บทที่ 218 เธอได้รับการต้อนรับ
“ ตัง ตัง ! ” ฟ้าเอารูปที่วันนี้เธอและพี่ชายวาด ออกมา “ นี่เป็นรูปที่ฟ้าและพี่ชายวาดด้วยกันค่ะ ปู่ ชอบไหมคะ ? ”
พงศ์รีบรับมาทันที แล้วเปิดดู เขาพยักหน้าอย่าง ดีใจ “ ปู่ชอบครับ ปู่ใส่เข้าไปในกรอบรูปแล้วแขวนไว้ ในห้องอ่านหนังสือของปู่ดีไหม ? ”
“ ค่ะ/ ครับ ! ” เด็กเล็กทั้งสองตอบอย่างดีใจ
พร้อมกัน
“ งั้นตอนนี้เราไปห้องอ่านหนังสือไปหากรอบรูป ไม้เล็กๆกัน ! ” พงศเอ่ย
เด็กทั้งสองคนอยากจะไปกับปู่มากแล้ว
นานามองภาพที่ปู่และหลานรักกัน ยิ้มออกมา โดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เธอไม่ว่าอะไรแล้วที่จะส่งลูกๆกลับ มาบ้านใหญ่แล้ว เพราะไม่ใช่แค่ความรักของแม่และ พ่อที่พวกเขาต้องการ ยังต้องการความรักความเป็น ห่วงจากผู้ใหญ่ อย่างนี้แล้วจะทำให้พวกเขามีนิสัย จิตใจที่แข็งแรง ขณะเดียวกันนี้ ทางประตูข้างๆด้านสวนดอกไม้ คนรับใช้เข็นรถเข็นของคุณนายพาทิศมา ผมสีขาว แต่ ยังคงร่าเริง เธอสวมแว่นสายตาสั้น ไม่เห็นนานาที่นั่ง อยู่บนโซฟา เธอถามลูกสะใภ้ว่า “ เกรซเอ้ย ! เด็กคน นั้นมาหรือยัง ? ”
เกรซหันไปมองแม่ แล้วหัวเราะออกมา “ แม่คะ นานามาแล้ว แม่ดูสิคะ
ร่างของนานาที่นั่งอยู่บนโซฟา ลุกขึ้นยืนทันที มองไปยังผู้สูงอายุ เธอไม่รู้ว่าจะเรียกเธอยังไง ทิว มองความลำบากใจของเธอออก พูดเสียงต่ำพร้อม รอยยิ้มว่า “ เรียกย่าเหมือนกับฉันนะ !
นานาหันไปหาผู้สูงอายุ ก้มศรีษะลงอย่างเคารพ “ สวัดดีค่ะ คุณย่า
คุณหญิงพาทิศรีบขยับแว่นสายตาทันที “ อื้อ ! เด็กคนนี้สวยจริงๆ !
คุณหญิงพาทิศมองใบหน้าของนานาที่มีน้ำมี นวล ไม่เหมือนกับผู้หญิงสมัยนี้ที่ทำให้ตัวเองเหมือน กับภูตผีปิศาจพวกนั้น ทันทีที่เธอเห็นก็ชอบเธอขึ้นมา ทันที เวลานี้คุณหญิงพาทก็รู้สึกเสียใจที่เชื่อคนของ บ้านสีธะพวกนั้น ทำให้ภาพลักษณ์ของเด็กผู้หญิงคน นี้ไม่ดีเลย ตอนนี้ ตอนที่เหลนสองคนนี้อยู่ที่นี่ อารมณ์ ของเธอ ทุกวันอย่างแปลกๆ ในบ้านเต็มไปด้วยเสียง หัวเราะมีความสุขของเด็กๆ เธอรู้สึกจากใจลึกๆว่ามี ความสุขและอิ่มเอมใจ
“นานา ขอโทษนะ เมื่อก่อนแม่กับย่าเข้าใจ นานาผิดไป นานาอย่าคิดมากนะลูก ! ” เกรซหันไป ขอโทษนานา
