เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 133

ตอนที่ 133 Godmother

 

ซินฟากรุ๊ปที่มากด้วยชื่อเสียงนั้นคือใคร?

 

ในสายตาของหลี่หงลี่นั้น ประธานของซินฟากรุ้ปเป็นประธานที่ยิ่งใหญ่มากกว่าประธานของบริษัทของเธอเสียอีก

 

บางทีพนักงานตัวเล็กๆอย่างเธออาจจะไม่สามารถพูดคุยกับคนระดับนี้ได้อีกในชีวิตนี้ด้วยซ้ํา

 

เฉียนซินฟาคุยกับหลี่หงลี่ด้วยความถ่อมตนตั้งแต่เปิดประตู

 

นี่หมายความว่าเขากลัวซูฟ่านจนอยู่ในสภาพนี้อย่างชัดเจน

 

หลี่หงลี่มึนงงเล็กน้อย

 

“คุณ…คุณเฉียน คุณ…ให้เขาลุกขึ้นเถอะ!”

 

“ไม่ ไม่ คุณเป็นแม่ของน้องชายของผม ถ้าไม่ใช่เพราะอายุเท่ากัน ผมก็ควรเรียกคุณว่าคุณป้า”

 

“ หรือผมควรจะจําคุณเป็นแม่ทูนหัวดี!”

 

“ดังนั้นเฉียนคุนหยางที่รังแกแม่ของน้องซูฟ่าน ก็เหมือนกําลังรังแกแม่ของผม! ผมไม่มีวันยอม! ตบหน้าตัวเองให้ฉันซะ!”

 

คําพูดเหล่านี้ทําให้ซูฟ่านรู้สึกตลกอยู่ด้านหลังหลี่หงลี่

 

ที่เฉียนซินฟาทําแบบนี้ก็เพื่อรักษาอนาคตของตัวเอง เขาจึงยอมรับตัวตนของแม่ของเขาอย่างเปิดเผย?

 

หลังจากฟังคําสั่งของลูกพี่ลูกน้องแล้ว เฉียนคุนหยางจะไปกล้าดีปฏิเสธได้อย่างไร เขาจึงตบหน้าตัวเองไปเรื่อยๆ

 

“ผมขอโทษ ผมขอโทษ ผมรู้ว่าผมผิด คุณซูและผู้จัดการหลี่ โปรดยกโทษให้ผมด้วย…”

 

เฉียนคุนหยางร้องไห้ขณะที่ตบหน้าตัวเอง

 

หลีหงลีดูเขินอายและอยากจะหยุดเขา แต่เฉียนคุนหยางไม่ฟังเธอเลย

 

ตราบใดที่ซูฟ่านไม่พูด เฉียนคุนหยางก็จะตบหน้าของเขาไปทั้งวันและเฉียนซินฟาก็จะไม่หยุดเขา

 

เขาแค่ต้องการทําให้ซูฟ่านอารมณ์ดีขึ้นในตอนนี้!

 

“เสี่ยวฟาน ลูกให้อภัยเขาแล้วลืมมันไปซะเถอะ”

 

หลี่หงลี่ขมวดคิ้วและพูดกับซูฟ่าน

 

แม้ว่าเธอจะเกลียดชังเฉียนคุนหยาง แต่ตอนนี้แก้มของเฉียนคุนหยางก็บวมพองจนน่าสังเวชพอแล้ว

 

ซูฟ่านตอบรับด้วยเสียงในลําคอ

 

“อืม”

 

หลังจากที่ซูฟ่านพูดจบ เฉียนซินฟาก็เตะเฉียนคุนหยางที่ยังคงตบตัวเองอยู่ เฉียนคุนหยางถึงได้ตอบสนอง

 

เขาเขกหัวตัวเองลงกับพื้นสามครั้ง

 

“นายท่าน! ขอบคุณนายท่าน!”

 

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง ไม่ใช่แค่แก้มบวมเหมือนซาลาเปาเท่านั้นแต่หน้าผากยังมีรอยฟกช้ําด้วย

 

เฉียนซินฟาเตะเฉียนคุนหยางออกไป

 

“น้องซู คุณต้องการอะไรอีกไหมครับ”

 

“ไอ้สัตว์ร้ายตัวนี้มันไม่ใช่มนุษย์ วันนี้ผมต้องสอนบทเรียนให้เขา ไม่ต้องกังวลนะ ผมจะไม่ปกป้องเขาเพียงเพราะเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมหรอก!”

