เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 162

ตอนที่ 162 นั่นมากเกินไป

ซูฟ่านมองไปที่หวังเฉียนหลงอย่างเย้ยหยัน ราวกับมองดูคนปัญญาอ่อน

“เธอบอกแล้วไงเพื่อน แฟนฉันบอกแล้วว่าเธอไม่ชอบนาย มันเป็นไปไม่ได้ แล้วทําไมนายถึงยังตอแยอยู่”

“นายน่ารําคาญรู้หรือเปล่า นายตามดื้อกับหยุนซีเป็นเวลาสองปี และเมื่อเธอเมินนาย นายก็วิ่งมาที่เซี่ยงไฮ้ แล้วติดตามที่อยู่ของหยุนซีราวกับคนโรคจิต”

“นายมันแย่มากจริง ๆ นายมาเพื่ออะไร นายคิดว่านายมาแล้วทําอะไรได้บ้าง นายอย่าไปนี่เพื่อจับจองพื้นที่ ของตัวเองล่ะ”

“นายนี่จริง ๆ เลย นายก็เก่งนะแต่ไอคิวของนายมันลดคุณค่าของใบหน้านายลงจนหมด ดังนั้นถ้านายมีเงิน ก็ไปบํารุงสมองบ้าง!”

ซูฟ่านประชดประชัน

คําพูดของเขาระเบิดใส่หน้าหวังเฉียนหลง

“ไอบัดซบ ลองพูดใหม่สิ!” หวังเฉียนหลงมัวนแขนเสื้อขึ้น ใบหน้าของเขาแดงก่ํา

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาก็ก้าวไปข้างหน้า ตราบใดที่หวังเฉียนหลงออกคําสั่ง คนเหล่านี้จะรีบพุ่งไปหาซฟ้าน

หากเป็นตอนปกติ หวังเฉียนหลงจะไม่กล้าหยิ่งผยอง

แต่ซูฟ่านนั้นไม่มีเบื้องหลัง และผู้อาวุโสของตระกูชูนั้นตั้งใจจะรวบหวังเฉียนหลงและชูหยุนซีมาแต่งงาน กัน

สําหรับหวังเฉียนหลง มันเทียบเท่ากับการได้รับ “บัตรผ่าน” มาแล้ว

เขาเพียงต้องการตามชูหยุนซี สําหรับสิ่งที่เขาจะทํานั้นตระกูลชูจะไม่ใส่ใจและครอบครัวของซูฟานนั้นธรรมดามากจนไม่มีทางทําอะไรเขาได้

“โอเค อย่าไปยุ่งกับเขาเลย ไปกันเถอะ” ชูหยุนซีดึงเสื้อผ้าของซูฟานเพื่อให้เขาหยุดโต้เถียง

ซูฟานคว้าชูหยุนซี “ตอนนี้ผมโกรธมาก ทําไมคุณไม่บอกผมล่ะว่าคนแบบนี้มีอยู่จริง คุณไม่นับว่าผมเป็น แฟนของคุณเหรอ?”

“ฉัน…ฉันเปล่า! ฉันสามารถบอกใครก็ได้ว่าคุณเป็นแฟนของฉัน แม้ว่ามันจะถูกสื่อเปิดเผย…ก็…” ชูหยุนซีอธิบายอย่างเร่งรีบ

โดยไม่คาดคิด หลังจากที่ซูฟ่านได้ยิน เขาก็เข้าไปจูบปากของเธอ

“ว้าว!”

“โอ้พระเจ้า! ชูหยุนซีจูบชายคนนี้!”

“ชูหยุนซี… ฉันอกหักแล้ว เทพธิดาของฉัน! จริง ๆ แล้วมีผู้ชายคนอื่นด้วย…”

ผู้คนรอบ ๆ ได้อกหักได้เป๋าะกันหมดแล้ว!