นานาอึ้งไปหลายวินาที นึกไม่ถึงว่าคนบ้านพา ทศกลับขอโทษเธอเพราะเรื่องนี้ และน้ำเสียงมาจาก ใจจริง ทำให้เธอซาบซึ้งใจและหัวใจอุ่นวาบ เธอรีบ สายศรีษะแล้วเอ่ยว่า “ ดิฉันไม่ได้คิดมากค่ะ นําคะ ย่า คะ พวกคุณก็อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ
คุณหญิงพาทิศมองเธออย่างชื่นชม รู้สึกว่าหญิง สาวตรงหน้านี้มองแล้วรู้สึกน่ามองกว่านาราซะอีก เธอ รีบเอ่ยว่า “ ทิว ดูแลนานาดีๆ ต่อไปเราก็เป็นคนบ้าน เดียวกันแล้ว ” ประโยคนี้ ทำให้แก้มของนานาแดงขึ้นมา ประโยคนี้ ชายหนุ่มข้างๆชอบฟังเป็นอย่างมาก
“ย่าครับ ผมพานานาไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ นะครับ ” ทิวเองก็ไม่หวังว่าเธอจะเกร็งต่อหน้า ครอบครัวเขา เลยพาเธอออกมาเดินเล่น เพื่อให้ผ่อน คลายลง
ทิวจับมือของเธอเดินไปยังทางที่จะพาไปสู่สวน ดอกไม้ ด้านหลัง เกรซมองไปยังแม่ “ แม่คะ ดูสิคะ พวกเขาเหมาะสมกันมากเลยนะคะ ! ช่วงนี้บ้านพาทิศ ของเราจะมีเรื่องยินดีแล้ว
“ ดี ครั้งนี้ ฉันจะไม่ขัดขวางเด็ดขาด ” คุณหญิง พาทษเองก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
ในสวนดอกไม้ นานาเอาแต่เงียบ ข้างเธอ ทิว มองเธออย่างเป็นห่วง “ เธอกำลังคิดอะไรอยู่ ?
นานากําลังคิดว่า เมื่อก่อนเธอไม่สนว่าทิวจะ แต่งงานกับผู้หญิงคนไหน ตอนนี้ เธอสนใจแล้ว หาก เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นแล้วรับเข้ามาอยู่ในบ้าน แล้วลูกๆจะทํายังไง ?
“ หากฉันไม่แต่งงานกับนาย นายจะแต่งงานกับ ผู้หญิงอื่นแล้วรับเข้ามาอยู่ในบ้านไหม ? ” นานาเงย หน้าขึ้นมองเขา ถามออกมาอย่างไม่มีหัวไม่มีหาง
ทิวฟังจบแล้ว ยิ้มตาหยี่ “ ความหมายของเธอก็ คือ ตลอดชีวิตนี้ไม่อยากจะแต่งงาน ?
นานาตอบไม่ได้เพราะไม่มีคำตอบ จู่ๆทิวก็กอด เธอไว้ ริมฝีปากบางหอมลงบนแก้มที่อๆของเธอครั้ง หนึ่ง “ อือ งั้นก็ไม่แต่งงานตลอดชีวิต
นานารู้สึกตัวขึ้นมา มองเขาด้วยแก้มแดง “ นาย…นายจะไม่แต่งงานตลอดชีวิต ? ”
* ในเมื่อเธอกลัวการแต่งงาน งั้นเราก็อยู่ด้วยกัน อย่างนี้ไปตลอดชีวิตก็ดีเหมือนกัน ไม่ว่ายังไงมีหรือ ทิวมองเธออย่างร้อนรุ่ม
ไม่มีกระดาษแผ่นนั้น ก็ไม่สำคัญ ” สายตาลึกซึ้งมอง
หัวใจของนานาเต้นตึกตักอย่างแรง เธอหลบ
สายตาร้อนของเขาอย่างขัดเขิน “ ใครบอกว่าฉันไม่ แต่งงาน ก็จะอยู่กับนายตลอดชีวิตกัน !