 

เฉียนซินฟาประกาศจุดยืนของเขา

 

ลูกพี่ลูกน้องคนนี้ได้งานที่ดีเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือดของเขา

 

เฉียนซินฟาเคยนับความเป็นพี่น้องของเขากับเฉียนคุนหยางและคอยตามล้างตามเช็ดให้เฉียน คุนหยางมาตลอดหลายปี

 

แต่ตอนนี้เฉียนซินฟายังไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ด้วยซ้ํา จึงเป็นเรื่องแน่นอนที่จะหาต้นไม้ใหญ่ไว้เกาะเช่นซูฟ่าน

 

แต่ตอนนี้ต้นไม้ต้นนั้นอาจจะกําลังจะเตะเขาออกไปก็ได้

 

“ขอบคุณ คุณเฉียนที่มีคุณธรรมและความชอบธรรมสูงและไม่เข้าข้างญาติพี่น้องของตัวเอง”

 

“ฉันไม่อยากจะวิจารณ์เขาหรอกแต่เขารังแกแม่ฉันจริงๆ ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่ยอมจบง่าย ๆ”

 

“คําขอของฉันคือให้พาเขาไปที่สถานีตํารวจเพื่อสอบสวนโดยตรง เท่าที่ฉันรู้ เขาน่าจะทําแบบนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง”

 

หลังจากที่ซูฟ่านพูดจบ เฉียนซินฟาจึงไม่คิดอะไรอีกและลากเฉียนคุนหยางออกไปทันที

 

“เอาล่ะน้องซูไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”

 

“ยังไงก็ตาม เอาเขาไปให้เจ้าหน้าที่เจียงโดยตรงนะ ให้เขารับผิดชอบคดีนี้แล้วฉันจะไปทักทายเขาเอง”

 

ซูฟ่านกล่าว

 

เจ้าหน้าที่เจียงเป็นคนของซูฟ่านไปแล้ว

 

เฉพาะเมื่อเจ้าหน้าที่เพียงมาพิจารณาคดีเท่านั้น ซูฟ่านจึงจะโล่งใจ

 

เพราะไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฉียนซินฟาคิดถึงความเป็นพี่น้องและคอยช่วยอยู่ข้างหลัง?

 

เฉียนซินฟาพยักหน้า

 

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะเอาเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้ออกไปก่อน”

 

เฉียนซินฟาคว้าตัวเฉียนคุนหยางที่กําลังตกตะลึงออกไปและตรงไปที่สถานีตํารวจกลาง

 

ซูฟ่านยังโทรไปหาเจ้าหน้าที่เจียงไว้ก่อนด้วย

 

และยังเน้นย้ําเป็นพิเศษว่าคดีนี้ยอมความไม่ได้ เฉียนคุนหยางต้องถูกจับส่งเข้าคุก

 

หลี่หงลี่ตกใจและตกตะลึงกับสถานการณ์ในตอนนี้

 

ตอนนี้เธอคิดไม่ออกแล้วถึงความสําเร็จของลูกชายของเธอ

 

“เสี่ยวฟาน เขาจะไม่แก้แค้นเราใช้ไหม”

 

หลี่หงลี่ที่อาศัยอยู่เบื้องล่างมาตลอดนั้นมีความกล้าหาญเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

เธอมักจะกลัวคนที่มีอํานาจมากกว่าตัวเองอยู่เสมอ

 

ซูฟ่านยิ้ม

 

“ไม่ จะไม่มีใครรังแกเราอีกต่อไป”

 

“นั่นก็ดีแล้ว”

 

หลี่หงลี่ยังคงไม่สบายใจ

 

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของหลี่หงลี่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

เสียงเรียกเข้าทําให้เธอตัวสั่นด้วยความตกใจ

 

เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มันเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยจากเจียงตู หลี่หงลึกลัวที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสยองขวัญ

 

“สํานักงานใหญ่รู้เรื่องนี้และจะจัดการฉันหรือเปล่า”

 

หลี่หงลี่ตัวสั่นไปทั้งตัว

 

ซูฟ่านรับโทรศัพท์และดูหมายเลขโทรศัพท์

 

มันเป็นสายจากซุนเต๋อจื้อ

 

ซูฟ่านยิ้ม

 

“แม่รับไปเถอะ อาจจะมีเซอร์ไพรส์”

 

เมื่อได้รับการสนับสนุนจากซูฟ่าน หลี่หงลี่ก็รับโทรศัพท์

 

ประโยคแรกของอีกฝ่ายคือ “ผู้จัดการหลี่ ผมขอโทษ!”

