เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 52

“ถ้านายยุ่งมากก็ไม่ต้องมาที่นี่หรอกนะ ฉันแค่ได้ยินว่ามันสนุกและฉันอยากเล่นกับนาย!”

 

หยางลี่ลี่พิมพ์เสริม

 

เธอรู้ว่าซูฟ่านอาจไม่ต้องการมาพบตัวเธอดังนั้นเธอจึงต้องบอกไปก่อนเพื่อเป็นการบังคับให้ซูฟ่านออกมาพบตัวเอง

 

ซูฟ่านเป็นรักแรกพบของเธอและเธอต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจับซูฟ่าน

 

เมื่อเห็นข้อความซูฟ่านก็ตะลึง

 

“ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?”

 

“ตอนนี้ฉันอยู่บนสะพานข้ามแม่น้ำมีรถติดมาก”

 

“กี่กิโลเมตร”

 

ซูฟ่านกัดฟันและถาม

 

“1.5 กิโลเมตรเข้าศูนย์การค้า”

 

ตอนนี้เป็นเวลา 4:23 แล้ว

 

เพียงสองนาทีก่อนที่สะพานจะเริ่มเกิดอุบัติเหตุ!

 

หากคำนวณตามเวลาที่สะพานพังลงอย่างสมบูรณ์หยางลี่ลี่ยังมีเวลาห้านาทีในการหลบหนี

 

ตราบใดที่เธอสามารถหลบหนีไปยังสถานที่ที่อยู่ห่างจากทางเข้าศูนย์กลางการค้าไม่เกิน 1 กม. เธอก็จะสามารถรอดพ้นจากภัยพิบัติได้

 

“เธอลงจากรถเลยตอนนี้ฉันก็อยู่บนสะพานแล้วเดินย้อนกลับมาประมาณหกร้อยเมตรฉันอยู่หลังป้าย 1 กิโลเมตร”

 

“อย่าลืมใช้ทางเท้า!”

 

หยางลี่ลี่มองไปที่โทรศัพท์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ

 

ซูฟ่านก็อยู่บนสะพานเหมือนกัน!

 

เธอไม่สนใจอะไรมากเธอยื่นค่าโดยสารให้คนขับรถแล้วลงจากรถและวิ่งทันที

 

มันเป็นเวลา 4:24 แล้ว

 

ยังมีเวลาอีกหนึ่งนาทีก่อนที่สะพานจะสั่นและเกิดการจลาจล

 

ซูฟ่านเหงื่อตกอยู่ในใจ

 

4:25 น!

 

สะพานเริ่มสั่นและผู้คนบนสะพานเริ่มระส่ำระสาย!

 

“ฉันถึงแล้วตอนนี้ฉันหมดแรงแล้ว! นายอยู่ไหน!”

 

หยางลี่ลี่ส่งข้อความถึงซูฟ่าน

 

“ห่างจากสะพานทางเข้า 1 กิโลเมตรใช่ไหม?”

 

“ใช่ เป๊ะ ๆ”

 

“เอาล่ะ ฉันจะไปพบเธอ”

 

“ซูฟ่านดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับสะพานนี้!”

 

หยางลี่ลี่ส่งข้อความ

 

ซูฟ่านรู้ว่าเธอพูดถูกและไม่สามารถสนใจเธอได้อีกต่อไป

 

ผู้คนบนสะพานที่มีปฏิกิริยาตอบสนองก็ออกจากรถและวิ่งไปรอบ ๆ อย่างบ้าคลั่ง

 

โชคไม่ดีที่พวกเขาไม่ได้วิ่งย้อนกลับไปแต่วิ่งไปข้างหน้าแบบมั่ว ๆ

 

เสียงกรีดร้อง รถชน และสะพานแตกดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

4:28!

 

สะพานถล่มดังโครมคราม!

 

รถและคนบางส่วนตกลงไปในน้ำตามสะพานที่ถล่ม

 

ซูฟ่านไม่สามารถช่วยคนเหล่านี้ได้

 

เขาไม่สามารถรอให้ฝุ่นฟุ้งกระจายและเข้าไปในฝุ่นบนสะพานก่อนที่ทุกคนจะตอบสนอง

 

แน่นอนว่าเขาได้เตรียมมาตรการป้องกันอย่างแว่นตาและถุงมือไว้แล้ว

 

ด้วยความทรงจำที่ยอดเยี่ยมของเขาตอนนี้ซูฟ่านต้องการค้นหาผู้ที่ถูกบดขยี้อยู่ใต้ซากปรักหักพัง

 

คนเหล่านี้ยังคงมีชีวิตอยู่ได้หากได้รับการช่วยเหลือทันเวลา!