ไม่อยู่กับฉันตลอดชีวิต แล้วเธออยากจะอยู่กับ ใครตลอดชีวิต ? ” สายตาของทิวเฉียบคมขึ้นมาทันที สายตาที่เหมือนกับว่าจะต่อยตีกับคนอื่นขึ้นมาแล้ว แบบนั้น
นานากลั้นยิ้ม “ ฉันอยู่กับตัวเองตลอดชีวิต ”
ทิวฟังเสร็จแล้ว แตะจมูกของเธอเบาๆนับได้ว่า พอใจอยู่บ้าง “ งั้นฉันไม่ว่าอะไรที่ฉันจะอยู่กับเธอ ตลอดชีวิต”
หัวใจของนานามีความหวานผุดขึ้นมาอย่าง ควบคุมไม่ได้ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วเอ่ยว่า “ ดี หากนายตัดสินใจว่าจะอยู่กับฉันจริงๆตลอดชีวิต งั้น นายสัญญา ตลอดชีวิตนี้นอกจากฉันแล้วห้ามหลงรักผู้ หญิงคนอื่น
“ หัวใจของฉันเล็กมาก วางได้แค่คนเดียว และ คนๆนี้ก็คือเธอ ” ทิวพูดจบ กอดเอวของเธอไว้ ก้มลง แล้วจูบร้อนก็จูบลงบนริมฝีปากของเธอ นานาจะเป็นบ้าไปแล้ว ผู้ชายคนนี้ดูสถานการณ์ หน่อยได้ไหม หากถูกคนอื่นเห็นเข้า เมื่อครู่นี้ที่เธออยู่ ที่บ้านพาทิศ ชื่อเสียงก็เสียอีกแล้ว
มองเธอที่ขัดขืนอย่างตั้งใจแบบนี้ ทิวก็ปล่อยเธอ ให้เป็นอิสระ นานาถลึงตาจ้องเขาอย่างงอนๆ “ กลาง วันห้ามทำมั่วๆ ”
ผู้ชายบางคนเข้าใจผิดไปทันที เขายกยิ้มมุมปาก “ อือ กลางวันไม่ทำมั่วๆ งั้นกลางคืนทำมั่วๆ
นาย…กลางคืนก็ไม่อนุญาต ” นานาเพิ่มอีก ประโยคหนึ่งด้วยอารมณ์ที่เดือดปุดปุด
ทิวเอาเธอไม่ไหวเล็กน้อย จ้องใบหน้าเล็กๆที่ดื้อ ดึงของเธอ “ งั้นฉันก็รออย่างอดทนให้ถึงตอนที่เธอ
ขอฉันให้ทํามั่วๆ !
“ จะไม่มีวันนั้นแน่ ” นานาตอบพร้อมกัดริม
ฝีปากแน่น
ทิวไม่เชื่อเพราะตอนที่เขาและเธอจูบกัน การ ตอบสนองผู้หญิงคนนี้ก็แรงกล้ามากเหมือนกัน อีกไม่ นาน ผู้หญิงคนนี้ต้องขอให้เขาทำมั่วๆก่อนแน่
นานามองรอบๆบ้านของบ้านพาทิศ เข้าใจแล้วว่า ทําไมนาราถึงอยากจะแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้านพาทิศ โดยเอาชีวิตเข้ามาแลกด้วย บ้านพาทิศนับได้ว่าร่ำรวย หรูหราจริงๆ ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่แกล้งทำเป็นรวย แต่นานาไม่สนใจทรัพย์สมบัติของบ้านพาทิศสักนิด เพราะเธอไม่ใช่คนรักเงินทอง
จู่ๆนานาก็นึกถึงคนๆหนึ่งขึ้นมา ฟิว แม้ว่าจะไม่ได้ ติดต่อกันสองเดือนแล้ว แต่ว่า เขาก็เป็นลูกหลานของ บ้านพาทิ เหมือนกัน สถานการณ์ของเธอและเขา เหมือนกัน แม้จะรู้ว่าครอบครับอยู่ที่นั่น แต่กลับไม่กล้า ไปทําความรู้จัก นานาเองก็เป็นห่วงชายหนุ่มข้างๆมาก เหมือนกัน และบ้านที่อบอุ่นสามัคคีกันมากนี้ หาก ฐานะของฟิวถูกเปิดโปง คุณผู้หญิงเมื่อครู่คนนั้น และ ทิวที่อยู่ข้างๆ พวกเขาต้องได้รับบาดแผลอย่างบาง แน่ !
