เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 57

ซูฟ่านจำเจ้าหน้าที่เจียงได้หลังจากที่เห็นเขาอยู่ไกล ๆ

 

ตอนที่ระบบแนะนำเรื่องภายในให้กับเขา ระบบก็แนะนำสั้น ๆ ถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจเจียงและซูฟ่านก็เคยเห็นรูปถ่ายของบุคคลนี้

 

“เจ้าหน้าที่เจียง ผมซูฟ่านครับ”

 

ซูฟ่านเดินไปหาเจ้าหน้าที่เจียงและยื่นมือออกไป

 

เจ้าหน้าที่เจียงที่ยังคงมองหาซูฟ่านก็ตกใจเมื่อซูฟ่านปรากฏตัวขึ้นเอง

 

“คุณ…สวัสดีครับ”

 

เขามองไปที่ซูฟ่านจากนั้นเจ้าหน้าที่เจียงก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

 

ครั้งสุดท้ายที่คังหมินฟูมอบหมายงานให้เขาจัดการก็คือคดีของหวังฟู่กุย เขาบอกว่าญาติของเขาจับหวังฟู่กุยได้

 

เพราะเขาไม่อยากลำบากเจ้าหน้าที่เจียงจึงไม่ตรวจสอบรายละเอียดของคดีนี้

 

ตอนนี้ผู้หลบหนีคนสำคัญถูกจับกุมได้อย่างง่ายดายและมิสเตอร์คังก็ออกตัวมาเอง เจ้าหน้าที่เจียงจึงยอมรับได้

 

แต่เขามักจะสงสัยเกี่ยวกับคนที่จับกุมหวังฟู่กุยเสมอ

 

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าซูฟ่านจะยังเด็กขนาดนี้

 

“เจ้าหน้าที่เจียง?”

 

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่เจียงตกตะลึง ซูฟ่านจึงเรียกเขา

 

เจ้าหน้าที่เจียงกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง

 

“ขอโทษครับคุณซู ผมเคยได้ยินเรื่องของคุณมาก่อนแต่ไม่คิด้ลยว่าคุณยังหนุ่มขนาดนี้ มันทำให้ตำรวจอย่างเรารู้สึกแย่จริง ๆ”

 

“เจ้าหน้าที่เจียงไม่จำเป็นต้องถ่อมตนแบบนั้นหรอกครับ ล่าสุดที่ผมจับหวังฟู่กุยได้เป็นแค่เรื่องบังเอิญอาจเป็นเพราะโชคชะตาทำให้ผมเจอเขาครั้งนี้ด้วย”

 

“ดี! ขอบคุณสำหรับข้อมูลของคุณเราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับกุมหวังฟู่กุยและหวังฉางเจียงครับ”

 

เจ้าหน้าที่เจียงนำตำรวจหกนายตามหลังเขาไปอย่างกระตือรือร้น

 

เนื่องจากเหตุการณ์หลบหนีครั้งนี้ตำรวจจึงไม่ต้องการออกไปประชาสัมพันธ์และเจ้าหน้าที่เจียงก็ไม่สามารถนำกำลังตำรวจมามากเกินไปได้

 

ถ้าไม่อย่างนั้นมันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะถูกมองออกโดยหวังฉางเจียง

 

“คุณวางแผนที่จะพาคนหกคนเข้าไปเหรอ?”

 

เห็นได้ชัดว่าเจ้าหน้าที่เจียงรู้สึกตกใจกับคำถามของซูฟ่าน

 

“จากการสังเกตของผม วันนี้มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในบาร์มากกว่าปกติถึงสามเท่าถ้าผมจำไม่ผิดคนเหล่านี้ได้รับการจัดเตรียมเป็นพิเศษเพื่อปกป้องหวังฉางเจียงและลูกชายของเขานะ”

 

“ถ้ามีเพียงพวกคุณเจ็ดคนแล้วคุณถูกจับได้พวกเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ? ผมกลัวว่าหวังฉางเจียงและลูกชายของเขาคงหนีไปท่ามกลางความโกลาหลแน่นอน”

 

“ถ้าคุณไว้ใจผมก็ฝากเรื่องนี้ไว้กับผมเถอะ”

 

ซูฟ่านกล่าวอย่างมั่นใจ

 

เจ้าหน้าที่เจียงมองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจและขอให้เขาพูดต่อ

 

หลังจากซูฟ่านระบุแผนของเขาเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนก็ปฏิเสธทันที

 

“คุณซู เราเข้าใจความเมตตาของคุณแต่อีกฝ่ายเป็นคนเลวเราปล่อยให้คุณรับความเสี่ยงนี้ไม่ได้”

 

เจ้าหน้าที่เจียงปฏิเสธซูฟ่านและเขาจะพาลูกน้องไปด้วยทันทีหลังจากพูดจบ

 

“เจ้าหน้าที่เจียงคุณไม่จำเป็นต้องมีบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจในการบังคับใช้กฎหมายหรือ?”