 

ฝุ่นค่อย ๆ กระจายและซูฟ่านสามารถมองเห็นสภาพแวดล้อมของเขาได้อย่างชัดเจน

 

ซูฟ่านใช้ภาพการช่วยเหลือที่เขาวาดไว้เมื่อวานนี้ในความทรงจำของเขา ซูฟ่านพบผู้บาดเจ็บที่ถูกทับอยู่ใต้เศษหินได้สำเร็จ

 

เป็นนักเรียนม.ปลาย

 

ซากปรักหักพังบนร่างกายของเขาไม่ได้มากและซูฟ่านสามารถเคลื่อนย้ายพวกมันออกไปได้อย่างอิสระ

 

เขาตะโกนลั่นหลังจากช่วยคนจากนั้นคนที่ยังอยู่ในอาการงุนงงก็ตอบสนองและรีบไปช่วยเรียกรถพยาบาลมาดูแลผู้บาดเจ็บ

 

ซูฟ่านพบผู้บาดเจ็บที่ถูกทับอีกคนอยู่ไม่ไกล

 

แม้ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแรงมากแต่เขาก็ยังต้องเอาคอนกรีตเสริมเหล็กกั้นที่ทับคนเจ็บออกหากต้องการช่วยชีวิตอีกฝ่าย

 

มันยังคงลำบากมากเพราะมีน้ำหนักเป็นตัน

 

โชคดีที่คนรอบข้างตอบสนองได้เร็วพอและทุกคนก็วิ่งขึ้นไปช่วยซูฟ่าน

 

หลายสิบคนพยายามด้วยกันและบุคคลนี้ก็ได้รับการช่วยเหลืออย่างง่ายดายเช่นกัน

 

หลังจากนั้นซูฟ่านก็พาทุกคนไปช่วยชีวิตอีกสี่คน!

 

หากซูฟ่านไม่สามารถทำนายอนาคตได้คนที่กระตือรือร้นเหล่านี้จะไม่สามารถหาตำแหน่งของผู้บาดเจ็บได้อย่างรวดเร็ว

 

เมื่อทีมกู้ภัยมืออาชีพมาคนเหล่านี้คงจะเสียชีวิตไปนานแล้ว

 

ดังนั้นบทบาทของซูฟ่านจึงมีความสำคัญมาก

 

เมื่อซูฟ่านกำลังมองหาผู้บาดเจ็บคนต่อไปเสียงกรีดร้องก็ดังมาจากระยะไกล

 

สภาพด้านหน้ารถโดนเศษซากสะพานถล่ม

 

คนขับติดอยู่ในที่นั่งคนขับ

 

ที่อันตรายไปกว่านั้นคือฝาหน้ารถเริ่มลุกเป็นไฟ!

 

ซูฟ่านจำคน ๆ นี้ได้ในข่าว

 

สาเหตุของการเสียชีวิตของเธอไม่ได้อยู่ที่การถูกทับจนตายและไม่ได้ถูกระเบิดจนตาย แต่จะถูกไฟคลอกตาย

 

ซูฟ่านรีบวิ่งไปพร้อมกับก้าวที่มั่นคง

 

ก่อนที่เขาจะวิ่งไปที่นั่นเขาเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในวัยยี่สิบปีรีบวิ่งไปที่รถและเปิดประตูหลังของรถ

 

จากนั้นนำเด็กคนถัดไปจากที่นั่งนิรภัยออกไป

 

เด็กคนนี้ซูฟ่านก็ได้ยินข่าวรายงานว่าเป็นลูกสาวของเจ้าของรถ

 

ในรายงานข่าวบอกว่าเด็กได้รับการช่วยเหลือ

 

นอกจากเด็กผู้หญิงที่อุ้มเด็กไว้ตอนนี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ทุกคนกลัวว่ารถที่ไหม้จะระเบิด

 

ทันทีที่หญิงสาวอพยพไปพร้อมลูกน้อยของเธอ ซูฟ่านก็รีบวิ่งไปที่รถ

 

ด้วยความประหลาดใจของทุกคน ซูฟ่านก็ดึงประตูรถที่ผิดรูปออกทันที

 

ผู้หญิงในรถถูกอัดอยู่ในรถที่ผิดรูป

 

“ได้โปรดช่วยฉันด้วย…”

 

ใบหน้าของหญิงสาวเปื้อนเลือดและเสียงของเธอสั่นเทาพร้อมขอร้อง

 

