เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 153

ตอนที่ 153 ช่วงเวลาเร่งด่วน

 

“จะไปไหนน่ะ!”

 

เมื่อเห็นซูฟ่านออกไปข้างนอก ฉินเสี่ยวหยุนก็รีบเปิดหน้าต่างถามเขา

 

อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไป ซูฟ่านได้ขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรีบร้อน

 

ซูฟ่านเร่งความเร็วไปตลอดทาง

 

เวลาที่หลินอื้องกระโดดจากอาคารไม่ใช่เวลาสิบโมงในรายงานข่าวมันเป็นเพียงเวลาโดยประมาณที่สื่อให้มา

 

เวลาที่ระบุไว้แน่นอนคือ 9:55 น.

 

เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งชั่วโมงครึ่งก็จะถึง 09:55 น.

 

ซูฟ่านยังต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งเพื่อไปที่โรงเรียนมัธยมของเมืองเซี่ยงไฮ้

 

นี่นับเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

 

เขาต้องช่วยชีวิตหลินอี้ถงก่อนที่เธอจะกระโดด!

 

เขาโทรหาหลินเสวี่ยเหมยหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายไม่รับสาย

 

แม้แต่โทรศัพท์มือถือของหลินอี้ยงก็ปิดเครื่อง

 

เขารีบติดต่อหลี่หงลี่

 

“แม่ หลินอี้ถงถูกวิพากษ์วิจารณ์จริงเหรอ?”

 

“อย่าพูดถึงมันเลย เมื่อคืนป้าหลินโทรหาแม่ด้วยความโกรธอยู่เลย”

 

เมื่อคืนที่ผ่านมา อาจารย์ประจําชั้นของกลินอี้ลงมาที่ประตูบ้านและบอกว่าเขาสงสัยว่าหลินอี้ถงกําลังโกงข้อสอบ

 

เขาถามว่าพ่อแม่อย่างคุณรู้เรื่องนี้หรือไม่

 

หลินมู่เฉิงไม่เคยคิดว่าลูกสาวของเขาจะทําอย่างนั้น แต่หลินเสวี่ยเหมยแตกต่างออกไป

 

เธอมักจะคิดว่าหลินอี้ลงไม่ดี เมื่อครพูดอย่างนั้น หลินเสวี่ยเหม่ยก็โกรธทันที

 

เธอไม่ให้โอกาสหลินอ๋องได้อธิบาย เธอตีหลินอี้องต่อหน้าครู

 

ด้วยวิธีนี้ ครูก็สรุปด้วยว่าผลการเรียนของหลินอี้องมีปัญหา

 

เขาบอกว่าตอนที่เธอไปโรงเรียน คะแนนของหลินอี้ถงก็จะถือเป็นโมฆะ

 

ซฟานอ่านทุกสิ่งที่หลี่หงลี่เล่ามาแล้วจากในข้อมูลวงใน และเขารู้ด้วยว่าควรมีจัดการประชุมวิจารณ์สาธารณะทั่วโรงเรียนของหลินอี้ถงขึ้นในเวลานี้

 

ซูฟานขมวดคิ้ว

 

“แม่ ติดต่อป๋าหลีได้ไหมครับ”

 

“เป็นไปไม่ได้ แม่อยู่บ้าน”

 

“โอเค”

 

เมื่อเห็นว่าไม่มีความหวัง ซูฟ่านจึงวางสาย

 

เขาสามารถรีบไปโรงเรียนโดยเร็วที่สุดเท่านั้น

 

ตามข้อมูลวงใน หลินเสวี่ยเหมยและหลินมู่เฉิงควรอยู่ฟังการประชุมทั้งโรงเรียนของหลินอี้กงที่โรงเรียน

 

การวิพากษ์วิจารณ์ของทั้งสองหลังการประชุมเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่นําไปสู่การฆ่าตัวตายของหลินอี้ยง

 

ซูฟ่านเร่งความเร็วและโทรหาสํานักงานวิชาการของโรงเรียนระหว่างทางและโทรหาครูประจําชั้นของหลินอี้ถงตามเบอร์จากข้อมูลวงใน

 

ไม่มีใครรับสาย

 

ซูฟานรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย

 

เขาจึงรีบไปที่โรงเรียนมัธยมโดยการผ่าไฟแดง

 

นี่มัน 9:52 แล้วนะ!

