เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 38

เมื่อเขาได้ยินว่าฉินเสี่ยวหยุนต้องการรายงานสิ่งที่เขาทำกับครอบครัวเขาก็ตกใจมาก

 

ฉินเสี่ยวหยางมีความผิดอย่างรุนแรง

 

แม้ว่าครอบครัวจะรักเขามาตลอด แม้ครอบครัวของเขาจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับความผิดพลาดเรื่องผู้หญิงหรือเรื่องทะเลาะวิวาท

 

แต่คราวนี้มันแตกต่างออกไป

 

ฉินเสี่ยวหยางรู้อารมณ์ของพ่อของเขา

 

ถ้าเขารู้ว่าตนเองทำสิ่งที่น่ารังเกียจแบบนี้ พ่อของเขาจะต้องตีขาเขาหักแน่

 

“เสี่ยวหยุนฉันว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดระหว่างเราแน่ ๆ เลย”

 

ฉินเสี่ยวหยางพยายามยิ้ม

 

แต่ฉินเสี่ยวหยุนไม่ฟังคำพูดของเขาและพฤติกรรมในปัจจุบันของเขาก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าใบหน้าที่น่าเกลียด

 

“ถ้านายคิดว่ามีเรื่องเข้าใจผิดก็ไปหาพ่อของฉันและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง ฉันได้รายงานให้เขารู้เกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดแล้วและทุกคนในครอบครัวก็กำลังรอให้นายไปพบอยู่”

 

ฉินเสี่ยวหยุนกอดอกและพูดออกไป

 

หลังจากพูดจบเธอก็เลิกสนใจพี่ชายของเธอ แต่หันกลับไปทางอื่น

 

ในขณะที่เธอหันกลับมาดวงตาของฉินเสี่ยวหยุนก็อ่อนโยนขึ้นและออร่าแห่งความหยิ่งทะนงก็หายไป

 

“ขอโทษนะซูฟ่าน ฉันต้องกลับไปจัดการอะไรบางอย่างก่อน…”

 

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คุณรีบไปเถอะ”

 

ซูฟ่านตอบกลับ

 

หลังจากเกิดยางอย่างขึ้นเมื่อคืน ซูฟ่านก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับฉินเสี่ยวหยุน

 

ฉินเสี่ยวหยุนพยักหน้า ริมฝีปากของเธอขยับเล็กน้อย

 

“ที่จริงถ้าคุณต้องการ คุณสามารถกลับไปกับฉัน…ไปพบทุกคนในครอบครัวของฉัน…”

 

ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเธอมีความคิดแบบนี้

 

เธอเป็นคนหัวโบราณในอดีตเธอไม่เคยชอบใครและครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องมีความรักด้วยซ้ำ

 

แต่ตอนนี้เมื่อได้พบกับซูฟ่าน ฉินเสี่ยวหยุนก็มีความคิดที่จะให้เขาได้พบกับครอบครัวของเธอไปเสียแล้ว

 

“ห๊ะ? ไม่…ไม่เป็นไร! ผมมีอะไรต้องทำตอนบ่ายนี้”

 

ซูฟ่านยิ้มอย่างเชื่องช้า

 

หลังจากฉินเสี่ยวหยุนจากไป ซูฟ่านก็ยังคงรู้สึกหนักอึ้งและเปลือกตาของเขาก็กำลังจะปิด

 

ดูเหมือนว่าเขาจะนอนน้อยเกินไป

 

ตอนนี้ห้องได้รับความเสียหายอย่างมากในระหว่างการต่อสู้ ซูฟ่านจึงต้องไปนอนในห้องอื่น

 

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว

 

ซูฟ่านรู้สึกประหลาดใจและรีบลุกขึ้น

 

บ่ายนี้ยังมีเรียน มันคงจะสายเกินไปที่จะกลับไปในเวลานี้!

 

ซูฟ่านจัดการทำความสะอาดตัวเองอย่างรวดเร็วและเมื่อเขากำลังจะออกไปโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

 

“เชี่ยในที่สุดนายก็รับสาย นายหายไปเลยเป็นอะไรหรือเปล่า?”

 

หลี่หนานอุทานแล้วถามเขา

 

“ฉันง่วงก็เลยหลับไปน่ะ ฉันจะกลับไปที่ชั้นเรียนในอีกสักครู่ถ้าครูกำลังเช็คชื่อ นายก็ช่วยฉันด้วย!”

 

“ชั้นเรียนอะไร? ไม่มีเรียนบ่ายนี้นะ”

 

หลี่หนานถามด้วยความประหลาดใจ

 

หื้ม?

 

ไม่มีคลาส?

 

ซูฟ่านตรวจสอบตารางเรียนและมันจะมีเรียนเวลา 16.00 น. ของวันที่ 6 พฤศจิกายน

 

และวิชาอื่น ๆ อีกมากมาย!

