วันถัดมาหลังจากที่ผมไปที่ห้องของนัตสึกิ
ผมลางานพาร์ทไทม์หนึ่งวัน
เพื่อคิดวควรทำอะไรดี
ที่จะช่วยให้นัตสึกิ มิไร มีชีวิตอยู่ต่อไป
ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย
เธอคงจะจบลงเหมือนครั้งก่อน
สิ่งที่ผมควรทำ
เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นอีก
คือหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ในวันแรกของเทศกาล
หลังจากวันนั้น
ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับนัตสึกิก็เปลี่ยนไป
ผมไม่ควรปล่อยให้นัตสึกิอยู่คนเดียวบนดาดฟ้า
เพราะฉะนั้น ครั้งนี้
ผมจะกำจัดเหตุผล
ที่ทำให้นัตสึกิต้องอยู่คนเดียว
ในที่แห่งนั้นตั้งแต่แรก
เหตุผลที่
ทำให้นัตสึกิอยู่คนเดียวบนดาดฟ้าในวันนั้น
คงจะเป็นเพราะมีใครบางคน
ในโรงเรียนคุกคามเธอ
แล้วเธอก็ติดต่อกับผมไม่ได้
และเมื่อไม่มีใครให้พึ่งพาหรือให้ความช่วยเหลือ
เธอจึงเลือกที่จะจบชีวิตตัวเอง
นั่นคือสิ่งที่ผมคาดหวังในชีวิตที่สองของผม
—เพื่อที่จะตายไปพร้อมกับเธอ
แต่ครั้งนี้
ผมอยากให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อ
เพื่อที่ผมจะได้ตายอย่างไม่มีอะไรติดค้าง
ผมมันเห็นแก่ตัวและต่ำทรามในฐานะมนุษย์
ทำเอาผมเองอยากจะอาเจียน
ผมรู้ การดูถูกตัวเอง
ไม่ช่วยเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ตอนนี้ได้…
เพราะฉะนั้น
อย่างน้อยผมต้องใช้สมองและคิดว่าใครกันที่
อาจจะคุกคามนัตสึกิ
—ถ้าจะพูดถึงความเป็นไปได้
ก็เป็นนักเรียนทุกคนในโรงเรียน
นัตสึกิถูกเกลียดถึงขนาดนั้น
แต่การคุกคามในระดับปกติ
ไม่น่าจะทำให้นัตสึกิหมดกำลังใจ
ขนาดที่เธอไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีก
ผมจึงนึกถึงสองคน
ที่น่าจะคุกคามนัตสึกิอย่างรุนแรงกว่าเดิม—
คนแรกคือ อิโอริ
เธอดูเหมือนจะหยุดคุกคามนัตสึกิ
หลังจากที่ผมบอกให้หยุด
แต่เธอคือคนที่เกลียดนัตสึกิมากที่สุดตั้งแต่แรก
มีความเป็นไปได้มากว่าเธอจะคุกคามนัตสึกิ
รุนแรงกว่าที่เธอเคยทำ
และอีกคนคือ โคโยอิ
โคโยอิเคยเมินเฉยต่อนัตสึกิมาก่อน
และถึงขั้นพูดจาไม่ดีลับหลังเธอ
แต่ผมยังจำแววตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา
ของโคโยอิที่ผมเห็นครั้งแรก
หลังช่วงปิดเทอมฤดูร้อนได้
ในตอนนั้น
เธอปล่อยผ่านผม
ที่ไปร้องเพลงกับอิโอริอย่างสบายๆ
แต่กลับแสดงความไม่พอใจเมื่อพูดถึงนัตสึกิ
ถ้าโคโยอิเป็นต้นเหตุ จุดเริ่มต้นก็คงเป็นตอนนั้น
—ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นเพียงการคาดเดาของผม
ผมไม่รู้ว่าใครคือคนร้าย
เพราะผมไม่ได้คุยกับนัตสึกิเลย
ตั้งแต่วันแรกของเทศกาล
จนถึงวันสุดท้ายที่เรากระโดดลงไปด้วยกัน
ถ้าผมอยู่เคียงข้างเธอในตอนนั้น
อย่างน้อยผมก็คงไม่ลำบากในการหาคนผิด
—ผมไม่ควรปล่อยให้ความผิดพลาดนั้นสูญเปล่า
ผมสามารถหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมได้เสมอ
ต้องใช้ประสบการณ์ในครั้งก่อน
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
และเปิดรายชื่อในสมุดโทรศัพท์
ผมเลือกชื่อของเธอจากรายการและโทรออก
หลังจากเสียงสัญญาณดังสามครั้ง
เสียงตอบรับดังขึ้น
[ฮัลโหล?]
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ผมบอกเธอไปตรงๆ
“ครั้งหน้า ผมมีวันหยุดจากงานพาร์ทไทม์
ไปเดทกับผมได้ไหม?”
สั้นเกิ๊น อย่างนี้ต้องแถมต้องลงอีกเยอะๆ
เอาลงจนจบเลยไหมอะ