แต่ซูฟ่านและชูหยุนซียังคงจูบกันอย่างไม่สนใจรอบข้าง

แม้ว่าจะเขินอาย แต่ชูหยุนซีก็ไม่ปฏิเสธซูฟ่านเลย

เธอไม่รังเกียจที่จะบอกคนอื่นว่าเธอและซฟานเป็นแฟนกัน แม้ว่าตอนนี้จะเป็นแค่ของปลอม เธอก็เต็มใจ

จ้าวเมิ่งก้มหน้าด้วยความเขินอายเมื่อเห็นฉากนี้จากด้านหลังทั้งสองคน

เขารู้ว่าคณหนและซฟานไม่ได้มีความสัมพันธ์กันจริง ๆ แต่ถึงแม้พวกเขาจะมีความสัมพันธ์กันจริง บอสก็เห็นด้วย

เมื่อเร็ว ๆ นี้ชูเทียนฉีให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของซูฟานเป็นครั้งคราว และปากของเขาเต็มไปด้วยคําชม

ดูเหมือนว่าซูฟ่านจะได้รับการยอมรับว่าเป็นลูกเขยในอนาคต…

อย่างไรก็ตาม ทําไมซูฟ่านยังไม่ได้สร้างความสัมพันธ์กับชูหยุนซี ในฐานะผู้ชายที่ต้องดิ้นรนเหมือนกัน จ้าวเมิ่งก็สามารถเข้าใจได้

เพราะเขาก็มีคนที่เขาชอบด้วย แต่เธอคนนั้นฐานะดีกว่าเขามาก

จ้าวเมิ่งเองก็ทํางานอย่างหนักเพื่อที่จะสามารถยืนบนเวทีระดับสูงกับคนที่เขารัก

“ไอ้เวร!”

หวังเฉียนหลงนั้นงี่เง่าไปแล้ว เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบสนอง

“พวกเธอทั้งสองไม่จําเป็นต้องทําตัวน่ารังเกียจขนาดนั้น!” หวังเฉียนหลงสาปแช่ง

“ฉันจูบแฟนของฉัน ไม่ได้จูบกับตูดของนาย แล้วมันมีอะไรผิด” ซูฟ่านหยุดอย่างไม่เต็มใจแล้วตอบโต้ด้วยท่าทางเย็นชาต่อหวังเฉียนหลง

หวังเฉียนหลงระเบิด! การแสดงออกของซูฟ่านทําให้เขาควบคุมไม่ได้อย่างสมบูรณ์!

“ไอ้เด็กน่าสงสารแกฝันกลางวันอะไรอยู่! ดูความเป็นเลิศของหยุนซี แล้วแกล่ะ แกมันแค่คนบ้า!”

“ให้ฉันบอกนายนะว่าตระกูลช ให้ฉันเป็นคู่หมั้นของหยุนซี แล้วแกละอายุเท่าไหร่

“เชื่อไหมว่าไม่มีใครสนใจแม้ฉันจะฆ่าแกน่ะ?!”

“ต่อหน้าตระกูลชูฉันทําไม่ได้ แกทําได้แค่อยู่เคียงข้างหยุนซี หากแกถูกแยกจากกันชั่วครู่และปล่อยให้ฉันจับแกได้ แกและครอบครัวของแกจะถูกฆ่า!”

หวังเฉียนหลงพูดอย่างเย่อหยิ่งมาก

เดิมที่ซูฟ่านไม่ได้โกรธอะไร แต่เขาโกรธมากทันทีเมื่อหวังเฉียนหลงข่มขู่เขาด้วยครอบครัว

“ขู่ฉันเหรอ?” ซูฟานหรี่ตา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว

ชูหยุนซีก็กังวลเช่นกัน “หวังเฉียนหลงคุณกําลังพูดเรื่องอะไร ถ้าคุณกล้าที่จะแตะต้องซูฟ่านก็ลองดู!”

เธอรู้สึกว่าเธอกําลังสร้างปัญหาให้กับซูฟาน และเธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

“อย่าไปสนใจเลย ไปกันเถอะ” หยุนซีต้องการให้ซูฟานตามเธอออกไป!

หลังจากพูด เธอบีบมือของซูฟานแน่นและจูบใบหน้าของเขา

ซูฟ่านคิดว่าการกระตุ้นนี้เกิดขึ้นแล้วและหวังเฉียนหลงคงทนไม่ได้

ใครจะรู้ หวังเฉียนหลงกับยั้งมือไว้จริง ๆ !