 

ในเวลานี้ การประชุมวิจารณ์ของโรงเรียนสิ้นสุดลงแล้ว และไม่มีใครอยู่ที่สนามโรงเรียนแล้ว

 

ซฟานขับรถไปที่ประตูโรงเรียน แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยห้ามซูฟ่านไม่ให้เข้า

 

ซฟานไม่ได้สนใจมากนัก เขาจอดรถไว้ที่ประตูและวิ่งตรงไปที่ราวบันได

 

ยามสับสนซักพักก่อนจะไล่ตามหลัง

 

แต่ตอนนี้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของซูฟ่านนั้นแตกต่างจากคนทั่วไป ชายวัยหกสิบครึ่งอย่างคนเฝ้าประตูจะไล่ตามเขาได้อย่างไร?

 

เมื่อวิ่งตามหลังซูฟ่านและหอบอย่างหนัก สุดท้ายเขาก็ตามไม่ทัน

 

ตามเรื่องราววงใน หลินอี้ถงจะกระโดดจากอาคารเรียนหมายเลข 3

 

อาคารนี้เพิ่งสร้างเสร็จและไม่ได้ใช้งานตามปกติ ไม่มีนักเรียนในนั้น และอยู่ไกลจากอาคารเรียนอื่น ๆ

 

ซูฟ่านพยายามโทรหาหลินอี้กงอีกครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย

 

เขายืนอยู่ที่ประตูอาคารสามและเงยหน้าขึ้นมอง

 

ดูเหมือนจะมีคนอยู่ชั้นบนจริง ๆ

 

ซูฟานผลักประตูเข้าไปโดยตรง

 

“เฮ! คุณหยุดนะ!”

 

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเรียกให้ซูฟ่านหยุด แต่ซูฟานรีบเกินกว่าที่จะอธิบาย ดังนั้นเขาจึงวิ่งขึ้นไปชั้นบน

 

ซูฟ่านวิ่งขึ้นไปที่อาคารเรียนหกชั้นในเวลาเพียงสิบวินาที

 

จากนั้นเมื่อเห็นบันไดไฟที่นําไปสู่ดาดฟ้าอาคารเปิดออก ซูฟานก็ปีนขึ้นไปโดยตรง

 

แน่นอนว่าหลินอีถงอยู่ตรงหน้าเขา

 

“อื้อง…”

 

ทันทีที่ซูฟานพูด หลินอี้ถงก็กระโดดลงไป

 

สมองของซูฟานหมุนติ้ว

 

แต่ทันใดนั้นซฟานก็ใช้ทักษะย้อนเวลากลับไปเมื่อ 30 วินาทีที่แล้ว!

 

ในเวลานี้ซูฟานเพิ่งวิ่งไปที่ชั้นหก

 

ถ้าขึ้นบันไดหนีไฟขึ้นไปบนยอดตึกตอนนี้อาจจะสายเกินไป

 

ซูฟานใช้ทักษะเทเลพอร์ตและพุ่งไปด้านหลังหลินอี้ลงในทันที

 

9:54:53 น.

 

หลินอื้องยืนอยู่บนดาดฟ้าและมองลงไปข้างล่างอย่างสิ้นหวัง

 

เธอแสร้งทําเป็นไม่สนใจ

 

ครั้งนี้ ความไม่ไว้วางใจของพ่อแม่และการวิพากษ์วิจารณ์โรงเรียนทําให้เธอคิดฆ่าตัวตาย

 

มันช่างน่าละอาย

 

หลินอี้องคิดแล้วหลับตาลง เธอพร้อมที่จะกระโดดลงไป!

 

จู่ๆ ก็มีแขนที่แข็งแรงโอบรอบตัวเธอจากด้านหลัง

 

เธอถูกดึงกลับมาจากขอบหลังคาโดยซูฟาน

 

หลินอี้องตกใจเมื่อมองย้อนกลับไปและเห็นใบหน้าของซูฟาน

 

แต่สิ่งที่ตามมาคือการแสดงออกที่ประหลาดใจมาก

 

“ทําไม?”

