เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 81

ซูฟ่านถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการจั๊กจี้ของหลินจูในวันรุ่งขึ้น

 

ดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับซูฟ่านมากขึ้นและด้วยความคืบหน้าอย่างกะทันหันของทั้งสองคนเมื่อวานนี้ หลินจูก็ดูซนมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

“ในที่สุดคุณก็ตื่น เราน่าจะใกล้ถึงเมืองกุ่ยหยุนแล้ว”

 

หลินจูพูดอย่างมีความหวัง

 

ซูฟ่านลุกขึ้นและมองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

 

มันเป็นสไตล์ที่แตกต่างจากเมืองหลวงอย่างสิ้นเชิง

 

เมืองเมจิกมีเพียงอาคารสูงแต่ที่นี่มีที่ราบกว้างใหญ่และภูเขาสูงตระหง่าน

 

เมื่อมองดูทิวทัศน์ธรรมชาติซูฟ่านก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมารถไฟก็แล่นไปที่สถานีกุ่ยหยุน

 

ซูฟ่านพาหลินจูลงจากรถ

 

ทั้งสองเช่ารถตรงไปยังจุดหมายปลายทางของพวกเขา

 

นี่คือพื้นที่วิลล่าสุดหรูในเมืองกุ่ยหยุน

 

แม้ว่าจะเป็นสถานที่ที่ผู้คนร่ำรวยที่สุดในเมืองกุ่ยหยุนอาศัยอยู่แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีสไตล์ของบ้านพักแบบเดียวกันในเมืองเมจิก

 

วิลล่าที่นี่มักจะดูเรียบง่าย

 

ทันทีที่ซูฟ่านเข้าไปแผนกต้อนรับที่ประตูก็เดินเข้ามา

 

“มีอะไรให้ช่วยไหมครับ?”

 

“คุณคังส่งฉันมาที่นี่”

 

เมื่อได้ยินคำตอบของซูฟ่านอีกฝ่ายก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

 

“คุณคัง…ตกลงครับ โปรดรอสักครู่”

 

หลังจากพูดแล้วแผนกต้อนรับก็หยิบวิทยุสื่อสารและพูดเรื่องของซูฟ่าน

 

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ประตูไฟฟ้าก็เปิดโดยอัตโนมัติ

 

“เชิญเข้าไปได้เลยครับ”

 

พนักงานต้อนรับโค้งคำนับและพูดเชิญ

 

ซูฟ่านเดินนำหลินจูเข้าไปในวิลล่า

 

คนรับใช้ที่ประตูเปิดประตูด้วยความเคารพเพื่อต้อนรับการมาถึงของซูฟ่าน

 

เมื่อเปิดประตูซูฟ่านและหลินจูก็ตกใจกับรูปแบบการตกแต่งที่ยอดเยี่ยม

 

ทุกตารางนิ้วของวิลล่าถูกฝังด้วยทองคำ

 

นอกจากนี้ ทั้งสองฝั่งยังมีแท่นตั้งโชว์ทุก ๆ 1 เมตร สำหรับจัดแสดงเครื่องเพชรพลอยและของเก่าทุกชนิด

 

หญิงสาวผู้มั่งคั่งขยับร่างอ้วนของเธอเดินลงบันไดมา

 

“ยินดีต้อนรับทั้งหนุ่มหล่อและสาวสวย”

 

หญิงอ้วนพูดด้วยรอยยิ้ม

 

เนื่องจากเธออ้วนเกินไป ซูฟ่านจึงสามารถเห็นเนื้อบนท้องของเธอสั่นไปมาตั้งแต่ไกล

 

ผู้หญิงคนนั้นเดินตามขั้นบันไดลงมา ค่อยๆ เดินเข้าหาซูฟ่านและหลินจู

 

เมื่อเธอเดินเข้ามาเขาก็เห็นว่าผู้หญิงคนนี้สวมสร้อยคอมุกสามหรือสี่เส้นรอบคอของเธอ

 

นิ้วก็เต็มไปด้วยแหวนที่ดูมากเกินไป

 

มีสร้อยข้อมือทองคำและหยกสี่หรือห้าเส้นบนข้อมือที่อวบของเธอ

 

ใช้คำว่าตู้เก็บอัญมณีเรียกแทนตัวผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่ผิด!

