เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 60

ริมฝีปากของหวังฟู่กุยแตก

 

ฟันไม่กี่ซี่กระเด็นหายไป

 

ปืนในมือของเขาก็ร่วงลงที่พื้นเช่นกัน

 

เขากระอักเลือดออกมาด้วยความเจ็บปวดจากนั้นก็เอามือปิดปาก

 

เขาไม่กล้าพูดอีกต่อไป

 

ซูฟ่านมองไปที่หวังฟู่กุยอย่างเย็นชา

 

“ถ้านายกล้าดูหมิ่นหยุนซีอีกฉันจะฆ่านายแน่”

 

ซูฟ่านหยุดพูดชั่วคราว

 

“กลับไปกับฉัน นายหนีไม่รอดแล้ว”

 

“ฉันจะให้หนึ่งร้อยล้านหยวนเลย! ปล่อยฉันไปเถอะ!”

 

หวังฟู่กุยขอร้องอย่างหมดหวัง

 

เขากลัวซูฟ่านที่อยู่ต่อหน้าเขา

 

เขาขอร้องพลางเดินถอยหลังไป

 

จากนั้นเขาก็นั่งยอง ๆ และหยิบปืนที่เขาทำตกขึ้นมา

 

“หรือนายจะเสนอราคาเองก็ได้ขอแค่ปล่อยให้ฉันหนีไปก็พอ!”

 

หวังฟู่กุยขอร้อง

 

แต่เขาก็แอบโหลดกระสุนปืนขณะพูด

 

ซูฟ่านมองเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน

 

“ฉันควรกำหนดราคาเองสินะ”

 

“ใช่ จะเอาเงินมากแค่ไหนก็เพราะสุดท้ายแก…”

 

ปัง!

 

เสียงปืนดังขึ้น

 

หน้าผากของหวังฟู่กุยถูกยิงทะลุ

 

ซูฟ่านถือปืนไว้ในมือและมองดูหวังฟู่กุยล้มลงกับพื้นด้วยใบหน้าเย็นชา

 

ดวงตาของหวังฟู่กุยเบิกกว้างและเห็นได้ชัดว่าเขาตายไปก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นเสียอีก

 

ซูฟ่านเดินไปที่หวังฟู่กุยและยื่นมือออกไปเพื่อปิดตาที่เปิดอยู่ของอีกฝ่าย

 

ไม่ว่าเขาจะเกลียดชังอีกฝ่านแค่ไหนแต่การปล่อยให้คนตายมองเขาคงไม่ดีนัก

 

ซูฟ่านยิงเพื่อป้องกันตัวเอง เขาไม่ได้ต้องการฆ่าหวังฟู่กุย

 

แต่หวังฟู่กุยต้องการชีวิตของเขา

 

อย่างไรก็ตามหวังฟู่กุยก็ต้องโทษประหารอยู่แล้วและหวังฉางเจียงเองก็ยังถูกจับกุมแล้วด้วย

 

ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือการป้องกันตัวอย่างถูกต้องและตำรวจไม่สามารถตำหนิเขาได้

 

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นและตำรวจก็รีบวิ่งมาที่เสียงปืน

 

เมื่อเห็นหวังฟู่กุยถูกยิงที่หน้าผากเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนก็มองไปที่ซูฟ่านด้วยความสยดสยอง

 

พวกเขารู้ว่าซูฟ่านเป็นผู้ช่วยเหลือที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเจียงเชิญมา

 

แต่ตอนนี้เขาฆ่าใครบางคนไปแล้ว เรื่องนี้ควรจัดการอย่างไร?

 

“คุณ…คุณซู…คุณฆ่าเขาเหรอ?”

 

“ใช่ แต่เพราะเขาอยากจะยิงผมก่อน”

 

ซูฟ่านอธิบาย

 

เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังมีปัญหาในความคิด เขารีบวิ่งไปเรียกเจ้าหน้าที่เจียง

 

เมื่อรู้ว่าซูฟ่านทำผลงานได้ดีอีกครั้งเจ้าหน้าที่ตำรวจเจียงก็ไม่สนใจเรื่องความตายของคนร้าย!

 

เขาขอให้ลูกน้องดูแลซูฟ่านแล้วรีบไปที่ท่าเรือ

 

“เจ้าหน้าที่เจียงชายคนนี้อยากจะฆ่าผมแต่เขาถูกผมฆ่าแทน ผมไม่ผิดใช่ไหม?”

 

“ไม่ ไม่ ทำไมต้องผิดล่ะ! คุณช่วยพวกเรามามากแล้วเบื้องบนรู้แล้วว่าหวังฉางเจียงและลูกชายของเขาหลบหนีจากคุกและพวกเขาก็ให้คำแนะนำด้วยว่าหากจำเป็เราสามารถวิสามัญได้ทันที”

 

“คืนนี้คุณช่วยเราจับหวังฉางเจียงได้และคุณยังฆ่าหวังฟู่กุยที่หลบหนีไปและยังช่วยพวกเราไว้อีกด้วย เราไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี!”