 

ซูฟ่านพูดข้างหลังเขา

 

แน่นอนว่าจะต้องมี เจ้าหน้าที่เจียงรู้สึกว่าคำถามของซูฟ่านนั้นแปลก ๆ ดังนั้นเขาจึงสอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

 

มันหายไปแล้ว!

 

บัตรประจำตัวเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ฉันเก็บไว้ในกระเป๋าตลอดเวลาหายไปแล้ว!

 

เขามองไปที่ซูฟ่านในทันใดนั้นเขาก็เห็นซูฟ่านกำลังเล่นกับอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนบัตรประจำตัวของเจ้าหน้าที่ตำรวจ

 

เจ้าหน้าที่เจียงยื่นมือออกไปเพื่อรับบัตรประจำตัวของเขากลับคืนมา เขาไม่ได้คาดหวังว่าซูฟ่านจะดึงบัตรกลับไปจากนั้นเขาก็หยิบปืนออกมาและชี้ไปที่เจ้าหน้าที่เจียง

 

“คุณ!”

 

เจ้าหน้าที่เจียงผงะและถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัวขณะที่ลูกน้องของเขาจะชักปืนออกมาเพื่อเล็งไปที่ซูฟ่าน

 

แต่หลังจากแตะเอวปืนทั้งหมดก็หายไปแล้ว

 

“ไม่ต้องหาหรอก อยู่นี่”

 

ซูฟ่านหันไปด้านข้างและมีปืนหกกระบอกวางอยู่บนพื้นข้างเท้าของเขา

 

และเพิ่มอีกหนึ่งในมือของเขามีทั้งหมดเจ็ดกระบอก

 

หากภารกิจนี้ต้องไปที่สนามรบตำรวจเหล่านี้ก็สูญเสียปืนก่อนที่พวกเขาจะได้ไปสนามรบเสียอีก

 

“ว่าไงครับ?”

 

ซูฟ่านส่งปืนให้เจ้าหน้าที่เจียง

 

จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่น ๆ ก็เดินไปหยิบปืนที่พื้น

 

“ไว้ใจผมได้เลยไม่มีปัญหาแน่”

 

ซูฟ่านยืนยันด้วยปืนเจ็ดกระบอกและบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจของเขาเอง

 

ซูฟ่านเดินไปอย่างเงียบ ๆ!

 

เจ้าหน้าที่เจียงกัดฟัน

 

บางทีมันอาจจะเหมาะสมกว่าที่จะปล่อยเรื่องนี้ไว้ให้กับอีกฝ่ายมากกว่าที่จะทำตามแผนของเขาเอง

 

“โอเค แต่ถ้าคุณตกอยู่ในอันตรายอย่าลืมติดต่อเรานะครับ”

 

“อ้อเจ้าหน้าที่เจียง”

 

“ว่าไง?”

 

เจ้าหน้าที่เจียงและชายหนุ่มตรงหน้ามองหน้ากัน

 

“ถ้าผมทำให้คนได้รับบาดเจ็บหรือแม้กระทั่งฆ่าใครบางคนในภารกิจนี้ ผมจะไม่ทำผิดกฎหมายใช่ไหม?”

 

จู่ ๆ ก็มีอาการหนาวสั่น

 

เจ้าหน้าที่เจียงรู้สึกขนลุก

 

เขาได้เห็นพลังของซูฟ่านแล้ว

 

คนของหวังฟู่กุยหลายคนถูกซูฟ่านทุบตีในครั้งล่าสุด

 

เขาพยักหน้า

 

เพื่อยืนยันว่าไม่ว่าซูฟ่านจะทำอะไรตราบใดที่ยังทำภารกิจให้สำเร็จได้เขาจะดูแลทุกอย่างให้ซูฟ่านเอง

 

“ไม่เป็นไรครับ”

 

หลังจากซูฟ่านพูดจบเขาก็เดินเข้าไปในบาร์

 

หลังสี่ทุ่มบาร์ก็เต็มและคึกคักมาก

 

ส่วนใหญ่เป็นคนหนุ่มสาวและยังมีชายวัยกลางคนที่มาที่นี่เพื่อเล่นสนุก

 

ซูฟ่านเดินไปที่เก้าอี้ที่กระจัดกระจายและนั่งลง

 

ทันทีที่เขานั่งลงก็มีคนตบไหล่เขา

 

ซูฟ่านหันกลับมาและเห็นหยางลี่ลี่!