 

“ไงหนุ่มหล่อ คุณชื่ออะไร”

 

“ซูฟาน”

 

“โอ้…ซูฟ่าน ตาแก่คังส่งชายหนุ่มรูปงามมาให้ฉันจริง ๆ”

 

หญิงอ้วนมองไปที่ซูฟ่านแล้วพูดออกมา

 

ซูฟ่านกลัวมากจนถอยหนี

 

จากนั้นหญิงอ้วนก็เหลือบมองหลินจู

 

“น่าเสียดายที่หนุ่มหล่อตัวเล็กมีแฟนแล้ว”

 

หญิงอ้วนกล่าวอย่างเสียใจ

 

ซูฟ่านกลืนน้ำลายอย่างลำบาก

 

โชคดีที่ฉันพาหลินจูมาด้วยในครั้งนี้ ไม่งั้นฉันจะไม่โดนผู้หญิงคนนี้กินหรอกเหรอ?

 

หลังจากนั้นเธอก็แนะนำตัว สาวอ้วนคนนี้ชื่อตู้ยู่ชิวและเธอไม่มีอำนาจของครอบครัวอยู่เบื้องหลังใด ๆ

 

เพียงแต่หวังไห่สามีเก่าของผู้หญิงคนนั้นเป็นคนมีอำนาจมากและเป็นผู้ค้าเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน

 

โดยการขายต่อเครื่องประดับเขาทำเงินได้ถึงแปดพันล้านในสองปี

 

และหลังจากลงทุนในอสังหาริมทรัพย์มูลค่าสุทธิก็ได้สูงถึงหมื่นล้าน

 

แต่น่าเสียดายที่หวังไห่เสียชีวิตเมื่อสามปีก่อน

 

เขาและตู้ยู่ชิวไม่มีลูกทรัพย์สินทั้งหมดจึงเป็นของตู้ยู่ชิว

 

และเหตุผลที่หวังไห่ค้าขายเครื่องประดับก็เกี่ยวข้องกับตู้ยู่ชิวเช่นกัน

 

เมื่อตู้ยู่ชิวยังเด็กเธอสวยมากและชื่นชอบเครื่องประดับมาก

 

ย้อนกลับไปในตอนนั้น หวังไห่ก็เป็นคนรวยรุ่นที่สองแต่เขาน่าเกลียดมากจนตู่ยู่ชิวไม่สนใจเขา

 

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาคอยมอบอัญมณีหายากเพื่อแสดงความรักของเขาล่ะก็ เกรงว่าเขาคงไม่มีโอกาสได้คู่กับตู้ยู่ชิว

 

หลังจากนั้นหวังไห่ก็เริ่มสนใจธุรกิจเครื่องประดับเช่นเดียวกับที่ตู้ยู่ชิวสนใจเครื่องประดับ

 

เธอช่วยหวังไห่เลือกสินค้าที่เหมาะสม ถ่ายภาพเครื่องประดับให้ดูดี แล้วขายเครื่องประดับในราคาที่สูงขึ้น

 

ในเวลาเพียงไม่กี่ปีหวังไห่ก็ทำเงินได้มหาศาล

 

ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่สวยแต่ยังทำให้ตัวเขาร่ำรวยอีกด้วย

 

ดังนั้นหวังไห่จึงรักตู้ยู่ชิวสุดขั้วหัวใจ

 

ต่อให้ตู้ยู่ชิวอ้วนขึ้นจากการกินยาที่มีผ

ต่อฮอร์โมนเพราะอาการป่วย หวังไห่ก็ยังคงยืนกรานรักเธอ

 

จนกระทั่งเขาตาย เขาก็แค่อยากจะตายในอ้อมแขนของตู้ยู่ชิว

 

แต่ซูฟ่านก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่าตู้ยู่ชิวรักหวังไห่จริงหรือไม่

 

เขาได้ยินมาว่าตู้ยู่ชิวคนนี้ออกลายหลังจากหวังไห่เสียชีวิต นายแบบของบริษัทตู้ยู่ชิวมักจะถูกพากลับบ้าน

 

มีข่าวลือว่านักแสดงในวงการบันเทิงเคยไปเยี่ยมตู้ยู่ชิวก่อนที่เขาจะกลายเป็นที่นิยมภายหลัง ตู้ยู่ชิวสนับสนุนอีกฝ่ายจนทำให้นักแสดงคนนั้นกลายเป็นที่นิยม

 

สิ่งที่ทำให้ซูฟ่านค่อนข้างยอมรับไม่ได้ก็คือเขายังได้ยินมาว่างานอดิเรกของตู้ยู่ชิวค่อนข้างแปลก

 

ดารานายแบบเหล่านี้ไม่สามารถฟื้นตัวได้หากไม่ได้พักสักสิบวันครึ่งหลังจากออกจากบ้านของเธอ

 

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้และเมื่อเห็นดวงตาของตู้ยู่ชิวมองมาที่เขา ซูฟ่านรู้สึกหนาวไปทั้งหลัง