 

เจ้าหน้าที่เจียงพูดอย่างตื่นเต้น

 

ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเขาที่หวังฉางเจียงหลบหนี แต่เป็นเครดิตของเขาที่จับกุมหวังฉางเจียงและนำเขาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมได้!

 

เมื่อผ่านช่วงเวลานี้ไปเขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งแน่!

 

ซูฟ่านยิ้ม

 

“คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพเจ้าหน้าที่เจียง ผมแค่โดนลากเข้าไปเฉย ๆ”

 

“เนื่องจากคุณบอกว่าผมไม่มีความผิดแค่นั้นผมก็โล่งใจ แต่ผมมีคำขอร้องคุณไม่รายงานเรื่องของผมให้ผู้บังคับบัญชาได้ไหม? ผมไม่ต้องการทำให้เกิดปัญหาแถมมันยังเป็นการขโมยสปอตไลต์ของคุณไปจากผบ.ตร.ด้วย”

 

ซูฟ่านเตือนเจ้าหน้าที่เจียง

 

คังหมินฟูเตือนเจ้าหน้าที่เจียงไม่ให้เปิดเผยเรื่องของซูฟ่านและยังบอกด้วยว่าซูฟ่านเป็นญาติของเขา

 

ซูฟ่านอาจเป็นคนรวยจริง ๆ แต่เขาไม่สนใจเรื่องนั้นมากนัก

 

เพราะถ้าหากไม่พูดถึงซูฟ่านในคดีนี้การมีส่วนร่วมของเขาในคดีนี้ก็จะยิ่งใหญ่กว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด

 

ดังนั้นข้อเสนอของซูฟ่านต่อเจ้าหน้าที่เจียงจึงได้รับการยอมรับอย่างง่ายดาย

 

ความชื่นชมของซูฟ่านก็มีมากขึ้นเช่นกัน

 

“เนื่องจากไม่มีอะไรแล้ว ผมกลับก่อนนะ”

 

ซูฟ่านกล่าว

 

“เดี๋ยวก่อนคุณจะไปแบบนี้เหรอ?”

 

เจ้าหน้าที่เจียงมองไปที่ซูฟ่านที่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและถาม

 

สิบนาทีต่อมาเจ้าหน้าที่เจียงก็มาส่งซูฟ่านที่ประตูบาร์

 

Xu Fan เข้าไปในรถของเขาอย่างต่ำคีย์

 

เมื่อเขาสตาร์ทรถหน้าต่างก็ถูกเคาะเบา ๆ

 

เมื่อหันไปดูก็เห็นหยางลี่ลี่

 

เธอยังไม่กลับ?

 

หยางลี่ลี่มองไปที่ซูฟ่านด้วยรอยยิ้มจากนั้นเปิดประตูและเข้าไปในรถ

 

ซูฟ่านในขณะนี้กลายเป็นฮีโร่ในสายตาของเธอ

 

เธอกลายเป็นสาวดื้อเพราะเธอขาดการดูแลจากพ่อแม่ตั้งแต่เธอยังเด็ก

 

ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้ตัวเองดูน่ากลัวเพื่อจะได้ไม่มีใครกล้ารังแกเธอ

 

ในความเป็นจริงเธอรอคอยที่จะได้พบกับคนที่ปกป้องตัวเองได้มาโดยตลอด

 

อย่างไรก็ตามคน ๆ นั้นก็คือซูฟ่านนั่นเอง

 

ตั้งแต่แรกเห็น หยางลี่ลี่ก็เชื่อว่าซูฟ่านเป็นคนในอุดมคติของเธอ

 

หลังจากได้ติดต่อกันเธอก็เข้าใจนิสัยของซูฟ่านและชอบเขามากยิ่งขึ้น

 

เมื่อขาดความรักเธออยากจะอยู่กับ Xu Fan แต่เธอก็ยังไม่เร่งด่วน

 

แต่คืนนี้ในความคิดของเธอ Xu Fan ต่อสู้กับคนเป็นร้อยเพื่อช่วยเขา!

 

และยังช่วยตำรวจในการจับผู้หลบหนีคดีฆาตกรรม

 

ในสายตาของหยางลี่ลี่ซูฟ่านคือฮีโร่เธอไม่มีวันยอมแพ้แน่!

 

“เธอ…ยิ้มอะไร?”

 

ซูฟ่านถาม

 

หยางลี่ลี่หน้าแดง

 

“ไม่มีอะไร นายบาดเจ็บหรือเปล่าเป็นอะไรไหม?”

