เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future - ตอนที่ 104

ตอนที่ 104 พยศ

 

ความรู้สึกของหลินจูค่อย ๆ สะสมมากขึ้น

 

หลินตงเฉิงไม่ได้รับโอกาสให้พูดสวนเลย

 

“คุณเอาแต่พูดว่านั่นเพื่อประโยชน์ของฉันแต่มันจริงเหรอ? คุณคิดว่าฉันไม่รู้จุดประสงค์ของคุณเหรอ?”

 

“ตราบใดที่ฉันแต่งงานกับตระกูลฉิน คุณจะได้รับทรัพยากรทางธุรกิจที่คนอื่น ๆ ในตระกูลหลินไม่สามารถหาได้ในเวลานั้นสถานะของคุณก็จะเพิ่มขึ้น เพราะคุณคิดว่าคุณไม่มีอะไรในตระกูลหลินเลย…”

 

“หุบปาก!”

 

หลินตงเฉิงตวาดอยู่ที่ปลายสาย

 

“หลินจูฉันบอกเธอแล้ว เธอต้องแต่งงานในการแต่งงานครั้งนี้และต่อให้ไม่อยากก็ต้องแต่งงาน!”

 

“เรื่องนี้ไม่ได้ถูกตัดสินโดยเธอหรือฉัน หากเสี่ยวหยุนไม่สามารถบรรลุข้อเดิมพันได้ สิ่งที่เธอพูดจะไม่มีประโยชน์เลย”

 

“ฉันเชื่อว่าเสี่ยวหยุนทําได้ ดังนั้นอย่าฝันไปเลย!”

 

“เสี่ยวหยุนจะไม่แต่งงานกับพี่ชายของฉันที่ดูไร้หัวใจและฉันจะไม่แต่งงานกับพี่ชายของเธอที่เป็นแค่ขยะ!”

 

“เธอ…”

 

หลินตงเฉิงโกรธมากจนอยากจะด่าหลินจูอีกสองสามคําแต่หลินจูก็วางสายไปแล้ว

 

ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่หลินจูด้วยความตกใจ

 

หลังจากที่หลินจูวางสายเธอก็ตระหนักได้ว่าเธอทําอะไรลงไป!

 

เธอเป็นเด็กดีมาตั้งแต่เด็ก แต่ล่าสุดเธอหนีออกจากบ้านและวางสายโทรศัพท์ใส่พ่อ

 

ไม่ต้องพูดถึงว่าฉินเสี่ยวหยุนที่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หลินจูเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ

 

แต่เธอรู้อยู่ในใจว่าบางทีการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้อาจเป็นเพราะซูฟ่าน

 

ซูฟ่านเป็นคนที่ใช้การกระทําเพื่อบอกเธอว่าตราบใดที่เธอพยายามและต่อต้าน มันก็อาจมีเรื่องเซอร์ไพรส์ได้

 

ดังนั้นซูฟ่านจึงเป็นสิ่งที่ทําให้หลินจูกล้าหาญ

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลินจูก็แอบมองไปที่ซูฟ่าน

 

รูปลักษณ์ของเขาเป็นแบบที่เธอชอบ

 

ส่วนด้านในก็เช่นกัน

 

น่าเสียดายที่ซูฟ่านไม่ชอบเธอ

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้และเรื่องแย่ ๆ ในครอบครัว หลินจูก็หยิบแก้วไวน์ในมือขึ้นมาดื่มในคราวเดียว!

 

“ดื่มช้าหน่อย!”

 

ฉินเสี่ยวหยุนมองไปที่หลินจูอย่างตกใจ

 

ขณะที่ซูฟ่านกําลังจะพูด โทรศัพท์ของหลินจูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

เมื่อหยิบโทรศัพท์ หลินจูก็ดูสับสนเธอไม่เคยเห็นหมายเลขนี้

 

หลังจากฟังเสียงปลายสายแล้วเธอก็รู้ว่ามันเป็นเสียงที่ทําให้เธอรู้สึกรังเกียจอย่างยิ่ง 

 

“หลินจู…ฉันเสี่ยวหยาง ครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้น…”

 

“ไสหัวไป! ไอ้คางคกเน่า! ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอกน่าอย่าคิดว่าหลิน การควบคุมของครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน!”

