เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 132

ตอนที่ 132 กลัว

 

เหตุผลที่เธอไม่บอกซูฟ่านว่าเธอกลับมาตั้งแต่แรกก็เพราะเธอต้องการปกปิดอาการบาดเจ็บของตัวเอง

 

ซูฟ่านโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่อยากทะเลาะกับแม่ของเขาเพราะไม่ใช่แม่ที่ผิด

 

เขากําลังรอคําตอบจากซุนเตือจื้อ แต่ในขณะนั้นเองโทรศัพท์ของหลี่หงสี่ก็ดังขึ้น

 

เมื่อรับโทรศัพท์เสียงจากปลายสายก็ดูรุนแรงมาก

 

ก็ยังได้ยินมันชัดเจน

 

“หลี่หงสี่ แกกําลังหาเรื่องฉันอยู่ใช่ไหม! แกจะให้ฉันหาใครซักคนไปเจอแกดีไหม?”

 

“ฉันบอกแล้วไงว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นกรรมการในบริษัท แกคิดว่าจะไล่ฉันออกเพราะไอ้สารเลวลูกของแกได้ไหม?”

 

“แกรู้ไหมว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันในเมืองหลวงมีอํานาจมากแค่ไหน แกรอฉันเถอะ ฉันจะให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันไปฆ่าแกในไม่ช้าก็เร็ว!”

 

เสียงจากโทรศัพท์ดูหยิ่งทนงมาก

 

ฝงมาก

 

แม่กลัวเกินกว่าจะพูดอะไร

 

ซูฟ่านต้องการหยิบโทรศัพท์นั้นแต่แม่ของเขารีบวางสายไป

 

“อย่ากังวลไปเลย”

 

เธอทําเช่นนี้เพื่อปกป้องซูฟ่าน

 

ซูฟ่านโกรธกับการพยายามปกป้องตนเองของแม่ของเขา

 

เขากระแทกประตูเปิดออกจากห้องแม่ของเขาเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาสั่งกาแฟหนึ่งถ้วยที่แผนกต้อนรับชั้นล่าง

 

ตอนนี้เขากําลังรอซุนเต๋อจื้อตอบคําถามของเขา

 

เห็นได้ชัดว่าไอเวรนี่ที่เป็นหัวหน้าของแม่ของเขาคิดว่าตัวเองกําลังถูกปกป้องโดยญาติของเขาที่เป็นผู้ถือหุ้นของบริษัท

 

ดูเหมือนว่าซุนเต๋อจือจะไม่รู้ว่าซูฟ่านมีอํานาจแค่ไหน

 

ไอเวรหัวหน้าคนนี้ของหลี่หงสี่ยังคิดที่จะเล่นงานอีกรอบ?

 

ถ้าผู้ชายคนนี้กล้าที่จะมาจริง ๆ ซูฟ่านจะปล่อยให้เขาคลานออกจากเมืองหลวงแห่งนี้

 

ซูฟ่านกําลังรอข่าวจากซุนเต๋อจื้อ ทันใดนั้นชื่อ Lingfeng Group ก็ดูคุ้นเคยขึ้นมา

 

บริษัทนี้

 

ซูฟ่านก็คิดได้ว่าเขาเคยอ่านข้อมูลของเฉียนซินฟาแล้วมันเขียนไว้ว่าเขาถือหุ้น 12% ของ Lingfeng Financial

 

เขาโทรหาเฉียนซินฟาทันที

 

“คุณเฉียน ฉันเองซูฟ่าน”

 

“โอ้! น้องซู! มีอะไรหรือ!”

 

เฉียนซินฟากล่าวอย่างกระตือรือร้นมาก

 

“ฉันอยากถามคุณ…”

 

ซูฟ่านพูดถึงเรื่องของตัวเอง

 

เฉียนซินฟาเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากฟังแล้วบอกซูฟ่านว่าเขาจะช่วยติดต่อให้

แล้วเขาก็วางสายไป

 

สิบนาทีต่อมาซุนเต๋อจื้อก็โทรมาอีกครั้ง

 

“สวัสดีคุณซู หลังจากการตัดสินใจของคณะกรรมการ เฉียนคุนหยาง ผู้ทําร้ายแม่ของคุณได้ถูกไล่ออกจากองค์กรแล้ว”

 

“และเราขอให้เขาไปที่เมืองหลวงเพื่อขอโทษแม่ของคุณทันที”

 

เฉียนคุนหยาง? นามสกุลเดียวกับเฉียนซินฟา?

