“คนสวย! ช้ำหน่อย! อย่ำไปไกลนะ!” อวี๋หมิงหลำงตะโกน คนสวยจึงหยุดยืนอยู่กับที่เพื่อรอเขำ
อวี๋หมิงหลำงวิ่งไปหำ แล้วลูบหัวมัน “ได้กลับมำวิ่งในป่ ำอีก ดีใจใช่ไหมล่ะ?”
คนสวยเห่ำตอบหนึ่งที ดูท่ำมันจะดีใจมำก
ตอนที่มันยังไม่ปลดประจำกำร ได้ติดตำมครูฝึ กไปท ำ ภำรกิจแถวเขตชำยแดนบ่อยๆ สถำนที่ที่ไปมำกสุดก็คือป่ ำ ได้ กลับมำยังสถำนที่แบบนี้อีกครั้งมันจึงดีใจมำก
อวี๋หมิงหลำงพำมันวิ่งสักพัก ทันใดนั้นก็หยุดที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง คนสวยเองก็อยู่ในท่ำระวังตัว
อวี๋หมิงหลำงทำมือบอกให้มันเงียบๆ แล้วถอยหลัง จำกนั้น เขำก็เอำมีดอเนกประสงค์ที่อยู่ตรงเอวออกมำก้มตัวขุดดิน กับ ดักที่ฝั งอยู่ในดินได้ถูกเขำทำลำยแล้ว
ถ้ำเขำไม่เผลอไปเหยียบโดน คนสวยคงติดกับดักแน่
อันที่จริงกับดักล่ำสัตว์แบบนี้พบเจอได้ไม่ยำก แต่สิ่งที่ทำให้
9 4 2 6
อวี๋หมิงหลำงรู้สึกคุ้นกลับเป็นวิธีวำงกับดัก ทำไมมันคุ้นแบบนี้?
ขณะที่เขำกำลังคิดอยู่นั้นอยู่ๆ คนสวยก็เห่ำใหญ่ อวี๋หมิง หลำงเบี่ยงตัวหลบ มีเงำตะคุ่มพุ่งเข้ำมำหำเขำ คนสวยที่ปกติอยู่ บ้ำนทำตัวขี้ขลำดมำตลอดกำลังส่งเสียงขู่จะพุ่งเข้ำไปกัด อวี๋หมิง หลำงเห็นว่ำเป็นคนที่พุ่งเข้ำมำ เป็นผู้ชำยร่ำงใหญ่
คนๆ นี้รูปร่ำงกำยำ ร่ำงบึ้กกว่ำอวี๋หมิงหลำง ใช้ผ้ำปิดหน้ำ เอำไว้ พอเข้ำมำถึงก็เตะอวี๋หมิงหลำง
“คนสวย ถอยไปนั่งรอ ห้ำมขยับ!” อวี๋หมิงหลำงห้ำมคนสวย ที่จะเข้ำมำทำร้ำยคนที่เพิ่งมำ
อีกฝ่ ำยร่ำงกำยกำยำกว่ำอวี๋หมิงหลำง แต่อวี๋หมิงหลำง คล่องแคล่วปรำดเปรียว ยำกที่จะตัดสินว่ำใครแพ้ใครชนะ
ประลองกันอยู่สักพักอวี๋หมิงหลำงก็จับจุดอ่อนของอีกฝ่ ำย ได้ จึงจะเล่นงำนที่จุดอ่อน แต่พอแตะโดนผิวของอีกฝ่ ำยเขำก็ หยุด
“ยังจะเล่นต่อไหม? เพื่อนเก่ำเจอกันทั้งทีทักทำยกันแบบนี้ เกินไปหน่อยมั้ง?”
9 4 2 7
อีกฝ่ ำยได้ยินดังนั้นก็หัวเรำะร่ำ ดึงผ้ำปิดหน้ำออก จำกนั้นก็ ชกไหล่อวี๋หมิงหลำงเบำๆ
“ไงเพื่อน ไม่นึกเลยจริงๆ ว่ำจะได้เจอนำย!”
อวี๋หมิงหลำงเห็นหน้ำเพื่อนเก่ำที่คุ้นเคยก็หัวเรำะออกมำ ทั้งสองคนเอำหมัดชนกัน ทักทำยด้วยควำมดีใจ
“วันนี้ฉันยังพูดเรื่องของนำยให้เมียฉันฟั งอยู่เลย ไม่คิดว่ำจะ ได้เจอนำยจริงๆ! ปำหลำง ไม่เจอกันหลำยปี ทำไมนำยมำอยู่ที่นี่ ล่ะ?”