เป็นไปไม่ได้ที่ซูฟ่านจะช่วยเธอด้วยมือของเขา

 

เขาหันศีรษะและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาเครื่องมือที่เขาสามารถใช้ได้

 

ทันใดนั้นเด็กผู้หญิงผมหางม้าสีดำก็ปรากฏตัวขึ้น

 

เธอยื่นท่อนเหล็กให้ซูฟ่านและเธอก็ถือไว้หนึ่งแท่งในมือด้วย

 

ไม่มีบทสนทนาใด ๆ ระหว่างทั้งสองเพียงแค่มองตาจากนั้นพวกเขาก็ใช้แท่งเหล็กเพื่อเคลื่อนรถด้วยความเข้ากันโดยปริยาย

 

ไฟไหม้โหมใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

 

อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องยากมากที่จะงัดรถที่เสียรูปทรงอย่างหนัก

 

แม้แต่แท่งเหล็กยังมีรูปร่างผิดปกติไปด้วย

 

ด้วยความพยายามของทั้งสองมีเพียงสถานที่สุดท้ายที่ต้องเคลื่อนย้ายและผู้หญิงคนนั้นก็จะรอดชีวิต

 

ซูฟ่านกัดฟันและตะโกนอย่างสุดกำลัง!

 

ขยับแล้ว!

 

ตำแหน่งของผู้หญิงที่ติดอยู่ถูกงัดออกไป!

 

ผู้หญิงผมหางม้ารีบอุ้มผู้หญิงที่ติดอยู่ออกจากรถ

 

“วิ่ง! ระวังระเบิด!!”

 

ผู้หญิงที่มีผมหางม้าร้องเตือนซูฟ่าน

 

หลังจากตอนนี้ซูฟ่านรู้สึกว่าแขนของเขาชา

 

แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่ได้รับการช่วยเหลือ

 

ซูฟ่านไม่สามารถหยุดได้

 

แทนที่จะวิ่งเข้าหาฝูงชนเขากลับเข้าร่วมทีมกู้ภัยอีกครั้ง

 

สองชั่วโมงเต็ม

 

ซูฟ่านช่วยชีวิตผู้คน 31 คนได้สำเร็จซึ่งตามเดิมจะเสียชีวิตหรือไม่ก็สูญหาย

 

เขามาถึงขีดจำกัดแล้ว

 

ยังคงมีความโกลาหลอยู่ใกล้สะพานและไม่มีใครสังเกตเห็นฮีโร่ที่ช่วยชีวิตผู้คน

 

ซูฟ่านเดินโซซัดโซเซไปด้านหน้ารถเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง

 

ทันทีที่ประตูปิดก็มีคนคว้าประตู

 

“คุณ…คุณชื่อซูฟ่านใช่ไหม?”

 

ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูรถของซูฟ่านและข้างหลังเธอคือผู้หญิงที่มีผมหางม้า

 

“คุณคือ?”

 

ซูฟ่านถามด้วยเสียงที่เหนื่อยล้า

 

“ฉัน…ฉันคือหลินจู คุณน่าจะรู้จักฉินเสี่ยวหยุน”

 

เมื่อเอ่ยถึงฉินเสี่ยวหยุน ซูฟ่านก็ตอบสนอง

 

หลินจูเป็นเพื่อนคนเดียวกับที่ไปหาฉินเสี่ยวหยุนเมื่อเช้าวานนี้ไม่ใช่หรือ?

 

แต่ทั้งสองไม่ได้พบกันเมื่อวานนี้

 

เธอรู้ได้อย่างไรว่าเขาคือใคร?

 

ซูฟ่านรู้สึกสับสนเล็กน้อย

 

“เข้าใจแล้ว……”

 

“ขอโทษนะตอนนี้ฉันรู้สึกเกรงใจนิดหน่อยแต่ฉันแค่อยากจะยืนยันตัวตนของคุณกับคุณ”

 

เมื่อหลินจูต้องการคุยกับซูฟ่านต่อก็มีคนวิ่งไปที่รถของซูฟ่านพร้อมอุ้มเด็กที่บาดเจ็บ

 

“สวัสดี! ช่วยชีวิตเด็กคนนี้ที! รถพยาบาลยุ่งเกินไป!”

 

ชายคนนั้นขอร้อง

 

ซูฟ่านไม่รีรอพาเด็กไปใส่ในรถแล้วถีบคันเร่งขับรถออกไป

 

ไม่มีเวลาทักทายหลินจู