เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 159

ตอนที่ 159 ความเมตตา

 

ซฟานขับรถไปประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อไปยังหยวนต้าชอปปิ้งพลาซ่า

 

ทันทีที่เขาจอดรถในโรงรถใต้ดิน เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากชูหยุนซี

 

“คุณอยู่ในที่จอดรถ A3 ใช่ไหม”

 

ชูหยุนซีถาม

 

“ใช่”

 

หลังจากที่ซูฟ่านพูดจบ เขามองไปรอบ ๆ และเห็นรถเบนท์ลี่ย์ที่มีป้ายทะเบียน A:66666 เปิดประตูออก

 

คนขับลงจากรถก่อน

 

ซูฟานมองไปก็เห็นว่าคนขับคือจ้าวเมิ่ง

 

เขาเดินไปที่ประตูหลังรถด้วยความเคารพและเปิดออกอย่างนุ่มนวล

 

ชูหยุนซีลงมาจากรถ

 

วันนี้เธอสวมหมวกทรงแหลม และเธอไม่ได้ปกปิดตัวเองมากนัก

 

อย่างไรก็ตาม คนที่มีความสัมพันธ์แบบ “สนิท” กับซูฟ่านก็รู้ดีอยู่แล้ว และไม่สําคัญว่าจะถูกคนอื่นเปิดเผยหรือไม่

 

นอกจากนี้ชูเทียนฉียังมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมสื่อภาพยนตร์และโทรทัศน์อีกด้วย ไม่ว่าใครจะมีประสบการณ์ด้านสื่อภาพยนตร์และโทรทัศน์มากแค่ไหน คนในแวดวงนี้ก็ต้องเกรงใจชูเทียนฉี

 

ตามธรรมชาติแล้วไม่มีใครกล้าที่จะทําข่าวเสียเกี่ยวกับเรื่องของชูหยุนซี

 

เว้นแต่ชูเทียนฉีจะพยักหน้าอนุญาต ไม่เช่นนั้นคงจะเป็นเรื่องยากที่จะเห็นข่าวเชิงลบที่จะส่งผลกระทบต่อชูหยุนซื้ออกมา

 

หลังจากลงจากรถชูหยุนซีก็พยักหน้าเพื่อแสดงความขอบคุณต่อจ้าวเมิ่งแล้วโบกมือให้ซูฟ่านที่อยู่ไม่ไกล

 

จ้าวเพิ่งเดินตามชูหยุนซีและทั้งสองก็เดินไปหาซูฟาน

 

“นี่มัน?”

 

ซูฟ่านถามด้วยความประหลาดใจ

 

“ชูเทียนฉีบอกว่าฉันอยู่ในอันตรายจากการอยู่ในวงการบันเทิง และเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทําให้ชูเทียนฉีมีความกังวลอยู่เรื่อย ดังนั้นเขาจึงคุยกับฉันแล้วมอบหมายให้จ้าวเพิ่งเป็นผู้คุ้มกันส่วนตัว”

 

ชูหยุนซีพูดด้วยความเขินอาย

 

เธอเคยต่อต้านชูเทียนฉีมาก่อน

 

แต่ตอนนี้เธอยอมรับความสะดวกสบายที่ชูเทียนฉีมอบให้ไปแล้ว

 

แต่ซูฟ่านไม่ได้คิดว่ามันน่าละอาย เพราะยังไงชูหยุนซีและชูเทียนฉีก็มีความสัมพันธ์แบบพ่อกับลูก แม้ความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้จะไม่ดีเพราะความเข้าใจผิดก็ตาม

 

เนื่องจากความเข้าใจผิดได้รับการแก้ไขแล้ว จึงไม่แปลกที่ชูเทียนฉีจะดีต่อชูหยุนซี

 

ชุหยุนซีทําแบบนี้จะดีหรือไม่เกี่ยวอะไรกับคนนอกอย่างซูฟ่านมาตัดสินกัน?