จ้าวเมิ่งไม่ได้คาดหวังว่าหวังเฉียนหลงจะสามารถอดทนได้

ผู้ชายคนนี้มักจะอารมณ์ร้อนอยู่เสมอ แต่คราวนี้ทําไมเขาใจกว้างจัง?

นี่เป็นสิ่งที่ไม่เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์เลย…

อันที่จริงแล้ว สาเหตุที่หวังเฉียนหลงไม่ได้ทําอะไรต่อซูฟานโดยตรงนั้นเป็นเพราะชูหยุนซี

เขาไม่ต้องการตีคนต่อหน้าชูหยุนซี เพราะคงไม่เป็นที่พอใจนัก และชูหยุนซีจะไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เลย

ชูหยุนซีดึงซูฟ่านและกําลังจะจากไปแต่ก็ได้ยินเสียงจากดังข้างหลังเธอ

หวังเฉียนหลงยกถังขยะที่อยู่ถัดจากเขาอย่างบ้าคลั่งแล้วทุบลงกับพื้น

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ประตูลิฟต์และเตะสองสามครั้งและประตูลิฟต์ที่ถูกเตะก็เปิดออก

และชั้นลิฟต์ไม่ได้อยู่บนชั้นนี้ ข้างในมันมืดและน่ากลัว

“หวังเฉียนหลง คุณป่วยหรือไง นายไม่รู้สึกละอายใจที่มีคนดูมากมายขนาดนี้ไง!” ชูหยุนซีก็ระเบิดและดุอย่างโกรธจัด

แต่หวังเฉียนหลงยังคงบ้าคลั่งและยังคงเตะประตูไปอีกฝั่ง

ผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างหลังเขากลัวว่าหวังเฉียนหลงจะตกลงไป และต้องการจะเข้าไปจับหวังเฉียนหลงอย่างรวดเร็ว

ซูฟ่านคว้าโอกาสนี้แล้วเวลาก็หยุดลง!

ผู้คนในห้างสรรพสินค้าราว ๆ ร้อยคนยืนนิ่งอยู่กับที่

ซูฟานเดินไปข้างหลังหวังเฉียนหลงอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากความโกรธของหวังเฉียนหลง เขาจึงยืนอยู่ใกล้ทางเข้าลิฟต์มาก และเท้าของเขาก็หลุดพ้นออกจากขอบประตูลิฟต์ที่เหลือ

ซูฟานใช้กําลังเพียงเล็กน้อยเพื่อทําให้ประตูลิฟต์ที่แข็งแรงเปิดกว้างขึ้น และหวังเฉียนหลงจะตกลงไปเมื่อถูกสัมผัส

แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากสําหรับคนธรรมดาที่จะทําได้ แต่ตอนนี้ซูฟานมีร่างกายที่แข็งแรงและสามารถทําได้อย่างง่ายดาย

ตราบใดที่หวังเฉียนหลงเตะอย่างแรง เขาก็มีแนวโน้มที่จะตกลงไป

แต่เพื่อความชัวร์ ซูฟ่านได้ย้ายบอดี้การ์ดที่กําลังจะหยุดหวังเฉียนหลงนิดหน่อย เขาแก้เชือกผูกรองเท้าของบอดี้การ์ดและสอดเชือกรองเท้าไว้ใต้เท้าอีกข้างของอีกฝ่าย

ตราบใดที่บอดี้การ์ดเดินไปมา เขาจะสะดุดเชือกรองเท้า

และมุมก็หันไปทางหวังเฉียนหลง

ใช้เวลาเพียง 20 วินาทีในการเตรียมทุกอย่าง และซูฟ่านก็พอใจกับผลงานชิ้นเอกของเขามาก

คืนเวลา!

เวลาเดินตามปกติ

หวังเฉียนหลงเตะอย่างดุเดือด และประตูลิฟต์ที่พังก็เปิดกว้าง

เขาเตะออกไปและเอนไปข้างหน้าอย่างควบคุมไม่ได้

เขาดิ้นรนหลังจากเห็นว่ากําลังจะตก

ขณะที่เขากําลังจะยืนได้อย่างมั่นคง บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาก็ล้มลงและผลักหวังเฉียนหลงไปที่ทางเข้าลิฟต์โดยตรง!