เศรษฐีกองขยะ - บทที่ 11

บทที่ 11 รองเท้าของพระเจ้า

คนที่พูดคือผู้จัดการผลิตภัณฑ์หวังเม้ง

หวังเม้งเดินผ่านดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการดูถูก หวังเม้งและหลิวฟานมักจะทะเลาะกันเพราะเรื่องธุรกิจ และความสัมพันธ์ของพวกเขาแย่มากเขาปล่อยโอกาสที่จะเยาะเย้ยหลิวฟานได้ยังไง?

เขาเป็นหลานชายของเล่ยจุน และเขาพึ่งพาสัมพันธ์ของญาติมิตรเพื่อเข้าทํางานที่นี่ แต่การกระทําของเขาไม่ได้ส่งเสริมบริษัทนี้แต่อย่างใด

“ตอนนี้ขยะไหนพูดกับฉัน”

หลิวฟานกล่าวด้วยเสียงเฉยเมย

หวังเม้งถูกหลิวฟานโต้กลับ เขาหัวเราะและพูดว่า” นายคิดว่าขายเป็นขยะกันล่ะ นายยากจน จนต้องยืมเงินจากคนอื่นสําหรับงานแต่งงานของตัวเอง! “

เขามองไปรอบ ๆ ฝูงชนและพูดว่า: “พวกคุณกล้าที่จะให้เขายืมเงินงั้นหรอ? ตอนนี้เขาทําได้แค่เก็บขยะเพื่อประทั้งชีวิตเท่านั้น พวกคุณเสียใจไหม? พวกคุณต้องระมัดระวังมากขึ้นในอนาคต! “

” หวังเม้ง หุบปาก! “ลียทนไม่ไหวแล้วและโต้กลับว่า “เราให้เงินเขาอย่างเต็มใจ!”

ดวงตาของหวังเม้งกว้างขึ้น “ลีย ฉันกําลังพูดกับหลิวฟาน ทําไมนายมาขัดจังหวะฉัน? นายต้องการที่จะถูกไล่ออกหรือ?”

เมื่อลียได้ยินเรื่องนี้ เขาทนไม่ไหวแล้ว เขาต้องการที่จะยืนหยัดเพื่อหลิวฟาน แต่ถูกหยุดโดยหลิวฟาน

“อย่าโกรธคนบ้าอย่าถือสาคนเมา มันไม่คุ้มค่า “

หลิวฟานส่ายหัวและพูดว่า

ดวงตาของหวังเม้งเผยให้เห็นร่องรอยของรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาด ขณะที่เขาพูดเขาถอดรองเท้าของเขาและโยนรองเท้าไปทางหลิวฟาน เขาตะโกนตามหลังว่า “หลิวฟาน ไม่เก็บขยะเหรอ? หากนายมีความสามารถมาก็เก็บรองเท้าเก่าๆคู่นี้ไป “

“แน่ใจนะ”

หลิวฟานถามอย่างสงสัย หวังเม้งพยักหน้าเท้าเปล่ามุมปากเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

ใครจะไปคิดว่าหลิวฟานจะไม่ลังเลเลย เขาก้มลงและโยนรองเท้าจิงโจใหม่ที่ดูเหมือนแบรนด์ลงในกระเป๋าผ้า

“โฮสต์หยิบรองเท้าจิงโจ้ขึ้นมาคุณได้รับรองเท้าของพระเจ้าคู่หนึ่ง!”

หลิวฟานดีใจมากในใจรองเท้าของพระเจ้า! สิ่งนี้ฟังดูน่ากลัวมาก!

“ระบบ มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับรองเท้าของพระเจ้า?”

“รองเท้าของพระเจ้าสามารถเพิ่มความเร็วของคุณได้ห้าเท่ามันสามารถเพิ่มความแข็งแรงของขาของคุณได้สามเท่า!”

ภาพของตัวเองเปรียบได้กับซูเปอร์ฮีโร่ก็ปรากฏตัวขึ้นในใจของหลิวฟาน

“ขอบคุณหวังเม้งคุณเป็นคนดีจริงๆ!”

หวังเม้งสับสนจริงๆ เขาแค่อยากถอดรองเท้าเพื่อทําให้หลิวฟานขายหน้า เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลิวฟานจะหยิบรองเท้าของเขาจริงๆ รองเท้าคู่นั้นราคา 1,200 หยวน เขาใส่มันแค่ไม่กี่วันเอง

แต่ต่อหน้าทุกคนหวังเม้งทําได้เพียงหุบปากและหัวเราะได้เท่านั้น “หลิวฟานฉันไม่คิดว่านายอยากเป็นขอทานมากกว่า นายถูกลิขิตให้เป็นคนเก็บขยะในชีวิตนี้ ไม่น่าแปลกใจที่คู่หมั้นของนายเลิกกับนาย!”

หลิวฟานขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาว่า “หมายความว่าไง”

“นายไม่เข้าใจเหรอ? เมื่อวานตอนบ่ายไปเสี่ยวซินมาที่บริษัท เพื่อตามหานาย เธอบอกฉันทุกอย่าง นายไม่สามารถแม้แต่จะเอา 300,000 หยวนเป็นสินสอด “

ทัศนคติที่หยิ่งยโสของหวังเม้งทําให้เพื่อนร่วมงานโดยรอบโกรธ แต่ไม่กล้าพูดอะไร

ในความเป็นจริงไปเสี่ยวซินมาตามหาหลิวฟานเมื่อวานตอนบ่ายและพวกเขาทั้งหมดเห็นมัน แต่พวกเขาไม่ทราบว่ามันเป็นเพราะเหตุนี้

ดวงตาของหลิวฟานมืดมนเขาไม่ได้คาดหวังว่าไปเสี่ยวซินจะมาที่บริษัท เพื่อบอกหวังเม็งเกี่ยวกับเรื่องนี้

คําพูดของหวังเม้งออกมา ทันใดนั้นเพื่อนร่วมงานที่อยู่รอบๆ ก็ปั่นป่วน

“คุณฟานสิ่งที่เขาพูดจริงหรือเปล่า” ลียมองหลิวฟานด้วยความตกใจ

หลิวฟานมองไปที่ลียูแล้วมองไปที่ฝูงชนเขาพยักหน้าและพูดว่า “ถูกต้องไปเสี่ยวซินและฉันได้เลิกกัน แต่มันเป็นฉันที่บอกเลิกกับเธอ!”

ทุกคนเงียบทันที