เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 90

เซอร์เกหมดปัญญาที่จะเหนี่ยวรั้งหญิงสาวเอาไว้ได้อีก ทำได้แค่เพียงปล่อยให้หล่อนก้าวลงจากรถไปต่อหน้าต่อตา ในใจก็นึกหมั่นไส้คอร์เนลนัก อย่างนี้มันน่าปล่อยให้อกหักไปตลอดชีวิตนักเชียว ชายวัยกลางคนถอนใจออกมา ก่อนจะเคลื่อนออกไปจากหน้าโรงแรมทันที

“นายใช่ไหมที่เป็นตัวตั้งตัวตีให้แม่นั่นขึ้นไปหาฉันบนห้องนอน” เมื่อก้าวลงจากรถก็พบกับเสียงคำรามแสนเดือดดาลของคอร์เนลทันที เซอร์เกพยักหน้ารับ

“ผมคิดว่านายน้อยจะดีใจที่ได้เห็นเธอ แต่ผิดคาดนายน้อยคงเกลียดเธอมาก ถึงได้ทำร้ายเธอแบบนั้น”

“ฉันทำอะไร ฉันไม่ได้ฆ่าแกงแม่นั่นสักหน่อย ก็แค่…”

‘ก็แค่ฟัดจนเละก็เท่านั้นแหละ’

ชายหนุ่มพูดต่อในใจ ก่อนจะหมุนตัวหันไปกอดอกมองท้องฟ้าด้วยท่าทางไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งสิ้น

คนสนิทส่ายหน้าไปมาช้าๆ ก่อนจะพูดออกมา

“ที่ผมพยายามทำแบบนี้ก็เพราะคิดว่านายน้อยอาจจะยังต้องการคุณยาหยีอยู่ แต่ตอนนี้ผมพอจะรู้แล้วล่ะครับว่านายน้อยไม่ได้ต้องการเธอแล้ว ดังนั้นผมจะไม่พยายามรั้งเธอไว้อีก และจะยินดีมากที่พรุ่งนี้เธอจะกลับเมืองไทย”

คอร์เนลหันขวับกลับมาจ้องหน้าเซอร์เกเขม็งทันที

“พรุ่งนี้หรือ เที่ยวไหน?”

“นายน้อยจะรู้ไปทำไมล่ะครับ ในเมื่อนายน้อยเกลียดคุณยาหยีราวกับกิ้งกือไส้เดือน ขนาดผู้หญิงมาง้อถึงเตียงยังไล่ส่งไปแบบไม่ไว้หน้าอย่างนั้น” เซอร์เกประชดประชัน คอร์เนลหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ

“ฉันไปทำธุระนิดหน่อย แล้วก็บังเอิญเห็นแค่นั้นเอง”

เมื่อกำลังจะถูกจับความรู้สึกได้ คอร์เนลจึงรีบแก้ตัวพัลวัน มันช่างเป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเลยแม้แต่นิดในความคิดของเซอร์เก

“เหรอครับ งั้นผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะได้เตรียมตัวไปหาคุณยาหยีแต่เช้า” เซอร์เกเดินจากไปแล้ว แต่คอร์เนลก็ยังหงุดหงิดงุ่นง่านไม่หยุด

“อ๋อ…เรื่องนั้นนั่นเอง ผมเข้าใจผิดไปครับ พอดีเห็นผู้ชายเดินข้างๆ คุณยาหยีก็เลยทึกทักเอาแบบนั้น แต่จริงๆ แล้วคุณยาหยีมากับคุณลินดาแค่สองคน และมาเพื่อง้องอนคนไร้หัวใจอย่างนายน้อยโดยเฉพาะเลยครับ”

‘นี่ยาหยีไม่ได้มากับแฟนใหม่แต่มากับลินดาหรอกหรือ’

ชายหนุ่มถอนใจออกมาเมื่อนึกถึงความระยำของตัวเองที่กระทำกับยาหยีในห้องนอนเมื่อครู่ที่ผ่านมา หยาดน้ำตา เสียงสะอื้น และคำอำลา ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลุดออกมาจากปากอิ่มสวยที่เขาชิมมาเป็นร้อยครั้งพันครั้งล้วนแต่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเหลือแสน

แต่เขาจะเชื่อหล่อนได้ยังไงกัน ในเมื่อเรื่องผู้ชายคนเมื่อเช้ายังไม่มีใครให้คำตอบเขาได้สักคนเลยว่าเป็นใคร แล้วทำไมถึงได้มาจับมือถือแขนยาหยีได้

คอร์เนลถอนใจออกมาแรงๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในตึก เนื้อตัวยังปวดร้าว โหยหาความหอมหวานจากกายสาวของยาหยีจนแทบคลั่ง ความจริงหากเขาละทิฐิออกไปได้ ป่านนี้เขากับยาหยีก็คงจะต่อยอดทำลายสถิติรักฉบับเก่าจนพังพินาศไปแล้วล่ะ แถมยังไม่ต้องมาหงุดหงิดงุ่นง่านแบบนี้ด้วย

‘โธ่เว้ย!’

เชอรี่รีบกระโดดออกจากมุมตึกมาขวางหน้าเซอร์เกเอาไว้ พร้อมกับรีบยิงคำถามที่คาใจอย่างฉกาจฉกรรจ์ออกไปทันที

“เป็นยังไงบ้างเซอร์เก”

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ พรุ่งนี้นายน้อยปากแข็งของเราสิ้นฤทธิ์แน่นอน” เซอร์เกยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินฮัมเพลงกลับเรือนพักไปด้วยความสบายอกสบายใจ ทิ้งให้เชอรี่มองตามไปด้วยความประหลาดใจตามลำพัง