เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 119

ตอนที่ 119 โดนเข้าแล้ว

 

หลังจากที่ตระหนักว่าเขาถูกควบคุมโดยซูฟ่านอารมณ์ของโจวกั๋วผิงก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้

 

เขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองซูฟ่าน

 

ณ Pinfeng Investment ในย่านศูนย์กลางธุรกิจเมืองหลวง

 

ฉินเสี่ยวหยุนเพิ่งเสร็จสิ้นการประชุม

 

เนื้อหาของการประชุมไม่มีอะไรมากไปกว่าแผนสําหรับการประเมินมูลค่าที่เหลืออีกห้า ถึงหกพันล้านหยวน

 

หลังจากการประชุมฉินเสี่ยวหยุนก็เดินออกจากห้องประชุมพร้อมชุดสูทและรองเท้าส้นสูงของเธอ

 

กลับมาที่สํานักงานฉินเสี่ยวหยุนก็ไปนั่งที่โต๊ะ

 

แม้ว่าเธอจะยังใจจดใจจ่อและสามารถพูดเรื่องต่าง ๆ ในที่ประชุมได้ในตอนนี้

 

แต่วันนี้เธอมัวแต่กําลังคิดถึงเรื่องของ Huateng

 

มันไม่มีทางก้าวหน้าเลยและยังหาวิธีที่จะถอยดีๆไม่ได้

 

เธอรู้สึกปวดหัว

 

เธอมองดูเวลาตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองโมงกว่าๆ

 

ซูฟ่านบอกให้เธอรอตอน 8 หรือ 9 โมงเช้า แต่ตอนนี้ยังไม่มีข่าวเลย

 

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ซูฟ่านพูดในตอนนั้นคือมันจะเป็นไปได้ด้วยดี

 

หมายความว่าซูฟ่านมีโอกาสที่จะชนะเพื่อช่วยเธออย่างแน่นอน

 

ฉินเซียวหยุนเปิดน้ําแร่บนโต๊ะและดื่มเพียงครึ่งขวดในจิบเดียว

 

แต่เธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจ

 

เธอให้เลขาไปเอาน้ําแข็งกับอเมริกาโน่สักแก้วให้ตัวเอง

 

มันเย็นและมีความขมซึ่งสอดคล้องกับอารมณ์ปัจจุบันของเธอ

 

เธอมองไปที่ถนนที่จอแจไปด้วยผู้คนของเมืองหลวงพร้อมกับกาแฟของเธอ แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

 

อาจจะเป็นซูฟ่าน?!

 

ฉินเสี่ยวหยุนรีบไปที่โต๊ะและมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ

 

คนที่โทรมาไม่ใช่ซูฟ่านแต่เป็นฉินเสี่ยวหยาง

 

เธอรับโทรศัพท์อย่างผิดหวัง น้ําเสียงของเธอหลายเป็นอารมณ์ไม่ดี “มีอะไร?”

 

“อ้อ ยังเป็นประจําเดือนอยู่เหรอ เธอต้องการให้พี่ชายซื้อกัญชาเทศให้เธอไหม?” /motherwort คือกัญชาเทศเป็นพืชสมุนไพร/

 

“นายมีแต่เรื่องต่ําๆในหัวหรือไง?”

 

ฉันเสียวหยุนกลอกตา

 

“บอกฉันมาหลินจูอยู่ที่ไหน”

 

“ไปให้พ้น นายโง่หรือไง?”

 

“ฮ่าฮ่า ฉินเสี่ยวหยุน ตอนนี้เธอดีขึ้นมากแล้ว ฉันไม่ได้บอกครอบครัวของฉันเกี่ยวกับซูฟ่านที่ที่ฉันครั้งล่าสุด นี่ฉันใจดีไม่พอเหรอ?”

 

“งี่เง่า ทําไมนายไม่บอกครอบครัวของนายไปล่ะ นายก็รู้ดีกว่าใครๆ”

 

ฉินเสี่ยวหยุนโต้กลับ

 

ฉินเสี่ยวหยางไม่ตอบรับ

 

“ฉันจะถามเธออีกครั้ง หลินจูอยู่ที่ไหน มันไม่มีประโยชน์หรอกที่เธอจะหลีกเลี่ยงฉันแบบนี้ เธอคิดว่าเธอมีความสามารถในการหนีชะตากรรมของเธอจริงๆเหรอ?”