เมื่อกี้ตอนเห็นกับดักนั่นเขำถึงว่ำมันคุ้นๆ มันเป็นวิธีของปำ หลำงนี่เอง
ตอนที่ทั้งสองคนไปฝึกที่เมืองนอกค่อนข้ำงสนิทกัน เพียงแต่ อยู่คนละสังกัดเท่ำนั้น อีกทั้งสถำนะก็ไม่อำจบรรยำยได้ ดังนั้น พอฝึกจบแยกย้ำยจึงไม่ได้ติดต่อกันอีก เดิมคิดว่ำชำตินี้จะไม่มี โอกำสได้เจอกันแล้ว แต่กลับคิดไม่ถึงว่ำจะได้มำเจอกันแบบนี้ แล้วจะไม่ให้อวี๋หมิงหลำงดีใจมำกได้ไง
“ฉันปลดประจำกำรแล้ว ช่วงสองสำมปี แรกตำมคนอื่น ทำงำนหำเงินไปทั่ว สองปีนี้อยำกมีชีวิตมั่นคงเลยมำทำงำนกับ
9 4 2 8
เถ้ำแก่ใหญ่เป็นบอดี้กำร์ดให้เขำ ครอบครัวเถ้ำแก่มำพักตำก อำกำศกันฉันก็เลยได้ตำมมำด้วย เดิมคิดจะวำงกับดักจับ กระต่ำยป่ ำมำกินเล่นหน่อย นึกไม่ถึงว่ำจับกระต่ำยไม่ได้แต่กลับ ได้นำยมำแทนฮ่ำ ฮ่ำ ฮ่ำ!”
ปำหลำงได้เจออวี๋หมิงหลำงก็ดีใจมำกอย่ำงเห็นได้ชัด เพื่อนเก่ำที่เดิมคิดว่ำชำตินี้จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วอยู่ๆ ก็ปรำกฏ ตัว เซอร์ไพรส์มำกจริงๆ
“เถ้ำแก่?”
“ใช่ เถ้ำแก่หลี่ ครอบครัวเขำอยู่นั่น! เมื่อก่อนสร้ำง ครอบครัวได้ด้วยธุรกิจค้ำไม้ ต่อมำผลิตยำ กิจกำรใหญ่อันดับ ต้นๆ ของประเทศนำยเลยนะ” ปำหลำงพูดภำษำจีนไม่ได้ เขำกับ อวี๋หมิงหลำงสนทนำด้วยภำษำ E อวี๋หมิงหลำงมองตำมมือปำ หลำง
บังเอิญมำก เถ้ำแก่หลี่ที่ว่ำนี้ก็คือบ้ำนที่เสี่ยวเชี่ยนเข้ำไป หลังนั้น
” One ไม่เจอกันหลำยปีตอนนี้นำยทำอะไรอยู่ ทำไมอยู่ๆ มำที่นี่ล่ะ?” ปำหลำงคิดถึงช่วงเวลำที่ได้ฝึกร่วมกับอวี๋หมิงหลำง
9 4 2 9
มำก
ถึงครูฝึกในแคมป์จะทำตัวได้ทุเรศมำก แถมยังดูถูกพวกเขำ แต่ One เอำชนะด้วยควำมสำมำรถของตัวเอง และก็ทำให้ทุกคน ได้อึ้งตำมๆ กัน ปำหลำงชอบอวี๋หมิงหลำงมำก
“ฉันเหรอ ฉันก็ทำงำนเดิมนั่นแหละ วันนี้มำเป็นเพื่อนเมีย เฉยๆ”
“ไม่เจอกันหลำยปีดื่มกันหน่อยเป็นไง? ฉันนึกถึงตอนที่ดื่ม ส่งท้ำยกันในตอนนั้น นำยคอแข็งมำกจนฉันต้องยอม แต่เหมือน ตอนนั้นนำยบอกว่ำเหล้ำที่ชื่อเหมำไถของประเทศนำยเด็ดกว่ำ XO ฉันไม่เชื่อ ฉันมำอยู่ประเทศนี้ได้สักพักแล้ว ถึงจะมีคนชวน ฉันดื่มเหมำไถมำตลอดแต่ฉันก็ปฏิเสธหมด ฉันรู้สึกว่ำมันเป็น เหล้ำของนำยคนเดียวต้องดื่มกับนำยเท่ำนั้น เป็นไง สักหน่อย ไหม?”
แน่นอนว่ำไม่เจอเพื่อนเก่ำมำหลำยปีอวี๋หมิงหลำงก็ย่อม อยำกดื่มด้วย แต่ตอนนี้เขำรอเสี่ยวเชี่ยนอยู่ จึงต้องปฏิเสธด้วย ควำมเสียดำย
“ตอนนี้เกรงว่ำจะไม่ได้ เมียฉันทำงำนอยู่ยังไม่เสร็จ ฉันต้อง
9 4 3 0
รอเมียทำงำนเสร็จแล้วส่งเธอกลับบ้ำนก่อน จำกนั้นค่อยกลับมำ ดื่มกับนำย”
“นี่มันกี่โมงแล้ว เมียนำยทำงำนอะไร?”
