เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 136

ตอนที่ 136 วางแผนที่จะตาย

 

“เราจะไปที่ไหน?”

 

ซูฟ่านถาม

 

“ไปที่บ้านฉันเถอะ ช่วงนี้คนทํางานล่วงเวลาเยอะมาก ฉันไม่อยากให้พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เรากําลังทําอยู่”

 

ฉินเสี่ยวหยุนกล่าว

 

รถแล่นไปถึงประตูคฤหาสน์ส่วนตัวของฉินเสี่ยวหยุน

 

ยังมีเวลาอีกสามชั่วโมงก่อนที่ตลาดหุ้นสหรัฐจะเปิด

 

ทุกอย่างที่ควรเตรียมพร้อมแล้ว และฉินเสี่ยวหยุนกับซูฟ่านก็ไม่รีบร้อน

 

เหตุผลที่เขารีบออกมาก็เพราะว่าซูฟ่านไม่ต้องการฟังคําพูดของแม่ของเขา

 

“ดูเหมือนแม่ของคุณจะชอบฉันมากนะ”

 

ฉินเสี่ยวหยุนหยิบแก้วน้ําแล้วยื่นให้ซูฟ่านด้วยรอยยิ้ม

 

ซูฟ่านยักไหล่

 

“ใคร ๆ ก็ชอบผู้หญิงสวย ๆ แน่นอนที่แม่ของผมจะชอบพวกคุณทุกคน”

 

“แต่คุณไม่ชอบ”

 

ฉินเสี่ยวหยุนยังคงยิ้ม

 

มันเป็นการพูดติดตลก แต่ฟังดูเหมือนเป็นการตัดพ้อ

 

ซูฟ่านไม่รู้ว่าจะตอบสนองต่อฉินเสี่ยวหยุนอย่างไร และโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นราวกับตัวช่วยชีวิต

 

ซูฟ่านรับโทรศัพท์และเดินไปที่ห้องครัวที่ติดตั้งฉนวนป้องกันเสียงรบกวน

 

เมื่อรับโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคย

 

“สวัสดีคุณซู ผมชื่อหวังเฉิงหู ผมเป็นคนของประธานชูครับ”

 

ซูฟ่านขมวดคิ้ว ลูกน้องของชูเทียนฉี?

 

เขาไม่เคยได้ยินชื่อคนนี้มาก่อน

 

“คุณมีธุระอะไร”

 

ซูฟ่านถาม

 

“เมื่อเร็ว ๆ นี้เราพบว่าแม่ของคุณกลับมาที่เมืองหลวงและติดต่อคุณ”

 

“ประธานชูจึงสั่งให้เราแอบปกป้องความปลอดภัยของแม่คุณ”

 

“เมื่อครู่เราพบว่ามีคนแอบตามแม่ของคุณไปที่โรงพยาบาลกองทัพอากาศ..”

 

หวังเฉิงหูอธิบาย

 

หลังจากที่ซูฟ่านกลับไป หลี่หงสี่ก็คิดไปเยี่ยมครอบครัวของหลินมู่เฉิง

 

นั่นเป็นผลให้เธอถูกติดตามขณะกําลังเดินทาง และคนที่ตามมาก็ดึงดูดความสนใจของลูกน้องของชูเทียนฉี

 

เมื่อคาดเดาว่าแม่ของซูฟ่านไม่รู้เรื่องคนที่แอบติดตาม คนของชูเทียนฉีก็จับกลุ่มคนพวกนั้นได้

 

ซูฟ่านรู้สึกตึงเครียด

 

ชูเทียนฉีเฝ้าติดตามทุกการเคลื่อนไหวของเขาจริง ๆ

 

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องพูดเรื่องนี้

 

โชคดีที่ลูกน้องของชูเทียนฉีกําลังเฝ้าดูอยู่ ไม่เช่นนั้นแม่ของเขาและครอบครัวของหลินมู่เฉิงจะต้องอันตรายแน่

 

คนเหล่านี้เป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุดของฉัน!

 

ซูฟ่านรู้สึกโกรธทันที

 

เขาอยากรู้ว่าใครกล้าพอที่จะจ้องเล่นงานแม่ของเขา?