 

หลังจากยืนยันว่าเป็นซูฟ่านจริง ๆ หยางลี่ลี่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน

 

“โอ้พระเจ้าเป็นนายจริง ๆ ด้วย!”

 

หลังจากพูดเสร็จหยางลี่ลี่ก็นั่งข้างซูฟ่าน

 

เขาหันหน้าไปทางหยางลี่ลี่ที่ปรากฏตัวขึ้นทันใดนั้นซูฟ่านก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

 

แต่ในไม่ช้าซูฟ่านก็รู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่ดี

 

เนื่องจากแผนของซูฟ่านคือการก่อจลาจลที่ชั้นสี่จากนั้นจึงดึงดูดคนจำนวนมากของหวังฉางเจียงให้มาดูแลเพื่อให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมีโอกาสจับกุมหวังฉางเจียง

 

ในตอนแรกซูฟ่านยังคงมองหาโอกาสแต่ตอนนี้หยางลี่ลี่ได้มาถูกเวลามาก

 

ในขณะที่เขาคุยกับหยางลี่ลี่ ชาวต่างชาติที่นั่งอยู่ตรงมุมบาร์นั้นได้เหล่ไปที่หยางลี่ลี่แล้ว

 

ต้องบอกว่าหยางลี่ลี่มีรูปร่างสูงเพรียวท่าทางมีสไตล์และยังรวมกับทิวทัศน์ที่สวยงามในไนท์คลับก็เป็นการยากที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของคนอื่น

 

“บังเอิญอะไรกันเนี่ย”

 

“ใช่ เดิมทีฉันอยู่กับน้องสาวเว่ยแต่น้องสาวเว่ยจับผู้ชายได้เธอเลยทิ้งฉันไว้ข้างหลัง”

 

หยางลี่ลี่พูดอย่างค่อนข้างผิดหวัง

 

ซูฟ่านถอนหายใจในใจแล้วคิดว่าถังเว่ยคนนี้บ้าจริง ๆ ที่ทิ้งพี่สาวที่แสนดีของเธอไว้ที่นี่ไว้ผู้ชายของเธอ

 

“ฉันก็อยากจะกลับแล้วแต่ฉันก็ยังอยากรอดูว่าจะมีงานแสดงอีกไหม โชคดีที่ฉันยังไม่ไป! ไม่งั้นฉันคงไม่เจอนาย!”

 

หยางลี่ลี่พูดอย่างมีความสุข

 

ซูฟ่านยิ้ม

 

“ฉันก็มาคนเดียว มันน่าเบื่อนะทำไมไม่มาดื่มด้วยกันล่ะ?”

 

“โอเค!”

 

ซูฟ่านไม่ค่อยคิดอะไรมากแต่หยางลี่ลี่ก็กำลังมีความสุขมาก!

 

ซูฟ่านสั่งเบียร์หกขวดและวางไว้บนโต๊ะ

 

เขาสั่งถ้วยตะแกรงเพิ่มอีกสองถ้วย

 

ทั้งสองเล่นเกมกัน

 

ลูกเต๋ายังคงหมุนในถ้วยตะแกรง

 

เปิด!

 

ลูกเต๋าสามลูกของซูฟ่าน มีทั้งหมดห้าแต้มแต่หยางลี่ลี่ได้เพียงสามแต้มเท่านั้น

 

“ดื่ม”

 

ซูฟ่านผลักแก้วเบียร์ไปที่หยางลี่ลี่

 

เธอเต็มใจที่จะแพ้และดื่มอย่างสดชื่น

 

“เปิด…ดื่ม!”

 

ซูฟ่านชนะอีกครั้ง

 

อันที่จริงมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาที่จะชนะหยางลี่ลี่

 

เขามีทักษะตาทิพย์และสามารถได้ยินขนาดที่เฉพาะเจาะจงของลูกเต๋าผ่านแรงกระทบได้

 

ดังนั้นหยางลี่ลี่จึงดื่มเบียร์ไปสิบแก้วติดต่อกัน