 

“คุณ…คุณเป็นใคร”

 

หลี่หงลึกลัวจนสับสน

 

ตอนเฉียนคุนหยางเรียกตัวเธอว่าผู้จัดการเป็นเพียงเพราะเขากําลังกลัว

 

แต่ฉันเป็นพนักงานตัวเล็กๆในบริษัทมาโดยตลอด ทําไมฉันถึงถูกเรียกว่าผู้จัดการล่ะ?

 

“ผมขอโทษที่ลืมแนะนําตัวเอง นามสกุลของผมคือซุน และชื่อของผมคือซุนเต่อจื้อ”

 

หลังจากชื่อของอีกฝ่ายจบลง หลี่หงลี่ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

 

ชื่อนี้คุ้นเคยกับเธอมาก

 

จากนั้นหลี่หงลี่ก็กลัวมากจนเกือบจะโยนโทรศัพท์ทิ้ง

 

ใบหน้าของหลี่หงลี่ซีดจัด

 

“ฉันขอโทษด้วยคุณซุน…ฉันจะยอมทําทุกอย่างถ้าคุณไม่พอใจก็ขอให้มาลงที่ฉัน…”

 

หลี่หงลี่คิดว่าซุนเต๋อจื้อกําลังโกรธและกลัวว่าซูฟ่านจะถูกลากมาเกี่ยวด้วย

 

ซุนเพื่อจื้อหัวเราะ

 

“ผู้จัดการหลี่พูดตลกแล้ว ลูกชายของคุณ คุณซูได้โทรมาหาเรา”

 

“เราส่งเฉียนคุนหยางไปเพื่อขอโทษ ผมสงสัยว่าคุณพอใจกับคําขอโทษของเขาหรือไม่นะครับ”

 

“เราได้แจ้งเพื่อนร่วมงานของเราให้บล็อกเฉียนคุนหยางอย่างน้อยในสองพื้นที่ของทั้งเจียงตูและม่อตู บริษัทขนาดใหญ่ทั้งหมดจะไม่จ้างเขาอีกต่อไป”

 

ซุนเต๋อจื้ออธิบาย

 

หลี่หงลี่สับสนแล้วจริงๆ เธอมองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ

 

“คุณซุนที่คุณพูดนั้นจริงหรือเปล่า”

 

“เฮ้ ทําไมผมถึงต้องโกหกคุณ คุณซูเป็นหุ้นส่วนของคุณเฉียน และเราไม่สามารถเพิกเฉยต่อเรื่องของเขาได้!”

 

“ยิ่งกว่านั้น คุณถูกคุกคามจริง ๆ เราเป็นองค์กรที่เป็นทางการ ตราบใดที่เรารู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ เราก็จะไม่ปล่อยเอาไว้!”

 

ซุนเต๋อจื้อพูดอย่างเร่าร้อน

 

“นั่น….ขอบคุณนะคุณซุน!”

 

หลี่หงลี่กลัวมากจนไม่รู้จะพูดอะไร

 

“นอกจากนี้ ผู้จัดการหลี่ เราเลื่อนตําแหน่งคุณเป็นผู้จัดการทั่วไปของแผนกบุคคลอย่างเป็นทางการเพื่อแทนที่เฉียนคุนหยางแล้ว!”

 

“แน่นอน เรารู้ว่าคุณได้รับบาดเจ็บในครั้งนี้ ดังนั้นบริษัทจึงให้เวลาวันหยุดโดยไม่จํากัดเรื่องค่าตอบแทน เมื่อใดก็ตามที่คุณพักผ่อนเพียงพอแล้วก็กลับมาได้ทุกเมื่อ!”

 

หลี่หงลี่ช็อกอีกครั้ง!

 

ในตอนแรกเธออาจจะได้รับการเลื่อนตําแหน่งเป็นผู้จัดการแผนกขนาดเล็ก

 

บางทีเธออาจจะไม่ได้เป็นผู้จัดการทั่วไปของแผนกบุคคลจนกระทั่งเธอเกษียณอายุด้วยซ้ํา

 

แต่จู่ๆก็…