 

ซูฟ่านไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ

 

หลังจากที่เขาขอบคุณซุนเต๋อจื้อก็มีสายเรียกเข้าจากเฉียนซินฟาอีกครั้ง

 

น้ําเสียงของเขาดูกระวนกระวาย

 

เขาถามว่าซูฟ่านอยู่ที่ไหน เขาต้องการคุยกับซูฟ่านเป็นการส่วนตัว

 

ซูฟ่านดูเหมือนจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

หลังจากบอกที่อยู่แล้ว เฉียนซินฟาก็มาถึงอย่างเหนื่อยหอบหลังจากส่งที่อยู่ไปไม่ถึงยี่สิบนาที

 

“โอ้ น้องซู! ผมขอโทษที่ผมมาช้า! เราไปคุยกันที่อื่นไหมครับ”

 

เดิมทีเฉียนซินฟาต้องการเชื่อมสัมพันธ์กับซูฟาน แต่ตอนนี้ญาติของเขาได้ไปยั่วยุแม่ของซูฟ่านแล้ว

 

เขาโคตรตื่นตระหนก

 

ถ้าเป็นเพราะญาติของเขาทําให้เขาต้องเลื่อนเรื่องธุรกิจออกไป เขาคงต้องฆ่าญาติของเขา! “บอสเฉียนคงมีเรื่องจะพูดก็พูดมันที่นี่ซะ”

 

ซูฟ่านไม่ต้องการไปไหน ตอนนี้เขาโกรธมาก

 

ใบหน้าของเฉียนซินฟารู้สึกอับอาย

 

เขาเกาผมที่เหลืออยู่สองสามเส้นแล้วนั่งลง

 

“เรื่องนั้นคือ…ไอ้บ้าที่ข่มเหงแม่ของคุณคือลูกพี่ลูกน้องของผม…”

 

“แต่ผมด่าเขาไปแล้ว! เขากําลังจองตั๋วที่เร็วที่สุดแล้วและจะมาที่นี่ในอีกสักพัก!”

 

เฉียนซินฟาสาบาน หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ดูนาฬิกาและบอกว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาซื้อเที่ยวบินที่เร็วที่สุดแล้ว และเขาจะไปถึงที่นี่ภายในสองชั่วโมง

 

ซูฟ่านเดาได้แล้วว่ามันเป็นแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจมากนัก

 

“เอาล่ะบอสเฉียน เราจะรอให้ลูกพี่ลูกน้องของคุณมาอธิบายเอง”

 

“ใช่ นี่มันเป็นความผิดของลูกพี่ลูกน้องผมจริง ๆ ไอ้สารเลวนั่น!”

 

ฟันของเฉียนซินฟาขบแน่นด้วยความเกลียดชัง

 

ถ้าเขาทําได้ เขาอยากจะตบลูกพี่ลูกน้องของเขาเดี๋ยวนี้

 

เมื่อเวลาผ่านไปซูฟ่านก็ไม่รู้สึกอะไรเลย

 

เขารู้ว่าเรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขอย่างแน่นอน

 

แต่ในทางเฉียนซินฟานั้นใบหน้าของเขาตอนนี้ประหม่าจนเปลี่ยนเป็นสีซีด

 

ตอนนี้บริษัทโทรมาถามเฉียนซินฟาว่าจะจัดประชุมหรือไม่ เฉียนซินฟายังด่าอีกฝ่ายว่าเขายังมีบางอย่างที่ต้องทําและจะไม่กลับไปตอนนี้

 

จะเห็นได้ว่าตอนนี้เขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อทําให้ซูฟ่านพอใจและจะไม่ยอมให้มีข้อผิดพลาดใด ๆ

 

เพราะตราบใดที่ซูฟ่านขุ่นเคือง อนาคตของเขาก็จะจบสิ้น

 

สองชั่วโมงผ่านไป

 

โทรศัพท์ของเฉียนซินฟาก็ดังขึ้น

 

เขาขอตัวไปที่ประตูของโรงแรมหัวเป่าเพื่อรับคนที่โทรมา

 

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้ชายที่ดูคล้ายกับเฉียนซินฟาก็เดินตามเฉียนซินฟามาด้วยท่าทางมึนงง

 

เฉียนซินฟาเดินนําหน้าชายคนนั้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง

 

“รีบไปขอโทษคุณซูซะ!”