 

เธอมองไปที่ซูฟ่านอย่างเป็นห่วง

 

“ไม่เป็นไร มันไม่ใช่เลือดของฉัน”

 

หลังจากพูดจบ ซูฟ่านก็ถอดเสื้อที่เปื้อนเลือดออก

 

โชคดีที่เขายังมีเสื้อผ้าอยู่ในรถ

 

“ขอบคุณ คืนนี้นายช่วยฉันอีกครั้งแล้ว”

 

หยางลี่ลี่รู้สึกขอบคุณซูฟ่านจริง ๆ ถ้าครั้งที่แล้วไม่ใช่เพราะซูฟ่านเธอคงจะเสียชีวิตบนสะพานไปแล้ว

 

คราวนี้ซูฟ่านก็ช่วยเธออีกครั้ง

 

ถ้าเธอทำได้เธอก็ยินดีที่จะตอบแทนด้วยร่างกายของเธอ!

 

“ไม่มีอะไรมากมายหรอก ถ้าเธออยากกลับไปที่มหาลัยฉันจะไปส่ง”

 

ซูฟ่านพูดจบก็สตาร์ทรถ

 

เขาตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับหยางลี่ลี่

 

ถ้าเขาต้องการเขาสามารถนอนกับหยางลี่ลี่ในคืนนี้ได้เลย

 

แต่ซูฟ่านรู้ดีว่าเขาไม่ใช่สัตว์และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสาวสวยเป็นแค่ที่ระบาย

 

ดังนั้นเขาจึงต้องยุติการล่อลวงนี้

 

ถ้าหยางลี่ลี่ทำแบบเดียวกันกับฉินเสี่ยวหยุนเมื่อครั้งที่แล้ว ซูฟ่านก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะสามารถควบคุมตัวเองได้

 

“มันดึกไปแล้ว ฉันกลับไปไม่ได้แล้วล่ะ”

 

หยางลี่ลี่พูดอย่างเขินอาย

 

“จริงเหรอ งั้นฉันจะไปส่งเธอได้ที่ไหน?”

 

“ฉันจะไปทุกที่ที่นายไป…นายก็เหนื่อยเหมือนกันฉันจะดูแลนายในคืนนี้เอง”

 

หยางลี่ลี่พูดอย่างเขินอาย

 

เธอพร้อมที่จะอุทิศตัวเองให้กับซูฟ่าน

 

ซูฟ่านขมวดคิ้วอย่างปวดหัว

 

“จะไปหาแฟนเธออยากไปด้วยกันไหม?”

 

ซูฟ่านโกหกอย่างมสิ้นหวัง

 

หยางลี่ลี่ตกใจ

 

“นายมีแฟนแล้วเหรอ?”

 

“ใช่”

 

“ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

 

“เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันยังไม่ได้เปิดตัวน่ะ”

 

…

 

หลังจากความเงียบงันหยางลี่ลี่ก็เศร้าเล็กน้อย

 

ไม่คิดว่าซูฟ่านจะมีแฟนแล้ว

 

แม้ว่าผู้หญิงอย่างหยางลี่ลี่จะไม่มีศีลธรรมและเธอก็เต็มใจยอมเป็นแค่กิ๊กของซูฟ่าน

 

แต่คืนนี้ซูฟ่านบอกว่าเขาจะไปหาแฟน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถนอนกับพวกเขาได้

 

“โอเค…ถ้างั้นไปเจลลี่โฮเทลฉันจะไปหาน้องเว่ย”

 

“เธอจะไปหาถังเว่ยเหรอ ไม่ใช่ว่าเธอจับผู้ชายได้เหรอ”

 

“แต่ฉันไม่รู้จะไปหาใครนอกจากเธอ”

 

ซูฟ่านมองไปที่หยางลี่ลี่และถอนหายใจ

 

“คุณโตแล้วดังนั้นคุณก็ควรพึ่งพาตนเองบ้าง ถังเว่ยทิ้งคุณไว้ในไนต์คลับและหนีไปกับผู้ชายคุณยังจะปฏิบัติต่อเธอในฐานะเพื่อนอีกเหรอ”

 

ในสายตาของซูฟ่านหยางลี่ลี่นั้นดีกว่าถังเว่ยมาก

 

อย่างน้อยหยางลี่ลี่ก็ใจดีกว่า

 

แผนการของถังเว่ยนั้นมักถูกเขียนไว้บนใบหน้าของเธอ

 

คำพูดของซูฟ่านกระทบหยางลี่ลี่

 

สาว ๆ ที่ขาดความรักจะใส่ใจเรื่องนี้ได้อย่างไร?

 

เช่นเดียวกับเมื่อเธอได้พบกับคนที่เธอรัก เธอก็จะสูญเสียตัวเองและต้องการมอบทุกสิ่งให้กับคนที่เธอรัก

 

เธอซื่อสัตย์ต่อเพื่อนของเธอที่ใจดีกับเธอแม้ว่าเธอจะถูกหลอกแต่เธอก็เต็มใจ

 

ยิ่งเป็นคนแบบนี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเข้ากับคนอื่นได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

 

แต่บ่อยครั้งคนเช่นนี้ก็ไม่ได้รับอะไรเลย

 

หญิงสาวผู้โง่เขลา

 

ซูฟ่านถอนหายใจภายในใจของเขา