 

ซูฟ่านตัวแข็งทื่อหลังจากดูเวลา

 

วันนี้ 6 พฤศจิกายนซะที่ไหน?

 

วันนี้แม่ง 8 พฤศจิกายน!

 

เพราะการเดินทางข้ามเวลาทำให้เกิดความผิดปกติของมิติเหรอ

 

หรือว่าฉันนอนนานเกินไปเพราะเหนื่อยเกินไป?

 

ซูฟ่านรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเขาบอกหลี่หนานว่าเขามีอย่างอื่นต้องทำแล้วจึงวางสายไป

 

ซูฟ่านเปิดโทรศัพท์เป็นการยืนยันครั้งสุดท้ายเพื่อเช็คเวลาที่เขาใช้โทรศัพท์

 

ล่าสุดคือตอนเที่ยงของวันที่ 6 ที่เขาบอกฉินเสี่ยวหยุนก่อนนอนว่าจะนอนต่อ

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือซูฟ่านได้นอนหลับเป็นเวลาสองวันก่อนที่จะตื่นขึ้นมา!

 

ค่าชดเฉยจากการเดินทางข้ามเวลานี่มากเกินไปแล้ว

 

ซูฟ่านรู้สึกกลัวเล็กน้อยและเขาไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะทำให้ร่างกายของเขาเสียหายหรือไม่

 

เขายังคงมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเขา ในช่วงสองวันที่เขากำลังนอนหลับหลี่น่านโทรหาตัวเองสิบสายและเหอต้าได้โทรไปเจ็ดสาย

 

ในข้อความ WeChat ฉินเสี่ยวหยุนส่งมาห้าหรือหกข้อความและชูหยุนซีก็ส่งมาสามหรือสี่ข้อความ ส่วนที่เหลือเป็นข้อความจากหลี่หนานและเหอต้าที่ถามว่าซูฟ่านหายไปไหน

 

สาเหตุที่พวกเขาทั้งสองแทบจะจี้ตูดซูฟ่านก็ไม่เพียงเพราะซูฟ่านไม่ได้กลับไปที่หอพักหลายวัน แต่ยังเป็นเพราะซูฟ่านขาดเรียนเป็นเวลาสองวันและนั่นจะทำให้ถูกทิ้งอย่างง่ายดายจากหลักสูตร

 

โทรศัพท์มือถือของซูฟ่านเปิดอยู่ตลอดเวลาแต่เขาไม่ได้ยินเสียงเรียกเข้าและ WeChat ใด ๆ

 

หลังจากจบความคิดของเขาซูฟ่านก็ขับรถกลับไปที่มหาลัย

 

เขาย้อนกลับไปในอดีตและทำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างและสิ่งที่เกิดขึ้นในสองสามวันที่ผ่านมาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

 

แต่เนื่องจากเขาเดินทางกลับไปในวันที่ 24 ตุลาคมและกลับมาในวันที่ 5 พฤศจิกายนในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ซูฟ่านจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่ถูกแทรกแซง

 

มีเศษความทรงจำบางอย่างอยู่ในใจของเขา

 

ตัวอย่างเช่นหลังจากที่เขาพบฉินเสี่ยวหยุนในตอนเที่ยงของวันที่ 24 เขาจำได้ว่าเขาข้ามกลับไปที่วันที่ 5

 

แต่ตัวตนวันที่ 24 ยังคงอยู่

 

หลังจากตามหาฉินเสี่ยวหยุนแล้วเขาก็กลับไปเรียนที่มหาลัย

 

หลังจากนั้นเขาก็เดทกับชูหยุนซีและได้พบกับพ่อของชูหยุนซี

 

ต่อมาในวันที่ 5 พฤศจิกายน เขารีบไปที่บริษัทของฉินเสี่ยวหยุนเพื่อทำตามสัญญา ซูฟ่านมีความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งสำคัญเหล่านี้

 

มันมีเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้นที่ซูฟ่านไม่สามารถจำได้

 

เขายังคงจอดรถในที่จอดรถใกล้โรงเรียนและเดินกลับไปที่ห้องนอน

 

มีเพียงเหอต้าและหลี่หนานเท่านั้นที่อยู่ในห้องนอน

 

เมื่อเห็นซูฟ่านกลับมาทั้งสองคนก็ตื่นเต้นมาก

 

“พี่ชายนายหายไปสองวันแล้ว! ฉันอยากจะโทรหาตำรวจจริง ๆ ถ้ายังไม่พบนายอีกวัน!”

