บทที่ 217 กลับบ้านพาทิศ
เวลาที่เหลือ มีลูกทั้งสองคนอยู่ที่บ้าน เหมือนกับ ว่าไม่มีเวลาที่สงบลงเลยสักนาที พวกเขาสามารถหา เรื่องที่ดึงดูดผู้ใหญ่กันได้บ่อยๆ
ช่วงนี้ ฟ้าชอบวาดรูปมาก เธอดึงพี่ชายกับสมุด วาดนั่งลงบนสนามหญ้า วาดรูปดอกไม้เล็กๆดอกหนึ่ง ปัญหาสำหรับฐานะของตัวเองนั้น นานาก็ปล่อยวาง แล้ว
เธอจะหาเรื่องราวที่เกี่ยวกับบ้านพลาธรใน เว็บไซต์ เธอพบว่า แม้ว่าบ้านพลาธรจะเป็นเจ้าแห่ง เพชรพลอย แต่จะชอบทำการกุศลมาก ยังมีสำนักงาน ข่าวหลายที่ออกแต่ข่าวของพ่อที่ทำการกุศล และทั่ว ทั้งประเทศก็มีโรงเรียนที่บ้านพลาธรบริจาคเงินสร้าง และในข่าวพวกนี้ จะชอบพูดถึงลูกสาวคนเดียวของ พวกเขา คุณหนูของบ้านพลาธร และธุรกิจของบ้านพ ลาธรที่กำลังจะมอบให้กับทายาทคนเดียวนี้
นานาไม่ได้อิจฉาปั้นหยาที่มีทรัพย์สมบัติและ ตำแหน่งพวกนั้น เธอก็แค่เสียใจที่ไม่ได้ไปทําความ รู้จักกับพ่อแม่ เธอรู้ ครอบครัวหนึ่ง ความสามัคคีกัน สําคัญมากที่สุด หากปั้นหยาไม่ชอบเธอ แม้ว่าเธอจะ กลับไป ก็จะทําลายความสงบของครอบครับ นึกได้อย่างนี้แล้ว อารมณ์ของนานาก็ดีขึ้นมา มาก หลายวันมานี้ ทิวพาเธอไปเที่ยวเล่นที่สวนสนุก เป็นเพื่อนกับลูกชายและลูกสาว แล้วยังไปเล่นที่ใกล้ๆ นี้ เวลาก็ผ่านไปเร็วมาก
แค่วูบเดียวก็จะถึงฤดูของการเปิดเทอมแล้ว ก่อน จะเปิดเรียนไม่กี่วันนี้ ทิวได้รับสายจากแม่ ครั้งนี้ แม่ ของทิวสั่งคำสั่งตายกับลูกชายว่า นานขนาดนี้แล้ว เธอต้องให้ทิวพานานากลับมาทานข้าวมื้อหนึ่งที่บ้าน ให้ได้
หากเป็นเมื่อก่อนความสัมพันธ์ของทิวและนานา แล้ว เขาจะไม่กล้าที่จะรับประกันว่าจะพาเธอกลับไป ได้ แต่ตอนนี้ เขาตอบตกลงทันที รับประกันว่าคืนนี้จะ พาเธอกลับบ้านใหญ่ไปทานข้าวมื้อหนึ่ง
เมื่อลูกเล็กทั้งสองคนยังเล่นกันอยู่ด้านนอก ทิว ขวางทางของนานาที่ลงมาจากชั้นบนไว้
ในมือของนานาถือไอแพดไว้ เตรียมจะออกไป ถ่ายรูปให้ลูกเล็ก จู่ๆก็ถูกผู้ชายคนนี้ขวางทางไว้อย่าง ไม่รู้เหตุผล เธอกระพริบตา “ นายทำอะไรอ่ะ ! “ คืนนี้ฉันตอบตกลงกับพ่อแม่ฉันแล้วว่า จะพา เธอกลับไปทานข้าวที่บ้าน คืนนี้กลับไปบ้านใหญ่ พร้อมกับฉัน ” ทิวมองเธอด้วยสายตารอคอย
ในใจของนานาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ ภายนอกก็ ไม่อยากจะตอบตกลงเร็วอย่างนี้
ฉันคิดดูก่อน ” พูดจบ เธอก็จะเดินผ่านไปจาก ด้านข้างเขา
