เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 75

อีกฝ่ายสวมหน้ากากตัวตลกและดูแปลกตามากในแสงสลัว

 

ซูฟ่านบอกได้เพียงว่านี่เป็นชายที่แข็งแกร่งและมีความสูงประมาณ 185 เซนติเมตร

 

บุคคลนี้มาจากองค์กรลึกลับนั้นหรือเปล่า?

 

ด้วยความสงสัยซูฟ่านจึงลองใช้เทคนิคเล็กน้อยก่อน

 

พื้นที่ในโบกี้มีขนาดเล็กและผู้คนก็นอนอยู่เพียบดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะต่อสู้และป้องกันไม่ให้มีการบาดเจ็บจากลูกหลง

 

พวกเขาทั้งสองไม่สามารถทำอะไรได้เลย แต่ด้วยกลเม็ดเล็กน้อยของซูฟ่านก็สามารถเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายก็เป็นผู้เชี่ยวชาญเช่นกัน

 

อันที่จริงซูฟ่านสามารถวาร์ปไปทางด้านหลังคู่ต่อสู้โดยตรงเพื่อทำให้คู่ต่อสู้มึนงงได้

 

แต่นั่นเป็นทางเลือกสุดท้ายซูฟ่านไม่เต็มใจที่จะใช้ทักษะของเขาออกมาเพราะมันเหนือความรู้ความเข้าใจของคนทั่วไป

 

เขาถือกริชของคู่ต่อสู้อยู่ ทันใดนั้นซูฟ่านก็ดึงไปที่หน้ากากตัวตลกของคู่ต่อสู้ในขณะที่คู่ต่อสู้กำลังโจมตีเขา

 

คน ๆ นั้นไม่คาดว่าซูฟ่านจะโจมตีหน้ากากตัวเอง

 

เขาตอบสนองอย่างรวดเร็วและหันหลังกลับ

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านก็จัดการหน้ากากของอีกฝ่ายได้

 

หน้ากากส่งเสียงดังหลังจากถูกตัดออกไป

 

ไม่นานส่วนเล็ก ๆ ก็หลุดออกจากการสึกกร่อน

 

แก้มซ้ายของอีกฝ่ายเผยอออกมา

 

แต่ยังไม่สามารถตัดสินภาพรวมของอีกฝ่ายได้

 

เมื่อมองไปที่หน้ากากที่สึกกร่อน ซูฟ่านก็ตกใจ

 

เขามองไปที่กริชในมือของเขา

 

หากกริชเล่มนี้แทงเขาผลที่ตามมาจะเป็นหายนะแหง ๆ

 

โชคดีที่เขาคว้ามันได้ในครั้งแรก

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านก็ตัดสินได้ว่าบุคคลนี้ไม่ควรมาจากองค์กรลึกลับนั้น

 

องค์กรนั้นก่ออาชญากรรมหลายสิบครั้งโดยแต่ละครั้งใช้มีดแทงที่หน้าอกของคู่ต่อสู้

 

แม้ว่ามีดจะมีพิษแต่ก็ไม่ถึงแก่ชีวิต

 

แต่คนที่ลอบโจมตีซูฟ่านในวันนี้มีมีดที่ไม่สมเหตุสมผล

 

ถ้ามันแทงทะลุหน้าอกของเขาจริง ๆ เขาเกรงว่าเนื้อและอวัยวะภายในของเขสจะละลายด้วยพิษที่มีฤทธิ์กัดกร่อนรุนแรงนี้

 

“นายเป็นใคร ทำไมนายถึงปลอมตัวเป็นองค์กรนั้น”

 

ซูฟ่านกัดฟันในขณะที่ถือกริชไว้แน่น

 

ชายคนนั้นไม่ตอบ แต่เลือกที่จะโจมตีต่อไป

 

ซูฟ่านหลบไปด้านข้างและเตะแขนของชายคนนั้น

 

ด้วยการเตะนี้มันเป็นเรื่องแปลกมากที่อีกฝ่ายไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย

 

ซูฟ่านเตะส่วนอื่น ๆ ของคู่ต่อสู้แต่อีกฝ่ายก็รู้สึกเจ็บปวด

 

แต่เตะแขนคู่ต่อสู้อีกฝ่ายกลับไม่ตอบสนองเลย

 

ซูฟ่านยังคงสังเกตต่อไป

 

แม้ว่าในแวบแรกฝ่ายตรงข้ามจะดูเหมือนคนปกติ แต่ปฏิกิริยาของแขนซ้ายของคู่ต่อสู้ดูเหมือนจะช้าไปหน่อย