 

ฉินเสี่ยวหยางพูดอย่างไม่มีหัวใจ

 

ฉันเสียวหยุนไม่สนใจที่จะตอบเขาและวางสายไปโดยตรง

 

ฉินเสี่ยวหยางโทรกลับทันที

 

น้ําเสียงดูยียวนมากขึ้น

 

“น้องสาวที่รัก ทําไมวันนี้เธออารมณ์ร้อนจัง เป็นเพราะบอสเฉียนปฏิเสธเธอหรือเปล่า?”

 

“อย่าท้อแท้ไป ไปแต่งงานกับคุณชายหลินไม่ดีเหรอ”

 

ฉินเสี่ยวหยางเย้ยหยัน

 

“แกจะไร้สาระอีกนานไหม ระวังฉันจะไปโรงพยาบาลแล้วทุบตีแกแน่!”

 

ฉินเสี่ยวหยุนพูดอย่างโกรธจัด

 

“โอ้ย โอ้ย อย่าตีฉัน ไปคิดดูก่อนเถอะว่าควรจะทําอะไรต่อไป ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”

 

เสียงหัวเราะของฉินเสี่ยวหยางทําให้หัวใจของฉินเสี่ยวหยุนหงุดหงิดมากขึ้น

 

“ไปตายซะ!”

 

ฉินเสี่ยวหยางสาปแช่งและวางสายอย่างรวดเร็วและบล็อคฉินเสี่ยวหยาง

 

หัวใจของฉินเสี่ยวหยุนที่เพิ่งสงบลงก็รู้สึกไม่สบายใจกับฉินเสี่ยวหยางอีกครั้ง

 

ขณะที่เธอพยายามสงบสติอารมณ์พร้อมคิ้วที่ขมวดโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

เฉียนซินฟา…

 

คนที่โทรมาคือเฉียนซินฟา

 

ฉินเสี่ยวหยุนไม่กล้ารับทันที

 

ทําไมเฉียนซินฟาถึงโทรมากะทันหัน?

 

เขาเพิ่งปฏิเสธตัวเองในตอนเช้า

 

เป็นไปได้ไหมว่าฉินเสี่ยวหยางอยู่กับเขาและโทรมาเพื่อเยาะเย้ยเธอ?

 

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้วฉินเสี่ยวหยุนก็เตรียมใจพร้อมอย่างเต็มที่

 

ถ้าฉินเสี่ยวหยางโทรมาฉินเสี่ยวหยุนก็จะวางสายและไม่ฟังเรื่องไร้สาระของเขาแน่นอน!

 

เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วฉินเสี่ยวหยุนก็รับโทรศัพท์

 

เฉียนซินฟารอเป็นเวลานานและในที่สุดฉินเสี่ยวหยุนก็รับสาย

 

“โอ้ ท่านประธานฉินในที่สุดคุณก็รับสาย ผมอยากจะบอกอะไรบางอย่างแก่คุณ!

 

น้ําเสียงของเฉียนซินฟาดูมีความสุขมาก

 

“หม? บอสเฉียนมีอะไรหรือ?”

 

ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินน้ําเสียงของเฉียนซินฟาดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้มาหาเรื่อง

 

“โอ้ คุณฉิน คุณลืมไปแล้วเหรอ คุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการพบผมหรือ ตอนนี้ผมว่างแล้ว ฉันกําลังเดินทางไปบริษัทของคุณ คุณมีเวลาไหม”

 

“คุณเฉียน คุณเป็นอะไร”

 

ทัศนคติของเฉียนซินฟาดีมากจนฉินเสี่ยวหยุนคิดว่าเธอกําลังฝัน

 

“คุณฉิน ฉันเพิ่งดื่มกับคุณซูเสร็จแล้ว ทําไมคุณไม่บอกว่าคุณรู้จักคุณซูล่ะ!”

 

“คุณฉิน ไม่ต้องห่วงผมกําลังเตรียมโอนหุ้นของ Huatens ในบริษัท อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่งผมจะไปหาคุณพร้อมเอกสารทั้งหมด และผมจะให้หุ้นของ Huateng แก่คุณวันนี้!”

 

“ฉินเสี่ยวหยางเป็นคนพาลเกินไป ผมไม่สามารถฟังมันได้แม้ว่าผมจะรู้อยู่แล้วก็ตาม อย่าลดตัวไปเล่นกับเขาเลย!”