 

หลังจากพูดจบหลินจูก็กดปุ่มวางสายจากนั้นจึงหยิบแก้วไวน์ของฉินเสี่ยวหยุนไปดื่ม

 

หลังจากดื่มไวน์ต่างประเทศไปสองแก้ว ใบหน้าของเธอก็แดงแล้ว

 

ฉินเสี่ยวหยุนตกตะลึงแล้วปรบมือสองสามครั้ง

 

“ในที่สุดหลินจูของฉันก็แข็งแกร่ง! คราวนี้ไม่มีใครกล้ารังแกเธอแน่”

 

ฉินเสี่ยวหยุนมีความสุขกับหลินจูจากก้นบึงของหัวใจ

 

ซูฟ่านรู้ว่าหลินจูเป็นคนแบบไหนมาก่อน

 

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาบุคลิกของเธอดูเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

 

ก่อนที่หลินจูมาพบซูฟ่านเธอดูเหมือนจะถูกกลั่นแกล้งอยู่เสมอ

 

แต่ตอนนี้หลินจูเรียนรู้ที่จะปฏิเสธและเรียนรู้ที่จะมีหนามไว้ป้องกันตัวเอง

 

ซูฟ่านเองก็รู้สึกมีความสุขกับหลินจู

 

เขารินไวน์ให้ฉินเสี่ยวหยุน

 

“ในเมื่อพวกเรากําลังมีความสุขกัน เราสองคนมาดื่มฉลองให้กับหลินจูที่ในที่สุดก็เปลี่ยนไปกันเถอะ

 

เก๊ง..

 

แก้วไวน์ชนกันส่งเสียงที่คมชัด

 

หลินจูที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดูไม่ปกติอีกต่อไป

 

เธอมองไปที่ซูฟ่านและฉินเสี่ยวหยุนอย่างมีนเมา

 

“โอเค ๆ อย่ามอมพี่ฉันนะ”

 

“คุณซู ฉันคิดว่าคุณยังชอบพี่สาวเสี่ยวหยุนมากกว่าอีก คุณไม่ชอบฉันเลยเหรอ”

 

“ไม่งั้นคุณคงไม่ยอมไม่แตะต้องตัวฉันทั้งที่ไม่ว่าจะแตะมากแค่ไหนก็ได้ และฉันก็เกือบจะเป็นหนึ่งเดียวกับพี่สาวเสี่ยวหยุน ฉันทําเธอลําบาก…”

 

เมื่อหลินจูพูดแบบนี้ ใบหน้าของซูฟ่านและฉินเสี่ยวหยุนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!

 

ฉินเสี่ยวหยุนยืนขึ้นและปิดปากหลินจู

 

“เธอดื่มไม่เก่ง พูดเหลวไหลไปมากแล้วและดื่มมากไปแล้ว”

 

“ไม่เป็นไร ฉันแค่ทําได้ไม่ดีจริง ๆ”

 

“ไม่ ฉันทําด้วยความสมัครใจ แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเต็มใจ”

 

ฉินเสี่ยวหยุนดูมุ่งมั่น

 

ซูฟ่านไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง พนักงานเสิร์ฟก็นําจานมาเสิร์ฟ

 

ซูฟ่านวางอาหารลงบนจานของฉินเสี่ยวหยุน

 

“กินกันเถอะ”

 

ซูฟ่านพูด

 

ฉินเสี่ยวหยุนมาครั้งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องร้ายแรงกับซูฟ่าน

 

ส่วนตอนนี้หลินจูเพ้อไปแล้ว

 

หลินจูนอนบนโซฟาในห้องส่วนตัวหลังจากดื่มเสร็จแล้ว

 

“ผมสงสัยว่าทําไมฉินเสี่ยวหยางไม่มารบกวนผมหลังจากถูกผมทุบตีครั้งที่แล้ว?”

 

ในความเป็นจริงซูฟ่านรู้สึกแปลกที่ฉินเสี่ยวหยางไม่ได้มารบกวนเขาตั้งแต่ในวันนั้น

 

ฉันเดาด้วยว่านี่อาจเป็นเพราะฉินเสี่ยวหยุนที่ช่วยอยู่เบื้องหลัง

 

เมื่อวานยุ่งเกินไปจนซูฟ่านลืมถามเรื่องนี้

 

“ผู้ชายคนนั้นถูกคุณทุบตีอย่างหนักและตอนนี้เขายังอยู่ในโรงพยาบาล ผู้ชายคนนั้นอาจจะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอย่างน้อยก็ 20 วัน”

 

ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเธอพูดถึงฉินเสี่ยวหยางที่น่าสังเวช

 