 

หลี่หนานกำลังจะร้องไห้

 

“ฉันจะหายไปไหนได้”

 

เมื่อเห็นทั้งสองคนห่วงใยตัวเองมาก ซูฟ่านก็ยิ้มและหัวใจของเขาก็รู้สึกซาบซึ้งอีกครั้ง

 

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แต่นายอาจจะต้องสอบตกแล้วล่ะ…”

 

“ไม่เป็นไร ฉันจะขอให้อาจารย์ทำสลิปเมื่อถึงเวลา”

 

ซูฟ่านได้คิดหามาตรการรับมือแล้ว เขาเป็นนักเรียนดีในชั้นเรียนมาโดยตลอดการโดดเรียนนั้นมีเป็นครั้งคราวอาจาร์คงจะไม่รุนแรงเกินไปและเขาจะช่วยเหลือตัวเองอย่างแน่นอนหากทำได้

 

“ดี! ใช่แล้วซูฟ่านนี่เป็นของขวัญสำหรับนาย”

 

หลังจากพูดเหอต้าก็หยิบเสื้อยืดออกมา เป็นเสื้อผ้าของแบรนด์ที่มีราคาไม่ต่ำกว่า 300 หยวนซึ่งมันมากสำหรับเหอต้า

 

ซูฟ่านขมวดคิ้วและจำไม่ได้ว่าทำไมเหอต้าถึงมอบของขวัญให้เขา วันนี้ไม่ใช่วันเกิดของเขานะ

 

“เป็นอะไรรึเปล่าสีหน้านายดูแปลก ๆ?”

 

“เพราะของขวัญชิ้นนี้เหรอ?”

 

เหอต้าและหลี่หนานมองไปที่ซูฟ่านราวกับว่าพวกเขากำลังเห็นคนป่วย

 

“นายนความจำเสื่อมเหรอ? ฉันบอกว่าถ้าฉันทำเงินจากหุ้นที่ฉันเลือกเมื่อตอนนั้นได้ ฉันสัญญาว่าจะซื้อของขวัญให้นายไง!”

 

เหอต้าเตือนสติ

 

ทันใดนั้นซูฟ่านก็จำความทรงจำนั้นได้

 

ในวันที่ 2 หุ้นของเหอต้าซึ่งขาดทุนมาสามเดือนก็พุ่งสูงขึ้นและเหอต้าก็มีรายได้มากกว่า 20,000 หยวน

 

สำหรับเขา 20,000 เป็นเงินก้อนใหญ่แล้ว เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองเขาเชิญหลี่หนานและซูฟ่านไปทานอาหารค่ำจากนั้นก็ซื้อเสื้อผ้าให้พวกเขาทางออนไลน์

 

“ไม่…ฉันไม่ได้ลืม…”

 

ซูฟ่านกล่าวด้วยความรู้สึกผิด

 

เหอต้าและหลี่หนานมองไปที่ซูฟ่านอีกครั้งและรู้สึกว่าซูฟ่านที่กลับมาในครั้งนี้ค่อนข้างแปลก

 

เขาดูสับสนเหมือนคนความจำเสื่อม

 

ซูฟ่านนั่งอยู่ในหอพักครุ่นคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

 

หลังจากเปลี่ยนอดีตในวันที่ 24 ซูฟ่านก็ไม่ได้ช่วยหลี่หนานซื้อตั๋วลอตเตอรี

 

ผลก็คือซูฟ่านยังคงได้รับรางวัลมากกว่า 300,000 หยวนในขณะที่หลี่หนานเสียเงินที่เหลือเพียงสองร้อยหยวน

 

ซูฟ่านและเหอต้าช่วยเขาในช่วงเวลาที่เหลือของเดือน

 

ซูฟ่านไม่ได้บอกพวกเขาว่าเขาถูกล็อตเตอรี่

 

และหยางเหวินป๋อยังคงซื้อลอตเตอรีมูลค่าห้าพันหยวนและก็หมดตูด

 

ต่อมาถังเว่ยอดีตแฟนสาวของเขาได้เข้ามาหาเขา

 

เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในอดีต ซูฟ่านจึงไม่ได้ให้เหอต้าและหลี่หนานพาเขาไปที่ตลาดหลักทรัพย์ในวันที่หยางเหวินป๋อถูกทุบตี ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ปรากฏตัวในที่นั้น

 

หยางเหวินป๋อถูกทำร้ายจนแทบตายและได้รับการช่วยเหลือจากผู้สัญจรไปมาในที่สุด

 

ความทรงจำถูกเรียกคืนทั้งหมด

 

โดยสรุปการเปลี่ยนแปลงของซูฟ่านในอดีต ได้แก่หลี่หนานกับเหอต้าไม่รู้เกี่ยวกับความมั่งคั่งของเขาและคิดว่าเขาเป็นนักเรียนที่ยากจนเหมือนเมื่อก่อน

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งอุปสรรคใด ๆ ระหว่างทั้งสามคนเนื่องจากความไม่สมดุลของจิตใจจะไม่มีอยู่อีกต่อไป

 

เขาไม่ได้ช่วยหยางเหวินป๋อและความไม่พอใจกับหยางเหวินป๋อยังคงมีอยู่

 

ส่วนด้านอื่น ๆ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

 

อย่างน้อยเงินในบัญชีของซูฟ่านก็เท่าเดิม มันยังมากกว่าสิบล้านหยวน