 

ซฟานรู้สึกประหลาดใจมากตรงที่ชูเทียนฉียินดีที่จะมอบข้าวเพิ่งที่เป็นผู้คุ้มกันมือดีให้กับลูกสาวของเขา

 

ถ้าลองคิดอย่างมีเหตุผลแปลว่าชูเทียนฉีจะต้องเผชิญกับอันตรายมากขึ้น

 

ธุรกิจของเขาใหญ่โตและเกี่ยวข้องกับหลายแขนง ทั้งขาวและดํา ดังนั้นต้องมีหลายคนที่ไม่พอใจเขา

 

เดิมที่เขาสามารถมั่นใจความปลอดภัยได้เพราะมีผู้คุ้มกันมือดีอย่างจ้าวเพิ่ง

 

แต่ตอนนี้เพราะเห็นแก่ลูกสาวของตัวเองเขาเลยปล่อยผู้คุ้มกันไป…

 

สิ่งนี้ได้เปลี่ยนมุมมองของซูฟานเกี่ยวกับชูเทียนฉีอย่างมากอย่างน้อยตาลุงประสาทคนนี้ก็ดีกับลูกสาวของเขาจริง ๆ

 

อต่สิ่งนี้ไม่ได้ลดการป้องกันของซูฟ่านจากชูเทียนฉีที่นิสัยน่ารังเกียจ

 

“คุณซู”

 

หลังจากที่จ้าวเพิ่งรอให้ชูหยุนซีอธิบายจบ เขาก็พยักหน้าเล็กน้อยไปที่ซฟานและกล่าวสวัสดี

 

ซูฟานก็ตอบอย่างสุภาพเช่นกัน

 

หลังจากนั้นทั้งสามก็ไปกินข้าวที่ห้าง

 

หยวนต้าชอปปิ้งพลาซ่าเป็นศูนย์กลางความหรูหราที่มีชื่อเสียงในเมือง และร้านอาหารที่นี่ก็เป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์เช่นกัน

 

ชูหยุนซีมักจะมาที่นี่เพื่อทานอาหาร เพราะเธอคุ้นเคยกับความมีรสนิยมดีแบบนี้มานานแล้ว

 

เธอพาซูฟานไปที่ร้านอาหารตะวันตก

 

“พี่เพิ่ง คุณนั่งรับประทานอาหารกับเราได้นะ” อาหารทั้งหมดมาเสิร์ฟแล้ว และชูหยุนซีก็ได้สั่งให้จ้าวเพิ่งเป็นพิเศษด้วย

 

“ไม่ได้ครับ นั่นไม่ใช่การปฏิบัติตามหน้าที่…” จ้าวเพิ่งหัวแข็งเล็กน้อย

 

ตั้งแต่เขาเข้าสู่วงการบอร์ดี้การ์ดเขาก็ไม่เคยกินอาหารสามมื้อตามปกติ

 

เขาต้องยืนในขณะที่นายจ้างกําลังกินข้าวอยู่เขาติดตามนายจ้างของเขาทุกวัน และเวลาสําหรับมื้ออาหารของเขาเกือบจะบีบรัดรวมเป็นมื้อเดียว

 

แม้แต่บางครั้งเขาก็ไม่ได้กินเลย

 

ถ้าจ้าวเพิ่งหิวจริง ๆ เขาจะกินบิสกิตอัดแท่งสองสามแท่งเพื่อสนองความหิวของเขา

 

เพื่อไม่ให้กล้ามเนื้อของเขาสูญเสียไปจ้าวเพิ่งจึงต้องได้รับโปรตีนจํานวนมากเมื่อเขามีโอกาสได้กิน และ ออกกําลังกายอย่างบ้าคลั่งชีวิตจึงไม่ง่ายนัก

 

ดังนั้น ชีวิตที่มีแต่ความหิวโหยและความตึงเครียดนี้ทําให้ท้องของจ้าวเมิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ

 

วันนี้หลังจากที่ชูหยุนซีขึ้นรถ เธอก็เห็นยารักษาโรคกระเพาะที่จ้าวเมิ่งไม่มีเวลาเก็บ ดังนั้นเธอจึงต้องการดูแลจ้าวเพิ่งให้มากที่สุด

 

“ชูเทียนฉีบอกว่าคุณต้องฟังฉันทุกเรื่องไม่ใช่หรือ” ชูหยุนซีถามด้วยคิ้วขมวดเล็กน้อย

 

“ใช่ครับคุณหนู…” จ้าวเมิ่งก้มศีรษะลง

 

“ได้ ฉันจะทานตอนคุณทาน” ชูหยุนซีสั่งจ้าวเพิ่งอีกครั้ง

 

จ้าวเพิ่งตกตะลึง ไม่มีนายจ้างคนใดเคยกังวลว่าเขาจะมีอาหารหรือไม่ แม้แต่ ชูเทียนฉีก็ไม่เคยกังวลเกี่ยวกับเขา

 

“นี่คุณหนูใจดีจริง ๆ” จ้าวเพิ่งหยุดชั่วขณะ “คุณหนูผมไปทานอาหารที่โต๊ะข้างหลังคุณดีกว่าโอเคไหมครับ”

 

จ้าวเพิ่งยังคงอายที่จะทานอาหารร่วมกับนายจ้างของเขา

 