 

และเมื่อโจมตี แขนด้านขวาก็ดูเป็นกำลังโจมตีหลัก

 

ซูฟ่านจดจ่อกับการหลบเลี่ยงในขณะที่สังเกตอยู่เสมอ

 

เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถตีซูฟ่านได้เลย ฝ่ายตรงข้ามก็โกรธและการโจมตีของเขาก็ยิ่งคลั่งมากขึ้น

 

ทุกการเคลื่อนไหวดูเหมือนจะมีไว้เพื่อฆ่าซูฟ่าน

 

ถ้าซูฟ่านถูกโจมตีสักครั้งอีกฝ่ายสามารถทำลายกระดูกของเขาได้เลย

 

ยิ่งเขาโจมตีอย่างบ้าคลั่ง ซูฟ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าแขนซ้ายของคู่ต่อสู้แปลกไป

 

เขาคว้าแขนซ้ายของคู่ต่อสู้ในขณะที่คู่ต่อสู้เหยียดแขนซ้ายออกมาและดึงอย่างแรง

 

แขนซ้ายขาดออก!

 

ซูฟ่านถือแขนปลอมไว้เป็นเวลานาน

 

อีกฝ่ายก็อึ้งเช่นกัน

 

จากนั้นก็ส่งเสียงคำรามและการโจมตีก็รุนแรงขึ้น

 

ครั้งนี้ไม่ใช่ว่าซูฟ่านจงใจไม่สู้กลับ อีกฝ่ายหนึ่งกำลังบ้าคลั่งอย่างสุดขีดจนซูฟ่านไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้กลับและตกอยู่ในการต่อสู้อันขมขื่น

 

แต่เป้าหมายสูงสุดของซูฟ่านไม่ใช่การเอาชนะคู่ต่อสู้ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร เขามีข้อได้เปรียบที่แน่นอน

 

เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะชนะซูฟ่าน แม้ว่าจะต้องใช้กำลังกายที่เหนื่อยล้ากว่าซูฟ่านก็จะชนะอย่างแน่นอน

 

ซูฟ่านต้องการรู้ว่าคนนี้เป็นใคร

 

เขากลัวว่าอีกฝ่ายจะใช้ยาพิษชนิดนั้นได้อีก

 

แต่ซูฟ่านก็คิดไม่ออกว่าเขาไปทำให้ใครขุ่นเคืองใจ

 

เนื่องจากการโจมตีที่บ้าคลั่งนี้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของคู่ต่อสู้จึงค่อย ๆ ลดลง

 

ซูฟ่านยังถือแขนเทียมไว้ในมือ

 

หลังจากเห็นช่องโหว่ของฝ่ายตรงข้าม ซูฟ่านก็เอาแขนเทียมตบหน้าฝ่ายตรงข้าม

 

หน้ากากตัวตลกแตกเพิ่มไปอีก

 

ส่วนใหญ่ของใบหน้าของอีกฝ่ายถูกเปิดเผย

 

แม้ว่าอีกฝ่ายจะปกปิดใบหน้าของเขา แต่ซูฟ่านก็ยังเห็นมัน

 

คนนี้คือชิวหมิงหยุน!

 

หลังจากถูกรู้ตัวโดยซูฟ่านแล้ว ชิวหมิงหยุนก็ไม่ต้องการต่อสู้อีกต่อไป เขายกขาขึ้นแล้วเตะกระจกรถไฟเพื่อหนี

 

ลมรุนแรงพัดเข้ามาทำให้โบกี้ที่อบอุ่นในตอนแรกเริ่มเย็นลง

 

เมื่อเห็นหน้าต่างที่แตก ซูฟ่านก็อยากจะร้องไห้ออกมาอย่างเงียบ ๆ

 

ไม่มีใครรู้ตัวเพราะทุกคนอยู่ในอาการหลับใหลในขณะพวกเขาต่อสู้

 

แต่ตอนนี้หน้าต่างแตกพนักงานรถไฟจะถูกดึงดูดมาในภายหลังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

ชิวหมิงหยุนมองย้อนกลับไปที่ซูฟ่านอย่างมีชัยจากนั้นก็กระโดดหนีออกไปจากหน้าต่าง

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านไม่ได้ตื่นตระหนก

 

“เปิดใช้ทักษะย้อนกลับ”

 

ซูฟ่านพูดเงียบ ๆ ในใจ

 

ลมรอบตัวเขาแข็งทื่อไปครู่หนึ่งและซูฟ่านก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเปล่งประกาย

 

ฟู่ม!

 

ซูฟ่านหลับตาลงเพียงเพื่อรู้สึกถึงลมที่พัดเข้ามาในหูของเขา

 

หลังจากลืมตา ลมก็หยุดและเวลาก็ได้ย้อนกลับมาเมื่อ 30 วินาทีที่แล้ว!

 

ชิวหมิงหยุนกำลังจะทุบหน้าต่างเพื่อหลบหนี

 

ซูฟ่านเตะเขาลงไปที่พื้นก่อนที่เขาจะทุบหน้าต่างแล้วเหยียบหน้าอกของชิวหมิงหยุนด้วยเท้าของเขา

 

“แม่งเอ้ย! อยากฆ่าก็ฆ่าอย่ามาดูถูกฉัน!”

 

ชิวหมิงหยุนตอนนี้เถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้เท้าและอารมณ์ของเขาก็ระเบิด

 

“นายมาที่นี่ทำไม! ทำไมนายถึงอยากฆ่าฉัน?”

 

ซูฟ่านถามด้วยความโกรธ

 

ชิวหมิงหยุนกำลังจะขาดอากาศหายใจเพราะซูฟ่าน

 

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรู้สึกทรมาณซูฟ่านก็ผ่อนเท้าของเขา

 

เขาอ้าปากค้างมองซูฟ่านและหัวเราะ

 

“ฆ่าแกทำไมน่ะเหรอ? แกทำลายอาชีพของฉัน!”

 

ชิวหมิงหยุนคำราม

 

ในขณะนี้ซูฟ่านก็พบว่ามีบางอย่างอยู่ในเสื้อคลุมของชิวหมิงหยุน

 

เขาเอื้อมมือออกไปและกระชากเสื้อผ้าของชิวหมิงหยุนจนขาด

 

เพชรสีแดงขนาดเท่ากำปั้นในถุงเก็บฝุ่นกลิ้งออกมาจากเสื้อผ้าของอีกฝ่าย

 

ชิวหมิงหยุนต้องการเอาเพชรคืนแต่ซูฟ่านไวกว่า

 

“คืนมาให้ฉัน!”

 

ชิวหมิงหยุนคำราม

 

“นายก็เป็นหนึ่งในคนที่คังหมิงฟูจ้างงั้นหรือ?”

 

ซูฟ่านถาม

 

“แล้วไง”

 

ชิวหมิงหยุนไม่ต้องการพูดกับซูฟ่านเพียงแค่ต้องการเอาเพชรของเขาคืน

 

“เป็นเรื่องจริงที่ฉันทำให้นายพิการแม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ฉันก็เป็นหนี้นายในเรื่องนี้”

 

“นายบอกฉันมาสิว่าทำไมนายถึงจะฆ่าฉัน นั่นเพื่อแก้แค้นหรือเพื่อเพชรบนร่างของฉัน”

 

“และนายค้นกระเป๋าของฉันใช่ไหม? บอกความจริงกับฉันแล้วฉันจะปล่อยนายไป ฉันจะไม่บอกคังหมิงฟูสักคำ”

 

ซูฟ่านพูดด้วยความจริงใจ

 

ชิวหมิงหยุนกัดฟันของเขา

 

เขาไม่สามารถเอาชนะซูฟ่านได้และไม่มีทางอื่นที่เขาจะไม่ทำตามที่ซูฟ่านพูด

 

“โอเค โอเค ฉันบอกแล้ว”

 

ชิวหมิงหยุนตอบ

 

ซูฟ่านยืนขึ้นเมื่อเขาเห็นว่าอีกฝ่ายเต็มใจที่จะบอกความจริง จากนั้นจึงเอื้อมมือออกไปที่ชิวหมิงหยุนและดึงอีกฝ่ายขึ้น

 

“พูดสิ”

 

ซูฟ่านพูดพร้อมกับชั่งเพชรของชิวหมิงหยุนในมือของเขา

 

ชิวหมิงหยุนกลืนน้ำลาย

 

“ฉันถูกชูเทียนฉีไล่ออก แต่เมื่อคิดถึงความรู้สึกนั้นชูเทียนฉีก็ช่วยรักษาฉันด้วยอุปกรณ์อวัยวะเทียมในราคาแพงเพื่อที่ฉันจะได้ทำงานต่อไปได้”

 

ชิวหมิงหยุนยกแขน แล้วมองซูฟ่านด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

 

แม้ว่าชูเทียนฉีจะให้อวัยวะเทียมแก่เขา แม้เขาจะสามารถต่อสู้ต่อไปได้แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ลดต่ำลง