 

อาจจะเป็นคนของเฉียนคุนหยาง?

 

มันเป็นไปไม่ได้ เฉียนคุนหยางอาจไม่มีดีแต่ไม่ได้โง่เขลาและเขาไม่มีความสามารถพอจะทําอะไรถ้าไม่มีเฉียนซินฟาช่วย

 

นอกจากนี้ คน ๆ นั้นยังคงถูกสอบปากคําที่สํานักงานตํารวจ เขาจะมาสร้างปัญหาได้อย่างไร?

 

“ใครส่งมันมา?”

 

ซูฟ่านถามไปตรง ๆ

 

“เราตรวจสอบแล้ว อีกฝ่ายคือคนของฉินเสี่ยวหยาง”

 

“ฉินเสี่ยวหยาง?”

 

ซูฟ่านรู้สึกประหลาดใจ

 

“ใช่ คุณซู เราอยากจะถามว่าคุณอยากจะจัดการกับคนเหล่านี้และฉินเสี่ยวหยางอย่างไร?”

 

หวังเฉิงหูถามความคิดเห็นจากซูฟ่าน เพราะนี่เป็นญาติของเขาที่ได้รับภัยคุกคาม

 

ถ้าตามปกติชูเทียนฉีจะไปคุยกับคนที่อยู่เบื้องหลังอย่างฉินเสี่ยวหยาง

 

ถ้าเขาต้องการที่จะจัดการกับอีกฝ่าย เขาเพียงแค่ต้องไปคุยกับตระกูลฉินเพื่อตัดสินบทลงโทษแก่ฉินเสี่ยวหยาง

 

หลังจากนั้นเขาก็จะรอดูว่าฉินเสี่ยวหยางจะถูกครอบครัวไล่ออกไปยังไง

 

แต่ซูฟ่านอาจไม่พอใจกับผลลัพธ์นั้น

 

ดังนั้นชูเทียนฉีจึงเคารพการตัดสินใจของซูฟ่านและให้ซูฟ่านเลือกด้วยตัวเอง

 

ซูฟ่านขมวดคิ้ว

 

“คุณสามารถจัดการกับคนที่คุณจับมาได้ สําหรับฉินเสี่ยวหยางฉันจะจัดการเอง”

 

พูดเสร็จก็วางสายไป

 

ซูฟ่านยืนถือโทรศัพท์อยู่กับที่

 

หลินจูก็เดินเข้ามาในครัวพอดี

 

เธอตกใจเมื่อเห็นสีหน้าของซูฟ่าน

 

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

 

หลินจูเป็นห่วง

 

“ไม่มีอะไรหรอก”

 

“จริงเหรอ เมื่อกี้คุณดูน่ากลัวนะ…”

 

หลินจูกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับซูฟ่าน

 

ซูฟ่านส่ายหัว

 

“ไม่เป็นไร”

 

พูดจบเขาก็ออกจากครัวไป

 

ฉินเสี่ยวหยุนกําลังนั่งอยู่บนโซฟากําลังยุ่งกับงานของตัวเองอยู่ในโน้ตบุ๊ค

 

“ฉันจะออกไปข้างนอก”

 

“ออกไปไหน หุ้น Yida จะเริ่มในอีกสองชั่วโมงนะ”

 

ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วถาม

 

เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับซูฟ่าน

 

“แม่บอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรีบกลับน่ะ”

 

“รีบเหรอ? คุณแม่สบายดีไหม?”

 

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง ถ้าตลาดเปิดเร็วๆนี้ คุณก็ทําเองได้เลย”

 

ซูฟ่านโกหกฉินเสี่ยวหยุน

 

เขาจะไม่ไปหาหลี่หงสี่

 

แต่เขาต้องการล้างแค้นกับฉินเสี่ยวหยาง

 

มันกล้าคิดเล่นงานแม่ของเขา…

 

หลังจากแก้ปัญหาของเฉียนคุนหยางแล้ว ฉินเสี่ยวหยางก็รีบมาหาเรื่องใส่ตัว

 

ยิ่งซูฟ่านคิดเท่าไหร่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น

 

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ฉินเสี่ยวหยางไม่รู้ว่าแผนการแก้แค้นที่สมบูรณ์แบบของตัวเองคือจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมของเขา

 

หากมีคนอื่นคอยติดตามครอบครัวของเขา ซูฟ่านจะแยกแยะอย่างรอบคอบว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นอันตรายหรือไม่

 

แต่สําหรับฉินเสี่ยวหยาง ซูฟ่านไม่จําเป็นต้องแยกแยะ

 

เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายคนนี้จะคิดเรื่องดี!