 

น้ําเสียงของซูฟานเต็มไปด้วยความทุกข์และการตําหนิ

 

หลินอี้ถงที่กําลังจะตาย ได้เห็นหน้าของซูฟ่านและได้ยินคําพูดเหล่านี้

 

เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเขา

 

เธอร้องไห้เกือบสามหรือสี่นาทีก่อนที่รปภ.จะหอบหายใจ

 

“กว่าฉันจะทัน…คุณเร็วเหมือนคนบินได้!”

 

“ผู้อํานวยการโรงเรียนของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากเจอเขา”

 

ซูฟานกอดหลินถงเอาไว้

 

เขารู้สึกว่าโรงเรียนทํามากเกินไปในเรื่องนี้

 

มันไม่ยุติธรรมที่จะสงสัยหลินอี้ถึงเพียงเพราะความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของเธอ

 

และหลินเสวี่ยเหมยกับหลินมู่เฉิงก็ทํามากเกินไป

 

ทั้งสองเป็นพ่อแม่ของหลินอี้ถงอาจไม่สามารถบอกได้ แต่ครูใหญ่สามารถให้บทเรียนได้เสมอใช่ไหม?

 

เดิมที่ รปภ.ต้องการจับ Xu Fan และแจ้งตํารวจ

 

แต่เห็นได้ว่าแรงกดดันของซูฟานในการอยากฆ่านั้นน่ากลัวมากจนไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ

 

“บนชั้นห้าของตึกตรงนั้น…”

 

“โอเค”

 

หลังจากพูด ซูฟ่านที่กอดหลินอี้องอยู่ก็จากไป

 

เมื่อเขาลงบันได หลินอี้ถงก็ได้สงบลงแล้ว

 

เธออายเล็กน้อยที่จะปล่อยให้ซูฟานกอดเธอแบบนี้ ยังไงซะมันก็มีนักเรียนอยู่จํานวนมาก

 

ซูฟ่านวางหลินอี้องลงอย่างนุ่มนวล

 

“พี่เสี่ยวฟาน คุณเป็นอะไร…”

 

“ฉันรู้เหตุผลของการพยายามฆ่าตัวตายของเธอ ฉันต้องการคุยกับอาจารย์ใหญ่ของเธอ”

 

“อย่า…อย่า…”

 

หลินอี้องรู้สึกกลัวเล็กน้อย

 

เธอไม่กล้ายุ่งกับอาจารย์ใหญ่ของเธอ

 

แต่ซูฟ่านยืนกรานที่จะพบอาจารย์ใหญ่

 

พอมาถึงห้องอาจารย์ใหญ่เขาก็เคาะประตู

 

ใช้เวลานานก่อนที่จะมีการตอบสนอง

 

“เชิญเข้ามา”

 

ซูฟานเปิดประตูและเดินเข้าไปพร้อมกับหลินอื้อง

 

เขาเห็นชายชราผมหงอกนั่งอยู่ที่โต๊ะ สวมแว่นอ่านหนังสือและมองดูเอกสารในมือ

 

เมื่อเขาเห็นซูฟานเขางงเป็นอันดับแรก?

 

จากนั้นเขาก็เห็นหลินอี้ถงอยู่ข้างหลังซูฟ่าน

 

การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นหลินอี้ยง

 

แน่นอน เขารู้ว่าเด็กคนนี้โกงข้อสอบ ละเมิดกฎของโรงเรียน และที่สําคัญกว่านั้น เธอปฏิเสธที่จะยอมรับผิด

 

สิ่งนี้ทําให้เขาโกรธ

 

“คุณคือ?”

 

“ฉันเป็นผู้ปกครองของหลินอี้ถง”

 

“โอ้ พ่อแม่ของเธอเพิ่งมาที่นี่ แล้วนายก็เป็นผู้ปกครองของเธอหรือ”

 

เมื่อเห็นว่าซฟ่านยังเป็นเด็ก อาจารย์ใหญ่รู้สึกว่าซฟานอาจปกป้องหลินอีถงจึงถามด้วยความไม่เคารพเล็กน้อย