ทิวรีบยื่นแขนแกร่งไปกดเธอไว้กับราวบันได ไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องตอบตกลงกับฉันตอนนี้
นานากลั้นรอยยิ้มไว้ เลิกคิ้วมองเขา “ นี่นาย กำลังขู่ฉันหรอ ? ”
ทิวรับยื่นมือออก ช่วยเธอจัดการปอยผมที่อยู่ ข้างหูของเธอ มองเธออย่างเอ็นดู “ ฉันกำลังขอร้อง เธออยู่ ”
นานาถูกสายตาอ่อนโยนคู่นี้ของเขา ทำให้ทำ อะไรไม่ถูก เธอแก้มแดงขึ้นมาทันที “ ก็ได้ ! ฉัน ตกลงกับนายก็ได้ รีบปล่อยฉันนะ อย่าให้ลูกๆเห็น
ทิวหัวเราะเสียงต่ำ จุ๊บลงบนริมฝีปากเล็กของเธอ เร็วๆ แล้วยกยิ้มมุมปาก “ ภรรยาขี้เหร่ ไม่ว่าเช้าหรือ เร็วก็ต้องไปหาพ่อแม่สามีอยู่แล้ว
ทันทีที่นานาได้ยิน ยื่นมือออกทุบลงบนหน้าอก ของเขาทันที “ นายว่าใครขี้เหร่ ? นายยังพูดอีก ฉันก็ ไม่ไปแล้ว
ทิวจับแขนขาวดั่งหิมะข้างหนึ่งของเธอไว้ “ ขี้เหร่ ก็เป็นผู้หญิงที่ฉันชอบมากที่สุด
คำพูดหวานๆพวกนี้ ทำให้รู้สึกอยากจะต่อยลง บนใบหน้าของเขาจริงๆ นานาได้แต่ดันเขาออก รีบวิ่ง ไปถ่ายรูปให้ลูกๆทันที
ออกมาถึงนอกบ้าน หัวใจอขงนานายังคงเต้น โครมครามไม่หยุด เธอเกือบจะลืมไปแล้วว่าเมื่อก่อน เธอเกลียดผู้ชายคนนี้มากแค่ไหน ตอนนี้ เธอเป็นอะไร ไป ?
นานาถือไอแพดไว้ ถ่ายรูปมุมต่างๆให้ลูกๆ ใบหน้าที่น่ารักสวยงาม ไม่ว่าจะถ่ายยังไงก็สวยอยู่ดี นานาถ่ายอยู่ดีๆ ก็เห็นทิวเดินออกมาจากห้องรับแขก
ชุดสบายๆสีเทาทั่วร่าง ร่างกายสูงขายาว ใต้ แสงอาทิตย์ มีความสง่าของผู้ชายอบอุ่นถูกปล่อย ออกมา นานาถือไอแพดไว้ แอบดูเขาจากกล้องจาก นั้นก็กดชัตเตอร์ลง ถ่ายรูปให้ผู้ชายคนนี้สองใบ
ทิวเดินมาใกล้ลูกๆ มองลูกสาวที่วาดได้เก่ง มุม ปากของเขามีรอยยิ้มชื่นชมออกมา นานายื่นไอแพด ให้เขา “ ถ่ายรูปร่วมของฉันกับลูกๆให้ภาพหนึ่งสิ
ทิวถ่ายรูปให้พวกเธอภาพหนึ่ง บอกกับลูกๆว่า คืนนี้จะไปทานข้าวที่บ้านใหญ่ ลูกทั้งสองคนต่างก็ดีใจ มาก
ฟ้าคิดว่าจะมอบรูปที่วาดวันนี้ให้กับปู่และย่า ห้า โมงเย็นออกเดินทาง นานาแต่งกายให้ลูกชายและ ลูกสาวได้น่ารักมาก ฟ้าสวมด้วยชุดกระโปรงเจ้าหญิง สีม่วงอ่อนๆ ถักเปีย ติดกิ๊บที่น่ารักบนผมอันหนึ่ง และ ลมที่อยู่ข้างๆ สวมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ กับกางเกงยีนขา สั้น รองเท้าผ้าใบ หล่ออย่างกับดาราเด็ก ทิวขับรถคันที่ติดเก้าอี้เพื่อความปลอดภัยให้กับ ลูกทั้งสองคนโดยเฉพาะออกมา วางพวกเขาทั้งสอง ขึ้นไปตามที่นั่งของแต่ละคน นานานั่งอยู่ข้างคนขับ ทั้งสี่คนเดินทางไปยังบ้านใหญ่