“เมียฉันเหรอ เป็นจิตแพทย์ บังเอิญมำกที่คนไข้ของเขำก็ คือเถ้ำแก่ของนำย”
มำเป็นเพื่อนเมียครั้งนี้คุ้มมำก ได้เจอปำหลำงเขำดีใจสุดๆ
“เอ๊ะ? เธอก็คือจิตแพทย์ที่เก่งสุดๆ คนนั้นเองเหรอ?” แวว ตำของปำหลำงเปลี่ยนไป แต่เขำก็ปกปิ ดมันอย่ำงรวดเร็ว รอยยิ้มที่เดิมยิ้มอยู่ก็ชะงัก
“มีอะไรเหรอ?” อวี๋หมิงหลำงรู้สึกได้ถึงควำมผิดปกติของปำ หลำง
“เปล่ำหรอก” ปำหลำงรีบปรับอำรมณ์ พยำยำมพูดอย่ำง สบำยๆ” One อย่ำให้เมียนำยยุ่งเรื่องครอบครัวหลี่เลย พำเมีย นำยกลับไปเถอะ”
เขำไม่นึกเลยจริงๆ ว่ำภรรยำของ One จะเป็นบุคคลที่เป็น กุญแจสำคัญขนำดนี้ ปำหลำงพยำยำมเตือนเท่ำที่ทำได้
9 4 3 1
“ทำไมล่ะ? ครอบครัวนี้มีเรื่องอะไรเหรอ?”
อวี๋หมิงหลำงถำม
ช่วงหลำยปีมำนี้ตระกูลหลี่ได้เริ่มทำกิจกำรโรงงำนผลิตยำ ชีวภำพ จึงได้รู้จักครอบครัวของสืออวี้ ครำวก่อนที่บริษัทของ บ้ำนสืออวี้หมุนเงินไม่ทัน สุดท้ำยก็ได้ตระกูลหลี่กับตระกูลอื่นๆ ที่ค่อนข้ำงมีอิทธิพลเข้ำมำร่วมหุ้นช่วยให้ผ่ำนควำมยำกลำบำก ไปได้ ซึ่งคนเหล่ำนี้ล้วนมีชื่อเสียงที่ดีในแวดวงธุรกิจ และ คุณนำยหลี่คนเมื่อครู่ก็ถือเป็นคนคุ้นเคยของอวี๋หมิงหลำง
แต่ทำไมปำหลำงถึงได้บอกให้เสี่ยวเชี่ยนไป?
“ฉันบอกนำยแบบนี้แล้วกัน โรคที่พ่อเถ้ำแก่เป็นจริงๆ แล้ว เคยเชิญจิตแพทย์มำดูอำกำรหลำยคนแล้วก็ไม่ดีขึ้น อำยุท่ำนก็ แปดสิบกว่ำแล้วยังจะอยู่ได้อีกสักกี่ปี? ถ้ำเมียนำยรักษำไม่ดีหรือ เกิดท่ำนเป็นตำยไประหว่ำงรักษำ ถ้ำคนในครอบครัวรับไม่ได้คิด แก้แค้นเมียนำยขึ้นมำจะทำไง?”
อวี๋หมิงหลำงได้ฟั งก็รู้สึกว่ำคำพูดของปำหลำงเหมือนแฝง ควำมนัย จึงอยำกถำมอีกหน่อย
“แล้วท่ำนเป็นโรคอะไรเหรอ?”
9 4 3 2
“ก็ประเภทที่ว่ำวันๆ เอำแต่บ่นว่ำตัวเองเป็นโรคที่รักษำไม่ หำย วันนี้บอกเจ็บคอเป็นมะเร็งกล่องเสียง พรุ่งนี้บอกปวดท้อง เป็นมะเร็งในกระเพำะ วันมะรืนนั่งอ่ำนข่ำวแล้วก็บอกว่ำตัวเอง อำจเป็นมะเร็งตับ และที่สุดๆ ไปเลยนะก็คือเห็นในหนังสือพิมพ์ บอกว่ำมีคนฟั กไข่งูในท้องตัวเองแล้วอ้วกออกมำเป็นงูหลำยตัว เขำก็ยืนหยัดหนักแน่นว่ำในท้องตัวเองมีงู เพรำะเมื่อวำนซืนไป เที่ยวแล้วเห็นคนอื่นกินน้ำจำกภูเขำก็กินบ้ำง บอกว่ำในน้ำมีไข่งู นำยว่ำโรคประสำทแบบนี้ยังจะมีควำมจำเป็นต้องรักษำอีก เหรอ?