ชูหยุนซีไม่ได้ปฏิเสธในครั้งนี้และพยักหน้า

 

จ้าวเพิ่งนําส่วนแบ่งของเขาไปที่โต๊ะอาหารอื่น

 

สําหรับคนที่มีส่วนสูงแบบเขา โต๊ะอาหารที่เขานั่งอยู่ห่างจากชูหยุนซีเพียงไม่กี่ก้าว และเขาสามารถสังเกตได้ว่าชหยุนซีปลอดภัยหรือไม่

 

ทันทีที่เขานั่งลง ชูหยุนซียนน้ําอุ่นหนึ่งถ้วยให้เขา

 

“ฉันเพิ่งเทไปอย่าใช้น้ําเย็นหลังทานยา”

 

ชูหยุนซียิ้ม

 

ในขณะนี้จ้าวเพิ่งตกตะลึงไปแล้ว

 

ชูหยุนซีผู้นี้เป็นนายจ้างของเขาอยู่ที่ไหน? นี่คือนางฟ้าชัด ๆ !

 

ไม่น่าแปลกใจที่เจ้านายของเขาจะรักชูหยุนซีมาก ผู้หญิงคนนี้ใจดี…

 

จ้าวเพิ่งยอมรับน้ําอุ่นอย่างซาบซึ้ง และความรู้สึกอบอุ่นทําให้หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้น

 

“กินสิ น้ําอุณหภูมิพอควรแล้วทานยาหลังทานข้าว”

 

ชูหยุนซียิ้มอีกครั้งแล้วกลับมานั่งคุยกับซูฟาน

 

จ้าวเพิ่งตกอยู่ในความคิดของตัวเอง

 

เขาถึงกับน้ําตาไหลเมื่อเขานั่นสเด็กด้วยมีดและส้อม

 

เมื่ออายุได้สิบหกจ้าวเพิ่งก็ออกมาเป็นบอดี้การ์ดและอันธพาลแล้ว

 

เป็นครั้งแรกในรอบ 12 ปีในอุตสาหกรรมนี้ ที่มีคนมองว่าตัวเองเป็นมนุษย์

 

แถมชูหยุนซียังคงเป็นบุคคลที่โดดเด่น

 

“มีอะไรผิดปกติกับคุณหรือเปล่า?” ซูฟ่านถามขณะมองไปที่ชูหยุนซี

 

ตอนนี้เขารู้จักชูหยุนซีเป็นอย่างดี

 

แม้ว่าชูหยุนซีมักจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ แต่ซูฟ่านก็สามารถเห็นได้ว่าชหยุนซีมีความกังวล

 

ชูหยุนซีตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

 

“ไม่หรอกรีบทานเถอะ” จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมา

 

ในความเป็นจริง ชูหยุนซีมีความสุขมากที่ได้ทานอาหารนอกบ้านกับซูฟ่าน

 

และวันนี้เป็นวันแรกของจ้าวเพิ่งที่มาปกป้องเธอ และเธอก็รู้สึกว่ามันมีประโยชน์มากที่จะมีบอดี้การ์ดที่ไว้ใจได้อยู่เคียงข้างเธอ

 

เพียงแต่เธอได้รับโทรศัพท์จากหวังเฉียนหลงเมื่อเช้านี้

 

ชูหยุนซีเกลียดหวังเฉียนหลงจริง ๆ

 

แค่อาศัยครอบครัวของเขา เขากลับรู้สึกว่าเขายอดเยี่ยมและยิ่งใหญ่

 

เขาไม่มีความเคารพต่อดาราในวงการโดยเฉพาะดาราหญิงที่เขามักชี้นิ้วสั่งอยู่เสมอ

 

ชูหยุนซีไม่ชอบคนแบบนี้อยู่แล้ว

 

เมื่อเห็นรอยยิ้มแข็ง ๆ ของชหยุนซี ซูฟานก็เดาได้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่

 

หลังจากที่รู้จักกันได้เป็นเวลานาน ซูฟ่านก็รู้ว่าชหยุนซีเป็นผู้หญิงที่ใจดี

 

เธอทนไม่ได้ที่จะนําความเดือดร้อนมาสู่คนรอบข้าง

 

ดังนั้นชูหยุนซีไม่ได้วางแผนที่จะบอกซูฟ่านเกี่ยวกับหวังเฉียนหลง

 

เธอกลัวว่าซูฟ่านและหวังเฉียนหลงจะมีปัญหาหากพวกเขาปะทะกัน

 

ชูหยุนซีสามารถทําได้เพียงรักษาสถานการณ์นี้ให้คงอยู่เท่านั้น