 

เฉียนซินฟาตะคอกเฉียนคุนหยาง

 

“ซู…บอสซู…”

 

“ไม่ต้องบอกฉัน ไปขอโทษแม่ฉันซะ”

 

หลังจากนั้นซูฟ่านก็เดินนําไปโดยไม่หันกลับมามอง

 

เฉียนคุนหยางเดินตามหลังไป เหงื่อหยดจากหน้าผากของเขาด้วยความเครียด

 

เฉียนซินฟาเองก็รู้สึกประหม่ามาก

 

เมื่อเห็นท่าที่สงบของซูฟ่าน เขารู้สึกว่ายิ่งสถานการณ์สงบลงเท่าไหร่ สิ่งต่าง ๆ ก็อาจเกิดขึ้นได้มากเท่านั้น

 

หากซูฟ่านไม่ได้จัดการลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาเกรงว่าความโกรธของซูฟ่านจะไม่สงบลง

 

เมื่อเขามาถึงประตูของหลี่หงสี่ ซูฟ่านก็กดกริ่งประตู

 

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีประตูก็เปิดออก

 

ทันทีที่เขาเปิดประตู หลี่หงสี่ก็เห็นซูฟ่านเป็นคนแรก แต่จากนั้นก็เห็นเฉียนซินฟาและเฉียนคุนหยางยืนอยู่ข้างหลังซูฟ่าน

 

ใบหน้าของหลี่หงสี่ซีดเพราะคิดว่าเฉียนคุนหยางกําลังหาทางเล่นงานเธอ

 

เธอเอาตัวปกป้องซูฟ่านไว้ข้างหลังโดยไม่รู้ตัว

 

“ผู้จัดการเฉียน ถ้ามีอะไรก็มาลงที่ฉัน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับลูกชายของฉัน”

 

หลี่หงลี่ยอมปกป้องซูฟ่านจนตัวตาย

 

“แม่………..”

 

ซูฟ่านต้องการอธิบาย แต่ถูกหลี่หงลี่ผลักกลับไป

 

ในขณะนี้หลี่หงสี่ตัวสั่นไปทั้งตัว แต่เธอต้องการปกป้องลูกชายของเธอ!

 

“สวัสดี คุณแม่ของคุณซู…”

 

“ผมเป็นประธานของ Xinfa Group เฉียนซินฟา”

 

หลังจากพูดแล้วเฉียนซินฟาก็ส่งนามบัตรออกไป

 

ในฐานะพนักงานรุ่นเก๋ หลี่หงสี่รู้ดีว่าเฉียนซินฟาเป็นผู้อํานวยการของบริษัทใด

 

ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็น่าเกลียดยิ่งขึ้น

 

เฉียนคุนหยางพูดถึงลูกพี่ลูกน้องคนนี้ในเมืองหลวงมากกว่าหนึ่งครั้ง

 

เขายังใช้ชื่อลูกพี่ลูกน้องของเขาให้ตัวเองทําตัวหยิ่งผยองมาเป็นเวลานาน

 

“คุณเฉียน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับลูกชายของฉัน…”

 

“ไม่ ไม่ คุณหลี่ คุณเข้าใจผิดแล้ว น้อซูเป็นน้องชายของผม!”

 

เฉียนซินฟาเตะเฉียนคุนหยางออกไปข้างหน้า

 

“ไอ้บ้านี่ คุกเข่าลง!”

 

เฉียนคุนหยางไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเขาคุกเข่าด้วยสีหน้าตกใจ

 

แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขานั้นขึ้นอยู่กับลูกพี่ลูกน้องคนนี้

 

เขารู้ว่าคราวนี้เขาเตะเหล็กเข้าแล้วแถมไปยั่วยุคนที่ไม่ควรทําให้โกรธเคือง และลูกพี่ลูกน้องของเขาก็ไม่ต้องการปกป้องเขา

 

เขาต้องคุกเข่าลง!

 

เมื่อเห็นเฉียนคุนหยางคุกเข่าลง หลี่หงสี่ก็สับสนมากกว่าเดิม!

 

“นี่ นี่”

 

“คุณหลี่ ลูกพี่ลูกน้องของผมถูกครอบครัวทําร้ายมาโดยตลอด และผมช่วยเขามามาก ดังนั้นเขาจึงนิสัยเสียนะ!”

 

เฉียนซินฟาอธิบายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา