เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 61

คำเตือนของซูฟ่านทำให้หยางลี่ลี่คิดถึงมิตรภาพระหว่างตัวเธอกับถังเว่ย

ซูฟ่านพาหยางลี่ลี่ไปที่โรงแรมและเปิดห้องสองห้อง

แม้ว่าหยางลี่ลี่จะไม่ยอมแต่ก็เห็นได้ชัดว่าซูฟ่านไม่ได้สนใจตัวเธอและเธอไม่สามารถบังคับได้

หลังจากเข้าห้องซูฟ่านก็อาบน้ำร้อน

คราบเลือดและเหงื่อบนร่างกายถูกชะล้างออกไปอย่างหมดจดและเขารู้สึกสบายตัวขึ้นมาก

ซูฟ่านนอนลงบนเตียงและระบบก็ส่งเสียงเตือนเมื่อเขาเริ่มง่วงนอน

“ภารกิจของโฮสต์เสร็จสิ้นแล้วเนื่องจากโฮสต์จับ หวังฉางเจียง หวังฟู่กุย และ จางหวังไค ได้อีกทั้งยังช่วยชีวิตคน 163 ทางอ้อม โฮสต์จึงได้รับรางวัลระดับสุดยอด: ‘ย้อนกลับไม่จำกัด’ ”

“โฮสต์สามารถใช้ทักษะนี้ย้อนกลับไปเมื่อสามสิบวินาทีก่อนได้ หากโฮสต์ถูกสังหารทักษะจะถูกใช้เองโดยอัตโนมัติ”

หลังจากฟังคำแนะนำของระบบซูฟ่านก็รู้สึกประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้ซูฟ่านได้รับทักษะในการย้อนเวลาทำให้ตัวเองสามารถย้อนเวลาและช่วยฉินเสี่ยวหยุนได้

แต่เวลาที่เลือกย้อนกลับได้คือภายในหนึ่งปี

รางวัลระดับสุดยอดที่ระบบมอบให้ในครั้งนี้สามารถย้อนกลับไปเมื่อ 30 วินาทีที่แล้วเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างใน 30 วินาทีนั้นเป็นเรื่องยากมาก

แต่เมื่อซูฟ่านตกอยู่ในอันตรายการที่สามารถตั้งเวลาย้อนกลับได้ 30 วินาทีก็ถือเป็นทักษะที่ดีมาก!

เทียบเท่ากับซูฟ่านมีชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุดและสามารถฟื้นคืนชีพได้ซ้ำ ๆ หลังจากความตาย

แน่นอนว่ามันเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยมด้วยรางวัลนี้ซูฟ่านกฌรู้สึกมั่นใจมากยิ่งขึ้น!

หลังจากที่ระบบแจ้งจบ ซูฟ่านก็เห็นว่าเจ้าหน้าที่เจียงเพิ่งส่งข้อความมาบอกเขาว่าหวังฉางเจียงและพรรคพวกของเขาถูกจับเข้าคุกแล้ว และเจ้าหน้าที่เจียงยังพูดอะไรบางอย่างเพื่อขอบคุณซูฟ่าน

ดูเหมือนว่าระบบจะค่อนข้างเข้มงวดในการพิจารณาความสำเร็จของภารกิจ แม้ว่าซูฟ่านจะจับหวังฉางเจียงได้ซักพักแล้วแต่ก็จะไม่ถือว่าประสบความสำเร็จหากหวังฉางเจียงยังไม่เข้าคุก

เมื่อเขาเข้าคุกเท่านั้นภารกิจจึงจะสำเร็จและรางวัลจะออกตามมา

หลังจากต่อสู้เป็นเวลาหนึ่งคืนซูฟ่านก็ยังไม่รู้สึกเหนื่อย

แต่ถึงเวลานอนแล้วก็แค่นั้น

ในขณะที่ซูฟ่านจมอยู่ในความฝันของเขา

ณ ห้องทำงาน ฉินเสี่ยวหยุนกำลังจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อทำโอที

เธอให้เวลาตัวเองนอนวันละ 4 ชั่วโมงเท่านั้นส่วนเวลาที่เหลือก็อยู่ที่ทำงาน

ในขณะที่มองไปที่หน้าจออย่างตั้งใจก็มีคนมาเคาะประตูห้องทำงานของเธอ

ใครมันจะมาดึกขนาดนี้?

ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วและพูดเชิญเข้ามา

ประตูถูกผลักเปิดออกและหลินจูก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉินเสี่ยวหยุน

“ทำไมเธอมาที่นี่ดึก ๆ?”

ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วและมองไปที่หลินจู

จนกระทั่งหลินจูเข้ามาใกล้ฉินเซี่ยวหยุนเธอจึงเห็นว่าดวงตาของหลินจูแดงก่ำและเปลือกตาของเธอก็บวมเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าเธอร้องไห้มา

“เมื่อกี้ฉันโทรหาเธอแต่เธอไม่รับสายและเธอก็ไม่ได้อยู่ที่บ้าน ฉันก็เลยเดาว่าเธอกำลังทำโอทีอยู่ที่บริษัท”

น้ำเสียงของหลินจูฟังดูไม่ได้กำลังมีความสุข

“เธอเป็นอะไรรึเปล่า? ทำไมถึงร้องไห้หรือมีใครแกล้งเธองั้นเหรอ?”

ฉินเสี่ยวหยุนลุกขึ้นและจับหลินจูนั่งลง

ในใจของฉินเสี่ยวหยุนคือเธอคิดว่าคู่กรณีคือคู่หมั้นที่นอกใจหลินจู

“เธอรอก่อน ฉันจะจัดการไอ้นั่นเอง!”

“ไม่ใช่เขา! อย่าทะเลาะกัน!”

หลินจูรีบหยุดอย่างรวดเร็ว

ฉินเสี่ยวหยุนไม่สามารถทำความเข้าใจได้ถ้าไม่ใช่ไอ้ผู้ชายคนนั้นแล้วใครจะทำหลินจูเป็นแบบนี้ได้อีก?

“งั้นบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น!”

ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่หลินจูอย่างกังวลและถามไป

“พ่อแม่ของฉันรู้เรื่องการนอกใจของซุนหยานแต่พวกเขาก็ไม่สนใจเลย”

“แม่ของฉันบอกว่าธุรกิจของตระกูลซุนกำลังตกต่ำลงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาและพวกเขาจะไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้หากฉันแต่งงาน”

“แล้วพ่อของฉันก็ยังบอกอีกว่าการเลิกกันเป็นเรื่องดีและเขายังล้อเลียนฉันด้วยที่ไม่สนใจที่ครอบครัวของฉันคัดค้านที่จะหมั้นกับซุนหยานในเวลานั้น”

ขณะที่หลินจูกำลังพูดก็มีความรู้สึกไม่พอใจอีกครั้งบนใบหน้าของเธอ

ฉินเสี่ยวหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แต่จริง ๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการถูกพ่อแม่ดุและนี่ไม่จำเป็นต้องเสียใจเลย

“แล้วเธอโกรธเหรอ?”

“ไม่ล่ะ พ่อบอกให้ฉันเชื่อฟังในอนาคตหลังจากที่เขาเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเขาจะแนะนำฉันให้กับครอบครัวที่ดีและขอให้ฉันแต่งงานกับฝ่ายนั้นเพื่อให้ทั้งสองครอบครัวได้รับประโยชน์ร่วมกัน”

ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วหลังจากได้ยินเรื่องนี้

ดูเหมือนว่าหลินจูจะเผชิญกับสถานการณ์เช่นเดียวกับตัวเธอเองและกำลังจะถูกครอบครัวคลุมถุงชน

แต่หลินจูก็เหมือนกับเธอที่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะแต่งงานเพื่อหวังผลกำไร

“เธอปฏิเสธไปตรง ๆ แล้วเหรอ คุณลุงทำเกินไปแล้ว! แต่เธอไม่ชอบฝ่ายนั้นจริง ๆ เหรอ?”

“ไม่เอาน่ารู้ไหมว่าคน ๆ นั้นคือใคร?”

“ใคร?”

“พี่ชายของเธอ ฉินเสี่ยวหยาง”

ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกอึ้งทันทีที่ได้ยิน

เธอไม่เคยคิดว่าพ่อของหลินจูจะต้องการแต่งงานกับตระกูลฉินของพวกเธอ

“เธอไม่รู้เรื่องเหรอ?”

หลินจูมองไปที่ฉินเสี่ยวหยุนด้วยความประหลาดใจ

ฉินเสี่ยวหยุนส่ายหัว

“ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ แต่เธอรอก่อนฉันจะถามให้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

หลังจากพูดฉินเสี่ยวหยุนก็ไม่สนใจว่าเวลานั้นเป็นเวลากี่โมงและเธอก็โทรออกทันที

แม้ว่าจะเป็นเวลาเที่ยงคืน แต่ฉินเสี่ยวหยางก็กำลังเล่นเกมอยู่

การถูกรบกวนด้วยโทรศัพท์อย่างกะทันหันทำให้ร่องรอยของความไม่พอใจฉายไปทั่วใบหน้าของเขา

“มีอะไรเหรอน้องสาว”

ฉินเสี่ยวหยางรับโทรศัพท์

“ขอฉันถามนายหน่อย เรื่องของหลินจูเป็นแผนของนายงั้นเหรอ?”

ฉินเสี่ยวหยุนถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

แต่ฉินเสี่ยวหยางยังคงทำตัวงี่เง่าเช่นเคย

“หลินจูอะไรฉันไม่รู้เรื่อง”

“อย่ามาแกล้งโง่ ลุงหลินบอกว่าอยากให้หลินจูแต่งงานกับนายและเข้าตระกูลฉินของเรา!”

ฉินเสี่ยวหยุนถาม

“อ๋อเรื่องนี้เอง ฉันจำได้แล้วฉันเพิ่งพูดกับแม่ของฉันก่อนหน้านี้ฉันบอกว่าหลินจูเป็นผู้หญิงที่ฉันชอบและอยากแต่งงานด้วยแต่ในตอนนั้นเธอมีแฟนแล้วเราก็เลยทำอะไรไม่ได้”

“แต่ตอนนี้เธอเลิกแล้วไม่ใช่เหรอ แม่ก็เลยไปคุยกับลุงหลินว่าจะสู่ขอ!”

ฉินเสี่ยวหยางพูดอย่างไร้ความปราณี

“ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมคนอย่างลุงหลินถึงไม่รู้ว่านายเป็นแค่ขยะ ที่แท้ก็เพราะนายหลบหลังแม่ของนายเพื่อขอผู้หญิงแต่งงาน”

น้ำเสียงดูถูกของฉินเสี่ยวหยุนกระตุ้นความไม่พอใจของฉินเสี่ยวหยาง

“โอ้ เธอพูดกับพี่ชายแบบนี้ได้ยังไงอย่าคิดว่าเธอจะทำอะไรก็ได้หลังจากชนะเดิมพันนะ อย่าลืมเธอยังมีเดิมพันจำนวนหลายพันล้านที่ต้องทำเพื่อยุติข้อตกลงการเดิมพันนะ อย่างห่วงหลินจูเลยสนใจตัวเองก่อนเถอะ!”

ฉินเสี่ยวหยางพูดประชดประชัน

“ฉันไม่ต้องการให้นายกังวลเกี่ยวกับเรื่องของฉันและฉันขอบอกนายอย่างชัดเจนเลยนะว่าถ้านายต้องการแต่งงานกับหลินจูน่ะ ไปฝันเอาเถอะ!”

ฉินเสี่ยวหยุนวางสายหลังจากพูดจบ

ในความเป็นจริงเมื่อฉินเสี่ยวหยางเห็นหลินจูเป็นครั้งแรกเขาก็บอกฉินเสี่ยวหยุนว่าเขาชอบผู้หญิงแบบหลินจูและต้องการให้ฉินเสี่ยวหยุนช่วยสร้างสะพานเพื่อให้ทั้งสองคนได้คบกัน

แต่ฉินเสี่ยวหยุนรู้ดีว่าพี่ชายของเธอเป็นคนอย่างไร

มันโลภและขี้เกียจแถมไม่มีสมองเลย เขามักจะเล่นการพนันหรือเล่นกับผู้หญิงไปทั่วหาก หลินจูแต่งงานกับเขาชีวิตคงจะพังพินาศ

เป็นไปไม่ได้ที่ฉินเสี่ยวหยุนจะผลักเพื่อนที่ดีของเธอให้กับคนแบบนั้น

“ไม่ต้องห่วงฉันไม่ปล่อยให้พี่ชายของฉันทำสำเร็จหรอก ฉันจะกลับไปที่บ้านตระกูลฉินในวันพรุ่งนี้เพื่อจัดการเรื่องนี้”

ฉินเสี่ยวหยุนปลอบโยนหลินจู