 

หลินจูก็เคยได้ยินเรื่องของตู้ยู่ชิวเหมือนกัน เมื่อเธอเห็นอัญมณีมากมายในบ้านของผู้หญิงคนนี้และรูปร่างของเธอ หลินจูก็คิดว่าคนนี้ควรเป็นตู้ยู่ชิวแน่นอน

 

เธอรีบจับมือซูฟ่าน

 

“ซูฟ่านกลับกันเถอะหลังจากส่งงานเสร็จแล้ว”

 

หลินชูพูด

 

ซูฟ่านพยักหน้า เขาหยิบเพชรสองเม็ดในอ้อมแขนออกมาแล้วยื่นให้ตู้ยู่ชิว

 

เป็นผลให้ตู้ยู่ชิวมองไปที่เพชรสองเม็ดแล้วโยนมันลงในถังขยะโดยตรงด้วยความรังเกียจ

 

“เจ้าโง่ ตาคังไม่ได้บอกเธอเหรอว่าเขาเอาเพชรมาให้ฉันเป็นการส่วนตัวน่ะ”

 

หลังจากพูด ตู้ยู่ชิวก็ชี้ไปข้างหลังเธอซึ่งอยู่ในกระจกกันกระสุนที่ส่วนท้ายของล็อบบี้

 

เพชรสีแดงกำลังส่องแสง

 

ซูฟ่านกลายเป็นโง่เมื่อเห็น “น้ำตาแห่งการลงทัณฑ์”

 

ฉันโดนผู้ชายคนนั้นหลอกจริง ๆ เพชรสองเม็ดในมือของฉันเป็นของปลอม

 

คำพูดของคังหมินฟูว่ามีเพชรของแท้ในหมู่คนทั้งหกนั้นเป็นเรื่องโกหก

 

แม่ง!

 

ซูฟ่านรู้สึกโกรธ

 

แน่นอนว่าถ้าไม่มีคนทรยศก็ไม่มีธุรกิจ!

 

คังหมินฟูโกหกเขาจริง ๆ!

 

และยังโกหกคนที่มาส่งคนอื่นทั้งหมด!

 

เขาใช้คนทั้งหกคนนี้เพื่อย้ายเป้าหมายขององค์กรลึกลับ จากนั้นเขาก็แอบนำเพชรนั้นไปให้ตู้ยู่ชิว

 

ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครส่งมอบเพชรแท้ได้และทุกคนจะได้รับค่าตอบแทนเพียง 20 ล้านเท่านั้น

 

และค่าตอบแทนนี้ก็ยังแลกมาจากความอันตรายถึงชีวิต!

 

ตัวอย่างเช่นชิวหมิงหยุนที่ซูฟ่านยังไม่รู้ว่าเขาเป็นตายร้ายดีอย่างไร!

 

แกร่ก…

 

ซูฟ่านกำหมัดแน่นจนกระดูกของเขาลั่น

 

เขานึกไม่ออกจริง ๆ ว่าคนอย่างคังหมินฟูที่ดูใจดีขนาดนี้จะซ่อนอุบายแบบนี้ได้

 

เมื่อเห็นท่าทางโกรธของซูฟ่าน ตู้ยู่ชิวก็ดูเหมือนจะเดาเหตุผลได้

 

เธอเดินไปที่ด้านข้างของซูฟ่านและลูบหน้าอกของเขา

 

“หนุ่มหล่ออย่าโกรธไปเลย ตาคังก็ทำเพื่อส่งเพชรอย่างปลอดภัยเท่านั้น”

 

เมื่อเห็นหญิงอ้วนกำลังน้ำลายไหล หลินจูก็ลากซูฟ่านกลับมาอย่างรวดเร็ว

 

“โอเค เราส่งของให้แล้ว เราไปก่อนนะ”

 

หลินจูไม่ต้องการอยู่ที่นี่แล้ว

 

ซูฟ่านก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องอยู่เหมือนกัน

 

“เดี๋ยว นี่นามบัตรฉัน”

 

“เห็นได้ชัดเลยว่าคุณซูเป็นคนที่ยอดเยี่ยม เพราะคนทั้งหกที่คังหมินฟูส่งมา มีเพียงคุณเท่านั้นที่มาถึง”

 

“โทรหาฉันถ้าเธอต้องการ แน่นอนฉันหวังว่าคุณซูจะโทรหาฉันนะ”

 

ตู้ยู่ชิวส่งนามบัตรให้ซูฟาน

 

เพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสทางกายภาพระหว่างซูฟ่านและเธอ กลินจูจึงเป็นคนรับนามบัตรเอง