เป็นครั้งแรกที่นานาไปพบพ่อแม่ของทิว ในใจมี ความกังวลขึ้นมาอย่างควบคุไม่ได้ รวมกับเมื่อก่อนที่ นาราพูดคำที่ไม่น่าฟังต่อหน้าพวกเขาไว้อีกไม่รู้ว่า มากแค่ไหน แม้ว่าหลังจากผ่านเรื่องนั้นมาแล้วทิวจะ ช่วยเธอเผยความจริงออกมาแล้วก็ตาม เธอก็ไม่กล้า รับรองว่าจะถูกคนบ้านนี้ชอบ
หน้าประตูใหญ่ของบ้านพาทิศ ทำด้วยเสาโรมัน งดงามแปดเสา เข้าไปในประตูโค้งที่เหมือนกับวัง สวนข้างในเหมือนกับวิวของสวนราชวัง ลูกเล็กทั้ง สองคนคุ้นชินกับที่นี่มากแล้ว ไม่ต้องให้ใครนำ หน้าต่างก็จับมือกันและกันวิ่งเข้าไปก่อนแล้ว
นานาเดินตามทิวได้ไม่กี่ก้าวอย่างกังวล เขาหยุด เดิม ฝ่ามือใหญ่จับมือของเธอไว้อย่างเป็นธรรมชาติ จับประสานกันไว้แน่น จับมือของเธอเดินไปยังทางที่ จะพาไปสู่ห้องรับแขก ทวสามารถรับรู้ถึงความไม่สบายใจของเธอได้ จากฝ่ามือของเธอที่เขากุมไว้ เขาก้มลงปลอบใจเธอ “ อย่ากลัว คนที่บ้านของฉันไม่ได้มีความคิดที่ไม่ดี เกี่ยวกับเธอแล้ว พวกเขาดีใจมากที่เธอมาเป็นแขกใน วันนี้ »
นานานึกไปถึงว่าเมื่อห้าปีมานี้ นารามาที่นี่บ่อยๆ เธอก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อยเหมือนกัน
ปุ๋คะ ย่าคะ ทวดค่ะ เรามาแล้วค่ะ ”
ในห้องรับแขกขนาดใหญ่ ก็ได้ยินเสียงอ่อนใส ของฟ้าที่เรียกเสียงดัง
“ หนูฟ้า หนูลม พวกหลานมาแล้วหรอ ? ” เสียง อ่อนโยนและดีใจดังขึ้นมา ร่างของเกรซจับมือของ เด็กๆออกมา มาต้อนรับลูกชายที่จับมือของหญิงสาว เข้ามา ก่อนหน้านี้เธอก็เคยเห็นรูปนานามาเหมือนกัน นึกไม่ถึงว่าตัวจริงยิ่งสวย
“ หนูก็คือนานาใช่ไหม ! ฉันเป็นแม่ของทิว มา เข้ามา รีบเข้ามาเถอะ » เกรซต้อนรับนานาให้เข้าบ้าน อย่างกระตือรือร้น นานามองคุณหญิงเกรซที่กระตือรือร้นมากอย่าง นี้ ก็รู้สึกกระดากอายขึ้นมาทันที เธอเดินตามเข้ามาใน
ห้องรับแขกด้วยรอยยิ้ม
พงศ์เดินลงมาจากบันไดชั้นสอง “ กลับมาแล้ว
หรอ
ปู่คะ วันนี้เรามีของขวัญจะมอบให้ปู่ด้วยค่ะ ด้านหลังของฟ้ามีอะไรบางอย่างซ่อนไว้ พงศ์เองก็ เคยเป็นคนมีที่มีชื่อเสียงมากในวงการธุรกิจมาก่อน เวลาธรรมดาก็เคร่งขรึมมากเหมือนกัน แต่เวลานี้ ต่อ หน้าหลานที่น่ารักสองคนนี้ บนใบหน้าของเขาจะยังมี ความเคร่งขรึมได้ยังไงกัน ? มีแต่รอยยิ้มมีความสุขที่ ให้หลานทั้งสองคนเท่านั้น เขารีบก้มลงไปถามหลาน สาวอย่างสงสัยทันที “ ดีครับ ! มอบของขวัญอะไรให้ ปู่เอ่ย ? ”