 

เฉียนซินฟาเมาและคําพูดของเขาทําให้ฉินเสี่ยวหยุนตกใจ

 

“เอ่อ บอสเฉียน ฉันจะรอคุณ”

 

เมื่อฉินเสี่ยวหยุนวางสายเธอก็เต็มไปด้วยความสงสัย

 

ทําไมทัศนคติของเฉียนซินฟาถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้?

 

แม้แต่ฉินเสี่ยวหยางยังโดนเขาด่า???

 

นอกจากนี้ยังมี “คุณซู” ที่เฉียนซินฟากล่าวถึง

 

น่าจะเป็นซูฟ่าน

 

เป็นไปได้ไหมที่ซูฟ่านช่วยเรื่องให้เฉียนซินฟา?

 

เธอไม่สามารถเข้าใจได้ ดังนั้นเธอจึงรีบโทรไปที่ซูฟ่าน

 

ในเวลานี้ซูฟ่านและคนอื่นๆเพิ่งแยกกันไม่นานนัก หลังจากที่เขามาถึงที่จอดรถ เขาก็พบว่า

 

เมื่อโทรกลับ ฉินเสี่ยวหยุนก็รับสายในไม่กี่วินาที

 

“คุณอยู่ที่ไหน?”

 

ฉินเสี่ยวหยุนถาม

 

น้ําเสียงเธอดูตื่นเต้นเล็กน้อย

 

“อยู่ชั้นล่างของบริษัทคุณ ผมเพิ่งมาถึงผมไม่มีบัตรเข้าบริษัทของคุณ เลยไปไม่ได้”

 

ซูฟ่านกล่าว

 

“คุณรอฉันก่อน ฉันจะไปหาคุณ”

 

ฉินเสี่ยวหยุนวางสายโทรศัพท์และรีบไปถึงที่จอดรถโดยเร็วที่สุด

 

ซูฟ่านยืนพิงรถของเขามองดูฉินเสี่ยวหยุนที่มีรูปร่างและส่วนโค้งเว้าอย่างสมบูรณ์แบบ เธอเดินตรงเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากที่เห็นซูฟ่านแล้วฉินเสี่ยวหยุนก็ไม่ได้ควบคุมอารมณ์ของเธอ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

 

“คุณคือคุณซูจากเฉียนซินฟาใช่ไหม”

 

ฉินเสี่ยวหยุนวิ่งมาตลอดทางและตอนนี้เธอก็หอบหายใจอย่างหนัก

 

หน้าอกเด้งเป็นลูกคลื่นของเธอดูเย้ายวนมาก

 

แต่ซูฟ่านไม่ได้สนใจเรื่องนี้

 

เขาเปิดประตูรถและเชิญฉินเสี่ยวหยุนเข้าไปในรถเพื่อพูดคุย

 

ซูฟ่านให้คําอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนเที่ยงวันนี้

 

ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อเธอได้ฟัง

 

“คุณช่วยฉันจริงๆ!”

 

“ซูฟ่าน คุณทําได้!”

 

“คุณทําได้จริงๆ! คุณนําปาฏิหาริย์มาให้ฉันอีกแล้ว!”

 

ฉินเซียวหยุนผู้สงบนิ่งอยู่เสมอกลายเป็นสาวผู้คลั่งไคล้ต่อหน้าซูฟ่านโดยไม่ระงับอารมณ์ที่แท้จริงของเธอ

 

เธอทั้งเต้นและร่าเริงเหมือนเด็กน้อย

 

ซูฟ่านรู้สึกขบขันเมื่อมองไปที่เธอ

 

แน่นอนว่าแม้แต่ผู้หญิงที่มีอํานาจมากที่สุดก็ยังต้องพึ่งพาผู้คน

 

ทันใดนั้นฉินเสี่ยวหยุนหยุดยิ้มและจ้องไปที่ซูฟ่านอย่างจริงจัง

 

ซูฟ่านช่วยเธอมาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอไม่รู้ว่าจะตอบแทนอย่างไร

 

เงินไม่นับเป็นการตอบแทนซูฟ่านสําหรับเธอ แต่เป็นสิ่งที่ซูฟ่านสมควรได้รับ

 

ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกไม่สบายใจในความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอที่ซูฟ่านช่วยเธอมาครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่ขออะไรตอบแทน

 

เธอมองไปที่ซูฟ่านอย่างอ่อนโยน

 

“ฉันขอกอดคุณได้ไหม”

 

เธอขอร้อง