เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 72

เมื่อหยางเหวินป๋อเห็นเหอต้าถามตัวเองเขาก็รีบถอดหูฟังออก

 

แสร้งทำเป็นงงงวย

 

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

 

“ฉันถามนายว่านายพูดถึงใคร”

 

“อะไรนะ? ฉันกำลังเล่นเกมและคุยกับเพื่อนร่วมทีมอยู่”

 

หยางเหวินป๋อแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

 

เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูฟ่านอีกต่อไป

 

ยิ่งถ้าเหอต้าและหลี่หนานช่วยซูฟ่านล่ะก็เขาอาจจะถูกตีเป็นมีทบอลเลยก็ได้

 

เขากล้าพูดไม่กี่คำเท่านั้น

 

คางคกที่อยู่ในรองเท้ายังไม่กล้ากัดคนที่ใส่รองเท้าเลย คางคกแบบนั้นไม่ใช่ผู้ชายอย่างหยางเหวินป๋อหรอกหรือ?

 

ความอดทนของซูฟ่านที่มีต่อหยางเหวินป๋อใกล้จะหมดลงแล้ว

 

เขาแค่ต้องการรอโอกาสที่จะจัดการหยางเหวินป๋อ

 

“แกประสาทรึไงหยางเหวินป๋อ”

 

หลี่หนานไม่ชอบหยางเหวินป๋อมากขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลานี้

 

เดิมทีหลี่หนานเป็นหัวหน้าหอพักดังนั้นเขาจึงต้องการให้หอพักมีแต่ความสามัคคี

 

เมื่อเห็นว่าหยางเหวินป๋อรังแกซูฟ่านบ่อยมาก เขาก็ทนแทบไม่ได้แล้ว

 

“ไม่เป็นไร เขาบอกว่าเขากำลังเล่นเกมกับเพื่อนร่วมทีมของเขานี่”

 

ซูฟ่านเกลี้ยกล่อม

 

แม้ว่าจะมีความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างเขากับหยางเหวินป๋อ แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะลากหลี่หนานและเหอต้ามาเกี่ยวข้อง

 

ห้องนอนเงียบลงอีกครั้งและซูฟ่านก็ใช้ช่วงเวลานี้เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับการส่งมอบเพชรที่คังหมินฟูว่าจ้าง

 

ทันทีที่ใส่หูฟังสถานีวิทยุอนาคตก็เริ่มแจ้งข่าวในอนาคตอีกครั้ง

 

“ตามข่าวของเราเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน มีการฆาตกรรมครั้งใหญ่เกิดขึ้นในเขตชิงเฉียนผู้ต้องสงสัยยังคงมีจำนวนมากตำรวจได้เริ่มติดตามอย่างเต็มที่และออกหมายจับต่อสาธารณะและเสนอรางวัลนำจับ 300,000 หยวนสำหรับผูที่จับกุมผู้ต้องสงสัยได้…”

 

“ในวันที่ 24 พฤศจิกายน การประชุมเศรษฐกิจร่วมระดับภูมิภาคครั้งที่ 3 จัดขึ้นที่เมืองเมจิกและบรรดาชนชั้นนำจากทุกอุตสาหกรรมมารวมตัวกันที่หอประชุมเมืองเมจิก…”

 

“ในวันที่ 26 พฤศจิกายนมีการขายถนนบาร์บีคิวที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเมจิกในราคาเพียง 100,000 หยวนเท่านั้น”

 

ซูฟ่านไม่ได้ฟังข่าวสองรายการแรกอย่างตั้งใจ

 

ซูฟ่านไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเขตชิงเฉียน

 

หลังจากตรวจสอบแล้วว่ามันอยู่ห่างจากเขามากกว่าสองพันกิโลเมตร ซูฟ่านก็ไม่สามารถไปช่วยแทรกแซงอะไรได้

 

ข่าวที่สองมีคุณค่าแน่นอน แต่นั่นคือตอนที่คุณหาวิธีเข้าร่วมในการประชุมได้

 

มีผู้มีอำนาจมากมายแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับนั้นพวกเขาก็ยังเป็นแค่คนตัวเล็ก ๆ และเป็นการยากที่จะทำความรู้จักกับคนที่มีอำนาจจริง ๆ

 

เขาควรออกไปกับชูเทียนฉีและคังหมินฟูเพื่อรับประทานอาหารค่ำซักสองสามมื้อเผื่อจะได้ไปประชุมแบบนั้นได้

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านก็ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินข่าวที่สาม

 

ถนนบาร์บีคิวแห่งนี้ขึ้นชื่ออย่างมาก

 

ถนนทั้งสายอยู่ห่างออกไป 1 กิโลเมตรและรอบ ๆ มีพ่อค้าร้านบาร์บีคิวมากมาย

 

ในบรรดาร้านอาหารเหล่านั้นจ๋างตู่บาร์บีคิวเป็นร้านที่ใหญ่ที่สุดในนั้นและสิทธิ์ในทรัพย์สินทั้งหมดของถนนสายนี้ก็เป็นของเจ้าของจ๋างตู่บาร์บีคิว

 

ถนนบาร์บีคิวทั้งหมดมีมูลค่า 2 พันล้านหยวน

 

แต่ตอนนี้ต้องจ่ายทั้งหมดแค่ 100,000 หยวนจริงหรือ?

 

ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติ

 

ซูฟ่านจดข่าวนี้ไว้ในบันทึก

 

สิ่งสำคัญที่สุดของเขาตอนนี้คือการศึกษาเรื่องที่คังหมินฟูมอบหมายให้

 

จากข้อมูลที่มีอยู่ ซูฟ่านได้เรียนรู้เกี่ยวกับองค์กรลึกลับจากคังหมินฟู

 

ประมาณห้าปีที่แล้วนักธุรกิจที่ร่ำรวยในเจียงตงถูกฆ่าตายที่บ้าน

 

ไพลินที่มีค่าที่สุดมูลค่า 100 ล้านหยวนในครอบครัวของเขาก็หายไป

 

ตำรวจระบุตัวผู้ต้องสงสัยได้คือคนรับใช้จากการสืบสวน

 

แต่หลายปีที่ผ่านมาทั้งคนรับใช้และไพลินก็ไม่เคยถูกพบเลย

 

จนถึงขณะนี้คดียังไม่ได้รับการแก้ไข

 

บางคนบอกว่าคดีนี้เกี่ยวข้องกับองค์กรลึกลับที่คังหมินฟูกล่าวถึง

 

ซูฟ่านเห็นภาพศพของนักธุรกิจที่ร่ำรวย

 

แน่นอนว่ามีรอยบาดบนหน้าอกของเขา ซึ่งดูเหมือนกับรอยบาดบนคนที่ได้รับเชิญจากคังหมินฟู

 

แต่ซูฟ่านรู้สึกแปลก ๆ

 

เมื่อพิจารณาจากข้อมูลองค์กรนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตเพียงสองคนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

 

คนหนึ่งคือคนรวยในเจียงตง

 

และอีกคนคือมืออาชีพที่คังหมินฟูเชิญมา

 

นั่นคือครึ่งเดือนที่ผ่านมา

 

ที่ร้ายแรงกว่าการฆ่าคือการทำให้พิการ

 

แต่ตามผู้ที่แขนหักบอกฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเขา

 

ในขณะนั้นเขากำลังลากคู่ต่อสู้อยู่และบังเอิญคู่ต่อสู้ก็เตะเสาหินที่อยู่ถัดจากเขาเข้า

 

เสาหินจึงล้มลงและทำลายแขนของเขา

 

ในการปล้นที่เหลืออีกหลายสิบครั้งองค์กรนี้ทำให้ผู้คนบาดเจ็บน้อยมาก

 

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะมีจุดประสงค์ที่ชัดเจนและก็ไม่ได้โหดเหี้ยมอะไร

 

ด้วยเรื่องนี้ซูฟ่านจึงมีความสงัสยในใจ

 

บางทีทั้งสองคนอาจเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุหรืออาจมีเหตุผลอื่นแอบแฝง

 

ในระยะสั้นนี้ซูฟ่านไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับใครนับประสาอะไรกับองค์กรลึกลับเช่นนี้

 

เขาสามารถช่วยคังหมินฟูและรับเงิน 500 ล้านหยวนในการส่งของหนึ่งครั้งและยังสามารถเพิ่มความสัมพันธ์กับคังหมินฟูได้อีกด้วย

 

ทำไมจะไม่ทำล่ะ?

 

วันรุ่งขึ้นซูฟ่านโทรหาคังหมินฟู

 

เขาหวังว่าจะทำงานส่งของนี้ให้เสร็จโดยเร็วที่สุดเพื่อไม่ให้การเดินทางในอนาคตของเขาล่าช้า

 

เพราะวันที่ 26 ยังต้องไปดูถนนบาร์บีคิว

 

ใบหน้าของซูฟ่านสดชื่นขึ้นแต่คังหมินฟูยังคงกังวลเล็กน้อย

 

เขากลัวว่าซูฟ่านตอบตกลงโดยไม่ได้คิดเรื่องนี้ให้ดี

 

เขายืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะรู้สึกโล่งใจ

 

“แล้วต้องเมื่อไหร่ครับ”

 

“ยิ่งเร็วได้ยิ่งดี”

 

“เข้าใจแล้ว คืนนี้ไปเลยไหมครับ”

 

หลังจากนัดแนะช่วงเวลากับคังหมินฟูแล้ว ซูฟ่านก็เก็บสัมภาระของเขา

 

จากนั้นเขาก็วางแผนเส้นทาง

 

เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจมากเกินไป ยังมีคนอื่น ๆ อีกหลายคนที่ถือเพชรปลอม ดังนั้นซูฟ่านจึงต้องทำคนเดียว

 

ซูฟ่านไม่ได้วางแผนที่จะขับรถไปที่นั่นคนเดียว

 

ถ้าคุณขับรถ ซูฟ่านจะอยู่คนเดียวตลอดทางและอีกฝ่ายสามารถลงมือได้ทุกเมื่อ มันอันตรายเกินไป

 

ถ้าเป็นเครื่องบิน ซูฟ่านก็กลัวว่าเพชรจะถูกเปิดเผยในระหว่างการตรวจสอบความปลอดภัยแม้แต่คนทั่วไปก็โลภในเพชรเม็ดใหญ่เช่นนี้แน่นอน

 

จากการใช้วิธีการขโมยของอีกฝ่ายมีโอกาสมากที่จะขโมยเพชรไปหลังจากผ่านด่านตรวจสอบความปลอดภัย

 

ซูฟ่านไม่กล้านั่งเครื่องบินส่วนตัวของคังหมินฟูด้วยซ้ำ

 

ถ้าอีกฝ่ายแกล้งเป็นนักบินและปล้นซูฟ่านบนท้องฟ้ามันคงจะจบจริง ๆ แน่นอน

 

หลังจากคิดซูฟ่านก็ตัดสินใจนั่งรถไฟไปยังเมืองกุ่ยหยุนในเขตเล็ก ๆ ใกล้เมืองหลวงเมจิก

 

ใช้เวลาสองวันหนึ่งคืนหรือหนึ่งวันสองคืนในการโดยสารรถไฟสายสีเขียวจากเขตตูเซี่ยนไปยังเมืองกุ่ยหยุน

 

ซูฟ่านต้องนำอาหารแห้งและน้ำดื่มมาให้เพียงพอเท่านั้น

 

หลังจากภารกิจเสร็จสิ้นซูฟ่านก็จะสามารถเดินทางกลับเมืองหลวงได้โดยตรงโดยเครื่องบินซึ่งสะดวกมาก

 

ในที่สุดซูฟ่านก็เลือกเสื้อโค้ทกันฝนด้วย

 

เขายัดกำปั้นลงไปในกระเป๋ากางเกง

 

หลังจากยืนยันว่าเขาสามารถกำหมัดได้ซูฟ่านก็ใส่เสื้อผ้าของเขา

 

ซูฟ่านประมาณขนาดของเพชรสีแดงนั้นมีขนาดเท่ากับกำปั้น

 

และการเอามันไว้ใกล้ตัวนั้นปลอดภัยที่สุด

 

หลังจากจัดระเบียบเรียบร้อยซูฟ่านก็มาที่ธนาคารพาณิชย์เมืองเมจิก

 

คังหมินฟูมารอที่ธนาคารนานแล้ว

 

เพชรถูกเก็บไว้ในธนาคารแห่งนี้

 

แม้ว่าองค์กรจะเย่อหยิ่งแค่ไหนพวกเขาก็ยังไม่กล้าบุกเข้าไปในสถานที่เช่นธนาคาร

 

ท้ายที่สุดแล้วอาชญากรรมของการปล้นบุคคลและการปล้นธนาคารไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน

 

จางเจ้อเจิ่นประธานธนาคารได้ต้อนรับคังหมินฟูเป็นการส่วนตัว

 

เขาพาซูฟ่านและคังหมินฟูไปที่ห้องนิรภัยของธนาคาร

 

ทันทีที่เขาเปิดตู้นิรภัย ซูฟ่านก็ตกใจกับความสว่างของเพชร

 

เพชรสีแดงมันไม่มีที่ติเลย

 

แม้แต่คนอย่างซูฟ่านที่ไม่สนใจเครื่องประดับเมื่อเห็นมันหัวใจของเขาเต้นแรง

 

จางเจ้อเจิ่นหลงใหลในเพชรเม็ดนี้

 

คังหมินฟูหยิบเพชรออกมาขณะสวมถุงมือแล้วใส่ในถุงกันฝุ่น

 

“ฉันจะฝากไว้ให้เธอ”

 

คังหมินฟูส่งมอบเพชรให้ซูฟ่าน

 

ซูฟ่านรับเพชรมาอย่างระมัดระวัง

 

เขาไม่กล้าที่จะเก็บมันไว้ในกระเป๋าของเขา เขาทำได้เพียงแค่กอดไว้ในอ้อมแขนเท่านั้น

 

แม้จะอึดอัดแต่ก็สบายใจกว่า

 

เพชรสีแดง 40 กะรัตมูลค่า 5.5 พันล้านซ่อนอยู่ในกระเป๋าหน้าอกของซูฟ่าน

 

สิ่งนี้ทำให้ซูฟ่านทั้งตื่นเต้นและประหม่า