เพราะในยี่สิบวันนี้ ฉินเสี่ยวหยุนไม่ได้ไปพบกับพี่ชายของเธอเลย

 

“แล้วคุณหญิงฉินช่วยผมจัดการเรื่อ

 

“นี่เป็นความลับส่วนตัว ฉันไม่สะดวกที่จะเปิดเผยแต่หากคุณอยากขอบคุณฉัน ก็ช่วยฉันทําข้อตกลงการเดิมพันให้เสร็จ”

 

“โอ้ ผมคิดว่าคุณฉินไม่เชื่อในความสามารถของผมใช่ไหม ผมรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งที่คุณฉินจัดการให้ผมแต่ผมสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ด้วยตัวเอง แต่คุณก็ยังช่วยผมงั้นให้ผมช่วยคุณเอง ข้อตกลงการเดิมพันให้ครบ 10,000 ล้านหยวน ดีลเลย”

 

ซูฟ่านพูดติดตลก

 

ฉินเสี่ยวหยางวางตะเกียบลง

 

“ที่ปรึกษาซู อย่าลืม คุณเป็นที่ปรึกษาการลงทุนของบริษัทของฉัน และฉันต้องการมอบหุ้นให้คุณ เมื่อหุ้นมาถึงคุณในอีกไม่กี่วัน ทั้งเกียรติยศและความอับอายของ Pinfeng Investment จะเกี่ยวข้องกับคุณ พูดก็พูดเถอะหากคุณมีหุ้นและไม่ทําอะไรโง่ ๆ มูลค่าของ Pinfeng ก็จะสูงขึ้นและหุ้นของคุณก็จะคุ้มค่า คุณคิดว่าไง?”

 

“ที่พูดมาผมจําได้จริง ๆ ผมอยากจะถามประธานาฉินว่าเมื่อ Pinfeng มีมูลค่าถึง 10 หมื่นล้านหยวน หุ้นของผมจะเพิ่มขึ้นอีกไหม”

 

“โอเค อยากได้เท่าไหร่”

 

ฉินเสี่ยวหยุนถาม

 

“18%”

 

จํานวนหุ้นที่ซูฟ่านต้องการนั้นไม่มากเกินไป

 

ฉินเสี่ยวหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอคิดว่ามันจะมากกว่านั้น!

 

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น 18% หากคุณสามารถช่วยบริษัทของเราให้มีมูลค่าเพิ่มอีกมากกว่า 2 พันล้าน ฉันจะเพิ่มส่วนแบ่งของคุณเป็น 18% ทันที!”

 

ฉินเสี่ยวหยุนพูดอย่างจริงใจ

 

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา หลินจูก็ตื่นขึ้นในช่วงเวลาอาหารมื้อเช้าพอดี

 

“โอ้ เสี่ยวหยุน ฉันดื่มมากเกินไป ฉันพูดอะไรแปลก ๆ หรือเปล่า…”

 

“เธอไม่เพียงแต่พูดอะไรแปลก ๆ เธอยังจูบซูฟ่านอย่างแรงด้วย!”

 

ฉินเสี่ยวหยุนแกล้งหลินจู

 

“อะไรนะ?!”

 

ดวงตาของหลินจูเบิกกว้าง

 

ถ้าเธอทําแบบนั้นจริง ๆ เธอก็รู้สึกว่าเธอทําสําเร็จแล้ว!

 

“ฉันล้อเล่นนะ มานั่งลงกินข้าวกัน แล้วเราจะคุยเรื่องธุรกิจกัน”

 

“อือ…”

 

หลินจูรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

 

เธอนั่งในที่นั่งของเธอแต่กินไม่กี่คําแล้วไม่สามารถกินได้อีก

 

เธอรู้สึกปวดท้องเพราะการดื่ม

 

ฉินเสี่ยวหยุนสั่งโจ๊กมาให้หลินจูกินช้า ๆ

 

“เสี่ยวหยุนพูดมาเลยก็ได้ ฉันจะกินโจ๊กไปด้วย”

 

หลินจูพูดขณะเปาโจ๊กในชามของเธอ

 

“งั้นเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง”

 

ฉินเสี่ยวหยุนคิดอยู่หลายสิบวินาที

 

“ซูฟ่านกับฉันเพิ่งพูดถึงเรื่องหุ้น อีกไม่กี่วันเธอจะปรากฏตัวเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัท จากนั้นเธอจะต้องเผชิญหน้ากับครอบครัวของฉัน พร้อมไหม?”