหน้าไป แล้วริมฝีปากของเธอก็ ไปแตะโดนใบหน้าของเขาพอดี หน้าของเธอเริ่มแดง ผู้ชายคนนี้คงคิดว่าเธอตั้งใจจะจูบตัวเองแน่ๆเลย
เสาไฟข้างๆสร้างมาเพื่อให้พวกคนที่คู่ชัดๆ ไฟที่ มืดๆ ทำใฟ้คนที่เดินอยู่ข้างหลังไม่เห็นว่าพวกเขา กำลังทำอะไร ทำให้หลายคนใจกล้าขึ้นมาเยอะเลย
ปากที่นุ่มๆของเธอจูบโดนหน้าเขาทำให้ทิวอดใจ ไม่ได้แล้ว เขากดไหล่ของเธอไว้ แล้วดึงให้เธอหันมา นานาหันกลับมาแบบเขินๆ
เขาจับคางของเธอขึ้นมา แล้วมือของเขาก็จับหัว ของเธอไว้
เธอเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากของผู้ชายก็มาประกบ กับริมฝีปากของเธอ พวกเขาสองคนจูบกันอย่างดูด ดื่มริมทะเล
หน้าของนานาแดง ข้างหลังมีคนเดินผ่านอยู่นะ ผู้ชายคนนี้จะจูบเธอตรงนี้จริงดิ?
แต่ว่า นอจากที่เธอรู้สึกว่าตื่นเต้นและหวาดเสียว แล้วยังไม่รู้สึกรำคาญ การถูกจูบจากผู้ชายคนนี้ กลับ ทำให้เธอหัวใจเต้นเร็วขึ้น
ยังดี ทิวไม่ได้ทำอะไรเกินเลยต่อจากนั้น เขาแค่ ดึงเธอมากอด แล้วจูบที่ผมของเธอเบาๆ เขามีคำๆ หนึ่งอยากจะบอกกับเธอ แต่ว่า เขาอดใจไว้ การ ขอแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญ จะของ่ายๆแบบนี้ได้ยังไง กัน?
เขาต้องวางแผนดีๆ แล้วค่อยขอผู้หญิงคนนี้แต่ งงานอย่างจริงจัง
“ไป!เรากลับกันเถอะ!อากาศเริ่มหนาวแล้วทิว เห็นเสื้อที่เธอใส่มันบาง และลมที่ริมทะเลมันแรงมาก
นานาอึม และกอดเอวของเขาไว้แล้วเดินกลับไป
คืนนี้ ทิวทำงานจนจนดึกเลย นานาหลับแล้ว เขา ถึงทำงานเสร็จ
ตอนเช้า นานาลืมตาขึ้น ข้างๆมีผู้ชายที่หุ่นดีๆคน หนึ่ง และขาของเธอข้างหนึ่งยังสอดไว้ที่ขาของเขา อยู่เลย ทำให้เธอเขินแล้วรีบดึงขาออกมา ทำให้ ผู้ชายที่นอนอยู่สะดุ้งตื่น เขายิ้มแล้วพูดอย่างอ่อนโยน ว่า “ อรุณสวัสดิ์”
‘ อรุณสวัสดิ์! ”หน้าของนานาเริ่มร้อน เธอลุกขึ้น แล้วพูดว่า “ฉันลงไปทำอาหารเช้านะ เดี๋ยวนายลง มานะ!” “โอเค! “ทิวดมกลิ่นตรงทีนานานอนเมื่อกี้
นานาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วลงไปต้มโจ๊ก ตอนนี้เวลาแปดโมงกว่าๆ โทรศัพท์ของเธอที่วางบน โซฟาก็ดังขึ้น เธอเดินไปหยิบ แล้วเห็นชื่อของคุณ หญิงโรสขึ้นตรงที่ผู้โทร เธอนึกว่าตัวเองดูผิด เธอกระ พริบตาแล้วมองอีกรอบ เธอโทรมาจริงๆด้วย
คุณหญิงโรสโทรมาหาเธอ คุณหญิงคนนี้เป็นแม่ จริงๆของเธอนั่นเอง
เธอนํ้าตาคลอเบ้า แล้วรีบรับสายทันที “ฮันโหล
ค่ะ!”
“ฮัลโหล!คุณนานาใช่ไหมคะ?ฉันชื่อโรส ยังจำ ฉันได้ไหม?” เสียงของคุณหญิงโรสอ่อนโยนและน่า ฟัง
“จำได้ค่ะ ฉันจำได้ สวัสดีค่ะ คุณหญิงโรส นานา กลั้นความรู้สึกที่ตื่นเต้นไว้ ไม่อยากจะทำให้เธอตกใจ
“อ้อ!คืองี้นะ คืนนี้ฉันจะจัดงานกุศล อยากจะเชิญ เธอและเพื่อนของเธอมาร่วมงาน ไม่รู้ว่าพอมีเวลาว่าง ไหม
นานารู้ว่าพ่อแม่ของเธอเป็นคนที่ชอบจัดงาน กุศลอยู่แล้ว เธอรีบพยักหน้า “มีค่ะ…ฉันมีเวลา ฉันจะ ไปแน่นอนค่ะ”
“โอเค!เรียกเพื่อนเธอมาด้วย การ์ดเชิญแล้วนะ ถ้าเธอถึงตรงหน้าโรงแรมโรสโกลด์ แล้วโทรมาหาฉัน ฉันจะให้ผู้ช่วยฉันไปรับเธอ”
“อื้ม!โอเคค่ะ ฉันไปแน่นอนค่ะ” นานารีบตอบรับ มีโอกาสที่ได้อยู่กับพ่อแม่ เธอจะปล่อยโอกาสนี้หลุด มือไปได้ยังไง?
ถึงแม้ว่าเธอยืนตรงหน้าพวกเขา พวกเขาก็ดูไม่ ออกว่าเธอเป็นลูกสาวเขา แต่ขอแค่ได้อยู่เคียงข้าง เขาอย่างเงียบๆ ได้มองหน้าเขา เธอก็พอใจแล้ว
“งั้น ฉันจะตั้งตารอเธอและเพื่อนของเธอ นะ”คุณหญิงโรสดีใจมากที่เธอไปร่วมงานได้
“โอเคค่ะ !ฉันไปตรงเวลาแน่นอนค่ะ นานาตอบ
อย่างจริงจัง ล้วนึงไปสักพัก และตอนนี้ ผู้ชายคนนี้ นอยู่ที่ข้างหลังของเธอมาสัก พักแล้ว
ทีวก็ได้ยินเมื่อกี้ที่เธอพูดแล้ว แต่ไม่รู้ว่าใครเป็น คนเชิญเธอไปงาน ถึงทำให้เธอตื่นเต้นแบบนี้
“ทำไม?คืนนี้เธอจะออกไปหรอ?”ทิวถาม “เป็น งานกุศลของบ้านพลาธรน่ะ คุณหญิงโรสเชิญฉันและ เพื่อนของฉันไปร่วมงาน ฉันตกลงแล้ว ฉันจะไป