 

ซูฟ่านขับรถและไปที่โรงพยาบาลกลางของเมืองหลวง

 

เขาติดต่อเจ้าหน้าที่เพียงระหว่างทาง

 

เวลาสองทุ่ม ซูฟ่านมาที่โรงพยาบาลกลาง

 

ไฟสว่างทั่วทั้งโรงพยาบาล

 

ซูฟ่านยืนอยู่ที่ประตูแผนกผู้ปวยในและเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ

 

ไม่กี่นาทีต่อมาซูฟ่านก็เห็นเจ้าหน้าที่เพียงเข้ามาหา

 

เขาพูดคุยกับแผนกต้อนรับเกี่ยวกับหมายเลขวอร์ดของฉินเสี่ยวหยาง

 

ซูฟ่านขึ้นไปที่ชั้นห้า สําหรับหอผู้ป่วยวีไอพี

 

มีแพทย์และผู้ป่วยเดินไปมาอยู่ในทางเดิน

 

แต่ช่วงนี้คนไม่เยอะ

 

เมื่อเขาออกจากลิฟต์ ซูฟ่านก็เห็นบอดี้การ์ดสองคนที่ดูแลวอร์ด VIP ที่ปลายทางเดินทางด้านซ้าย

 

ด้านข้างมีเก้าอี้อีกสี่ตัว

 

มีบอดี้การ์ดทั้งหมดหกคน

 

ซูฟ่านไม่กลัวและเดินไปที่วอร์ดด้านในสุด

 

เมื่อเห็นใครบางคนกําลังมา บอดี้การ์ดก็มองอย่างตั้งใจ หลังจากที่ได้เห็นซูฟ่านทุกคนก็ตื่นตัว

 

แน่นอนว่าคนเหล่านี้ไม่เคยเห็นซูฟ่านเพราะบอดี้การ์ดทุกคนที่ติดตามฉินเสี่ยวหยางไปรอบก่อนล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากซูฟ่าน

 

บอดี้การ์ดของฉินเสี่ยวหยางทั้งหมดจึงต้องเปลี่ยนใหม่

 

แต่คนเหล่านี้ก็ได้เห็นภาพของซูฟ่านก่อนเข้ารับตําแหน่งแล้ว

 

พวกเขาถูกบอกให้ระวังซูฟ่าน

 

เมื่อซูฟ่านเดินไปที่ประตูของวอร์ด เขาก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนหยุดหน้าประตู

 

จากนั้นบอดี้การ์ดที่นั่งอยู่ข้างๆก็ยืนขึ้นล้อมรอบซูฟ่าน

 

แม้ว่าพวกเขาจะมีพวกเยอะกว่าแต่ก็ยังไม่กล้าที่จะประมาท เพราะพวกเขารู้ว่าซูฟ่านอันตรายแค่ไหน

 

ทุกคนต่างวางมือไว้ใต้รักแร้โดยไม่รู้ตัว

 

พวกเขารู้ว่าถ้าพวกเขาต้องต่อสู้จริง ๆ การจะจัดการกับซูฟ่านด้วยทักษะหมัดและลูกเตะของพวกเขาจะไร้ประโยชน์

 

สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถใช้ได้คือปืนในมือ

 

แต่นี่เป็นโรงพยาบาลที่มีคนเข้า ๆ ออก ๆ

 

นอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่วอร์ดวีไอพี

 

คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนเต็มไปด้วยคนใหญ่คนโต

 

ถึงมีปืนแต่ไม่กล้าเหนี่ยวไก

 

แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถให้ซูฟ่านเข้าไปในวอร์ดได้

 

“ทําไม? ฉินเสี่ยวหยางไม่กล้าเห็นหน้าฉันหรือไง?”

 

ซูฟ่านถาม